Watch out where you're walking! ll Lie

Gast PROFILE MAGICIAN

Lie staarde naar Malekith en zijn groene ogen lieten hem niet los. "Ik denk dat we beter gewoon normaal tegen elkaar kunnen doen als Enya erbij is, want volgens mij is het beter als ze dit niet weet." Begon Malekith in de hoop dat Lie het daarmee eens was. Lie knikte alleen maar in stilte. Hij liet Malekith weer even zijn woordje doen voordat hij er weer aankwam met een snerende opmerking. "En voor de rest maakt het me eigenlijk niet zoveel uit..." besloot hij, en keek knikkend naar Lie. Lie knikte terug en snoof even. Lie zuchtte en keek omhoog. Langzaam verschenen de sterren en hij glimlachte even. Lie zag je vaak lachen, maar dit was een oprechte glimlach, en geen neppe die hij altijd gebruikte bij het inpalmen van mensen. ''Ik zie wel wat er gaat gebeuren." Zei Malekith toen nog. Lie keek hem weer aan. 'Je zei precies wat ik in mijn hoofd heb, god soms kan je toch nog luisteren.' Zei Lie kil en hij maakte zich los van de bast en sprong in een keer naar beneden. Gewoon op zijn voeten kwam hij neer, hanteerde zijn staf weer en liep toen met rustige passen weg. Een normaal mens zou die sprong niet hebben overleefd. Maar hij was onsterfelijk dus hij kon doen wat hij wilde. En hij was er ook wel achter gekomen, dankzij Malekith, dat hij ook niet helemaal mens was. Dat werd weer een weekendje doorbrengen bij zijn ouders en daar weer in de boeken duiken, zou zijn broer wel leuk vinden want die zou hem weer mee op jacht sleuren. En Lie vond alles behalve dieren dood schieten leuk. Hij snoof en keek geen enkele keer om om te kijken of Malekith achter hem aankwam. Hij liep gewoon rustig in de schaduwen door.

"Je zei precies wat ik in mijn hoofd heb, god soms kan je toch nog luisteren." Zei Lie kil en geïrriteerd, wat Malekith deed zuchten. "Ik kan heel goed luisteren als ik wil." Zei Malekith een beetje afwezig. "Beter dan jij ooit zal meemaken... Want naar jou luister ik liever niet." grapte hij, maar waarschijnlijk was hij in de wijde omtrek de enige die het grappig vond, dus hield zijn lach toch maar in. Lie sprong de boom uit, en kwam tot Malekith's grote verbazing gewoon op zijn voeten neer. "Vreemde snuiter komt op zijn pootjes terecht..." mompelde Malekith in zichzelf, en was blij dat Lie het niet kon horen, anders herhaalde wat net was gebeurt zich misschien nog wel een keer. Lie pakte zijn staf, en beende toen met grote, rustige passen weg. Hij was kennelijk niet goed in afscheid nemen, vond Malekith, en hij bleef nog even in zijn boom zitten, precies op de plek waar hij net ook had gezeten. Hij zag hoe Lie de schaduwen van het bos inliep. Zo snel liep hij nou ook weer niet, en het leek wel alsof hij wilde dat Malekith achter hem aan kwam. Malekith twijfelde even of hij dat nou wel zou doen, maar besloot dat even overvliegen wel genoeg zou zijn. Toen schoot hem te binnen dat Lie nu ook wist van zijn ware identiteit, en twijfelde geen moment meer. Met een krachtige slag van zijn vleugels was hij uit de boom verdwenen, en vloog vloeiend naar Lie toe. "Nog één ding" Begon hij rustig. "Ik weet dat jij niet helemaal mens bent, en jij weet volgens mij ook dat ik niet helemaal zoals ieder ander ben..." vervolgde hij zijn zin. Zeg maar gerust 'helemaal niet' in een plaats van 'niet helemaal', dacht hij nog in zichzelf. Er waren niet zoveel 'mensen' zoals hij, maar degene die van hetzelfde ras waren, waren dan ook precies hetzelfde. Zij hoorden bij elkaar. "Maar laten we allebei niet tegen iemand zeggen wat wij hier zojuist van elkaar hebben gezien." Beëindigde Malekith zijn zin. Zijn ras liep altijd gevaar dat het bekend zou worden. Normaal zou hij iemand gewoon gelijk afslachten als diegene het te weten kwam, maar bij Lie kon hij dat om meerdere redenen niet doen. A: het lukte toch niet, en B: Hij wilde Enya nog altijd geen pijn doen. Daarom moest het dus maar zo, iemand aardig verzoeken om niets te zeggen over wat diegene zojuist had gezien, en hopen dat die persoon ook echt zijn mond zou houden.

Gast PROFILE MAGICIAN

Hij voelde de wind achter zich en wist dat Malekith ahcter hem aan was gekomen. "Nog één ding" Begon hij rustig. Lie draaide zich om en trok een wenkbrauw op. "Ik weet dat jij niet helemaal mens bent, en jij weet volgens mij ook dat ik niet helemaal zoals ieder ander ben..." vervolgde hij zijn zin. Hoe wist Malekith dat hij niet helemaal mens was, maar toen schoot het hem te binnen dat Malekith hem met die traan had geraakt en dat hij toen een blauwe kleur kreeg. Hij snoof minachtend, hij had Malekith gewoon moeten doden, alleen wist hij dat het moeilijk ging. Sowieso was Enyana dol op hem en kon hij weinig uitrichten met de sterke krachten die hij had. Hij verrachte Malekith meer dan iedereen en hoopte gewoon dat deze snel zijn val zou vinden en nooit meer terug zou komen. Misschien kon hij dat nog eens als een plan bedenken. Zonder dat hij wist was er een grijns verschenen op zijn mond. Hij keerde snel weer terug naar het nu toen Malekith weer begon te spreken. "Maar laten we allebei niet tegen iemand zeggen wat wij hier zojuist van elkaar hebben gezien." Beëindigde deze zijn zin. Lie knikte stilzwijgend. 'Jij houd je mond over mij en ik houd mijn mond over jou, zo simpel is het.' Sprak hij rustig. Zijn humeur kon snel omslaan, zowel negatief als positief en dat was een merkwaadig trekje dat hij had. Hij kon van vriendelijk binnen een minuut omslaan naar withete woede. Niet erg fijn voor zijn gesprekspartner. Dat had Malekith waarschijnlijk ook wel gemerkt.

Lie knikte stijfjes, wat voor Malekith al een opluchting was. "Jij houd je mond over mij en ik houd mijn mond over jou, zo simpel is het." Zei Lie rustig. Malekith liet bijna een enorme zucht van opluchting naar buiten glijden, maar wist hem nog net binnen te houden. Ik verlink nooit iemand op dit gebied, dus jou ook niet." Zei Malekith zachtjes terug, met een knikje erbij. Het was waar, hij kon nog zo gevaarlijk zijn, maar iemand verlinken om wat hij was of wie hij was, zou hij nooit doen. Hij keek er wel van op hoe Lie het ene moment rustig kon zijn, en het andere moment heel boos. Hij herkende het een beetje in zichzelf. Als iemand iets deed wat hem niet aanstond vroeg hij altijd eerst aardig of diegene daar alsjeblieft mee wilde stoppen, maar als hij daar geen antwoord op kreeg kon hij het meestal niet laten om die persoon eens goed duidelijk te maken dat hij daar niet van gediend was, vaak door middel van een beet of een krab. Dat zal ze leren. Voor de rest was Malekith een heel lieve jongen, maar je moest gewoon niets doen wat hij niet leuk vond. Hij kuchte even. "Nouja, dat is dan dus geregeld. Zei hij tegen Lie terwijl hij diep in zijn ogen keek. Ze waren nog steeds een beetje zilver, en dat zou nog wel een paar dagen blijven. Uiteindelijk zou het vanzelf wel weg gaan. "Nog één ding." Zei Malekith, toen hij zich opeens weer herinnerde wat hij wilde zeggen. "Ik hoop niet dat je denkt dat ik iets met je vriendin uitspook, ik ben geen persoon om meisjes af te pakken." Zei hij zachtjes. "Ik doe alleen wat zij wilt." Beëindigde hij zijn zin. Dat was ook zo. Als Enya zelf iets vroeg deed hij het, en als ze het niet vroeg deed hij het niet. Hij was niet zo'n jongen die meisjes mee naar huis lokt of wat dan ook, hij was gewoon Malekith, een lieve, goede vriend.

PROFILE MAGICIAN

» Walking the dog
» just walking around
» Just walking
» Just Walking
» Walking around

Watch out where you're walking! ll Lie

Watch out where you're walking! ll Lie

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen