It's such a beautiful day, you know. {&nd Suicune}

IT'S ALL I NEED

DO YOU KNOW WHAT YOUR FATE IS AND ARE YOU TRYING TO SHAKE IT YOU'RE DOING YOUR BEST AND YOUR BEST LOOK YOU'RE PRAYING THAT YOU MAKE IT WELL BLESS MY SOUL YOU'RE A LONELY SOUL CAUSE YOU WON'T LET GO OF ANYTHING YOU HOLD AND ALL I NEED IS THE AIR I BREATHE AND A PLACE TO REST MY HEAD

De jonge docent zat in een cafétje aan de bar. Met een van de specialiteiten van het café in de hand. Vervelend keek hij eens om zich heen, want veel toen was er niet te doen. In een keer gooide hij zijn glas achterover en keek nog eens rond. Maar tijd om hier weg te gaan was het zeker. Hij gaf de barkeeper het geld. “Houd het wisselgeld maar.” Mompelde hij en liep naar buiten.
Met zijn haar in een staartje naar achteren gebonden, handen in zijn broekzakken en een bijna kapitein outfit leek het wel door de straten van Oak’s field. Het was maar eens tijd om weer terug richting de school, of in ieder geval eerst door een water gebied en dan richting de school.
Het waren namelijk warme dagen en een kleine verkoeling bij water, had Marko wel wat baat bij. Eventjes zuchtte hij. Hier werd hij eigenlijk alleen maar Master Mihalj genoemd, nooit eigenlijk meer bij zijn voornaam. Ergens vond hij dat wel jammer, maar hij kon er mee leven. Het was netter om hem via zijn achternaam te noemen dan bij zijn voornaam, stel je eens voor. “Master Marko.” Dan had je toch wel een hele makkelijke en standaard naam. Dan was Master Mihalj beter.
Verveeld liep hij verder en het schoolterrein weer op. Sinds kort had hij zijn uiterlijk compleet veranderd. Meer de apartere stijl die eerder door een of andere artiest op Cassia werd uitgevoerd en zijn haar was nu meer paars, blauw achtig en lang. Meestal in een staart, soms de voorste plukjes van zijn haar los hangend. Zijn mooie rode haren had hij ingeruild voor de paarse, blauwe kleur. Om zo weer eens iets anders te hebben.

Aangekomen bij de waterval, liet hij zich op de grond zakken. Rustig staarde hij vooruit naar hoe het water van de waterval zich tegen het water van het meer liet kletteren. Het mooiste wat er was om te zien. Hoe je eigen magie een andere wending kreeg door de natuur die het allemaal zelf regelde.
Met zijn hand en vingers bewoog hij wat rond, waardoor er een aantal dolfijnen ontstonden. Ze zwommen vrolijk rond door het meer en maakte wat kunstjes. Een kleine glimlach ontstond op Marko’s gezicht.
Maar na even had hij de dolfijnen al weer terug in het normale water veranderd. De zon scheen heerlijk en brandde lichtjes op zijn huid. Wat kon hij toch van dit weer genieten.

{&nd Suicune}

De zwoele middagzon verlichtte het water. Met lome ogen ligt een wolfachtig wezen aan de waterkant naar het spel van water en licht te kijken. Suicune rekt zich even uit aan de rand van het meer. Hoe lang was ze nu alweer op deze planeet? Enkele weken? Ach, wat betekend een week voor een eeuwenoud wezen? Desondanks begint het bij haar te kriebelen. Ze blijft nooit lang op dezelfde plek. Normaal gesproken was ze alweer kilometers ver weg van de plaats waar ze een maand geleden was. Helaas is deze planeet niet zo groot en heeft ze zowat alles al gezien. Maar zomaar weggaan kan niet. Ze is wel de adviseur van de Vrouwe van het Water. Haar taak is dan ook om haar bij te staan. Tot nu toe heeft ze echter weinig kunnen doen. Daarom is Suicune begonnen met iets wat ze normaal niet snel doet: Andere wezens ontmoeten. De teruggetrokken Suicune gaat zich steeds meer bezighouden met anderen. Ze had pasgeleden al twee collega's ontmoet en ze is zelfs begonnen met het trainen van een leerling. Het lijkt erop dat Suicune langzamerhand aan het veranderen is.

Na zich even uitgerekt te hebben loopt ze rustig richting de waterval, haar nieuwe onderkomen. Het water dar profiteerd van haar aanwezigheid. Iedere morgen word het door Suicune gecontroleerd of er zuivering nodig is. Tot nu toe heeft ze dat alleen bij haar eerste bezoek gedaan omdat het water zeer schoon blijft. Hier is Suicune natuurlijk blij mee. Maar omdat ze niet ver weg kan gaan begint de verveling een beetje bij haar toe te slaan. Vreemd, Suicune en verveling. Toch is het zo. Eindeloos rennen door de verschillende plaatsen van Cassia kan nu niet. Ze is buiten, vrij van de 'Seekers of the Crystal Mask'. Maar toch voelt ze zich opgesloten. Ze zucht even tijdens haar wandeling. Hetgene wat zij hier wilde doen is niet simpel. Om mensen te leren het goede te doen moet ze zelf meer onder de mensen komen. Op dat moment neemt Suicune het besluit om minstens één keer per week een nieuw iemand te ontmoeten en te leren het goede te doen. Met dit streven in haar hoofd komt ze bijna aan bij de waterval als ze een aanwezigheid voelt.

De aanwezigheid voelt aan als water, maar dan van een mens. Een watermagiër dus. En niet zomaar eentje, het voelt te krachtig om een leerling te zijn. Maar deze persoon is mannelijk, wat Suicune tot de conclusie brengt dat dit de leerkracht moet zijn. En inderdaad, een man met blauw haar zit aan de waterkant van de waterval. 'Het is zeker een mooie dag.' antwoord Suicune de gedachten van hem. Terwijl ze dit zei staat ze enkele meters achter hem. Hij zal zich dus moeten omdraaien om haar te zien. 'Aangenaam om u te ontmoeten Master Mihalj. Of is Marko ook goed?' Een kleine glimlach is op Suicune's gezicht te zien.

(Geprobeert te posten met dat gedoe van de tekstinvoebalk x.x. Ik hoop dat je wat met mijn post kan)

» what a beautiful day....or maybe not..
» Patience is the Ultimate Test||Suicune
» Beautiful day
» Everything seems beautiful, but for me it isn't.
» A beautiful day!

It's such a beautiful day, you know. {&nd Suicune}

It's such a beautiful day, you know. {&nd Suicune}

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen