Alois liep door het bos heen.
hij had een drukke dag gehad en was erg moe.
Hij ging onder een boom zitten en keek om zich heen.
Opeens kwam er een hand voor zijn mond.
Alois probeerde te gillen maar de persoon sloeg hem neer.
Alois was ontvoerd.

hannah liep door het bos.
Ze had alois al heel lang niet gezien en ze wist dat hij voor het laats in het bos was gezien.
Hannah kijkt om zich heen.
o alois waarom heb ik je alleen in dit bos gelaten.
Ze zag dat de bomen bewogen maar ze besteedde er geen aandacht aan.
Alois!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ze was bang dat er iets gebeurt met hem was.
Alois waar ben je...?!
Hannah keek anstig om zich heen.
mischien is alois wel ontvoerd alois is erg rijk dus dat kan...dacht hannah erg bezorg.
Kan iemand me helpen alois te vinden!
Er liepen tranen over hannah's wang
hoe kan ik alois aleen laten...dacht ze
ze ging op de grond zitten en bartste in huilen uit

Rustig zat Linde op het grasveld voor het duistere bos. De zon scheen warm op haar hoofd maar in het duistere bos was het duister en het zonlicht kon niet doo het dichte bladerdak vallen. Haar schetsblok lag als gewoonlijk op haar schoot en daarop kon je een getekende poes zien. Linde zat te kouwen op haar potlood en dacht na over wat ze tekende. Ze had beriuchten van thuis gekregen. Haar dike rode kat Findus had jongkies gekregen. 4 om precies te zijn. Linde had helemaal niet geweten dat haar kat kleintjes verwacht had en ze was erg vrolijk. Ze stopte haar blok weg en ging op haar rug liggen en keek naar de wolken hoog boven haar. Allerlei vormen die steeds veranderde, het fasineerde Linde. Hier beneden op de grond voelde je geen zuchtje wind maar hoog boven haar scheen het hard te waaien. Geschrokken ging Linde recht op zitten, had ze geschreeuw gehoord uit het bos. Snel stond ze op en griste haar tas op. Ze rende het bos in zonder na te denken wat ze nu eigenlijk deed. ''Alois, waar ben je?'' Nu hoorde Linde het duidelijk. Het was een vrouwenstem. snel liep ze in de richting waar het vandaan kwam. Wat was er met Alois aan de hand. Benieuwd naar wat er aan de hand was liep ze door het bos zonder dat het haar angst aan joeg. ''Kan iemand me helpen alois te vinden!'' Weer hoorde Linde de vrouw roepen, nu van veel dichter bij. Weer begon Linde te rennen, de steken in haar zij negerend. Toen zag ze de vrouw, snikkend op de grond. Snel liep Linde naar haar toe en sloeg troostend een arm om haar heen. ''Hee, ik ben Linde. Wat is er?'' Vragend keek ze de vrouw aan. Waarom zat ze hier te huilen, midden in dit bos. Toen pas herkende ze Hannah, het hulpje of zo van Alois.

Taiga rende met een paar klasgenoten richting het duistere bos, ze was eerst met meerderen maar de anderen durften niet naar het duistere bos. ,,ze zijn gewoon angsthazen'' Dacht Taiga boos terwijl ze vrolijk om een grap lachte van een van haar vrienden. Toen stonden ze voor het duistere bos. ,,je gaat er toch niet echt in he?'' mompelde een van Taiga haar vrienden. ,,Tuurlijk'' zei Taiga zelfverzekerd. Het meisje die tweifelde zette een stap naar achter. ,,ik weet het niet zeker of ik..'' ze kon haar zin niet afmaken of Taiga onderbrak haar ruw. ,,Het maakt niks uit ga maar!'' zei Taiga en liep het bos in, haar vrienden en het meisje volgen haar toch. ,,Nee, ik laat je niet alleen..Stel dat er wat gebeurt!'' Zei het meisje koppig. Taiga glimlachte. ,,Het geeft niet, sorry dat ik zo boos deed'' zei Taiga terwijl ze haar vrienden een knuffel gaf, zij waren wel gewend dat Taiga humeur wisselingen had. Opeens hoorde Taiga een stem, ze herkende de stem maar ze kwam maar niet op de naam. ,,Alois!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!'' hoorde Taiga, en opeens wist ze wie het was. Het was Hannah. Taiga haar Glimlach maakte plaats voor een serieuse blik. ,,ga maar weer naar de school, dit is een privé zaak, ik moet iemand die ik goed ken helpen'' Zei Taiga, ze was alleen Serieus als ze het echt meende, waardoor haar vrienden het meteen begrepen. ,,wees voorzichtig'' zei Het meisje en liep terug. Taiga lachte lief en zwaaide haar vrienden na, en haar blik werd weer serieus. Toen hoorde ze Hannah weer: ,,Alois waar ben je...?!''. Taiga rende in de richting van de stem. ,,Kan iemand me helpen alois te vinden!'' riep Hannah. ,,ik kom al!'' dacht Taiga, en rende wat harder. Toen struikelde ze over een tak, haar knie bloede maar ze stond op. Hannah klonk in paniek, het moest wel ernstig zijn. Taiga rende door en kwam aan bij Hannah. Taiga haar haren zaten helemaal in de war en haar knie bloede. Ze zag dat Linde er ook al was. ''Hee, ik ben Linde. Wat is er?'' zei Linde.
Taiga liep naar de 2 toe en Glimlachte alsof er niks was gebeurt, maar voelde nu pas dat haar knie pijn deed. ,,Heey! Wat is er aan de hand?'' momepde Taiga vrolijk maar haar stem klonk een beetje bezorgd. Met haar handen probeerde ze haar haren weer netjes te doen, maar dat mislukte.

Met vermoeide ogen en verward haar staarde Enya naar de bosrand, het was koel buiten maar toch had ze het erg warm. Ze had weer eens te veel aan haar hoofd. Haar probleem was dat ze te veel wist. Ze sprong van het muurtje en liep richting de bomen. Wellicht waren de schaduwen wat beter. Ze was nog op geen twee meter afstand toen ze iemand hoorde roepen. ''Alois waar ben je...?!'' Enya keek op. Alois? Was er iets met Alois?! Ze begon te rennen, van verre zag ze Linde en Hannah. Linde zei iets tegen Hannah die er doodongelukkig uit zag. Er begon een steek in haar zij op te komen. Hijgend kwam ze aan. ''Hannah....Linde.....wat...is...'' Hijgde ze met moeite. Ze was buiten adem. ''Wat is er aan de hand?'' vroeg ze toen ze weer wat lucht kreeg. Er verscheen nog iemand naast haar, een meisje. ,,Heey! Wat is er aan de hand?'' Enya keek naar Hannah. ''Is er iets gebeurd?'' vroeg ze weer.

Een hijgende Enya verscheen tussen de dichte bomen. ''Hannah....Linde.....wat...is...'' Hijgde ze met moeite. ''Wat is er aan de hand?'' vroeg ze toen ze weer wat lucht kreeg. Er verscheen nog iemand naast Enya, Tiaga ,,Heey! Wat is er aan de hand?'' Enya keek naar Hannah. ''Is er iets gebeurd?'' vroeg ze weer. Linde viel op dat Taiga's knie bloede dus pakte ze haar tas en begon te zoeken naar een zakdoekje. Ze gaf er een aan Taiga en een aan Hannah, voor haar tranen. ''Ik weet niet wat er is.'' Mompelde Linde en ze ging naast Hannah op de grond zitten. De takjes op d bosgrond staken door haar panty heen maar het interesseerde haar niet, er was duidelijk iets goed mis met Alois, een vriend. Ze legde een hand op Hannah's schouder ''Wat is er gebeurd?'' Vroeg ze voorzichtig. Vragend keek ze naar Enya enTaiga en toen keek ze weer naar de snotterende Hannah.

Taiga probeerde nog een poging om haar haren netjes in model te doen, maar doordat er takjes door het vallen in zat kwamen er alleen nog maar meer knopen in. Linde gaf Taiga een zakdoekje, waarschijnlijk voor haar knie.
,,bedankt'' mompelde Taiga met een kleine beleefde glimlach, want vrolijk zijn kon ze nu niet echt.
,,Ik weet niet was er is'' zei linde en ging toen naast Hannah op de grond zitten.
Toen legde Linde een hand op Hannah haar schouder. ,,wat is er gebeurt?'' vroeg Linde voorzichtig aan Hannah.
Toen keek ze vragend naar Taiga en Enya en toen weer naar Hannah.
Taiga wilde ook gaan zitten, maar haar knie deed te veel pijn. Taiga keek berzord naar de andere meisjes. voorzichtig hinkelde Taiga naar Hannah en aaide door haar haren.
,,Vertel maar wat er aan de hand is, we zijn er voor je'' zei Taiga en keek of Linde en Enya er ook mee eens waren. En keek toen terug naar Hannah. Taiga keek serieus, ze wist zeker dat er iets ergs aan de hand was.

A-a-a-lois is verdwenen,het is nu avond en hij is doodsbang voor het donker....ik weet niet waar hij is.
Ze keek maar taiga en toen zag ze dat taiga's knie bloedde.
Gaat het wel?
Hannah keek met betraande ogen naar taiga.
Help me alsjeblieft....anders heb ik gefaalt voor luka.
Hannah keek smekend naar taiga en de rest.
Hoe kon dit gebeuren?!
Alois!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Hannah begon weer te huilen.
ik had hem niet alleen moeten laten
De boom die achter haar zat begon te bewegen.
Hannah schrok.
zoeken jullie een jongetje met blond haar die er erg rijk uit ziet?
Hannah knikte.
Ja die zoeken we
De boom begon te bewegen met zijn takken.
De jongen is ontvoerd door een man met zwart haar,de jongen is bewusteloos geslagenHannah keek verschrikt
Bewusteloos arme alois.......
Hannah begon weer te huilen.
Ik heb echt gefaalt
Hannah rilde helemaalomdat ze het koud had.
De boom stak zijn tak uit naar achteren.
hij werd die kant op gesleurd,jullie moeten snel zijn.ik zal de andere bomen zeggen dat jullie goede mensen zijn
Hannah knikte en keek naar de richting dat de boom wees.
Komen jullie ook?
Hannah liep alvast die kant op

Gilbert liep door het duistere bos. Hij had een nare herinnering aan dit bos, maar dat hielt hem niet tegen om hier nog een keer heen te gaan.
Gilbert hoorde een stem, hij kon niet precies weten van wie het was maar hij kon horen wat de persoon ongeveer zei. ,,Kan iemand me helpen alois te vinden!'' Het was Hannah, zo te zien had ze hulp nodig.
Gilbert glimlachte en besloot haar te helpen. Snel liep hij door het bos, opeens stond hij stil.
Misschien gebeurde het zelfde als wat er een paar dagen geleden gebeurt was. Gilbert rilt even maar bedenkt zich dat hij niet zo in z'n eigen fantasie moet leven.
Hij kwam aan en zag dat er al meer mensen waren. Ze waren al met z'n vieren, dus Gilbert was niet de enige die hannah had gehoort. Snel deed hij alsof hij niet snel had gerend maar Hannah toevallig had gehoort.
Toen hoorde hij toevallig een deel van het gesprek wat hehoorlijk schokkend was. ,,A-a-a-lois is verdwenen,het is nu avond en hij is doodsbang voor het donker....ik weet niet waar hij is. Help me alsjeblieft....anders heb ik gefaalt voor luka. Hoe kon dit gebeuren?! Alois!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ik had hem niet alleen moeten laten'' Zei Hannah smeekend. ,,zoeken jullie een jongetje met blond haar die er erg rijk uit ziet''? zei Een boom. Hannah knikte. Ja die zoeken we zei Hannah. De boom begon te bewegen met zijn takken. ,,De jongen is ontvoerd door een man met zwart haar,de jongen is bewusteloos geslagen'' zei de boom. Gilbert stond stil, maar realiseerde dat ze zijn hulp hard nodig hadden. ,,alsjeblieft laat me helpen, ik ben ook bevriend met Alois en ik maak me zorgen! straks gaat er iets ergs gebeuren..'' zei Gilbert en keek bezorgd maar was serieus en meende wat hij zei. ,,Dus alsjeblieft laat me jullie helpen'' zei Gilbert en liep naar voren.

