Enyana .
PROFILEReal Name : Noa Posts : 1003 MAGICIAN✦ CHARACTER ✦Magic: WoudmagieKlas: Master SavadorPartner: When all the lights are out, I still see two silver ones that haven't
| Onderwerp: Lady Enyana of Fangornhill zo maa 17 2013, 21:55 | |
| Algemeen Naam: Enyana Sophie Luccas Betekenis: Innerlijke wijsheid (samenstelling) Roepnaam: Enya Bijnaam: Ennetje-Dennetje (wordt graag door haar neef gebruikt), Sophie, Ellie, Betweter, Nini Leeftijd: 16 Geboorteseizoen: Lente Woonplaats: Gren Afkomst: Grenaans van beide ouders, Shadraans van verre overgrootvader van vaderskant Geaardheid: Hetero Dierlijke vorm: Roodborstje Titel: Lady Enyana of Fangornhill
Familie Vader: Danio Serkes Luccas (overleden) Pleegvader:Norwood Rosa Vermella Vavendyor Moeder: Seevra Dines Luccas-Elvine (overleden) Broers/zussen: Aageth (pleegbroertje), Thomas (Lie) Tantes: Maria Livuna Elvine Neven: Jonathan Sigg Elvine
Uiterlijk Lengte: 1.52 m Gewicht: 47 kg Haar: Vuurrood, altijd in een knot, staart of vlecht gebonden, maar een grote, warrige bos als het los hangt Ogen: Linker: Felgroen||Rechter:Zeeblauw Postuur: Tenger, slank, klein aan vrijwel alles, wipneusje Geslacht: Vrouw Extra: Als Enya boos wordt, veranderen haar ogen van kleur en begint haar haar in de punten te gloeien Kledingstijl: 1 2 3
Innerlijk Likes: Muziek (voornamelijk middeleeuws), alleen zijn, bomen en planten, lange (maar dan ook echt lange) wandelingen, buiten zijn, tekenen, lezen. Dislikes: Lawaai, vragen over haarzelf, zwarte magie. Karakter: Enya is van nature een tikje zwijgzaam, hoewel ze, eenmaal op haar gemak, lange gesprekken kan voeren. Doordat ze erg is verwaarloosd door haar vader is ze een beetje terughoudend naar jongens toe. Als ze in een verwarde positie is, wordt ze erg stil en verlegen en gaat ze aan haar rok of haar friemelen. Ze kleed zich ook graag in achtiende/negentiende eeuwse kleding, maar wel erg eenvoudig. Ze is erg streng opgevoed, met nette manieren en harde woorden. Door een klein familietrekje is ze een tikje naïef en kun je haar vertrouwen vrij snel winnen. Door haar opvoeding kan ze ook streng en goed met woorden zijn, met een beetje voordeel aan haar kant, kan ze zelfs het laatste woord hebben en zul je een gesprek daarmee niet snel vergeten.
Geschiedenis Geboorte De eerste bloesems dwarrelden als sneeuw door het openstaande raam, als een teken van de rust en opluchting die zo erg gevraagd was geweest de afgelopen maanden. Danio Luccas veegde het zweet van zijn voorhoofd en slaakte een diepe, collectieve zucht. Hij herinnerde zich de woedeaanvallen van zijn vrouw, de snauwpartijen wanneer hij haar had willen kalmeren. Dat vervloekte kind, ze wilde met alle geweld dat het geboren zou worden. Ze hadden het kunnen weghalen, de pijn en onrust kunnen voorkomen. Maar Seevra moest en zou dit kind op de wereld zetten en niemand die haar van die gedachte kon afbrengen. Hij had er niets meer in te zeggen. Hij kon het ook niet wegsmokkelen zoals met zijn zoon twee jaar geleden wel gelukt was. De artsen hadden haar nog gewaarschuwd. Er was iets mis met de baby, niet zeker wat, maar het kon haar leven kosten als ze het verder niet groeien. Danio wist het wel, maar hij had het Seevra nooit verteld. Het nog ongeboren wezentje takelde de binnenwanden van haar baarmoeder zo erg toe, dat het humeur van dit kind oversloeg op Seevra zelf. En nu was het kind er. Het had er voor gezorgd dat vrouwe Seevra nooit meer een zwangerschap zou aankunnen. En het was verdomme een meisje. Een waardige opvolger was uitgesloten, uiteraard kon zij zijn titel ontvangen en het huis en de landerijen overnemen, maar Danio was er de man niet naar om zoiets aan zwakzinnige vrouwen over te laten. Het fortuin dat hij in al die jaren had gemaakt, het succes.... Dat ging nu allemaal verloren! Want er was ook geen beginnen aan om zijn neef het over te laten nemen. Dat joch hing teveel rond op andere planeten en zat teveel met zijn hoofd in de wolken. En dit was het resultaat; een meisje met nog ongekende krachten in zich. Was dit niet gevaarlijk en stompzinnig? Als hij ook maar een gram hersens had, zou hij het kind afmaken. Wat verloor hij eraan? Maar nee, hij zou het laten zien wat hij voor man was. Dit kind zou lijden, zoals hij had geleden onder deze omstandigheden.
