les woud-magie: farina surgere

Norwood liep op de voet gevolgd door Eyolf. Zijn blik ging over het lege veld en hij glimlachte. In de aula had hij nog een duidelijke brief opgehangen dat de volgende les buiten was. Hij had een spreuk die hij beter de leerlingen buiten kon leren dan in het lokaal en dat had hij geregeld. Een glimlach speelde op zijn gezicht. Eyolf rende een ronde over de velden en ging toen bij Norwood in het gras liggen. Hijgend spreurde zijn kraaloogjes de velden af. Even keek hij op en dacht ineens aan Gillan. Die was hij even vergeten te informeren. Norwood glimlachte en maakte een bol met zijn handen. Hij klapte deze open en er zat een vlinder in zijn handen. Deze gaf hij de opdracht Gillan te halen. Gillan zou de stem van Norwood horen op het moment dat het vlindertje binnen een bepaalde bereik was. Norwood keek daarna naar het schoolgebouw. Ieder moment zouden de leerlingen kunnen komen.

Zodra de vlinder Gillan had bereikt was hij direct op weg gegaan. En nu vloog hij door het luchtruim op de rug van een gigantische vogel. Eigenlijk kwam het dier van Puffoon. Gillans vader was daar archeoloog. Hij had ooit een vogelei gevonden maar nergens de moeder ervan. Hij had ook niet verwacht dat het nog leefde maar voor de zekerheid wel warm gehouden. Terug op Gren had Gillan het ei gekregen en tot zijn verbazing was het een week erna uitgekomen. Vanaf dat moment kon je wel zeggen dat de gigantische vogel Gillans beste vriend was geworden. Het was een Pufoonse goudadelaar. Het grootste vogelsoort op Puffoon. Gillan had hem Roxas genoemd. Roxas scheerde over de grond en Gillan sprong van zijn rug. Hij landde keurig op twee voeten op de grond en stak zijn hand op als teken van dank en afscheid naar Roxas die een halve cirkel maakte en terug vloog. Gillan keek daarna naar Norwood. ''Wat was precies de spreuk die u in deze les wou behandelen?'' vroeg hij kalm.

Norwood glimlachte toen hij Gillan al aan zag komen. Een glimlach verscheen op zijn gezicht. "De spreuk: farina surgere, staat vandaag op het rooster..." zei hij en glimlachte. "En spreek me maar aan met je of jij. We zijn immers collega's van elkaar.." zei hij met een glimlach. Hij keek naar Gillan. "Deze spreuk zou je vast ook wel kennen..." zei hij. Norwood hield zijn hand open. "Farina Surgere..." zei hij kalm en langzaam kwam er een bloem op zijn hand. "Dit zou voor jou ook mogelijk zijn. Voor leerlingen die van een andere planeet komen zou het makkelijker zijn als ze het op het gras proberen..." zei hij en glimlachte vriendelijk. Hij keek daarna naar het schoolgebouw waar ieder moment een leerling zou kunnen komen.

Rose was rustig even bezig met Demon de draak dat zo groot was als een herdershond, en ze grinnikte dan ook even kort. Beide waren ze wel gelukkig, maar Rose hield haar verdriet om Selavin verborgen voor anderen. Ze was altijd al goed geweest in die dingen, en ze keek dan kort in het rond. Na een tijdje besloot ze om toch maar naar de les te gaan, en ze rende dan ook richting het grasveld. Haar ogen sloot ze dan ook even kort, en ze kwam dan na een tijdje aanlopen. Ze merkte Norwood op samen met een andere jongen, en Demon was haar zoals gewoonlijk achterna gelopen. Hij ging in een beschermende houding bij haar staan, en ze keek even naar hem. Ze glimlachte dan ook kort, waarna ze dan weer naar Norwood keek. "Ben ik te laat?" Vroeg Rose dan aan hem, en ze keek dan even naar de jongen die bij hem stond.

Norwood zag na een tijdje al duidelijk iemand aan lopen. Norwood glimlachte vriendelijk naar Rose. "Nee hoor...je bent ruim op tijd.." zei hij met een vriendelijke stem. Hij keek naar Demon. "Hij mag van mij blijven zolang hij de les niet verstoort..." zei hij en glimlachte. Daarna keek hij weer naar Gillan. Hij keek even naar de lucht. Deze zag zo helder blauw en er was amper een wolkje aan de lucht te bekennen. Het zou dus niet veel gaan regenen. Norwoods ogen gingen daarna weer naar Rose. Daarna ging zijn blik opnieuw naar het schoolgebouw.

Gillan knikte kalm op de woorden van Norwood. De spreuk kende hij wel. Het was een van de eerste die hij had geleerd. Hij keek op toen hij een meisjes stem hoorde. Waarschijnlijk de eerste leerling. Gillan zelf keek ook even naar de lucht. De lucht zag eruit alsof het niet veel ging regenen maar Gillan wou zekerheid. Hij zakte op een knie en legde zijn hand op de grond. De wortels van de dichtsbijzijnde bomen en het gras wikkelde zich om zijn hand en pols. Gillan sloot voor een moment zijn ogen. Na een tijdje opende hij ze weer en stond weer op. ''Geen regen deze middag Norwood, waarschijnlijk vanavond pas weer'' zei hij tegen hem. Hij keek nog een keer naar de nieuwe leerling maar had besloten zichzelf pas voor te stellen als alle leerlingen er waren.

(Sorry voor late reactie)

Rose keek naar Demon, en ze glimlachte dan ook even kort naar hem. Daarna richt ze zich weer op Norwood, en ze luisterde dan ook naar zijn woorden. "Ik kan er niet echt iets aan doen als hij me volgt, maar ik zal hem uit de buurt van anderen houden." Zei ze dan zacht tegen Rose, en ze keek dan even naar de jongen. Ze wist niet wie hij was, maargoed dan richt ze zich even op een boom die tegen haar begon te praten. "Bijt dat dier?" Vroeg de boom aan haar, en ze keek dan naar Demon. "Nee hoor hij bijt niet." Vertelde ze terug tegen de boom, aangezien Demon naar een boom was gerend. Kortom keek ze beide mannen aan, en ze ging dan neer zitten op het gras.

Gast PROFILE MAGICIAN

Leyla Ashley kwam zwijgzaam over het grasveld aanlopen. Dit zou de eerste les zijn die ze van haar mentor zou krijgen. Ze had hem nog nooit ontmoet. Niet dat dat feit Leyla veel kon schelen. Verderop zag ze drie andere Magicans staan. De langste was vrij waarschijnlijk de leraar, Master Norwood. De tweede jongeman zag er naar Leyla Ashley's smaak nogal introvert uit. Spraakzaam op andere manieren in elk geval. Als laatste stond er ook nog een meisje met goudkleurig blond haar. Zij was de enige die Leyla Ashley herkende. Rose was haar naam. Leyla had haar een maal eerder ontmoet. Toen met haar gevecht tegen Deshas bij haar aankomst op de academie. Leyla Ashley voegde zich bij het kleine groepje dat er stond maar sprak niet. Haar houding was oplettend, geintereseert en aanwezig. Haar blik echter sprak van het tegendeel. Ze keek in gedachte verzonken, ver weg van haar lichaam. Maar toch iets waardoor duidelijk was dat ze zich wel bewust was van wat zich hier afspeelde. Het had iets geheimzinnigs, wellicht iets mysterieus. Nogmaals nam Leyla Ashley haar mede-student, de leraar en, vermoedelijk, de stagiaire in zich op. Alsof ze hen keurde. Op bekwaamheden, zwakheden als twee vijanden voor een gevecht.

