Een nieuwe ochtend was aangebroken. Lola's wekker ging af om 8 uur 's ochtends. Slaperig gooide ze de dikke dekens van zich af, zwaaide haar benen over de rand van haar bed en ging opstaan. Ze waste zich snel, kamde haar haren en liep naar haar kleerkast.
Ze keek langs haar rij met kleding. Die toonde duidelijk dat het tijd was om een winkel voor kleding te bezoeken. De helft was te klein, een kwart was niet mooi meer volgens Lola. Slechts een kwartje van haar hele kleerkast waren nog geschikt om te dragen, en dat was veel te weinig.
Ze sorteerde even alles op wat weg mocht en wat niet. De kleren die weg mochten stak ze in een grote vuilniszak, die ze onder haar bed propte. De rest liet ze in haar kast hangen. Uit die kleren koos ze een jeans en een dikke trui. Ze trok een paar warme laarzen aan. Lola voelde dat die laarzen ook wat krap begonnen te worden. Gelukkig hadden haar ouders haar voor ze vertrokken was een grote som geld meegegeven. Ze stak de helft ervan in haar portemonnee. Ze deed haar jas aan en vertrok.
Alles was nog steeds bedekt met een dik wit sneeuwtapijt. Her en der waren leerlingen sneeuwballen aan het gooien naar elkaar. Het waren vooral jongens, maar ook een paar meisjes die meededen. Een groepje meisjes stond te praten in een hoekje, wegduikend voor de sneeuwballen die in het rond vlogen. Lola lachte even. Ze wist nog hoe het was om jong te zijn. Haar jeugd was een van de beste tijden van haar leven.
Na eventjes lopen kwam Lola aan in de winkelstraat. Er waren niet zo veel mensen. Ideaal. Maar tussen de mensen die er waren, zag Lola wel de klassieke typetjes die je altijd zag in een winkelstraat. De gehaaste volwassenen, jongens die tegen hun zin moesten shoppen, giechelende vriendinnen met een heleboel zakken.
Lola stapte het eerste boetiekje binnen dat ze zag. Het bleek niet slecht te zijn: er hingen kleren in allerlei maten, hippe spullen die leuk waren, maar toch niet te jeugdig of te oud voor de 21-jarige Lola. Ze snuisterde even tussen de rekken en de schappen, en al gauw had ze een hele hoop kleren: sjieke jurkjes, elegante rokken, makkelijke broeken, mooie topjes en shirtjes, dikke truien, vestjes,... Ze ging even naar het pashokje en probeerde alle kleren, wat toch een hele tijd in beslag nam.
Na zo'n kwartier was ze klaar. Ze had alles gesorteerd op passend en niet-passend. Ze ging eerst alle niet-passende kleren terughangen en ging dan naar de rij aan de kassa. Onderweg naar daar, werd ze afgeleid door een rek met kleren die er leuk uitzagen, maar die ze nog niet opgemerkt had. En plots lag ze op de grond. Oei, terwijl ze niet aan het opletten was, had ze iemand omver gegooid, waarbij ze zelf ook was gevallen. Alle kleren lagen verspreid over de grond. 'Oh, het spijt me, ik was niet aan het opletten! Echt sorry! Alles oké?' Ze krabbelde overeind en stak haar hand uit naar de persoon die ze had omgegooid.

|| 516 woorden || Eucharine only || Ik hoop dat je er iets mee kan ||