Een kleine baby met een kleine pluk vuurrood haar lag in de armen van haar moeder en zoog gretig aan haar borst. De diensters en kraamverzorgsters stonden eromheen en prezen de klein handjes en voetjes die gebald waren en af en toe een beetje heen en weer trappelden. De blauw ogen, die groot en helder naar het vriendelijke gezicht van Seevra opkeken, leken op twee donkere vijvers met witte lelies erin. Het meisje wist nog van niets, niet dat ze over een paar jaar nauwelijks nog zou groeien, dat ze over minstens zestien jaar zoveel pijn zou leiden dat ze er haast kapot aan zou gaan, geen van deze dingen wist ze nog. Ze was voor nu een klein, onschuldig ding en wist van helemaal niets, die eerste dag dat ze de wereld zag zoals ze was.
Kindertijd Een stille peuter, dat was Enyana zeker, of gewoon ''Enya'' zoals ze zichzelf liever noemde. Haar moeder noemde haar ''Vlammetje'', haar vader zei nooit iets tegen haar. Haar tante verzon de meest idiote bijnamen die ze nooit onthield en haar neef zei ''Dinges''. Al met al was ze gelukkig. Ze kon geregeld buiten spelen en hield ervan om het bos in te gaan. Alleen haar moeder kon bijna nooit mee, ze was te zwak om langer dan een uur buiten te blijven. Dus dan maar met haar kinderjuffrouw Isa. O, ze was dol op Isa, daar lag het niet aan. Maar toch vond ze het jammer dat ze haar beide ouders zo weinig zag.
De schreeuw moest van Donna zijn gekomen, wie anders kon zo'n keelgeluid uitstoten. Het kwam van de noordvleugel en het klonk alsof ze een monster in de kast had aangetroffen. Het personeel snelde er heen en wat ze aantroffen was afschuwelijk; een half uit elkaar gereten lichaam dat onherkenbaar was geworden. Maar het was Donna, dat bleek later zeker. Wie in huis kon zoiets vreselijks doen? Albert, de hoofdbutler, verdacht Ster ervan. Ze kwam van Shadra en was niet te vertrouwen. Maar de heer van het huis greep deze kans met beide handen om zijn ondeugdzame dochter te straffen. Ze was vijf, maar dat zei niets. Eindelijk kon hij haar met een reden vernederen en terechtstellen. Hij kende in zijn jeugd vele magiërs die vervloekingen kenden, en die waren allemaal nog aantrekkelijker dan de andere. Hij wist welke hij moest nemen, degene die het meest effect zou creëren. Het personeel hadden allemaal een vreselijke afkeer van deze theorie. Hoe kon een vijfjarig meisje nu tot zoiets in staat zijn?! Maar Danio hield voet bij stuk. Het verklaarde wat er mis was gegaan tijdens de zwangerschap. Bovendien moest hij zijn eer hoog houden. Kleine meisjes die op het eerste gezicht onschuldig leken, maar die, eenmaal kwaad gemaakt, een andere persoonlijkheid naar boven haalde. En dat deel had vreemde krachten om mee te werken. Er werd gezegd dat deze wezens je met één blik aan stukken konden scheuren. Danio grijnsde, het was waar; eenmaal op volle kracht waren deze wezens de grootste moordmachines in het universum, maar ze waren rustig, kalm. Niet zoals het ras wat hem al zijn hele leven bedreigd had. Seevra en de bedienden hadden niets te zeggen; Danio's wil was wet en hij zou ervoor zorgen dat er niet meer slachtoffers vielen. Tegelijkertijd kon hij daarmee zijn wraak neerzetten op dat kleine kreng dat hem van zijn eer beroofd had. De vloek zou haar spieren verzwakken, het monster opsluiten. Wanneer haar hartslag te hoog werd, zouden haar beenspieren verlammen zodat er geen kans was voor het wezen om te ontwaken. Als zijn eigen extraatje zou ze geen kinderen kunnen verwekken. Alleen van een soortgelijke, een wezen, een beest.
Pubertijd Rennen kon ze niet, dat kostte haar teveel energie. Ze was klein, ze was erg klein. Zeker voor haar leeftijd. Maar ze had geen grammetje levenslust verloren. Ze was nog steeds dezelfde spring-in-'t-veld als zes jaar geleden. School kwam eraan en ze was er helemaal klaar voor. Maar opnieuw besliste het noodlot iets anders. De dag voor haar vertrek kreeg ze ruzie met haar vader. Ze was nog nooit tegen hem in gegaan, maar dit keer kon ze het niet mee inhouden. Toen hij haar moeder ervan langs gaf omdat ze niet naar hem luisterde, begon ze al met schreeuwen. Danio was niet bang. Hij was ervan overtuigd dat de vloek onmiddellijk zou activeren. Hij werd echter steeds verder achteruit gedreven, hoe kon dat gebeuren?! Het wezen in haar begon aan kracht te winnen, wilde uitbreken. Het zou bijna gewonnen hebben, tot Enya opeens neerviel. Haar benen waren totaal verlamd. Twee jaar duurde haar uitstel, ze werd steeds neerslachtiger. Ze kon niet eens meer lopen. Ze besteedde haar tijd met schilderen en lezen. Ze bespeelde immers geen instrument. Toen was het opeens over, heel onverwachts ontdekte ze dat ze op kon staan. Haar ogen glinsterden misschien iets minder dan vroeger, haar levenslust was wat verbleekt. Ondanks dat, had ze een goed stel hersens. Haar schooltijd passeerde, eigenlijk zonder dat ze het doorhad. Op haar vijftiende overleed haar vader aan een hartaanval, ze voelde eigenlijk nauwelijks verdriet. Hij zou haar zeker nog heel wat jaren willen hebben treiteren als het had gekund. Daartoe kreeg hij nu geen kans meer. Een jaar later stierf haar moeder. Het bericht sloeg vreselijk hard in op de kleine Grenaan, maar misschien raakte ze langzaam gehard. Echter, het zag er allemaal weer wat beter uit toen haar afdelingshoofd haar onder zijn hoede nam. Niet dat het nog lang nodig zou zijn, maar iemand moest haar toch nemen. En toen kwam Malekith...De onbeheerste en arrogante jongen die ze eerst aanzag voor een smerige viespeuk die meisjes begluurde als ze hun rok optilde. Ze verachte hem, ze haatte zijn manieren, maar ondanks alles werden ze vrienden. Door een stom toeval ontdekte ze zijn geheim en werd ze verliefd. Ze had al een partner en dat stond natuurlijk in de weg. Enya wilde Lie ook niet kwijt. Opnieuw gebeurde er dingen die ze niet in de hand had, opnieuw hielden haar spieren ermee op. Dat was het moment voor haar vleugeljongen om haar echt te leren kennen.
Everyone has a dark side, mine has a will of her own.
Algemeen Naam: Ayne Frostchild Betekenis: ''Ayne'' is ''Enya'', maar dan omgekeerd Roepnaam: Ayne Leeftijd: 17 Geboorteseizoen: Lente Woonplaats: Geboren op Gren, officiele hofhouding op Noord-Shadra Afkomst: Grenaans van beide ouders, Shadraans van verre overgrootvader van vaderskant Geaardheid: Ayne wordt niet voor niets: ''Zij met een winter-hart'' genoemd. Bij wijze van spreken zou ze azijn in haar aderen hebben. Titel: Ayne Frostchild, queen of the Frostgiants
Familie Vader: Danio Serkes Luccas (overleden) Moeder: Seevra Dines Luccas-Elvine (overleden) Broers/zussen: Thomas Silvertongue (Lie) Grootvader: Laufey
Uiterlijk Lengte: 1.52 m Gewicht: 47 kg Haar: Vuurrood, altijd in een knot, staart of vlecht gebonden, maar een grote, warrige bos als het los hangt Ogen: Linker: Zilver||Rechter: Rood Postuur: Tenger, slank, klein aan vrijwel alles, wipneusje Geslacht: Vrouw Extra: Indrukwekkende tekeningen op haar hele lichaam. Ayne heeft vier, twee meter lange, onzichtbare armen waarmee ze lichaamsdelen af kan rukken. Echter, deze kracht heeft ook zo zijn beperkingen.
Innerlijk Likes: Dislikes: Karakter:
Geschiedenis
(wordt nog afgewerkt) |
|