Rose keek kort in het rond, en ze richt zich dan op Norwood. Veel was hier blijkbaar niet echt te doen, aangezien ze tot nu de eerste leerlinge was. Kalm zat ze rustig in het gras neer, waarna ze dan opeens voetstappen opmerkte. Kalm richt ze even haar blik op de persoon, en ze keek deze even aan. Ja, haar had ze gezien bij het lanceringsplatform, maar verder had ze haar nooit aangesproken. Nouja kortom ze zou niemand zomaar aanspreken, hoewel ze altijd vriendelijk was tegen iedereen. Het enige wat haar verandert had was een beetje het feit dat ze Selavin in die situatie had gevonden. Maargoed dan kwam plots Demon op hun af, en hij ging dan ook bij Rose liggen. Toch hield hij de 3 personen in het oog, waarna hij dan zijn kop plaatste op de benen van Rose. De draak voelde zich rustig in haar buurt, en dat voelde ze dan ook duidelijk aan. Ze aaide hem dan ook op zijn kop, en ze glimlachte dan ook even kort.

Diva kwam ook aanlopen. Haar stemming behoorlijk droevig dan normaal gesproken. Ze had zich vanachtond ziek kunnen melden zoals ze de laatste tijd steeds vaker deed maar had besloten het vandaag maar niet te doen. Ze had vandaag teveel proefwerken om zich dat te kunnen veroorloven. Zachtjes zuchtend ging ze zitten en trok haar knieen op. Ze staarde naar de grond terwijl ze haar armen om haar opgetrokken knieen had geslagen. Ze besteedde nauwelijks aandacht aan het meisje en de jongen die ze nog niet kende. Ze streek afwezig een lok haar achter haar oor waarna ze aan de ring van Viktor draaide. Ze wist nog dat ze die van hem had gekregen voor haar verjaardag. Het leek nu zo lang geleden maar was nog maar een paar weken terug. Toch voelde het als jaren.

Rose zat nog steeds neer, en opeens hief Demon zijn kop omhoog. Hij keek naar Diva, waarna ze dan in haar richting keek. Ze vroeg zich af wat er met haar was, waarna ze dan rustig naar haar ging. "Diva? Wat scheelt er met je? Je kijkt zo triest." zei Rose dan lichtjes bezorgd, aangezien ze Diva als een vriendin beschouwde. Demon was ondertussen haar gevolgd, en hij plaatste dan ook zijn neus tegen Diva haar wang aan. Rose glimlachte even naar de draak, en deze keek Diva dan ook in de ogen aan. Normaal herkende Rose aan Diva aan haar glimlach en vrolijke stemming, maar nu was ze dit niet echt gewend van haar. Kalm legde ze haar hand op haar schouder, en ze bleef rustig afwachten op haar.

Aigavlov kwam ook aanlopen. Twee van de drie leerlingen kende hij niet. De vierde leek hem iets te oud om een leerling te zijn. Waarschijnlijk stagiaire dacht Aigavlov. Het zwartharige meisje dat op de grond zat bij Rose leek Aigavlov een nogal depressief te zijn. Zijn grijze ogen gleden over haar heen. Ze had een getraind lichaam. Ze zou vast goed zijn in fysieke gevechten. Maar ze was niet de enige. Het andere meisje, die bruinharige had waarschijnlijk net zo'n goede conditie. Rose kende hij al. Zij was de eerste die hij ontmoet had op het lanceringsplatform.

Norwood keek kalm naar Rose en knikte even om haar woorden. Daarna ging zijn blik weer naar het schoolgebouw. De leerlingen bleken toen een voor een aan te komen. Leyla Ashley was de eerste die er daarna aan kwam. Hij herkende haar van de foto op zijn leerlingen lijst maar hij had haar nooit echt ontmoet gehad. Hij merkte dat haar houding oplettend was en alert. Iets wat al veel zei over een persoon. Degene die daarna er nog bij kwam was Diva. Haar houding vertelde hem al genoeg. Ze had het over Savador vast wel gehoord. Hij liep naar haar toe en ging even door zijn knieën. Hij had nu een bezorgde blik in zijn ogen. Even legde hij een hand op haar schouder. "Diva..." begon hij kalm. "Als het echt niet gaat, dan wil ik dat je het meld..." zei hij kalm tegen haar. Er was een duidelijke bezorging in zijn stem. Hij keek daarna naar Rose die er ook bij kwam. Hij haalde de hand van Diva's schouder af en stond weer recht. Hij keek naar de jongen die daarna aan kwam lopen. Het was voor hem nu wel een goed punt om de les te starten. De rest van de leerlingen zouden zich er nog wel bij kunnen voegen. "Voor degene die me nog niet kennen stel ik me nog even voor. Mijn naam is Norwood. Maar voor de leerlingen is het Master Norwood.." zei hij kalm. Hij keek daarna naar Gillan. "Voor ik het vergeet, we hebben hier sinds kort ook een stagiaire. Mochten er vragen zijn is het ook mogelijk om aan Gillan deze te stellen..." zei hij en knikte even. "Goed, vandaag gaan we de spreuk 'Farina Surgere' leren." zei hij en keek naar de klas.

Zacht vloekend in zichzelf liep Zalas het grasveld op. Hij was laat omdat hij het niet had kunnen vinden. Nu was goed zijn Shadraanse aard te zien. Zijn humeur stond op onweer. De witte slang Asb'el gleed achter hem aan en probeerde hem met wanhopig gesis te kalmeren. Zalas snauwde iets in het Shadraans naar de slang toen hij bij de andere was. Die keek hem beledigd en verontwaardigd aan. Zalas zuchtte. ''Sorry Asb'el. Kom'' zei hij en tikte tweemaal op zijn schouder. De slang gehoorzaamde en ging om zijn schouders liggen. Zalas drapeerde zijn lange witte vlecht over zijn andere schouder en keek de menigte even rond.

Rose keek bezorgd naar Diva, en ze richt dan haar blik even op Norwood. Kalm sloot ze dan de ogen, en ze hoorde dan voetstappen naderen. Demon keek op bij het zien van een slang, en hij ging dan maar ergens anders naartoe. Zijn blik hield hij op Rose gericht, en hij ging dan ergens in de buurt neerliggen. Een tijdje keek ze hem aan, maar dan richt ze zich op de jongen met de vlecht. ze bekeek hem even van top tot teen, maar dan richt ze haar blik weer ergens anders op. Ze keek ook nog eens kort naar de jongen genaamd Gillan, maar alweer wend ze haar blik af. Ze begon zich af te vragen of er wel nog meerdere leerlingen kwamen, en ze sloot dan ook even kort de ogen.

Kataro kwam ook aanrennen. Nu hij van Deshas lessen mocht mee volgen had hij niet kunnen wachten op de volgende les. Hij had gezien dat die van Master Norwood was. Iemand die Kataro gelukkig al kende. Toen Kataro langs de jongen met de witte vlecht rende stopte hij en keek hem even aan. Hij herkende hem. Waaraan precies wist Kataro niet. Maar iets in zijn ogen kende hij. De blik die hij in zijn ogen had. Die kille blik die Kataro zo goed van zijn broer kende. Plotseling wist hij het. ''Meneer Zalas? U ziet er anders uit maar die ogen herken ik uit duizenden. U lijkt zo jong'' zei Kataro grijnzend tegen Zalas. Hij herkende hem nog wel als een goede vriend van zijn broer. Al zag hij er toen heel anders uit. Alleen zijn ogen, die waren hetzelfde gebleven.

Een heel stuk verderop zat Deshas. Hij zat in de schaduw tegen de stam van een boom aan. Hij was hier met drie redenen: Om te zien hoe Kataro het doet in de lessen, om te zien hoe zijn oude vriend Zalas het er vanaf zou brengen. Voor iemand die jarenlange ervaring met duistere magie had was een nieuw soort magie maar moeilijk aan te leren. Hetzelfde geld voor iemand met andere magische achtergrond. Als laatste was Deshas hier voor Norwood. Waarom precies wist hij niet. Maar iets in hem had hem gezegd die man een tijdje in de gaten te houden. Deshas blies kalm de rook van zijn sigaret uit terwijl hij toekeek. Zo te zien had Kataro Zalas ook al herkend.

Norwood keek naar het groepje dat nu aanwezig was en zijn blik ging naar Zalas die aan kwam lopen. Hij wilde de les voortzetten toen Kataro ook nog aan kwam lopen. Even knikte hij vriendelijk en keek daarna weer in het algemeen naar de groep. Hij glimlachte. "Zoals ik al zei leren we vandaag de spreuk Farina Surgere..." zei hij. "Deze spreuk werd vroeger veel gebruikt voor het gebruik als wapen. Je kunt door middel van deze spreuk simpele bloemen oproepen, maar ook gigantische vleesetende planten." zei hij. "Laat ik voorop al vast duidelijk stellen dat ik hier geen vleesetende en levensgevaarlijke planten wil tegenkomen.." zei hij met een wat strengere toon. Zijn blik ging even naar Zalas maar al snel weer recht naar voren. "Ik heb de les buiten gepland omdat dit makkelijker is. De spreuk is moeilijker dan hij lijkt. Sommige kennen het onbepaalde zaadje nog wel. Nu doe je in principe hetzelfde, maar nu moet je eerst het zaadje zelf creëren." legde Norwood uit. "Ik zal voor het gemak even voordoen hoe de spreuk in zijn werk gaat." zei hij. Norwood ging door zijn knieën en legde zijn hand boven de grond. "Waar je duidelijk op moet letten is dat je van te voren bepaald welke bloem je zou willen krijgen." begon Norwood. "Daarna concentreer je je magie op je handpalm en spreek je de spreuk uit.." vertelde Norwood. "Voor het gemak tover ik nu een rode roos.." zei hij. Norwood dacht aan een rode roos en keek naar zijn hand. "Farina Surgere" zei hij kalm en langzaam groeide er een stengel uit de grond. Die niet veel later openklapte in een drietal rode rozen. "Mocht het met één hand niet lukken. Probeer het dan met twee handen..." gaf Norwood als tip. "Nu is het aan jullie om deze spreuk uit te proberen..." zei Norwood en wachtte geduldig op de leerlingen om te beginnen. Zijn blik ging even naar Gillan. "Ik wil je vragen om ook even rond te lopen..." zei hij. "Jij hebt waarschijnlijk nog wat tips voor de leerlingen die ik niet genoemd heb. En het zal je ook meer ervaring geven in het lesgeven..." zei hij tegen Gillan en knikte even vriendelijk.

