Het was vroeg in de ochtend, allesinds voor Reno dan, hij had nog niet echt bepaald iets gepland, dus een keertje uitslapen kon echt geen kwaad. Daarna eenmaal als hij opstond kon hij altijd beslissen wat hij vandaag kon doen. Eerst eventjes zijn baard wegscheren en zijn bakkebaarden. Ook een douche nemen en zijn tanden poetsen was een must, hij moest toch een verzorgd uiterlijk hebben waarmee hij voor de dag mee kon komen? Het was misschien niet zo belangrijk als bij meisjes, maar een jongen moest gewoon netjes gewassen en geschoren zijn. Hij kreeg opeens een ingeving.Misschien was een dagje uit in de stad wel een goed idee. Het was goed idee geweest, goed weer, prachtig weer zelfs. Met een sigaret in zijn mond liep hij door de winkelstraat op een rustig tempo. Terwijl hij de rook inhaleerde en uitblies richting de helblauwe lucht. Maar wat had hij ook weer nodig? Ja, kleren en dan een pint drinken in een café, dat was een prachtig plan. Hij smeet zijn opgerookte sigaret op de grond en trapte deze uit zodat niemand de rubberen zool van zijn schoenen zou kunnen branden. Zo nu de winkel binnen, hij zocht een simpel hemd en een vest, misschien kon er een broek nog wel af, alleen als ze die zwarte jeans hadden. Hij liep door de rekken, hij was niet zo'n winkelmens maar wat moest dat moest. Zijn ogen speurden langs de rekken tot hij opeens een meisje zag binnenwandelen die best haastig een hoop kleren nam en deze meteen naar het pashok nam. Ze kocht dan een aantal stukken kleding dat ze had gepast en liep naar buiten. Die was snel buiten zeg. Lichtelijk met een open mond staarde Reno haar na maar al snel begon hij zijn kleren bij elkaar te zoeken en keek snel of ze pasten, twee witte hemden, een zwarte jeans. Perfect, hij betaalde ze en ging dan naar het volgende punt dat hij had gepland, een pintje gaan drinken. Hij liep een café binnen en zag hetzelfde meisje een koffie bestellen aan de toog. Een grijns ontstond op zijn gezicht en hij bestelde zijn pint die hij al snel kreeg. Dan ging hij aan haar tafeltje zitten sinds er eigenlijk geen plaats verder was. "Euh... Hoi." zei ze en hij zette de zak naast hem waar zijn nieuwe kleren inzaten. "Hallo" zei hij met een lichte glimlach terwijl hij zijn pint aan zijn lippen zette terwijl hij haar aankeek met zijn blauwe ogen.

Reno had een biertje in zijn hand terwijl hij weer wandelde naar het eigenlijk feitelijk het enigste plekje dat niet bezet was en waar hij eigenlijk ook wilde zitten, ookal was het café helemaal leeg. Hij zei simpel: "Hallo" Hij dronk van zijn bier terwijl hij het meisje aankeek. Ze was nog jong, maar ze kon blijkbaar al perfect voor zichzelf zorgen, dat zag hij gewoon al. Reno was op jonge leeftijd in de maffia belandt en daar had hij ook geleerd om te overleven en mensen te analyseren door gewoon naar hen te kijken. Hij kon het best goed inschatten, maar hij wilde natuurlijk de mensen leren kennen voordat hij te overmoedig deed en dus hen verkeerd inschatte. Alhoewel het analyseren was soms zéér handig. Het meisje dronk van haar hete koffie, dat was zo te zien hoe ze haar koffie het liefste had want ze dronk deze echt al heet op. Maar zo te zien kon ze best goed tegen dus hij gokte dat ze van Razen was. Ze had drie zakken naast haar stoel staan, drie verschillende zakken, dus drie winkels. Hij was alleen maar die klerenwinkel binnengegaan en had alleen eigenlijk hetgene gekocht dat hij nodig had en dat waren twee witte hemden en een zwarte jeansbroek. "So, je bent ook iets gaan kopen? Ik ben best nieuwsgierig naar wat jij gekocht hebt." zei ze lachend. Reno nam zijn tas en haalde daar zijn twee witte hemden en zwarte jeansbroek uit. "Dit, hetgene waarvoor ik was gekomen eigenlijk, ik had er dringend nieuwe nodig eerlijk gezegd" zei hij met een lichte grijns en hij stopte de pasgekochte kleding weer in de plastieken zak die hij van de winkel had gekregen. Reno keek hoe ze helemaal weg was van deze wereld, ze leek ergens over na te denken, dus dan besloot hij dat ook te doen. De maffia hadden hem altijd op de kleine rottaakjes gestuurd, hij had maar een keer mee gedaan met iemand die een andere persoon gewoon koelbloedig voor Reno's ogen iemand vermoordde op de meest gruwelijkste manier die je je kon bedenken, maar toch hield Reno het hoofd koel. Hoe dat hij het deed? Hij had toen een lichte verslaving gehad aan zijn rilatine pillen. maar nadat hij van de maffia was weggegaan was hij eigenlijk gaan stoppen met die troep sinds hij eindelijk nog eens het gevoel wilde hebben van dat hij vrij was. En nu voelde hij zich op zijn minste vrij. maar toch had hij soms last met zijn hyperactieve buien en zijn aandacht die hij er elke keer maar met moeite kon bijhouden. "Sorry, was even aan het denken..." Die woorden brachten hem weer tot hier. Hij keek haar met een lichte glimlach aan. "De naam is Reno trouwens en waarover was je aan het nadenken als ik zo nieuwsgierig mag zijn?" zei hij voor hij weer een slok van zijn bier nam. HIj kon goed tegen alcohol en eentje kon immers geen kwaad. Hij kende zijn limieten wel dus na dit ene biertje zou hij ophouden en overschakelen op water.

