 |  Onderwerp: Ice and snow - Master Mihalj  zo dec 02 2012, 21:12 | |
| Een zacht gegiechel ontsnapte Keira’s mond toen ze Jason’s lippen op haar neus voelde. ‘Ik probeer te slapen,’ mompelde ze terwijl ze haar ogen gesloten had. Echter hield de jongen niet op en drukte wat steviger op haar voorhoofd. ‘Jason, ga weg.’ Haar stem klonk nu een beetje pinnig en hij rolde van haar af. Met een lichte glimlach om haar overwinning rolde ze op haar zij en probeerde verder te slapen. Maar haar geliefde wilde het daar duidelijk niet bij laten en stootte een klaaglijk gemiauw uit. Wacht even.. Gemiauw? Met een ruk opende Keira haar ogen en keek in de blauwe kraaloogjes van Medusa, haar witte Pers. Haar linkerhand belandde op haar voorhoofd met een klap toen ze zich er op betrapte dat ze over Jason had gedroomd. Ze miste hem absoluut niet, maar blijkbaar hadden haar hersenen wel zin in een spelletje, een heel ziek spelletje. De witte kat miauwde nogmaals en keek haar baasje venijnig aan. Met een zucht stond Keira op en liep naar haar keukentje. Snel goot ze wat kattenbrokken in een bakje en legde het op de grond neer. Vervolgens maakte ze voor zichzelf een boterham en at die op haar bed op terwijl ze de krant van vrijdag las. Er stond niets noemenswaardigs in – iets wat haar niets verbaasde in zo’n stoffig dorpje als Oak Field – dus ze legde het al snel weg. Nadat ze haar boterham op had gegeten opende ze de gordijnen en keek naar buiten. Het landschap verbaasde haar enorm. Een witte sneeuwdeken was over het grasveld gevallen en het meer daarachter was volledig dichtgevroren. Kleine sneeuwvlokjes dwarrelden in een zwierige beweging naar beneden en landden het witte laken.
Snel kleedde ze zich om in een warme trui en een spijkerbroek en trok ook een paar leren laarzen aan. Ze twijfelde even of ze ook nog een muts op zou doen, maar liet uiteindelijk de vurige bos haar gewoon los hangen. Als laatste pakte ze haar kunstschaatsen. Het was even zoeken en ze had niet verwacht dat ze die had ingepakt, maar uiteindelijk viste ze het paar uit een van haar koffers. Met de schaatsen in haar hand liep ze naar het buitenterrein.
Een aangenaam koele wind speelde met haar rode lokken en zorgde ervoor dat ze echt wakker werd. Met een lichte glimlach om haar lippen ademde ze de lucht in en liep verder door de sneeuw. Je kon zien dat het verse sneeuw was, want het enige spoor dat op de witte deken te zien was waren de sporen van haar eigen kat. Medusa was verbazingwekkend vrolijk. Ze dartelde als een jonge kitten door de witte sprookjeswereld en groef soms haar snuitje in de sneeuw. Lachend keek Keira het naar het dier, maar de kat rende uiteindelijk weer terug naar het kasteel.
Eenmaal bij het meer aangekomen trok ze de witte schaatsen aan en zette voorzichtig een aantal stapjes op het verse ijs. De laag leek haar dik genoeg. Iets zelfverzekerder schaatste ze verder en maakte wat meer vaart. Toen ze eenmaal weer gewend was draaide ze een simpel rondje dat werd gevolgd door een pirouette. Ze neuriede een deuntje en danste op de maat. Aan het einde van het lied draaide ze een laatste keer en maakte een bijna perfecte pirouette. Bijna perfect, want toen ze het af wilde maken viel ze plat op haar rug. ‘Au.’
Random titel, maar ik kon niets beters bedenken.
|
|
|
PROFILE
