De nagels van de zwarte panter naast hem tikte zacht op de grond. Tie gromde zachtjes terwijl hij zijn baas achterna liep door de gangen van de school. De blauwe ogen van het dier boorde zich in de ogen van de leerlingen die hem aan keken. Silmaril lette niet op het gedrag van de zwarte panter. Het kon hem werkelijk niks schelen of het dier gromde en bedreigend over kwam. Ergens vond hij het zelfs fijn dat sommige leerlingen aan de kant gingen toen de panter gromde. Hij ging sneller lopen toen hij de uitgang zag. Hij wilde naar buiten, wilde even de wind door zijn haren laten gaan en zijn hoofd even leeg maken. Tie versnelde zijn snelheid ook en kwam naast hem lopen.
Eenmaal buiten liep Sil meteen richting de ruïnes. Hij keek kort om zich heen en ging vervolgens op een van de brokstukken zitten. Zijn rode ogen gleden over het landschap en stopte bij de zwarte panter die er langzaam aan kwam sjokken. Tie was flink gegroeid in de tijd dat hij hier was. De tijd dat hij de zwarte panter nog op had kunnen tillen was al lang vervlogen. Ook de nagels van het dier waren flink gegroeid. Sil begon er steeds meer lol in te krijgen op te zien hoe het dier zijn nagels sleep aan de stenen. Tie ging voor het brokstuk liggen waar Sil op zat en legde zijn kop op zijn voorpoten. Sil liet zijn hand kort over de rug van het dier glijden en liet zich toen achterover op het brokstuk vallen. Zijn handen vouwde hij achter zijn hoofd. Hij sloot zijn ogen en haalde diep adem. Een grijns sierde zijn lippen bij de gedachte aan deze plek. De school, de ruïnes. Hij was een behoorlijk tijdje weg geweest, al had hij het niet gemist. Zijn grijns verdween toen hij bedacht waarom hij zo lang weg was geweest. Hij opende zijn ogen en keek naar de wolken die langzaam voorbij kwamen. Elke keer als hij ernaar keek, maakte het hem rustig. Elke keer weer gleden zijn gedachtes net zo makkelijk en snel weg als de wolken boven hem. De gedachtes die hem dwars zaten, maar ook de gedachtes waarvan hij wist dat hij ze weer op zou halen als hij er weer aan wilde denken, alles vloeide zo makkelijk weg als hij alleen maar naar de voorbij glijdende wolken keek.
Hij schrok op van het zachte gegrom van Tie. Sil ging rechtop zitten en boog zich voorover om de zwarte panter te kunnen zien. Tie had zijn kop geheven en keek nieuwsgierig naar zijn baas. Sil grijnsde breed en sprong van het brokstuk af. ‘Kom.’ Hij liep verder, langs andere brokstukken, langs de rest van de overblijfsels van wat ooit een deel was geweest van de school. Tie stond grommend op en liep met tegenzin achter zijn baas aan.
Na een tijdje stopte Sil met lopen en ging hij op de grond zitten. Tie kwam naast hem liggen en sloot zijn ogen. Sil grinnikte en legde zijn hand op de kop van het dier. Opnieuw sloot hij zijn ogen. Hij zonk weg in zijn gedachtes en de grijns die zijn lippen sierde was kil. De grond was koud, maar de warmte die Tie afgaf, was genoeg om de kou dragelijk te maken, bovendien zat Sil op zijn jas en hield die ook al een hele hoop kou tegen. Ook al had hij de kou wel volledig kunnen voelen, dan nog had hij er amper op gelet. Hij had alleen nog maar oog voor de gedachtes die langzaam door zijn hoofd gleden. De grijns rond zijn lippen werd steeds breder en killer. Hij kon er niks aan doen dat de gedachte aan de afgelopen maanden de grijns veroorzaakte.
Hij werd uit zijn gedachtes gehaald door het stille gegrom van Tie. Sil sloeg zijn ogen open en keek recht voor zich uit. Tie’s gegrom werd steeds luider tot het hard genoeg was om van een afstandje te horen. Sil haalde zijn hand van Tie’s kop af en stond langzaam op. Hij wist dat ze niet meer alleen waren. Het beviel hem niet dat Tie het nodig had gevonden om hem uit zijn gedachtes te halen, maar het beviel hem ergens wel dat hij niet meer alleen was. Wie weet kon dit nog wel eens leuk worden. Zijn kille grijns verbreedde en zijn ogen twinkelde hatelijk.

'KloteHond' Zacht gevloek kwam uit Limia's Mond. Waarom had ze ookalweer Een Wolfshond? En geen Klein schoothondje? Ohja,omdat haar vader het bij haar moest passen. Ze liep richting de hond, die bij een ander dier en een jongen was gaan zitten. Namate ze dichterbij kwam zag ze dat het dier geen hond was, maar een zwarte panter. In Gods Sake! eindelijk eens iets anders. Ze riep haar hond, die rustig bleef zitten. Ze vloekte wat en liep verder. ze stond nu naast haar hond, en in het zonlicht wat eerst op de jongen scheen. Ze pakte de hond zijn halsband vast, toen de Panter begon te grommen. Ze trok een wenkbrauw op en keek het dier giftig aan. De jongen, die al de hele tijd met zijn ogen gesloten en een Kille grijns, niet dat ze dat niet zeer leuk vond om te zien, en het feit natuurlijk dat hij haar niet had opgemerkt, opende zijn ogen. Hij haalde zijn hand van de panter en stond op. Ze stonden nu ongeveer een meter van elkaar af. De Twinkelende haat in zijn ogen schrok haar niet af, integendeel! Ze vond het alleen maar vermakelijk. Ze keek hem met een Giftige twinkeling en een brede vermakelijke grijns aan. 'Sorry Mooiboy, dat ik je schoonheidsslaapje heb verstoord. Maar tjah wat wil je met een ongehoorzame hond?' Haar plezier hierin was duidelijk te horen. Het zou nogmaar even duren of Limia zou hem de huid vol kunnen schelden. Haar grijns werd duivelser en duivelser. In haar hoofd zat ze al een paar dingen te bedenken die ze naar hem kon gaan roepen. Het enige wat haar nietecht blij maakte was de panter. niet dat ze er bang van was. maar ze had geen zin in een gevecht met dat dier.

Oke, misschien was hij ietsje aangeschoten door teveel alcohol in zijn faigo. Raar, normaal kon hij er wel tegen. Nu liep hij een beetje wankel en draaide alles zo'n beetje. Eigenlijk best grappig! Hij gniffelde en hikte even. Jups, hij was bijna ladderzat. 'Why are there so many flavours of -hik-faigo...' zong hij vrolijk. Hij zette de fles weer aan zijn mond en nam een ferme slok. Lekker!
Smakkend wankelde hij in een onbewuste richting. Hij bleef zingen en hielp zichzelf een paar trappen op. 'Verstand krijg ik hik later, rido!' wauw, een beetje extra magie en hij was in de zevende hemel. 'Ik ben de hik vlinder van het plattehikland.' Was daar iets aan de hand? Versuft, maar iets steviger liep hij verder door tot aan twee mensen die een beetje dreigend stonden.
'Hehee, hoegaatie hik menzen, wizten jullie dat allez veel leuker iz met een zlokje van dit...' Hij nam nog een slok en keek het tweetal aan. Hij wist niet dat er iets tamelijks ergs aan de hand was, hij was nu echt ladderzat.

(surry, moest er iets uithalen en het lukte niet echt )

De hond die voor zijn neus stond, samen met diens bazin waren dus de gene die hem hadden gestoord. Of eigenlijk Tie daartoe aangespoord hadden. 'Sorry Mooiboy, dat ik je schoonheidsslaapje heb verstoord. Maar tjah wat wil je met een ongehoorzame hond?' Sil grinnikte zacht en rolde met zijn ogen. ‘Dan zal je hem moeten africhten. Simpel zat.’ In zijn stem klonk geen enkele emotie door. Helemaal niks. Hij vond het onzin als mensen dit soort dingen als excuus kozen. Hij had gewoon medelijden met de huisdieren van dat soort mensen. Tie ging staan en kwam naast Sil staan. De scherpe tanden van het dier waren ontbloot en het lage gegrom ging onophoudelijk door. Sil dacht er geen moment aan om het dier het zwijgen op te leggen. Waarom zou hij? Wat maakte het hem uit als Tie dit tweetal nu al niet mocht? Bovendien beviel het vermaak in de stem van het meisje hem ook niet echt. Hij nam het gewoon voor lief, maar het beviel hem niet.
Silmaril keek kort naar de grond en liet zijn blik over de open plek tussen hem en het meisje glijden. Hij gokte dat het zo een meter was. Een meter te weinig, minimaal. Hij had het niet zo op korte afstanden. Nee, liever had hij zijn persoonlijke ruimte. Wat hij verstond onder zijn persoonlijke ruimte? Minimaal vijf meter, minimaal. Maximaal.. Nee, hij had geen maximaal aantal meters. Sil stopte bij de schoenen van het meisje en bekeek haar eens goed. Terwijl hij dat deed bleef de grijns op zijn gezicht staan. Ze was slank, maar niet zo een abnormaal geval als hij wel eens had gezien, ze had zeegroen haar en zee blauwe ogen. Het typische uiterlijk van.. Juist ja, van wat precies? Sil rolde met zijn ogen om zijn eigen gedachtes. Hij keek naar de hond die bij het meisje hoorde en trok zijn wenkbrauwen op. ‘Koop een riem voor het beest, misschien is dat al een begin? Of is dat teveel moeite?' Sil keek het meisje uitdagend aan. Het enige wat hij deed was het kind terug pakken voor de plezier die ze had gehad toen net. Al zou hij doodleuk door gaan, zelfs als zij er allang geen plezier meer in had.
Tie stopte met grommen en het dier had meteen Sils volledige aandacht. Sil volgde de blik van de panter en trok zijn wenkbrauwen op. Een jongen met een fles in zijn hand kwam op hen aflopen. 'Hehee, hoegaatie hik menzen, wizten jullie dat allez veel leuker iz met een zlokje van dit...' Sil keek grijnzend toe hoe de jongen een slok nam. Tie leek van verbazing te vergeten dat hij net nog zijn best had gedaan het meisje weg te jagen met zijn gegrom. Sil keek met zijn rode ogen naar de fles en knikte langzaam. ‘Blijkbaar, ja.’ In zijn stem klonk een deel van de kilheid uit zijn ogen door. Hij had het niet zo op drank. Niet dat hij zelf nooit dronk, maar niet vaak. Hij moest toegeven dat als hij het deed, hij zichzelf ook wel half verdronk in de drank. Misschien dat dat de reden was dat hij het bijna nooit deed. Sil keek het meisje kort aan en sloot zijn ogen kort bij de vraag die door zijn hoofd schoot. Zou zij net zo een idioot zijn? Ach, wie kon het weten? Wie weet kende die twee elkaar wel en hadden ze elkaar allang aangestoken. Het zou hem niet eens iets verbazen. Tie leek ook weer zijn aandacht op het meisje te richten en de zwarte panter maakte een rondje om haar heen. Sil negeerde het volkomen en bleef naar de fles in de handen van de jongen staren. Ongelooflijk..

'Ach houd je mond, Mika is net als mij, ongehoorzaam.' Ze keek de jongen Vijandig aan, maar toch met een speelse twinkel in haar ogen. Ze kijkt naar zijn dier, die rondjes om haar loopt. 'Heya, Zometeen word je nog duizelig.' Ze legt haar hand op de kop van het dier, die stil blijft staan en ineens wazig uit zijn ogen kijkt. 'Je panter is rondjes verslaaft' De droogheid klinkt door in haar stem.

(sorry voor zo kort xd)