Alois kwam voor het eerst in het cafe en keek een beetje rond.hij zag twee figren staan en liep er op af.opeens wist hij precies wie dat figuur was.roakes!Hij rende op haar af en gaf haar een knuffel maar laatte haar ook snel los.Hoe gaat het met jou ik heb je allang niet meer gezien waar was je al die tijd?hij stelde allemaal vragen heel snel.hij keek naast ehm en zag de jongen staan."ook hoi reno"hij glimlachte er zachtjes bij en zuchte heel eventjes.hij was blij dat hij roakes eindelijk weer is tegen kwam maar toch voelde hij zich wel een beetje ongemakkelijk.zinds dat hij met taiga had had hij roakes neit meer gezien.hij wist wel dat ze verliefd op hem was of is at weet hij nu niet zerker maar ja.hij pakte geld uit zijn zak en gaf wat aan roakes."Mag je hebben dan kun je minstens iets leuks kopen enzo"hij bleef glimlache.

Alois had rustig geluisterd naar wat roakes allemaal gezegd had.hij zag dat er iets in roakes dwars zat."Ja hoor ik wil wel mee naar de picknick alleen...ik weet niet of taiga komt haar ouders wouden haar hier weg halen. de ouders denken dat taiga ziek is geworden door deze school"hij keek bedroeft en zuchte.hij miste taiga heel erg maar was wel blij op roakes weer te zien.een traan gleed langs zijn wang en hij veegde er snel met zijn hand langs hopend dat niemand het had gezien.hij pakte het geld terug."wil je niks duurs hebben?"hij glimlachte.het was ook wel een beetje begrijpelijk dat roakes niet met hele dure dingen ging lopen zoals alois wel deed maar hij besteed zijn geld ook aan goede dingen.hij had ook al een keer linde getrakteerd en natsume omdat nyanko-sensei zo veel at.hij ging maar bij hun zitten en keek een beetje omzich heen en toen uiteindelijk naar reno."Waar voor ben jij hier eigelijks?"hij glimlachte er wel bij om aardig te zijn.Hij vondt nog steeds dat reno er uit zag als of hij iets misdaan had maar dat wist hij ook niet zeker.

Reno haalde zijn kleding die hij had gekocht uit zijn plastieken zak en liet dit aan het meisje zien dat hij al eerder had gezien in de winkel waar hij zijn spullen had gekocht. Hij was best blij dat dit meisje tenminste aardig tegen hem was, velen vonden hem maar vreemd een luguber type. Mysterieus en ondoordringbaar. "Dit, hetgene waarvoor ik was gekomen eigenlijk, ik had er dringend nieuwe nodig eerlijk gezegd" zei hij tegen het meisje, ja hij had dingen nodig en hij hield totaal niet van winkelen. Het was irritant en vermoeiend, en hij hield niet zo van de felle drukte, maar hij sloot zich dan toch wel af voor de wereld. "Sorry, was even aan het denken..." zei ze en Reno vond dat niet erg, hij was ook afgedwaald vandaag op dit moment, dus zo'n drama was het echt niet bepaald. "Ik ben Roakes. En, lang verhaal, gewoon... Ik had onlangs wat problemen met enkele mensen. Maar het doet er niet toe." zei ze en Reno draaide zich om toen hij de vrij bekende stem van Alois Roakes' naam hoorde roepen. "Alois!" riep ze terug. Hij rende naar haar toe en gaf haar een knuffel maar liet snel los. "Hoe gaat het met jou ik heb je allang niet meer gezien waar was je al die tijd" zei Alois. "Gewoon, wat problemen, maar alles is weer goed. Ben lang wat depri geweest en heb me wat weggescholen. Maar ik ben nu weer gelukkig." Reno glimlachte kort toen Alois ook hallo tegen hem zei. Alois nam geld uit zijn zak en overhandigde dit aan Roakes. Het leek wel alsof Alois verliefd was op haar ofzo, je gaf een meisje niet zomaar geld. Daar zat meestal wel iets meer achter dan puur vriendschappelijk. "Oh, Alois, da's heel lief, maar houd het maar voor jezelf. Ik heb al wat leuke spullen gekocht." Ze glimlachte en hief de zakken op. "Koop er zelf maar iets leuk mee." voegde ze er nog aan toe. Reno hield al de hele tijd zijn mond dicht, hij had geen behoefte om nu te praten, hij volgde het gesprek nauwlettend. Maar toch leek Alois iets door te krijgen van dat hij niet echt zo'n lieverdje was geweest vroeger. Maar dat was het verleden, hij wilde hier helemaal opnieuw beginnen. "Trouwens, nu ik je nog eens zie, ik organiseer binnenkort samen met Sasori een picknick met al mijn vrienden en ik vroeg me af of je ook wou komen? Ik weet wel nog niet zeker wanneer het door zal gaan, maar ik wou het toch eens vragen. Breng je dan ook Taiga mee?" vroeg Roakes en dan keek Reno richting Alois. ."Ja hoor ik wil wel mee naar de picknick alleen...ik weet niet of taiga komt haar ouders wouden haar hier weg halen. de ouders denken dat taiga ziek is geworden door deze school" hij keek bedroeft en zuchtte. Het leek erop dat Alois oftewel een heel goede vriendin genaamd Taiga had of dat was zijn vriendin. Eindelijk leek Alois het te snappen dat ze het geld niet wilde hebben en hij vroeg of ze echt niets duurs wilde hebben. Eigenlijk wilde Reno hierop reageren, maar hij hield wijselijk zijn mond. "Waar voor ben jij hier eigelijks?". Hij glimlachte er wel bij. Het was puur om aardig te zijn, dat had Reno wel door. Hij hield de zak omhoog waar zijn pasgekochte kleren in zaten. "Ik had dringend andere kleren nodig" zei hij met een lichte glimlach. Nu was het tijd dat hij een vraag stelde aan Alois. "En wat doe jij hier?" vroeg hij ook nog steeds glimlachend, maar hij wist dat Alois blijkbaar zijn gedachten kon lezen ofzoiets en eigenlijk vond hij dat helemaal niet aangenaam. Dus hij sloot zijn gedachten af, hij wilde met een schone lei beginnen.

hannah kwam het cafe binnen en zag alois zitten met roakes en een andere jongen die ze niet had ontmoet.ze liep naar hun toen en ging keurig achter alois staan.ze moch haar meester neit aan kijken van zijn butler claude dus hield ze haar blik maar op de andere gericht."Goeddedag Roakes en Goeddedag meneer"Ze groette vriendelijk en had al snel door wat er net gebeurd was."Duss er is een picknick binnenkort met vrienden van jou rokaes"zei hannah heel rustig.Ze keek naar de jongen die daar zat en keek hem doordringend aan.Ze zende haar gedachte maar naar de zijne."Waarom probeer je je gedachte te sluiten.ik kan de dwarsdoor heen kijken.je bent een mafia jochie maar wil met een schone lij beginnen is het niet?dacht ze met haar beinvloedende stem naar de jongen zijn gedachte.ze keek weer naar Roakes."Leuk om jou weer te zien Roakes...Nog steeds helemaak verliefd op Alois?"eigelijk wist hannah het wel van Sasori maar ze zei er maar niks van tegen alois omdat hij haar nooit zou geloven.Ze pakte haar handtas en haalde daar een soort drinken uit.Ze zette het voor alois neer."Dit moest ik geven van claude...je weet wat het is.."zende ze naar alois zijn gedachte.Ze wist dat ze niet meteen een antwoord terug zal krijgen dus wende ze haar blik maar naar de jongen.Ze wist dat ze die jongen wel zal mogen.hannah was altijd al een demon geweest en kon altijd andere dingen dan andere..ze was als het om magishe dingen ging beter dan claude maar claude was de gene die Alois moest beschermen.Hannah was ook verbaast dat ze het kleine broertje van alois niet zag.Ze pakte een stoel van een andere tafel en zette die bij de tafel en ging zitten

alosi keek roakes verbaast aan.dat hij niet eens wist dat ze op een ander was geworden.de laaste tijd was taiga er neit echt voor hem geweest en hij miste haar erg.wie dan?vroeg hij dan maar.hij wist dat zijn vraag egr onduidelijk was maar hij vondt het niet erg.hij zuchte.hij snapte eigelijk ook neit waarom ze er antwoord op zou geven naar dat hij haar zo had verdriet gegeven.eigelijk had hij nog wel spijt van wat hij gedaan had bij roakes.hij keek anar buiten via een raampje en zuchte weer.hij verveelde zich snel


(srry voor korte post)