(Ja mensen, ineens kwam dit verhaaltje in mij op. Misschien word het in de RPG verwerkt, maar dat weet ik nog niet zeker. In dit verhaal heeft Vulpes de hoofdrol. Suicune komt er ook in voor. Chars die verder in het verhaal genoemd worden zijn Aressuka en Zack.)

Gaap, wat een lekker ochtenddutje was dat. Vulpes schudde zich eventjes uit na haar dutje. Enkele haren verspreiden zich op het bed van Aressuka. Ach, zo heel erg zou ze het niet vinden. Met een sprongetje verlaat Vulpes het bed op de slaapafdeling. Wat zou ze eens gaan doen vandaag? Met de andere huisdieren spelen of de omgeving even verkennen? Wie weet zijn er wel wat dingen veranderd. Snuffelend loopt Vulpes de afdelingskamer binnen. Hm, al die geuren. Gisteravond waren hier blijkbaar enkele leerlingen aan het studeren. Even schudde Vulpes met haar kop. Dat die twee het niet doorhadden, af en toe zijn mensen echt niet zo slim als ze denken. Sterker nog, ze denken juist teveel. Vulpes moest weer denken aan de ontmoeting met Zack. Direct voelde ze al dat het een betrouwbare jongen is. Ideaal voor haar baasje die iemand nodig heeft. Aressuka heeft het al zwaar met haar schuldgevoelens naar wat er in haar verleden gebeurt is. Maar die jongen zou haar kunnen helpen. Misschien kan hij haar wel leren om het verleden los te laten. Daarom heeft Vulpes haar baasje naar die jongen gebracht. En Vulpes had ook iets anders opgemerkt. Namelijk dat haar baasje een bijzondere band gaat krijgen met die jongen. Hoe noemen mensen dat ook alweer? Ow ja, liefde. En dat is wat Aressuka nodig heeft. Daarom probeert Vulpes de twee jonge mensen bij elkaar te brengen. Het bij elkaar brengen was geen probleem. Maar nu komt een lastiger gedeelte. Ze moeten leren omgaan met hun gevoelens en deze met elkaar delen. En dat zou een probleem kunnen vormen. Aressuka is soms zo een warhoofd dat ze dan niet meer weet wat ze wil. Ze moeten dus in een situatie terechtkomen waarin ze vrij hun gevoelens kenbaar kunnen maken. En dat is dan een rustige plaats waar geen andere mensen zijn. Die kunnen immers stoorzenders zijn. Maar hoe gaat ze dit aanpakken? Vulpes is maar een vos. Weliswaar eentje die gevoelens door kan geven, maar dan zou ze Aressuka kunnen verwarren.

Vulpes weet het even niet. Ze moet eigenlijk iemand om raad vragen. Maar wie zou er wijs genoeg zijn om dat te kunnen doen? Een adviseur misschien? Maar welke adviseur zou haar kunnen verstaan en haar willen helpen? Dan valt Vulpes haar oog op een Cassiaanse krant die op een van de banken ligt. Op de voorpagina staat een wezen afgebeeld dat de bouw heeft van een wolf. Maar het heeft twee witte staarten die uit een soort slierten bestaan en een paars wolkachtig iets dat over de rug loopt. Het meest opvallende is het hoofd van het wezen. Het lijkt net alsof er een kristalvormige kroon op zit. Dat wezen… werd er niet gezegd dat dit de nieuwe adviseur is van de LMer van het water? Misschien kan dit wezen Vulpes wel helpen. Het lijkt tenslotte op een dier.

Vulpes kijkt even naar het licht dat uit het grote raam dat van de afdelingskamer. Het is nog steeds ochtend. Aressuka heeft nog de hele dag les. Ze zal het dus niet merken als Vulpes even een uitstapje maakt. Na wat geklungel weet Vulpes de deur van de afdeling open te krijgen. Ze kijkt even om zich heen en rent vervolgens de gang in. Razendsnel rent ze de gangen door, naar de uitgang van het kasteel. Buiten aangekomen rent ze het bos in, om daar even uit te rusten. Als er al iemand uit het raam zou kijken zou niemand haar kunnen zien. Aressuka hoeft niet te weten dat ze even weg is.

Maar waar zal Vulpes nu gaan zoeken? Het wezen zal vast iets hebben met water, dus bij het meer zoeken lijkt Vulpes logisch. Na een kort sprintje is Vulpes bij het meer. Niemand. Helemaal niemand te vinden. Vulpes haar oortjes gaan een beetje hangen van teleurstelling. Misschien moet ze op een andere plek zoeken. Na een hoop gesnuffel en gezwerf komt ze aan bij een waterval. Met open bek staart Vulpes naar het indrukwekkende schouwspel van vallend water. Hier is de kracht van water te zien, dus misschien is hier wel degene die ze zoekt. 'Hallo!' roept Vulpes in de algemene dierentaal. 'Is hier iemand die mij kan helpen? Ik ben op zoek naar de adviseur die wat weg heeft van een wolf. Als die in de buurt is, kan die me dan helpen? Het is om iets goeds te doen voor twee mensen.' Met een bonzend hart wacht Vulpes af. Er moet toch hier iets zijn? Een antwoord hoort Vulpes echter niet. Ze draait zich teleurgesteld om als ze ineens een mist voelt opkomen.

Wacht even. Plotselinge mist? Hoe kan dat nou weer? Zoiets is toch niet natuurlijk? Met samengeknepen oogjes tuurt Vulpes door de mist. Ze ziet ineens iets opdoemen. Langzamerhand komt er een schim op haar aflopen. Even legt Vulpes haar oren naar achteren. Als een dier dat klaarstaat om te vechten of te vluchten. Dan voelt Vulpes van een afstandje echter het wezen aan. Ze voelt geen kwade dingen. Eigenlijk is Vulpes best verbaasd dat ze het aan kan voelen. Het wezen tegenover haar, dat steeds dichterbij komt, is wel krachtig. 'Je zoekt mij?' antwoorde het wezen. 'Ehm ja,' een lichte vertwijfeling was bij Vulpes te horen. Zou dit wezen haar willen helpen? 'Ik heb vaag van u gehoord, maar we spreken dus dezelfde taal. Kan u ook de mensentaal spreken?' De mist was wat minder dik geworden en Vulpes ziet nu duidelijk het aquablauwe wezen op het water staan. Haar benen bevatten witte kristalvormige vlakken. Twee witte slierten waaien voor het wezen uit. Paarsachtige haren bewegen als een wolk over de rug. Maar de meeste aandacht van Vulpes gaat naar het hoofd van het wezen. Twee rode ogen kijken Vulpes aan. De witte snuit beweegt amper terwijl het wezen spreekt. Op haar hoofd is een soort van kroon te zien, in de vorm van een kristal. 'Ik ken vele talen Vulpes, ook de talen die mensen spreken. Wat is je verzoek, dat je op zoek gegaan bent naar mij? Als adviseur is het ongebruikelijk dat een vos me zoekt. Of weten zelfs de dieren van het bos al dat Suicune hier is?' Dat wezen kent haar naam? Hiervan schrikt Vulpes een beetje. Ze kan misschien wel aanvoelen dat ze geen slechte dingen van plan is, de mogelijkheden en de krachten kan ze niet meten. En blijkbaar is dit wezen, Suicune niet al te blij met het feit dat ze bekend is. Vulpes is echter diep onder de indruk, zo erg dat ze bijna niet weet te zeggen waar ze voor kwam. 'Ik ehm, ben gekomen voor mijn baasje Aressuka Marina.' Bij het horen van deze naam leek er even verbazing zichtbaar te zijn bij Suicune. 'Marina, zeg je? Zijn er problemen met de jongste Marina?' Vulpes schud even haar kop. Problemen? Niet echt op dit moment. Maar wat weet Suicune dan van Aressuka af? 'Het zit zo, mijn baasje Aressuka heeft nogal onprettige dingen meegemaakt in haar jeugd en ze heeft dat nog niet losgelaten. Iedere dag zeult ze met die last rond. Ze lijkt altijd vrolijk te zijn maar eigenlijk is ze helemaal niet blij. Pasgeleden heeft ze echter een jongen leren kennen die wel het verleden achter zich wil laten. Bovendien is het een goeie jongen, dat voel ik aan hem. En Aressuka is nu goed bevriend met hem.' Vulpes krijgt even een glimlach op haar snoet. Ja die jongen is echt een schatje, hij aait ook lekker. Vulpes focus, het gaat om Aressuka, niet om jou. 'Ze kunnen goed met elkaar opschieten, erg goed. Ik voel aan ze dat er wat gaat opbloeien. Iets moois dat Aressuka gelukkig kan maken. Maar die twee mensen hebben het zelf helemaal niet door. Wat moet ik doen om ervoor te zorgen dat ze hun gevoelens voor elkaar kennen en elkaar gelukkig gaan maken?' Suicune kijkt Vulpes zwijgend aan. Minutenlang wacht Vulpes op een reactie. Zo moeilijk is het toch niet om deze informatie te verwerken? Dan geeft Suicune echter antwoord. 'Je praat hier over het ontstaan van de liefde tussen twee mensen. Zoiets moet groeien en heeft tijd nodig. Vulpes, laat ze niet overhaasten, daar komt slechts ellende van.' 'Hoe bedoelt u?' vraagt Vulpes onbegrijpend. 'Ze kunnen samen gelukkig worden, dus waarom niet meteen vandaag al?' 'Een dwaze overhaast, een wijze wacht de juiste tijd af. Wat jij nodig hebt Vulpes, is geduld. Bovendien heeft ze emotionele wonden opgelopen, deze kosten nou eenmaal tijd om te helen. Geduld Vulpes. Een waterdruppel is ook niet in één dag van de berg naar zee gekomen.' Lichtelijk teleurgesteld laat Vulpes haar koppie hangen. Ze had zo gehoopt dat haar plan zou werken. Dat ze Aressuka en Zack bij elkaar zou kunnen brengen. 'Je plan heeft niet gefaald Vulpes. Ze hebben al een band. Het kost gewoon tijd totdat het resultaat zichtbaar is.' Hoorde Vulpes dit nou in haar hoofd? Is Suicune soms telepathisch begaafd? Dit wezen zorgt juist alleen maar voor meer vragen. Ze schud weer even haar hoofd en zucht. 'Goed, ik zal ze de tijd geven om alles te laten groeien. Ik hoopte alleen dat het wat sneller kon.' 'Het is goed dat je zoveel om Aressuka geeft. Dat je het goede wil doen voor mensen. Ga maar. De laatste les van vandaag is nog bezig.' O nee, Vulpes was helemaal vergeten om de tijd in de gaten te houden. Ze wil Suicune nog even bedanken maar die is alweer verdwenen in de mist. Ze besluit maar zo snel mogelijk te vertrekken.

Als een speer rent de vos in het bos, over het grasveld, door de gangen van het kasteel. De deur van de lichtetage staat op een kiertje. Snel weet Vulpes er tussendoor te glippen. Moe van het rennen en het gesprek gaat Vulpes op de bank liggen. Nog geen minuut later hoort ze een overbekende stem. 'He Vulpes, slaapkopje.' Kwispelstaartend word Vulpes door Aressuka geaait. Ze was gelukkig net op tijd terug op de afdeling. Ze laat wat warme emoties naar Aressuka gaan om aan te geven dat ze blij is om haar weer te zien. 'Wat een leven heb je eigenlijk zeg. Jij hebt geen school.' Wat gegrinnik is bij Aressuka te horen. 'Zo meteen lekker wandellen Vulpes. Je hebt lang genoeg binnen gezeten.' Terwijl Aressuka haar schooltas wegzette doet Vulpes haar best om een grijns te onderdrukken. Als haar baasje een wist wat voor avonturen ze allemaal beleefde.

(Herpdiederp, hopelijk vonden jullie het leuk om het te lezen ^^)
(Vragen en opmerkingen zijn welkom)

Nawww dats so cute
Doet me een beetje denken aan die shweet mini-filmpjes met alleen Pokémon in de hoofdrol die je voor de Pokémon films krijgt

Nou je het zegt, ja. Het heeft er idd een beetje van weg xD

Fijn dat je het een leuk verhaal vind ^^