Zalas stond met zijn handen in zijn broekzakken te wachten tot hij uitleg zou krijgen over wat ze geacht waren hier te doen. Hij keek om toen hij een stem hoorde die zijn naam zei. Er verscheen een kleine glimlach op Zalas' gelaat toen hij Kataro zag. ''Hey Kataro. Ik heb jou ook al in geen jaren meer gezien zeg. Je bent al net zo snel als die gekke broer van je met herkennen'' zei Zalas en woelde met een hand even door Kataro's blonde lokken. Ongelofelijk hoe Kataro en Deshas uiterlijk zoveel verschilde. Het feit dat Kataro hier ook was verbaasde Zalas maar weinig. Het was hem immers ook gelukt al een aantal eeuwen door te leven. Waarom zouden andere als Kataro dat ook niet lukken? Zalas richtte zijn blik op de man vooraan toen die begon met zijn uitleg. Asb'el siste even toen de man hem na zijn waarschuwing over vleeseetende planten in de richting van zijn meester keek. ''Ik dacht dat je dat soort opmerkingen inmiddels wel gewend was Asb'el'' zei Zalas zacht tegen hem. Hij kon zelf ook niet ontkennen dat zoiets wel in zijn gedachte was opgekomen. Maar er waren nog genoeg andere planten die onschuldig oogde maar in werkelijkheid dodelijk waren. Na de uitleg van de man stroopte Zalas zijn mouwen. Hij concentreerde zich op een enkele plant. ''Farina Surgere'' fluisterde hij zachtjes. Er vormde zich een lelie op zijn geopende handpalm. Maar zodra die verschenen was verrotte die ook meteen weer door de hoeveelheid duistere magie die in Zalas aanwezig was. Zalas siste zacht iets in het Shadraans en de mislukte spreuk veranderde in stof waarna de wind het weg voer. ''Nog eens proberen'' zei Zalas zacht tegen zichzelf. Hij was alles behalve iemand die snel op gaf. Opnieuw sprak hij de spreuk uit, maar ditmaal dacht hij aan een andere plant. Op zijn hand groeide iets dat nog het meeste weg had van sneeuwklokjes al waren deze sneeuwklokjes zwart met rode spatten alsof ze onder het bloed zaten. Het was een mooie bloem maar levensgevaarlijk. Deze bloem lokte je met zijn schoonheid maar als hij je eenmaal in zijn ban had maakte hij je gedachteloos waardoor je alles vergat en de eerste sugestie die je hoorde direct opvolgde. Een soort hypnose dus.

Kalm kwam een blonde meid aanlopen, en ze keek dan kort in het rond. Ze was hier al een tijdje, maar echt zin om lessen te volgen had ze niet. Even zucht ze dan ook diep, waarna ze dan even naar de andere keek. Daarna hoorde ze de woorden van de leraar, en ze sloot dan ok even de ogen. "Sorry dat ik te laat ben, maar ik had de weg niet gevonden." Zei ze dan ook als uitvlucht, al wist ze goed genoeg de weg. Algauw keek ze weer in het rond, en ze rekte zich dan ook even kort uit. Haar lange haren wapperde even met de wind mee, en daarna keek ze naar de rest om te zien wat ze moesten doen. Kalm sprak ze de spreuk Farina Surgere uit in gedachten, en ze dacht dan ook aan een puur zwarte roos. Even keek ze ernaar, maar algauw bleek dat het mislukt was. Nouja voor een shadraan was het wel logisch dat zou mislukken, en alweer deed ze dezelfde spreuk. Algauw kwam er een mooie zwarte roos tevoorschijn, en een grijnsje was even te zien om haar lippen. "Ohja Master ik ben Felicia." Zei ze dan ook droogjes, aangezien ze in eerste instantie geen zin had gehad om zich eerst voor te stellen.

Master Norwood keek even naar Zalas die gelijk begon. Zijn ogen gingen daarna naar de rest die nog moest beginnen. Toen Felicia aan kwam lopen en zich verontschuldigen. "Geen probleem..." zei hij kalm. Hij keek ineens naar Zalas en even slikte hij. Hij kende die bloem duidelijk genoeg. Hij mompelde een spreuk en al gauw verwelkte de bloem op Zalas hand. Norwood liep naar Zalas toe en en wierp een strenge blik op hem. "Ik had gezegd geen gevaarlijke planten. En deze bloem is duidelijk genoeg niet van toepassing op het woord veilig..." zei hij en keek nog even naar Zalas. "Ik laat je er nu van af met een waarschuwing maar de tweede keer kan je je melden bij het schoolhoofd." zei hij met een strenge ondertoon. Hij keek daarna naar Felicia die het ook probeerde. Hij kreeg weer een glimlach op zijn gezicht en liep er naar toe. Hij knikte even. "Goed, wat je ook kan proberen is een ongevaarlijke plant van Shadra toveren. Dat is misschien makkelijker voor je..." zei hij en glimlachte. "Mijn naam is Norwood..." zei hij. "Maar voor jou blijft het Master." zei hij. Even stond hij op en keek nog even naar Zalas. Het was precies het type persoon die hij had verwacht.

Zalas keek Norwood met een felle blik aan toen de bloem op zijn hand ineens verwelkte. De pupillen van zijn slangachtige amberkleurige ogen verkleinde naar verticale dunne streepjes toen Norwood hem de les las. Toen de man wegliep jeukte Zalas' handen om hem iets aan te doen. Asb'el voelde de intense woede van zijn meester en gleed van zijn schouder af. Hij schoot op Norwood af, klaar om zijn giftanden in hem te zetten. Zalas kwam er net op tijd achter. ''Asb'el, skalat madr rùnar ristna markvyn fengit'' sprak Zalas sissend in het oud- Shadraans zonder zijn stem te verheffen. Maar zijn stem klonk ineens zwaarder en hij sprak met zwaar accent. Een te zware stem voor een jongen van achttien, een te oud accent om van het huidige Shadra te kunnen komen. Asb'el hield stil net bij Norwoods been. Hij sloot zijn geopende bek en keek langzaam om naar zijn meester. Daarna gleed hij beschaamd terug naar zijn schouders. Zalas hield zijn kille, ijzige blik geen moment los van de slang.

Felicia merkte plots een slang op, en ze keek er dan ook even naar. Ze had wel geluistert naar wat de leraar zei, maar verder had ze er niet opgereageerd. Het enige wat haar op dit moment interesseerde was de slang van die persoon, en ze grinnikte dan even kort als de slang in de leraar zijn been wilde bijten. Daarna nam ze de roos, en plaatste ze deze in haar lange haren. Kalm liep ze naar de slang toe, en ze keek even naar de jongen. "Is ie gevaarlijk?" Vroeg Felicia dan ook best droog aan hem, en ze merkte dat hij vele machtiger was dan een normale leerling. Ja ze was goed in het voelen van anderen hun krachten, en ze ging dan even met haar hand naar haar linkerschouderblad. Ze snoof dan ook even diep, en ze hoopte maar dat ze niet nog meer magie moest gebruiken vandaag. Haar blik ging weer naar de slang, en ze bekeek hem dan ook gewoon.

Gast PROFILE MAGICIAN

Leyla Ashley bleef Norwood tijdens zijn uitleg aankijken. De opdracht leek haar vrij simpel. Ze hield haar handpalm naar boven gericht terwijl ze sterk aan een plant dacht. Ze probeerde een narcis te maken maar de stengels waren wild en vals. Ze sloegen tegen Leyla's wang aan zodat er een snee ontstond waar het bloed uit liep. Ze vermorzelde het plantje door haar hand fijn te knijpen. Daarna veegde ze ruw met de rug van haar hand langs haar wang.

Gillan knikte even kort op Norwoods woorden. Hij had de bloem van Zalas ookal gezien maar voor hij had kunnen reageren was Norwood er al op afgelopen. Gillans blik ging langs de andere leerlingen en bleef hangen bij Leyla Ashley. Hij liep op haar af en pakte uit zijn zak een schone zakdoek. Hij veegde het bloed langs haar wang weg en ging achter haar staan. ''Ontspannen. Die planten voelen het aan als je gestresst bent of een andere nare emotie hebt. Als jij rustig bent zijn zij dat ook'' zei hij zacht met zijn handen op haar schouders. Hij liet haar haar schouders ontspannen. ''Probeer het nu nog eens'' zei hij tegen haar.

PROFILE MAGICIAN

» Woud spreuken opzoeken.
» Magie
» Stilte en magie
» Aarde-magie les 1 --|| Introductie
» Duistere magie || Lesboek

les woud-magie: farina surgere

les woud-magie: farina surgere

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen