Met een lolly in haar mond keek Eda nieuwsgierig naar buiten, voor het eerst ging ze weg van Razen en ook al was ze pas een uur geleden vertrokken had ze nu al een vreselijke heimwee, nog nooit was ze zo ver gereisd zonder haar ouder, zonder haar lieve vader die altijd er op lette dat ze alles deed en niks vergat. Zonder haar moeder die altijd wel snoepgoed bij zich had zodat ze die samen konden op smikkelen. Eda vroeg zich echt af of ze wel genoeg snoep bij zich had om te kunnen over leven tot de volgende vakantie. Ze wierp een blik naar een enorme rugzak die vol zat met overheerlijke zoetigheden. Natuurlijk als ze daar was zou ze ook een bakkerij vinden waar ze taarten verkochten. Hopelijk zou deze school iets minder streng zijn over snoepen tijdens de les want op haar vorige had ze vaak genoeg problemen gehad. Natuurlijk kon ze wel begrijpen dat je tijdens gym geen zuig snoepjes in je mond mocht hebben want anders zou je je verslikken, maar dan kun je toch wel koekjes eten terwijl je moet wachten?! Je hebt toch niks anders te doen dan wachten tot jij die oefening mag doen? Maar nee hoor die leraar dacht er anders over. Hij was net zo een zeikerd als de vrouw van dansen die het onzin vond om kauwgom tijdens dansen te kauwen, maar als je kauwt en danst oefen je eigen 2 dingen tegelijk en dan heb je minder moeite om te zingen en te dansen tegelijk tijd! Nouja de enige docent die daar redelijk was was de vrouw van muziek van wie je wel een lolly in je mond mocht hebben terwijl je op je gitaar speelde. met moeite trok Eda haar blik los van haar rug zak en zei streng tegen zich zelf dat ze echt met dit lolly moest volhouden. Om haar tijd te doden pakte ze haar gitaar vast, deed de hoes er af en begon wat te pingelen. Onwillekeurig moest ze aan haar moeder denken en aan haar gezicht wanneer zij haar iets voorspeelde dat ze had gehoord. Een stille traan gleed over haar wang, haar moeder met wie het steeds slechter gaat, ze begint steeds meer op een klein kind te lijken. Haar vingers bewogen steeds sneller over de snaren en al gauw was ze helemaal weg in haar muziek dat de tijd voorbij vloog en verschillende herinneringen, steeds meer tranen stroomde over har wangen, ze wou naar huis! Ruw werd ze uit haar gedachten getrokken door de raket die op de grond landen. Eda deed haar ogen open en het duurde een paar seconden voor ze door had dat ze er al was. Gehaast deed ze de hoes om haar gitaar en pakte al haar spullen, een koffer daarboven een rugzak en op haar rug haar gitaar. Rennend kwam ze uit de raket en veegde onder tussen haar tranen droog. Maar toen Eda uit de raket was werd ze overspoeld door kou en nattigheid, het trof haar recht in haar gezicht en ze huiverde, dit was heel anders dan Razen, daar was het tenminste lekker warm en ook uitnodigend en hier was het koud en vochtig! Hoezo moest papa haar hier weer naar toe sturen? Eda keek omhoog en zag daar in de verte een rood planeet, Razen, haar huis en nu moest ze hier gaan leren, bah! Verveeld liep Edana door, over al om haar heen zag ze plassen van water, dus het had hier geregend? Eda bleef om haar heen kijken op zoek naar iets interessants terwijl ze op haar lolly zoog, ze was zo in zich zelf opgegaan om naar iets leuks te zoeken dat ze niet eens merkte dat ze tegen iemand aan botste, pas toen ze een lichaam tegen de hare voelde, geschrokken stapte ze achteruit en keek omhoog, hoezo was ze zo klein?! 'H-h-het spijt me.' Zei ze stotterend en keek verlegen naar beneden.

(open :3)