Toen de eerste regendruppels uit de bewolkte lucht naar beneden vielen, was Revon al op weg naar Oak's Field vanaf het stille meer. Hij had de hele middag besteed aan het trainen van zijn watermagie, zo wist hij zeker dat hij niet achter raakte op dat gebied. Langzaam maar met vaste stappen liep Revon over de nu drassige beregende grond. Het was een kleine kilometer lopen naar Oak's Field, maar in de regen leek het veel langer te duren. Revon doodde wat tijd onderweg door met zijn watermagie de regendruppels te beïnvloeden. Hij lette niet meer op de wat wilde weg, waardoor hij struikelde over een uitstekende wortel van een grote boom naast hem. Revon viel voor dat hij het door had in de drassige grond voor hem. Zijn hele lichaam zat nu onder de modder, hij had het nu wel gehad met de regen. Met een sneller tempo liep Revon door, Oak's Field was nu een stuk dichterbij.
Na een tijdje lopen kwam Revon aan in Oak's Field. De meeste mensen waren nu binnen aan het schuilen voor de regen, dus er was niet zo veel te doen of te zien op straat. Revon besloot om naar de taverne in het dorp te gaan om daar even uit te rusten en wat te drinken.
Revon opende de deur van de taverne, doorweekt van de regen stapte hij naar binnen. Iedereen keek hem even raar aan vanwege de moddervlekken op zijn kleren, Revon trok zich er niets van aan en ging aan een rustig tafeltje zitten in de hoek van het gebouw. Hij bestelde een groot glas wijn en begon rustig te drinken. In de taverne speelde een bard een mooi muziekstuk, Revon luisterde hier aandachtig naar, terwijl hij langzaam in gedachten verzonk.

( Hoe maak je een post langer )

Regen streelde teder zijn bleke huid. Gleed langzaam langs de contouren van zijn gezicht naar beneden. Met enkel een dun overhemd aan stond Dominic in de regen. Zijn hoofd een tikje naar achter gekanteld. Hij liet de natte tranen van de wereld over zich heen komen. Liet de kou zijn zenuwen verdoven. Hj had gedacht dat het vandaag warm zou worden, maar de onverwachtse regenbui had hem op weg naar Oaks field ingehaald. Niet rekenend op buien was hij dan ook zonder jas of paraplu op pad gegaan. Het was niet de slimste actie, vooral niet als je afweersysteem sowieso al redelijk zwak was. Aan zijn trotse houding en soepele bewegingen merkte je het meestal niet, maar Dominics gezondheid was redelijk krakkemikkig. Pillen. In plaats van hem te genezen maakten ze die situatie alleen maar erger. Na deze wandeling in de regen zou hij naar alle waarschijnlijkheid verkouden worden. Dat kon er ook nog wel bij. Want zijn leven was al zo heerlijk. Dominic was niet de persoon voor zelfmedelijden, nee, hij uitte zijn frustraties liever op personen. Maar als je de feiten -een slepend slaapgebrek, aankomende verkoudheid die hij met de minuut sterker kon voelen groeien- bij elkaar optelde kwam je algauw uit op een rothumeur. Vandaar dat hij redelijk vlug doorstapte na een kort moment van wezenloos naar de hemel staren. Hij wilde zo gauw mogelijk ergens binnen zijn. En niet alleen een dak boven zijn hoofd hebben, maar ook graag wat afleiding. De winkelstraten waren bezaaid met mannen en vrouwen van alle leeftijden, heerlijk schuilend onder hun zielige paraplu's. Zijn hoofd opgeheven en zijn schouder recht liep hij zelfverzekerd tussen de massa door. Ja, zij hadden paraplu's. Gefeliciteerd hoor. Hij had het niet nodig, want.. Daar was zijn bestemming al. In één flitsende seconde had hij besloten, draaide opzij en zwaaide de deur open.
Het café zag er redelijk druk uit, gezellig druk. De warmte golfde hem tegemoet in een lucht vol bier en zweet. Even trok hij onwennig zijn neus op, zichzelf aan de geur aanpassend. Het was muf hier. Muf en vol met bierzuipende idioten. In de deuropening bleef de jongen staan, het water droop van zijn haren af. Hij schudde lichtjes zijn hoofd heen en weer, wat de dichtsbijzijnde mensen met spettertjes bezaaide. Idiots. Zelgenoegzaam lachend liep hij langs hen heen. De mensen waren even overdonderd, maar door zijn hooghartige, ijskoude blik gingen ze algauw netjes aan de kant. Braaf. Ga maar aan de kant, nutteloze figuren. Bij de bar haalde hij een glas scotch op, wierp de bartender met een lieve blik wat geld toe. Zijn ijsblauwe ogen gleden over de aanwezigen hier. In een hoekje zag hij nog zo'n verzopen hond zitten. Iemand die duidelijk ook niet naar weerbericht geluisterd had. Hij liep er heen, een lok nat ravenzwart haar viel voor zijn linkeroog. Dominic zette zachtjes zijn glas tegenover dat van de ander. Een zacht gerinkel doorklonk desondanks, wat genoeg zou moeten zijn om de aandacht van de jongen te trekken. Dominic haalde een hand door zijn haar heen in een poging de natte pony wat uit zijn gezicht te halen. Trok dan een vrije stoel met een eenvoudig gebaar bij deze tafel. ''Hey. Hope you don't mind, alles zit vol.'' sprak hij simpel een begroeting uit. Het was de halve waarheid, aangezien haast alle tafels bezet waren. Maar aan de bar waren nog stoelen vrij geweest. Tja. De ander had niet echt een keuze, naast zijn gezelschap accepteren of weglopen. Zijn blauwe ogen glinsterden vrolijk terwijl hij zijn nieuwe speeltje in zich op nam. ''Is dat in de mode? Modder op je kleren?'' vroeg hij plagerig, zijn glas rustig heen en weer schuddend, waarbij de ijsklontjes zich door de vloeistof bewogen als kleine scheepjes. Hij nam een klein slokje en grijnsde dan speels. ''Ah, ook een leerling, als ik me niet vergis.. Mijn naam is Dominic, Dominic Gabriël Fedelmid als je volledig bent.'' Met een lieve uitdrukking op zijn gezicht, met toch een mysterieus onheilspellende ondertoon, boorde hij zijn blauwe ogen in de rode kijkers van de ander. De vragende tekst ''En jij bent..?'' liet hij vervolgens eenzaam in de lucht hangen, wachtend voor redeyed boy om dat te beantwoorden.

[Allereerst mijn oprechte excuses voor de onbehoorlijke laatheid .
Verder is je post redelijk goed, de lengte kan je denk ik vergroten door nóg meer te beschrijven. Je char kleine beweginkjes laten maken, veranderingen in humeur en gezichtsuitdrukkingen. Die dingen voegen toe aan de sfeer, die je overigens ook uitgebreid kunt omschrijven.
Kortom: Gewoon nog meer details erbij voegen en vooral zo door blijven gaan, Alex ^^]

Mede door het slechte weer, werd de taverne in Oak's Field steeds drukker. Revon zat rustig aan zijn tafel een drankje te drinken, terwijl hij zich amuseerde met het zien van andere slachtoffers van de regen die door de taverne deur stapten.
Een ongewoon figuur kwam de taverne binnengelopen. Het was een jongen met ravenzwart haar en ijskoude ogen. Hij liet een arrogante indruk achter op Revon.
De jongen liep naar de bar toe en bestelde een glas scotch. De mensen gingen aan de kant voor hem alsof ze bang voor hem waren. Revon was niet onder de indruk en verzonk weer terug in zijn gedachten.
Opeens hoorde hij een geluid en keek hij verbaasd op. De jongen met het ravenzwarte haar stond nu voor hem en schoof aan bij zijn tafel, omdat de rest van de taverne al vot zat, zei hij. Revon had het liever niet, maar kon er niet veel tegen doen.
De jongen zei: "Is dat in de mode? Modder op je kleren?" Revon keek hem even serieus aan en lachte een beetje ingetoomd. De jongen stelde zich voor; Hij was ook een leerling van de Starshine Academy, Dominic Gabriël Fedelmid.
De jongen vroeg aan Revon wie hij was. Het bleef even ongemakkelijk stil. Daarna volgde het botte antwoord: "Revon, ook een leerling van het de Academy ..."
Het was de eerste conversatie die Revon had op deze dag, hij praatte in het algemeen niet veel. Hij nam nog een slok van zijn drankje, wachtend op wat de jongen terug zou zeggen.

