Op zoek naar Master Savador

Mortal liep door de gang heen. Hij was net nieuw op school, omdat zijn oude school niet meer verder kon gaan. De reden daarvan wist hij niet, maar het kwam erop neer dat hij voortaan hier op school zou zitten. Hij liep door de gangen en vroeg iemand de weg. Hij was deze kant op gewezen, dus hij zou wel goed lopen... Mortal keek rond hoeveel groter deze school wel niet was als zijn vorige. Mensen van alle elementen liepen hier rond. Hij maakte weinig contact met de mensen. Na een kleine zoektocht en 2 keer mislopen, kwam Mortal bij de leraren kamer aan. Hij zag een aantal mensen staan door het raam heen. Hij klopte netjes op de deur en nadat hij binnen was geroepen, zag hij de leraren even kijken. Hij keek wat stil rond in de kamer en groette iedereen met een beleefd handgebaar. Hierna sprak hij De dichtstbijzijnde persoon maar aan. 'Weet U misschien waar ik de Heer Savador kan vinden? Als ik zijn naam goed uitspreek in ieder geval... Hij zou de directeur van deze academy zijn heb ik vernomen.' Hij keek nog eens goed rond in de lerarenkamer, terwijl hij om antwoord wachtte. Hij vond alles er netjes uitzien en erg strak neergezet allemaal. Hij hield op zich wel van strak en geordend.

_{Lesgeven leek dag na dag vermoeiender te worden. Niet om zichzelf, maar om de leerlingen. Die achterlijke jeugd leek alsmaar brutaler en brutaler te worden. Want kijken hoever je bij hem kon gaan; dat was leuk, dat gaf een kick. Geen enkele andere leraar was zo streng en recht-door-zee als hij, dat was al jaren zo. En vrij weinig andere leraren durfden dezelfde dingen in de klas te flikken als hij; het smijten met bordvegers naar de hoofden van rumoerige leerlingen, het wegtrekken van stoelen onder luie konten van halfslapende pubers vandaan, het knallen met een aanwijsstok op de tafels om iedereen tot de orde te roepen en vervolgens om de drie lessen een nieuwe te moeten bestellen omdat deze heel toevallig doormidden was gebroken. Menig leerling kromp ineen als hij sprak, als hij ze voorbij liep, als ze ook maar een glimp van hem opvingen - en toch zaten er áltijd, íeder jaar weer lastpakken tussen die er een sport van maakten om hem zoveel mogelijk op stang te jagen. Hij kon moeiteloos handhaven, dat was het probleem niet. Het lag aan de onderworpen jeugd zelf, bij Medusa. Wat een stelletje idioten. Zitten ze hier voor hun diploma, maar staan ze er ook voor de volle honderd procent achter? Uiteraard niet.
Hij haatte de jeugd en hij haatte zijn collega's, want zij waren al net zo hersenloos als de doorsnee tiener. 'Hoe gaat het, Master Savador?' - 'Wat moeten we toch aan met die herrieschoppers van dit jaar, hé?' Je zou denken dat het hem zo nu en dan gevraagd werd, maar nee hoor; niks. Hij kwam en hij ging, en zelden liet hij zich zien in de lerarenkamer. Dat vond hij het 'domein voor idioten'. Zijn collega's en werknemers lieten hem doen. De meesten koesterden angst voor hem, en anderen wisten niet goed hoe ze met hem en zijn eeuwige trots om moesten gaan als hij zacht in zichzelf mokkend met ruisende mantel door de gangen beende en iedereen die het waagde in zijn weg te staan de wind van voren kreeg. Misschien was het deels ook daarom dat het gesprek in de lerarenkamer stilviel toen hij statig in de deuropening opdoemde. Eerst waren de blikken gericht op het witharige joch dat bij de deurpost met zijn achterlijke groeispurt-puberlijf de weg geweldig stond te versperren, en toen vestigden enkele ogen zich een paar centimeters hoger boven het hoofd van de jongen, op hem.
'Wellicht staat hij achter je,' vulde hij zelf op koele wijze het antwoord op de gestelde vraag al in. Hij stond pal achter de jongen, met zijn beide handen om de deurpost geklemd en staarde met fonkelende goudgele ogen en licht opgeheven kin op zijn kruin neer. Hij was een lange man met een bleke huidskleur en halflang ravenzwart haar. Zijn wenkbrauwen waren smal en stonden grotendeels in een norse frons, en daaronder priemden twee roofdierachtige ogen die - zoals sommige angstvallige leerlingen beweerden - recht door je ziel konden blikken. Zijn licht opgeheven kin werd gesierd met een smal dun sikje, en zijn mond erboven was verwrongen in een smalle maar streng ogende streep. Statig, alsof hij belangrijker was dan de rest. Minachtend, alsof hij beter was dan de rest. En volgens hem was dat ook zo. Het was niet alleen te zien aan zijn opgeheven kin; ook aan zijn borst die lichtelijk vooruit stak, of het feit hoe hij de lucht met diepe geluidloze ademteugen via zijn neusgaten inademde en tenslotte weer losliet met een expressie van hooghartigheid - zich lichtelijk irriterend aan het feit dat hij zijn tijd weer moest verspillen aan de honderdste kreupele ziel van vandaag.}

[ Excuseer me mijn late post ]

De vraag die Mortal zojuist had gesteld, werdt kort daarna gevolgd met een antwoord dat hij niet zozeer had verwacht. 'Wellicht staat hij achter je.' Mortal draaide zich om en zag een man in de deuropening staan. De man, die zich zojuist de Heer Savador had genoemd, stond met beide handen tegen de deurpost aan alsof niemand de lerarenkamer uit mocht. De Heer Savador stond strak en streng naar hem te kijken. Mortal bekeek de houding even en ging op een gepaste strakke wijze voor de man staan. 'In dat geval hoef ik niet verder te zoeken...' Antwoordde Mortal op wat de Heer Savador zojuist had gezegd. 'Ik ben Mortal en er is mij gezegd dat, zodra ik hier op school aankwam, ik U moest spreken. De reden hiervan is dat ik nieuw ben op school. Ook moest ik U dit geven van mijn oude Schoolhoofd' Mortal pakte uit de binnenzak van zijn jack een officiële brief van zijn oude schoolhoofd 'Dit zou moeten uitleggen dat er een aantal problemen zijn voor mij om me hier op school goed te vestigen'

In de brief stond dat Mortal een zeldzame vorm van Duister vuur bezat, dat geen licht afgaf maar juist onttrok aan de omgeving. De basisvormen van vuurmagie werdt bedreven met een normale vorm van vuur, maar de hogere vormen van magie zorgden er automatisch voor dat Mortal Duistere magie gebruikte. Mortal Kon er mee omgaan, maar er waren momenten geweest dat hij de controle was verloren. Hierdoor mocht hij geen nieuwe spreuken met vuur beoefenen, zonder dat er iemand aanwezig was die dit vuur onder controle kon hebben. Ook waren Mortal's zwaarden van belang bij zijn vuursturen, omdat ze zijn magische en lichamelijke balans verbeterden. Er werdt uitgelegd dat Mortal in de 5 jaar op zijn oude school, nog nooit zijn zwaarden fout had gebruikt. Zijn zwaarden waren puur en alleen voor het versterken van zijn magie beheersing. Ook werdt er kort vermeld dat Mortal graag de zwaarddans beoefende en dit zeker de beheersing en discipline rond zijn zwaarden positief beïnvloedden.

Mortal stond in een gepaste nette rechte houding rustig te wachten tot de Heer Savador weer iets zou zeggen.

_{Er veranderde niets aan zijn roerloze houding toen de jongeman zich naar hem omdraaide na het horen van zijn stem. En nu kregen we het; de brutale of angstvallige blikken, jeugdige ogen vervuld met naïviteit van het jonge leven die bestuderend van top tot teen over hem heengleden, de kwestie waarom een gemakzuchtig kind als hij hem weer moest hebben opdat het niet zozeer ongewone geval zich weer voordeed dat het hem niet lukte om zijn problemen zelf op te lossen. En hij moest maar weer achter hun luie konten aanlopen, doen wat hem verwacht werd. Soms vroeg hij zich af waarom hij leraar was geworden, en sterker nog; waarom hij zijn tandartspraktijk had opgegeven. Wroeten in die bespottelijke beerputten om de eigenaar ervan van zijn stinkende tandvlees en aangekoekte cariës af te helpen had hij altijd iets meer voor het voetvolk gevonden - niet voor hem, een heer met de benodigde etiquetten als hij. Toch was het tien keer beter geweest een opstandig kind aan zijn arm naar de tandartsstoel te sleuren dan hem naar de schoolbanken te forceren. Tieners waren zoveel gebrekkiger aan respect, bleek iedere dag maar weer.
Hij had het weer eens juist; alsof hij onderdeel uitmaakte van de decoratieve voorwerpen die hier en daar in de schoolgangen stonden opgesteld, zoals de dergelijke harnassen en potten en vazen, werd hij ook even kort bekeken. Totdat de jongeman zich in een respectvollere houding tegenover hem opstelde en op het punt leek te staan te spreken. Nors staarde Savador op hem neer. Even trok hij één van zijn wenkbrauwen sceptisch omhoog bij de eigenzinnige woorden van de jongen. Dat was het enige wat er aan zijn houding veranderde, want nog altijd stond hij breed met beide armen om de deurpost geklemd, alsof hij niemand toestond de kamer te verlaten zolang hij er was. Spijtig hoor - het was veel amuserender als knieknikkende nieuwe leerlingen zich bloednerveus en met het koude zweet gutsend over hun rug zoekend een weg moesten banen naar zijn kantoor.
De incompetente dwaas stelde zich voor als Mortal en vertelde hem dat hij nieuw was. Zover was hij ook al. Zijn minachtende blik gleed van het gezicht van de jongen koeltjes naar diens zak, waar hij iets uithaalde. Je kon zien dat zijn strakke mond iets betrok bij de inlichting die hij over de brief kreeg voor hij deze met een zachte ademteug opende. 'Dat hadden we nu net nodig. We zijn geen school om speciale aandacht te kunnen schenken aan het.. bijzondere soort onder de jeugd, jongeman,' luidde zijn norse reactie. Een 'aantal problemen', he says? God blind me, weer het zoveelste onhandelbare snotkind. Dat beloofde wat - not. Hij was in ieder geval absoluut niet van plan om geld te investeren om de educatie voor zijn soort - wat hem ook mocht mankeren - te verbeteren. Dan had hij gewoon domweg pech.
In een snelle beweging griste Savador de brief zwijgend uit de handen van de jongen en sloeg deze vervolgens zo kalmpjes open dat deze handeling geheel in strijd was met hoe hij het ding in handen had gekregen. Vanuit de binnenzak van zijn classy colbert haalde hij een leesbril tevoorschijn, die hij op het puntje van zijn neus zette zodat hij er nog strenger uitzag dan normaal. De frons tussen zijn wenkbrauwen was nog zichtbaar als een ondiepe gleuf terwijl zijn ogen vanachter zijn brillenglazen van regel naar regel op het perkament schoot. Zoals hij al vermoedde; een 'speciaal' geval. Wat een belemmering weer. Vanuit zijn bovenste ooghoeken blikte hij Mortal streng toe, waarna hij hem een tijdlang zo stil en onhartelijk bleef aanstaren dat het niet onaannemelijk was dat je er ongemakkelijk van zou worden. Uiteindelijk verbrak hij het oogcontact en maakte kortaf een wenkgebaar met zijn hoofd, ten teken dat hij mee moest komen. De Hoofdmeester keek niet eens achterom om na te gaan of de nieuwe leerling hem daadwerkelijk gehoorzaamde. Hij was met een ruk omgedraaid en in stugge, vrij snelle pas weggebeend - de brief daarbij nog in een hand. Bij een leeg zijkamertje waar hij de deur van openzwaaide hield hij uiteindelijk staande. Zelf ging hij echter nog niet naar binnen, maar bleef bij de deuropening kil neerstarend op de jongen staan om hem voor te laten gaan.}

'Dat hadden we nu net nodig. We zijn geen school om speciale aandacht te kunnen schenken aan het.. bijzondere soort onder de jeugd, jongeman,' had de heer Savador nors gezegd, toen Mortal over de "problemen" begon. Hierna had de norse man de brief in een oogwenk uit Mortal's handen gegrist. Mortal stond er niet eens van te kijken dat hij zijn hand niet eens had hoeven openen voor het geven van de brief. De heer Savador opende de brief geheel tegenovergesteld aan hoe hij de brief had bemachtigd. De brief werdt namelijk heel traag geopend, voordat deze werdt gelezen. Mortal had het gedrag van de heer Savador al snel door. Hij paste zich er dan ook ieder moment op aan. Mortal wilde koste wat kost zijn duister vuur leren beheersen en dit gesprek was dan ook erg belangrijk voor Mortal. Toen de heer Savador de brief had gelezen, wenkte hij Mortal mee. Zonder wachten of omkijken had de heer Savador zich omgedraaid en was naar een ander kamertje gelopen. Mortal liep met strakke stevige stappen achter hem aan, totdat de heer Savador stilhield. de heer Savador bleef staan bij de deur van de kamer, waar hij minachtend keek naar Mortal. Mortal keek strak terug, zonder ook maar een spiertje te bewegen in zijn gezicht. Mortal liep langs de heer Savador naar binnen, waarna hij in een soldatenhouding bleef staan tot hij te horen kreeg of hij mocht zitten. Snel keek Mortal met zijn ogen rond in het niet al te grote kamertje. Er was weinig aan te zien, naast het feit dat het geen ramen had. Mortal was benieuwd hoe de heer Savador nu zou gaan reageren, want deze had nog niks over de brief gezegd.

_{Kennelijk was het joch nog niet zo stom om zijn hint niet te kunnen begrijpen, want toen hij wegbeende hoorde hij de voetstappen van de jongen in regelmatige pas achter hem aan komen. Hij had niet eens commentaar op zijn mening. Goed - geen commentaar was goed. Men sprak met twee woorden of men sprak gewoon helemaal niet, hoefden er ook geen loze discussies van te komen die hij uiteindelijk toch wel won. De strakke blik die hem werd toegeworpen zodra hij bij de deuropening van het kamertje stil bleef staan en zich tot de jongen had gekeerd irriteerde hem echter. Waarschuwend staarde hij terug en kneep hij zijn strenge ogen tot spleetjes. Daar bleef het bij, gelukkig voor de jongen. Tegenspraak kreeg hij niet, good heavens. Mortal trad het kamertje binnen waar hij in het midden ervan in stijve houding bleef staan. Het was een klein simpel kamertje, met een tafel en twee stoelen en sombere grijze muren. In een stevige handeling trok Savador de deur achter zich dicht en beende richting de tafel.
'Zitten,' klonk zijn bevel naar Mortal nors in het voorbijgaan. Hij keek de jongen niet eens aan, alsof hij verwachtte dat deze sowieso zou doen wat van hem werd gevraagd. Zwijgend schoof Savador een stoel naar achteren en zeeg erop neer, waar hij zijn ellebogen op tafel plaatste en zijn handen in elkaar vouwde. Boven zijn handen bleef hij Mortal een tijd roerloos aanstaren, alsof hij onduidelijk een hint gaf dat hij verlangde naar uitleg over iets of iemand. Uiteindelijk, na wat wel een eeuwigheid leek te hebben geduurd, haalde hij zijn handen uit de gevouwen positie en schoof met een kleine hoorbare ademteug de opgevouwen brief over het tafelblad tussen zijn ellebogen vandaan.
'Ben jij soms blind?' vroeg hij tamelijk serieus, maar met een vleugje spot in zijn stem. 'Last van analfabetisme?' Sceptisch gingen zijn beide wenkbrauwen omhoog bij zijn zachte stem. 'Niet over de mogelijkheid beschikkend om het Schoolregelement te kunnen lezen? Daar staat namelijk in, my fair lad, dat enig bezit of gebruik van wapens ten strengste verboden is.' Hij zweeg weer even terwijl hij met duim en wijsvinger over de pink van zijn andere hand streek, zijn strenge blik intussen niet van Mortal afscheurend. 'En laat me je direct ook maar vertellen dat het me geen ene moer kan schelen of het gebruik van je keukenmessen noodzakelijk is in het beheersen van je magie, want voor je me tegenspreekt, me overspoelt met loze waarom-vragen, gaat slaan, schoppen of janken: het is evenzeer noodzakelijk om je magie te leren beheersen zónder enige hulpmiddelen.. meneer Mortal.' Zijn zin eindigde op zacht volume, en zijn vingers waren van zijn pink overgegaan naar zijn trouwring die hij langzaam om zijn ringvinger draaide. Maar zijn licht geamuseerde blik was nog op Mortal gericht, afwachtend op diens reactie. Alsof hij er daadwerkelijk plezier in kon vinden om zijn leerlingen te ondermijnen zoals ze hem trachtten te ondermijnen.}

PROFILE MAGICIAN

» op zoek naar master savador
» Op zoek naar Savador.
» Op zoek naar Master Kale.
» Opzoek naar Master Savador
» Op zoek naar Kori

Op zoek naar Master Savador

Op zoek naar Master Savador

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen