Met een harde plof valt Aressuka neer op haar bed. Ze voelt zich helemaal afgepeigerd. Het eeuwige licht zij dank, is het vrijdagmiddag. De laatste les heeft haar helemaal uitgeput. Maar ja, eigen schuld. Waarom zou ze ook les nemen in water magie, als ze alleen maar een opa heeft die van Cassia kwam. Tja, het punt is dat Cassianen vaak zen-achtig doen met zweverig gezemel over innerlijke rust en zo. En dat laatste kan Aressuka wel gebruiken. Ze is al bijna een maand op Starshine. Al die tijd zag ze haar zus al niet meer. 'Razina red zich wel. Dat moet gewoon.' zegt ze tegen een vossesnuitje die nu vlak bij haar neus is. Vulpes kijkt Aressuka met grote ogen aan. 'Ja inderdaad. Laten we maar wat gaan wandelen.' Ze loopt richting de deur van de slaapzaal. Normaal gesproken staat Vulpes in de startblokken om weg te rennen, maar dit keer volgt ze gedwee haar baasje. Het diertje weet precies hoe ze moet reageren op Aressuka. En dit keer is ze rustig, omdat ze weet dat Aressuka moe is. Samen lopen de twee door de gangen, om uiteindelijk het gebouw te verlaten. Na een lange wandeling komen ze aan bij het meer. Aressuka gaat bij de oever op het bevroren gras zitten. Met haar blik volgt ze de bevroren waterlijn. Op sommige plekken ziet ze wakken in het ijs. Maar haar gedachten zijn er niet echt bij. Zo merkt ze niet dat Vulpes een piepje laat horen om te vertellen dat er iemand aankomt.

Ze liep in een versnelde pas naar de slaapzalen waar Chipperu op haar stond te wachten. Ze keek haar aan. ‘Jij wilt weer weg of niet soms Chip?’ Enige wat Chipperu deed was onschuldig aankijken. Ze was daar altijd al zo goed in geweest. Ze had haar tas neergelegd op haar bed en had een paar snoepjes van Chipperu te pakken. ‘Komop… we gaan. ‘’ Het kleine diertje rende al snel weg. Soms stopte ze en bleef Kasumi speels aankijken. Eenmaal buiten rende Kasumi een kleine stukje met Chipperu. Even had ze haar ogen van Chipperu af en ze was hem kwijt. ‘Chip?!’ Een klein snuitje kwam boven de dikke laag sneeuw vandaan. Ze moest even lachen.

Kasumi liep met Chipperu langs het meer. Af en toe deed chipperu weer eens gek door in de dikke pakken sneeuw te springen waardoor je nog maar 2 staart puntjes zag en een springede vos-achtige diertje. Het was een mooie dag vond Kasumi. Ze had Chipperu maar opgetild, het diertje was helemaal gaan bibberen van de kou. Ze keek wat rond en zag iemand zitten op de zijkant van de oever. Ze liep naar haar toe. ‘Hallo, Kan ik hier naast je zitten?’ Ze had een vriendelijke en warme lach. Haar ogen waren kalm en rustig. Chipperu stond achter haar, het was een verlegen en bang diertje. Maar wel loyaal naar haar toe.

Met haar blik op het meer gericht, lijken Aressuka's gedachten alle kanten op te gaan. Ze moest denken aan toen ze arriveerde op Starshine. Er was op dat moment niemand in de buurt om haar de weg te wijzen. Ze moest het dus maar in haar eentje redden. Zonder hulp van anderen. Echt goede vrienden heeft ze ook nog niet. Ja, wat mensen waarmee ze af en toe een babbeltje heeft, maar echte vrienden nog niet. Ze mist haar zus, Razina. Zij is haar beste vriendin. Maar ze is weg, en ze heeft geen idee of ze haar ooit nog terug ziet. Aressuka zit zo diep in gedachten dat ze niet het piepje van Vulpes hoort.

'Hallo, kan ik hier naast je zitten?' Aressuka schrikt zich rot. Ze had het totaal niet verwacht dat er iemand in de buurt was. Ze draait zich om en ziet een meisje staan met roze haar en een vriendelijke glimlach. Achter haar staat een beestje waarvan Aressuka geen flauw idee heeft wat het is. 'Sorry voor mijn schrikreactie.' verontschuldigd Aressuka zich. 'Ik was een beetje weg met mijn hoofd.' Aressuka ziet Vulpes naar haar kijken. Weer naar het meisje kijkend aait Aressuka haar vosje op haar kop. 'Je mag best naast me zitten hoor. Ik ben trouwens Aressuka.' Ze wijst naar Vulpes. 'En dit is mijn vosje Vulpes.' Ze aait Vulpes nog een keer. 'En hoe heet jij? Ben je hier al een tijdje op Starshine?' Wie weet kan ze wel vrienden worden met dit meisje. Dan heeft ze eindelijk weer iemand waar ze haar ei kwijt kan.

Het meisje was geschrokken en Kasumi keek haar even verbaasd aan. “Spijt me dat ik je liet schrikken” Ze boog erbij. De manieren had ze overduidelijk wel geleerd. Op hetzelfde moment had het meisje haar ook verontschuldigd. “Ik was een beetje weg met mijn hoofd.” Ze keek naar de vos. Ze keek me weer aan en bleef het diertje zo te zien aaien. ‘'En hoe heet jij? Ben je hier al een tijdje op Starshine?'

Ze hurkte en liet Vulpus aan haar ruiken. ‘Ik heet Kasumi. Kasumi Bell.’ Haar ogen keken vrolijk naar haar en ze had Vulpus een kleine aai gegeven. ‘Dit is Chipperu. De precieze soort weet ik niet.’ Ze had zich gericht naar Chipperu en tilde haar op. ‘Ze is een echte scary-cat type… maar loyaal wanneer je haar nodig heb.’ Ze moest lachen toen ze terug dacht aan haar eerste dag op school. ‘Nee ik zit hier nog niet zo lang op school’ Ze had Chipperu weer op de grond gezet. ‘Ik kom van Solum, een klein stadje op de planeet Shadra… Jij?’ Haar stem was rustig en verwelkomend.

Aressuka verwachtte niet dat er iemand aan zou komen en schrok van een vriendelijke stem die ze hoorde. De eigenaresse van de stem bood haar excuses aan en maakte een buiging. Na een verontschuldiging teruggeven te hebben stelde Aressuka zichzelf voor. Natuurlijk werd Vulpes ook genoemd terwijl ze haar vosje aaide.

Het meisje hurkte bij Vulpes en liet haar even snuffelen. 'Ik heet Kasumi. Kasumi Bell.' Met vrolijke ogen gaf ze Vulpes een aai. ‘Dit is Chipperu. De precieze soort weet ik niet.’ In Kasumi's handen zag Aressuka het schattige diertje die ze al eerder zag. Kasumi had het dier opgetilt om het aan Aressuka te laten zien. ‘Ze is een echte scary-cat type… maar loyaal wanneer je haar nodig heb.’ vertelt ze. 'Dat beestje ziet er schattig uit.' zegt Aressuka verwonderend. Het enige dier wat ze nog schattiger vind is een kleine beer van een jongen die ze leerde kennen op het lanceringsplatform, nog niet zo heel lang geleden. Aressuka's gedachten worden onderbroken door de lach van Kasumi. ‘Nee ik zit hier nog niet zo lang op school’ Ze zet Chipperu weer op de grond. ‘Ik kom van Solum, een klein stadje op de planeet Shadra… Jij?’ Dit verbaasd Aressuka wel een beetje. Tot nu toe waren bijna alle Shadranen die ze tegenkwam van die duistere types die weinig ophebben met Novanen. Ze is wel nieuwsgierig of Kasumi haar nog steeds mag als ze hoort dat ze van Nova komt. Novanen en Shadranen hebben over het algemeen al eeuwenlang een hekel aan elkaar. Gelukkig zijn er uitzonderingen op die regel, en wie weet is dit wel zo'n uitzondering. 'Ik kom van Nova, de lichtplaneet.' antwoord ze. 'Wat voor plek is Solum eigenlijk? Ik heb er nog nooit van gehoord.' vraagt Aressuka nieuwsgierig. Ze is wel erg benieuwd naar deze vriendelijke Shadraan. Mensen zoals zij zijn namelijk zeldzaam.

Kasumi keek haar even aan toen ze zei dat ze van Nova kwam. Ze hield haar hoofd scheef en gaf haar een glimlach. ‘Hmm…’Ze dacht even na. Hoe kan ik dat het beste beschrijven… straks word ik hierzo ook gepest… De gedachte binnenin werden weer angstig.. ‘Solum is… Een magie loze stad. Zover ik heb begrepen van pap… ‘ Ze keek even op en rommelde in haar tas. Ze pakte de envelop van haar vader eruit, ze gaf het aan Aressuka.

Wat er nog meer bij zat waren verschillende reiskaartjes en 5000…’ Ze keek even naar beneden. In de envelop zat ook een familie foto van haar vader en haar oudere zus Sharon. Een aparte foto stond een vrouw met zwart lang haar, de moeder van haar. ‘Pap was vaak weinig thuis… ’ De blik in haar ogen werden zachter en iets droeviger. Ze liet haar blik glijden over het meer en bleef een tijdje naar voren kijken. Ze zuchte even en keek naar boven toe. ‘Solum is in princiepe een klein stadje met veel bevolking. Iedereen kent elkaar daar waardoor je een hechte band krijgt. Het is er bijna nooit winter. Dus al dit witte… ‘sneeuw’ is nog nieuw voor me ook. Net zoals het water hier… het is hard… ‘ Chipperu maakte een klein, bijna niet hoorbaar geluid en rende richting het meer. Kasumi keek chipperu verward aan en had gezien dat chipperu op het ijs rende. ‘Chipperu?’ Het kleine diertje had Kasumi genegeerd en was het ijs opgerend. ‘wacht hier, ik ga chipperu halen. ‘ Ze boog weer als excuses en rende richting chipperu. Het ijs was glad en Kasumi had het iets telaat door. Ze was onderuit gegaan op het ijs. ‘auw~’ Ze vreef over haar pijnlijke achterste en keek Chipperu aan. ‘Chipperu~!!' Het vosje bleef vrolijk doorlopen. Er lag sneeuw op het ijs en het kleine diertje kon er gewoon overheen lopen. ‘damned… Chipperu! Anders krijg je vanavond niets hoor!’ er klonk een gekraak in het ijs. ‘w.wat was dat?’ Haar ogen keken angstig om haar heen. Een scheur kwam onder haar en ze keek met angstige ogen toe. Chipperu was aan het terug rennen en Kasumi probeerde ook terug te gaan, maar ze bleef het lastig vinden om de evenwicht hierzo te houden.

Een paar meter achter haar was het ijs al gaan scheuren. Het scheurde steeds sneller naar de 2 toe terwijl kasumi zo snel mogelijk aan land probeerde te komen. ‘s.s.shiiit’ Een klein piepje kwam uit haar keel terwijl ze maar net aan op de oever was. ‘w.wat was dat?!’ had ze gezegd met kleine tranen in haar ogen. Chipperu bleef echter vrolijk heen en weer springen.

( Weet nog steeds niet wat voor geld ze hier gebruiken LOL! En Chipperu is nog maar nieuw en Kasumi moet haar nog eerst goed trainen x3 )

Aressuka werd even aangekeken door Kasumi toen ze haar vraag stelde over Solum. Een kleine glimlach was op haar gezicht te zien. ‘Hmm…’ Ze leek nog even na te denken over haar antwoord. ‘Solum is… Een magie loze stad. Zover ik heb begrepen van pap… ‘ Een magieloze stad? Bestaat zoiets? Aressuka kijkt een beetje verbaasd. 'Hoe bedoel je?' vraagt Aressuka. Haar vraag werd beantwoord door middel van een envelop die ze te zien kreeg. Blijkbaar haalde Kasumi die uit haar tas. Nieuwsgierig opende Aressuka de envelop en begint de brief te lezen:


‘Pap was vaak weinig thuis… ’ hoort Aressuka Kasumi zeggen. Haar stem klinkt een beetje droevig. Maar wat kan Aressuka hier nou op zeggen? Dat ze al jarenlang haar ouders niet meer heeft gezien? Dat zou niet goed voor de sfeer zijn. Ze hoort Kasumi even zuchten. ‘Solum is in princiepe een klein stadje met veel bevolking. Iedereen kent elkaar daar waardoor je een hechte band krijgt. Het is er bijna nooit winter. Dus al dit witte… ‘sneeuw’ is nog nieuw voor me ook. Net zoals het water hier… het is hard… ‘ 'Als ik het zo hoor lijkt het me wel een bijzondere plek. En ook een stuk gezelliger dan de rest van Shadra.' Ow dang. Ze verraad bijna dat ze meer weet van Shadra. Hoewel, het is toch algemeen bekend dat Shadra duister is? Ja, ze is nog steeds veilig. Iedereen die dit hoort zou denken dat ze vannuit de vooroordelen denkt. Aressuka ontspant weer een beetje. Hopelijk heeft Kasumi niets door. ‘Chipperu?’ Samen met Kasumi kijkt Aressuka naar het meer, waar ze het kleine beestje van Kasumi over het ijs ziet lopen. ‘Wacht hier, ik ga Chipperu halen. ‘ Kasumi buigt als excuses en rent richting chipperu. Als dat maar goed gaat. Het ijs is niet overal even dik meer. Aressuka kan dus niet helpen. Kasumi te hulp schieten zou juist een gevaar zijn voor hun allemaal. Aressuka schrikt als ze Kasumi uit ziet glijden. Bovendien lijkt Kasumi boos te worden op haar huisdier. Maar dan hoort Aressuka gekraak. Niet van takken, niet van botten, maar het gekraak van ijs. Eeuwig Licht, sta haar bij. Het enige wat Aressuka kan doen is bidden en hopen op een goede afloop. Situaties als deze haat ze, omdat ze alleen maar machteloos kan toekijken. Voor haar neus lijkt zich zowat een film af te spelen. Ze ziet hoe Kasumi steeds dichter bij de oever weet te komen. Aressuka zucht van opluchting als ze Kasumi in haar armen opvangt. ‘s.s.shiiit’ piept Kasumi. 'Rustig maar, ik heb je.' zegt Aressuka troostend. ‘w.wat was dat?!’ vraagt Kasumi met tranen in haar ogen. 'Dat Kasumi, is ijs. Het is hetzelfde als water, maar dan bevroren.' Ze heeft dus nog nooit een kille winter meegemaakt. Het deel van Shadra waar Aressuka haar laatste jaren verbleef, heeft ze wel degelijk winter meegemaakt. Solum klinkt in haar oren steeds meer als een paradijs, geen duistere magie en vriendelijke mensen. 'Misschien is het beter als je even binnen wat bijkomt.' Even denkt Aressuka aan de schoolregels. Alleen Novanen zouden op de Lichtetage mogen komen. Nou pech dan. 'Zal ik je op mijn etage een kopje thee aanbieden? We hebben een knusse afdelingskamer waar je vast wel tot rust komt.' Ach, een Shadraan op de Lichtetage. Zo erg is dat toch niet? Bovendien is het niet aan Kasumi te zien dat ze van Shadra is.

Ze was erg geschrokken van het water, wat ze in deze vorm ijs noemde. Aressuka had haar vast. “Dat Kasumi, is ijs. Het is hetzelfde als water, maar dan bevroren.’ Kasumi keek terug naar het water waar nu allemaal breuken lagen. Chipperu was vrolijk aan het springen. Als ze nou niet zo in een schrik zat van dat water zat ze nu wel boos te zijn op Chip. Aressuka had wat gezegd maar het was haar helemaal ontgaan, ze keek aressuka aan en toen weer het water. 'Zal ik je op mijn etage een kopje thee aanbieden? We hebben een knusse afdelingskamer waar je vast wel tot rust komt.' Ze klonk rustig en troostend naar haar idee. Ze knikte misschien was dat maar beter. Ze stond op en der knieën knikte nog na. ‘is goed… ‘ zei ze. Ze had geen idee nog wat de regels precies waren. Maar ze deed nu alles om naar binnen te gaan. Winter was iets wat ze erg haatte. Ze was dan ook blij dat de lente er weer bijna was. Der ogen waren nu vooral naar het pad gericht alsof ze bang was dat het zogenoemde ijs overal kon zijn. Ze liepen samen naar de afdelingen. Kasumi volgde Aressuka geduldig en keek der ogen ondertussen uit. Dit soort dingen kreeg je niet te zien in Solum. Chipperu was altijd nog vrolijk aan het mee huppelen. Ze had er zelfs spijt van gekregen om met hem naar het meer te gaan… Ze vond het geen probleem… maar voortaan deed ze dat niet meer in de winter. Ze kwamen uit op de licht afdeling, overal was het zo licht. Kasumi keek der ogen uit. Even had ze haar ogen dichtgeknepen vanwege de velheid. Ze had verwacht dat de licht afdeling verlicht was... maar dit sloeg alles. Stom verbaasd keek ze naar Aressuka en stond rustig achter haar. Ze slikte even en een stomzinnig woord kwam uit haar mond. 'w.wow...'