( Oef, hier doe ik dan een lang tijdje over, gaat maanden duren voordat ik uit de oefenzone ga   )

In de drukte koos hij zonder enige twijfel zijn bestemming. Daar. Bij de nogal vreemde jongen. Zo te zien deed die zijn best om onopvallend te zijn, moddervlekken en regendruppels toonden dat hij van buiten was gekomen zonder jas of paraplu. De wikkels om diens gezicht leken wel op een mummy-kostuum. Interessant. In ieder geval interessant genoeg om hem bezig te houden tot het buiten weer droog was. Of hij een normale manier had gevonden om op school te komen. Een koets of iets dergelijks. 
"Revon, ook een leerling van het de Academy ..." Ah. Revon leek een nogal zwijgzaam type. Niet dat daar wat mis mee was. Dominic had geen problemen met stille wateren met diepe gronden. Nee, in tegendeel. Die waren meestal juist vrij amusant. Iets onvoorspelbaarder dan de normale praatgrage hypere leerlingen die je meestal tegen kwam, maar ook wel bijzonder. Arme Revon leek hem zo op het eerste gezicht geen type om gezelschap te waarderen, zeker niet van iemand als hem. Tijd om daar eens mee te gaan spelen. ''Ah, ok.'' was zijn 'oprecht' geïnteresseerde respons. Met een warme glimlach nam hij een slokje van zijn drinken. Even gleden zijn blauwe ogen naar het raam. Door de regen was er nauwelijks iets te zien, behalve de straatlantarens die al vroeg aan waren gezet vandaag. Vervloekt rotweer. 

Hmm, zo te zien zou het weer aan hem zijn om de leiding te nemen. Langzaam leunde Dominic achterover in zijn stoel, zo ver dat die een eindje kantelde en op twee poten steunde. Hij keek Revon loom aan. ''Zo. Echt, sorry dat ik je zo stoor, Revon. Volgens mij heb ik niet echt een goede eerste indruk gemaakt.'' In een flits schoot de stoel terug, met een droge plof landde de poten weer op het hout. De stoel was vrij krakkemikkig, muf. Hij kon de houtwormen gewoon horen eten aan de meubels hier. En hij nam het ze niet eens kwalijk, had eerder medelijden met de wormpjes dat ze zo'n oud stuk hout moesten vreten. Dat moest onderhand wel haast versteend zijn. Deze stoel was twintig jaar geleden blijven hangen in een tijdstop. Net als de rest van dit café eigenlijk. Ook de mensen zagen eruit alsof ze uit de jaren vijftig stamden, hier al eeuwen vast zaten. Ouderwetse kleding, dikke bierbuiken. Heerlijk gezelschap kortom. Hij en Revon waren twee van de paar zeldzame jongeren in deze kroeg. Dominic grijnsde scheef, vriendelijk, maar wel verlegen. Zijn blik hield kort die van Revon vast om dan weer naar zijn glas terug te keren. ''Regen is niet echt mijn ding, slechte weerstand enzo.'' Legde hij dan volledig overbodig uit. Hij likte over zijn droge lippen en draaide zenuwachtig met zijn vingers. ''Zeg, Revon. Sorry als het gevoelig ligt maar.. Waarom dat ehh..'' Met zijn hand gebaarde Dominic rond zijn eigen kin, ongemakkelijk op zijn lip bijtend. ''Verband, lijkt het wel?''

[Nou, je posts zijn dan wel geen boekwerken, maar het gaat meer om bruikbare posts dan om hele lange lappen tekst hoor c:]
[Gewoon blijven oefenen met allerlei kleine dingetjes erbij halen of gewoon grotere acties ondernemen etc. En ik vind je post echt al prima hoor, behalve dat Revonnetje een beetje zwijgzaam is x3]

De taverne werd steeds drukker en benauwder, de regen was dan ook nog niet opgehouden. Revon had een fout begaan om hier te gaan schuilen; Hij zat liever ergens waar het rustiger was, zoals een bibliotheek, hoewel hij niet eens een boekenwurm was. Hij zat nu al een kleine tijd met een andere leerling van de Starshine Academy, Dominic. Revon had zoals altijd niet zoveel te zeggen, dus vielen er vaak ongemakkelijke stiltes.
Hij merkte dat Dominic opeens zenuwachtig met zijn vingers bewoog, ging hij een vraag stellen?
''Zeg, Revon. Sorry als het gevoelig ligt maar.. Waarom dat ehh..'' Dominic gebaarde naar zijn kin en vervolgde de vraag.  ''Verband, lijkt het wel?'' Revon's  gezichtsuitdrukking werd even heel grim. Daarna keek hij Dominic "blij" aan en zei: " Eh.. Ik moet eigenlijk gaan, ik heb nog een hoop te doen." Revon stond op, liet wat geld achter op tafel om de gekochte drankjes te betalen en liep toen met een versnelde pas de taverne uit.
"Was dat verkeerd van mij om er zo tussen uit te glippen? Achja.. Nu hoef ik de vraag tenminste niet te beantwoorden." dacht Revon bij zichzelf.
Nu stond hij weer in de regen, maar het maakte hem even niet uit. En bovendien, hij was een water magician, hij zou er wel tegen moeten kunnen, toch?
Hij liep nog even langs het raam van de taverne om naar de nu alleen zittende Dominic gedag te zwaaien, om niet al te raar en gemeen over te komen. Hij liep een zijstraatje in en wandelde langzaam richting zijn eigen plek.

(Ik besloot om het verhaal even te twisten, zie maar of je er nog iets mee kan, of dat er nu een einde komt :}:In ieder geval, nog een paar vraagjes;
1. Waar wonen de leerlingen van het SSA, gewoon in huizen (en waar staan die dan bijvoorbeeld) of op school?
2. Hoelang zijn RP topics gemiddeld? xd )

De subtiele verandering in de stemming van de ander bezorgde hem een goed gevoel. Achgossie, lag het gevoelig? Arme, arme Revon. Moest hij maar interessanter zijn zonder dat zulke vragen nodig waren. Als Revon niet sprak, dan sprak Dominic. En zijn vragen waren niet altijd aardig en lief. 
"Eh.. Ik moet eigenlijk gaan, ik heb nog een hoop te doen." Dominic schudde zachtjes zijn hoofd. Teleurgesteld. Gekwetst. ''Vlucht maar.'' fluisterde hij nog net hoorbaar tegen de rug van Revon. ''You can't ever outrun faith. You can't outrun me if I follow you.'' Een duistere lach gleed over zijn lippen, terwijl hij de alcohol door zijn lichaam voelde stromen. Het verwarmde hem. De laatste slokken sloeg hij vlug achterover, het brandende gevoel van de drank negerend. In zijn mond bleef een bittere nasmaak achter, die hem irriteerde. Hij zakte nog even terug in zijn zetel en keek om zich heen. Revon deed een trieste poging om.. Wat probeerde die eigenlijk? Hij zwaaide. Dominic kantelde zijn hoofd iets scheef en grijnsde, een lach die niets dan problemen beloofde. ''We zullen elkaar nog wel eens tegenkomen, Revon.. En dan kun je er maar beter klaar voor zijn.'' In gedachten verzonken merkte hij wederom de nasmaak van de scotch op. Bah. Hij stond op.
Een meisje met een glas cola was gauw gevonden en met een simpele lach sloeg haar hoofd al op hol. Hij vroeg om een slokje drinken, werd onmiddelijk gehoorzaamd. ''Dankjewel, liefje.'' siste hij, drukte een vlugge kus op de mond van het stomverbaasde kind. Sprakeloos bleef die staan, langzaam de hand voor haar mond slaande. Helemaal van de kaart. Was het soms haar eerste kus geweest? Wat schattig. Dominic nam een ruime hoeveelheid van de drank tot zich en gaf het glas dan terug. Hier zou hij zich mee vermaken tot de regen stopte. En dan.. Dan zou hij naar school terug gaan, misschien de lieve mummyjongen opzoeken voor een nieuw gesprekje. Alleen een idioot dacht zich aan zijn wil te kunnen ontworstelen. En hij wilde Revon spreken, antwoord krijgen op zijn vraag. Dus dat zou dan ook gebeuren.

[1. Leerlingen slapen op school in slaapzalen van hun magie. Dus heeft Revon op de watermagie etage een bed/een kamer.
2. Dat verschilt heel erg. Sommigen zijn 5 pagina's lang, sommigen één of twee. Meestal minstens 7 posts in het totaal, maar het kan natuurlijk erg verschillen.
Als je geen verdere vragen hebt mag je je uiteraard begeven in de RPG, je posts zijn ruim voldoende bladiebla. En als je wilt kunnen Do en Revon elkaar nog wel eens tegen komen c:]