Hannah stopte met lopen en keek om.
jij ook hier gilbert?
Hannah keek erg verbaast.
Ze dacht dat gilbert hier neit zou komen.
De boom begon weer te bewegen
ga dan snel weg anders vinden jullie hem ooit meer en dan is hij DOOD
De boom ging nog drukker met zijn takken zwaaien en raakte enyana.
O sory dat ik je vriendin raakte.
hij liet de takken weer zakken.
Hannah knikte en sprak de rest toe.
We moeten opschieten dus en we gaan allemaal die kant op...iedereen moet stil zijn en rustig de man mag neit weten dat we eraan komen.
hannah wachte rustig tot de andere antwoord geven

''A-a-a-lois is verdwenen,het is nu avond en hij is doodsbang voor het donker....ik weet niet waar hij is'' Mompelde Hannah. Gesrokken ging Linde weer staan en keek even de andere twee aan. ''Gaat het wel?'' Vroeg Hannah aan Taiga toen ze merkte dat haar knie bloede.
Hannah keek met betraande ogen naar taiga. ''Help me alsjeblieft....anders heb ik gefaalt voor luka.'' Hannah keek smekend naar haar en Enya en Taiga. ''Tuurlijk helpen we je, alois is ook onze vriend!" bevestigde Linde. ''Hoe kon dit gebeuren?!
Alois!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!'' Hannah begon weer te huilen. ''ik had hem niet alleen moeten laten.'' mompelde ze tussen de tranen door.
Opeens begon de boom achter Hannah te bewegen, onwillikeurig zetten Linde een stapje naar achter. Haar hart bonkte in haar keel. Toen klonk er een oude, kraakende stem; ''zoeken jullie een jongetje met blond haar die er erg rijk uit ziet?''
Hannah knikte eiverig. ''Ja die zoeken we.'' De boom begon te bewegen met zijn takken.
''De jongen is ontvoerd door een man met zwart haar,de jongen is bewusteloos geslagen.''
''Bewusteloos, arme alois.......'' Hannah keek verschrikt en begon weer te huilen. ''Ik heb echt gefaalt'' Hannah rilde helemaal, Snel trok Linde haar vestje uit en gaf het aan de bibberende Hannah. De boom stak zijn tak uit naar achteren. ''Hij werd die kant op gesleurd, jullie moeten snel zijn. Jk zal de andere bomen zeggen dat jullie goede mensen zijn.'' Hannah knikte en keek naar de richting dat de boom wees.
''Komen jullie ook?'' Hannah liep alvast die kant op en zonder twijfel volgde Linde haar. Ze wist helemaal niet wat er zou kunnen gebeuren, het enige wat haar interesseerde was dat Alois ontvoerd was. ,,alsjeblieft laat me helpen, ik ben ook bevriend met Alois en ik maak me zorgen! straks gaat er iets ergs gebeuren..'' Gilbert kwam ook tevoorschijn. Hij keek berzorgd, net als zij allen hier. ,,Dus alsjeblieft laat me jullie helpen'' zei Gilbert en liep naar voren. Linde knikte goedkeurend. ''Van mij mag je mee, graag zelfs! Met meer mensen heb je meer kans!''

Linde knikte goedkeurend. ''Van mij mag je mee, graag zelfs! Met meer mensen heb je meer kans!'' Zei linde.
Gilbert glimlachte beleefd en bedankte Linde voor wat ze zei.
jij ook hier gilbert? zei Hannah en keek erg verbaast.
Gilbert keek verbaast terug, en knikte.
Opeens kwam er een boom in beweging en Gilbert zette een stap naar achteren.
ga dan snel weg anders vinden jullie hem ooit meer en dan is hij DOOD
De boom ging nog drukker met zijn takken zwaaien en raakte enyana.
O sory dat ik je vriendin raakte. zei de boom en hij liet de takken weer zakken.
Hannah knikte en sprak de rest toe.
We moeten opschieten dus en we gaan allemaal die kant op...iedereen moet stil zijn en rustig de man mag neit weten dat we eraan komen.
zei hannah en leek te wachten tot de andere antwoord gaven.
Gilbert was de eerste die reageerde. ,,Misschien heb je gelijk Hannah, wie is tegen het plan?'' zei Gilbert. alsof hij van plan was om er over te stemmen.
Gilbert was behoorlijk bezorgd om die arme Alois, maar wat die boom had gezegd maakte het als maar enger. Gilbert kon het gewoon niet meer uit z'n hoofd krijgen, het bleef steeds maar weer herhalen ga dan snel weg anders vinden jullie hem ooit meer en dan is hij DOOD'' Gilbert schudde met z'n hoofd.
,,nee Dat gebeurt niet'' dacht Gilbert, maar tot grote verbazing tweifelde hij nog een beetje.
,,alois, blijf leven'' Dacht Gilbert in de hoop dat Alois het zou horen, maar dat zou onmogelijk zijn.

,,nee Dat gebeurt niet'' dacht Gilbert, maar tot grote verbazing tweifelde hij nog een beetje.
,,alois, blijf leven'' Dacht Gilbert in de hoop dat Alois het zou horen, maar dat zou onmogelijk zijn.
Hannah keek naar gilbert en hoorde wat hij dacht.
hannah liep naar hem toen en keek hem lief aan.
wees maar gerust dat gebeurt heus niet we vinden hem wel op tijd.
hannah zelf twijffelde ook wel maar liet het niet zien.
het gaat ons lukken of niet gilbert?
hannah bleef lief glimlachen.
je hoeft je geen zorgen te maken het komt allemaal goed.we gaan alois vinden of niet?
Nu keek hannah wel een beetje verdrietig.
als ik hem neit alleen gelaten had was dit nooit gebeurt en dan was hij nu niet ontvoerd en gaat hij nu niet dood we vinden hem nooit op tijd.
Hannah barste in huilen uit.
IK BEN ZO STOM GEWEEST OM HEM ALLEEN TE LATEN!
hannah rilde helemaal

Het was een hoop gepraat en Enya kon het niet allemaal volgen. ''Ik weet niet wat er is.'' Mompelde Linde en ze ging naast Hannah op de grond zitten. ''Wat is er gebeurd?'' Vroeg ze voorzichtig. Vragend keek ze naar Enya enTaiga en toen keek ze weer naar de snotterende Hannah. ''A-a-a-lois is verdwenen,het is nu avond en hij is doodsbang voor het donker....ik weet niet waar hij is.'' Ze keek maar taiga en toen zag ze dat taiga's knie bloedde. ''Gaat het wel?'' Hannah keek met betraande ogen naar taiga. ''Help me alsjeblieft....anders heb ik gefaalt voor luka.'' Ze keek hen smekend aan. Ze barste weer in tranen uit maar achter haar begonnen opeens de bomen de bewegen. ''zoeken jullie een jongetje met blond haar die er erg rijk uit ziet?'' Hannah knikte. ''De jongen is ontvoerd door een man met zwart haar,de jongen is bewusteloos geslagen'' De boom stak zijn tak uit naar achteren.
''hij werd die kant op gesleurd,jullie moeten snel zijn.ik zal de andere bomen zeggen dat jullie goede mensen zijn'' Hannah knikte en keek naar de richting dat de boom wees.
''Komen jullie ook?'' Hannah liep alvast die kant op. Enya knikte. ''Natuurlijk.'' ,,alsjeblieft laat me helpen, ik ben ook bevriend met Alois en ik maak me zorgen! straks gaat er iets ergs gebeuren..'' Zei een stem achter hen, Enya draaide zich om, een dark magican. ,,Dus alsjeblieft laat me jullie helpen'' ''Van mij mag je mee, graag zelfs! Met meer mensen heb je meer kans!'' Zei Linde. Enya knikte hem even toe. Ze kende hem niet maar het was niet belangrijk nu. ''We moeten opschieten dus en we gaan allemaal die kant op...iedereen moet stil zijn en rustig de man mag neit weten dat we eraan komen.'' zei Hannah. ''Ja natuurlijk, ik heb geen zin om een gevaarlijke gek te laten weten dat we zijn plannetjes gaan dwarsbomen.'' ,,Misschien heb je gelijk Hannah, wie is tegen het plan?'' zei Gilbert. Enya schudde haar hoofd en glimlachte. ''Ik in ieder geval niet.'' ''als ik hem neit alleen gelaten had was dit nooit gebeurt en dan was hij nu niet ontvoerd en gaat hij nu niet dood we vinden hem nooit op tijd.'' Hannah barste in huilen uit. ''IK BEN ZO STOM GEWEEST OM HEM ALLEEN TE LATEN!'' Enya liep naar haar toe en haalde een zakdoek tevoorschijn. ''Hier, droog je tranen. Maak jezelf nou geen verwijten Hannah, we vinden hem wel.'' Enya was zelf doodsbang maar ze hield zich goed. Alois was haar vriend en ze zou hem nooit alleen laten.

Taiga was al een poos stil geweest maar dat kwam omdat ze geen woord meer kon zeggen, ze was te bezorgd om de arme Alois. Zonder dat iemand het zag gleed er ook een traan over Taiga haar wang, ze liep wat buiten de groep mensen zodat het minder opviel. Toen begon ze echt te huilen. Had die boom echt gezegd dat Alois dood zou kunnen zijn. Taiga hielt niet van huilen, maar ze kon er nu niets aan doen. De jongen die altijd voor haar opkwam en altijd hielp was verdwenen. Taiga probeerde te stoppen met huilen maar het lukte gewoon niet. Ze probeerde het gesprek toch te volgen. ,,wees maar gerust dat gebeurt heus niet we vinden hem wel op tijd. Het gaat ons lukken of niet gilbert?'' zei Hannah, ze had het tegen Gilbert. ,,je hoeft je geen zorgen te maken het komt allemaal goed.we gaan alois vinden of niet? Als ik hem neit alleen gelaten had was dit nooit gebeurt en dan was hij nu niet ontvoerd en gaat hij nu niet dood we vinden hem nooit op tijd.'' nu had ze het tegen iedereen, ze wilde waarschijnlijk horen dat ze gelijk had en dat Alois veilig terug zou komen, Taiga zou ook niets liever hebben dan dat Alois veilig was, maar helaas wist ze niet zeker of dat ook werkelijk zou gaan gebeuren.
,,IK BEN ZO STOM GEWEEST OM HEM ALLEEN TE LATEN!'' zei Hannah, ze voelde zich duidelijk schuldig. Taiga glimlachte bitter, ze wist dat het Hannah haar schuld niet was. ''Hier, droog je tranen. Maak jezelf nou geen verwijten Hannah, we vinden hem wel.'' zei Enya. Taiga glimlachte dankbaar naar Enya, want zelf had Taiga Hannah niet kunnen troosten. Nog steeds rolden er tranen over Taiga haar wangen. Ze wilde zo snel mogelijk naar Alois zoeken.

Hannah keek erg verdrietig.
Snapte dan niemand dat alois zo veel voor me betekend!
Ze wou niet getroost worden.
alois gaat dood dat weten jullie alllemaal!
ze was erg verdrietig en overstuur.
Hoe kon ik alois nou ooit beschermen ik heb gefaalt voor alois broerjte luka!
Ze kon er echt niet meer tegen.
ze was alois kwijt geraakt in een donker bos en ook nog is waar alles bewoog en praat en dan was hij ook nog ontvoerd.
Ik haat mezelf.
ze was erg boos opzichzelf en rende toen opeens weg.
Ik ga alois wel alleen zoeken jullie snappen er toch niks van.
Opeens zakte hannah in elkaar.
Ze had zich te overspannen en was flauwgevallen.

''We moeten opschieten dus en we gaan allemaal die kant op...iedereen moet stil zijn en rustig de man mag neit weten dat we eraan komen.'' zei Hannah. ''Ja natuurlijk, ik heb geen zin om een gevaarlijke gek te laten weten dat we zijn plannetjes gaan dwarsbomen.'' Zei Enya. ,,Misschien heb je gelijk Hannah, wie is tegen het plan?'' zei Gilbert. Enya schudde haar hoofd en glimlachte. ''Ik in ieder geval niet.'' Linde knikte ook. ''Het is de enige mogenlijkheid zo ver ik weet!'' ''als ik hem niet alleen gelaten had was dit nooit gebeurt en dan was hij nu niet ontvoerd en gaat hij nu niet dood we vinden hem nooit op tijd.'' Hannah barste in huilen uit. ''IK BEN ZO STOM GEWEEST OM HEM ALLEEN TE LATEN!'' Enya liep naar haar toe en haalde een zakdoek tevoorschijn. ''Hier, droog je tranen. Maak jezelf nou geen verwijten Hannah, we vinden hem wel.'' Zei Enya. Linde keek even naar Taiga en merkte dat die ook stond te huilen. Snel liep linde naar haar toe en sloeg een arm om haar heen om haar te troosten. Hannah keek erg verdrietig. Maar opeens sloeg bij haar de knop om. ''Snapte dan niemand dat alois zo veel voor me betekend! alois gaat dood dat weten jullie alllemaal! Hoe kon ik alois nou ooit beschermen ik heb gefaalt voor alois broerjte luka! Ik haat mezelf.'' Toen rende Hannah snel weg ''Ik ga alois wel alleen zoeken jullie snappen er toch niks van.'' Direct kwam Linde ook in bewegen en ging achter Hannah aan. De struiken krasten in haar armen en benen maar ze voelde het niet. Ze dacht allen aan Alois en Hannah. Linde kon Hannah net bij houden. Ze voelde haar wond wel een beetje steken maar die negeerde ze ook. Opeen zakte Hannah in elkaar. Linde gilde van schrik en rende zo hard als ze kon naar Hannah toe. ''HELP! HELP ME!'' Schreeuwde Linde in paniek. ze plofte naar Hannah neer. Ze was flou gevallen. Alles was haar te veel geworden. De tranen rolde nu ook bij Linde over haar wangen. Linde schudde Hannah zachtjes door elkaar. ''Word wakker, wordt alsjeblieft wakker.'' Fluisterde ze huilden in Hannah's oor. Zouden de andere haar gehoord hebben, vroeg ze in paniek af. Of zou ook nog iemand anders haar gehoord hebben. Iemand waarvoor ze juist zachtjes zouden moeten zijn?

Hannah keek erg verdrietig. ,,Snapte dan niemand dat alois zo veel voor me betekend! Alois gaat dood dat weten jullie alllemaal! Hoe kon ik alois nou ooit beschermen ik heb gefaalt voor alois broerjte luka! Ik haat mezelf.'' zei Hannah en wilde weg rennen. Linde volgde haar, zelf stond Taiga nog op de zelfde plek als ze eerst stond en keek hoe, Linde Hannah probeerde te kalmeren. Dat zou Taiga nooit zelf durfen doen, Taiga had gespect voor Linde. Maar opeens viel Hannah flauw het werd haar allemaal te veel. Linde gilde van schrik en rende zo hard als ze kon naar Hannah toe. ''HELP! HELP ME!'' Schreeuwde Linde in paniek. ze plofte naar Hannah neer. De tranen rolde nu ook bij Linde over haar wangen. Linde schudde Hannah zachtjes door elkaar. ''Word wakker, wordt alsjeblieft wakker.'' Fluisterde ze huilden in Hannah's oor. Nu kwam Taiga in actie en ging naast Linde zitten. Er kwam een vriendelijke glimlach op Taiga haar gezicht, en Taiga aaide even door de haren van Hannah. ,,Geen zorgen we redden Alois wel'' Fluisterde Taiga zachtjes. Taiga koos er voor om te glimlachen omdat ze wist dat Hannah geen meedelijde wilde krijgen van anderen, maar ze wilde dat iemand verzekerde dat Alois veilig terug zou komen. Taiga probeerde Hannah overeind te helpen. Het lukte Taiga niet helemaal, met hulpvragende ogen keek Taiga naar Linde die het dichtst bij zat.

Taiga was de eerst die bij hun aan kwam. Ze kwam naast haar zitten. tot Linde verbazing had ze een glimlach op haar gezicht. Hannah kwm weer bij. Taiga aaide door Hannah's haren en zei ,,Geen zorgen we redden Alois wel'' Taiga probeerde Hannah overeind te helpen. Het lukte Taiga niet helemaal, met hulpvragende ogen keek Taiga naar Linde die het dichtst bij zat. Meteen kwam Linde in actie en ondersteunde Hannah zo veel als mogelijk. Terwijl ze de tranen snel uit haar gezicht veegde keek ze om zich heen of er nog iemand anders te zien was, misschien verscholen achter de bosjes. Angsthaas, dacht ze bij zichzelf. Je gelooft toch geen sprookjes en dat soort verhalen. Vragend keek Linde Hannah aan. ''Gaat het weer?'' vroeg ze. ''Kom we gaan weer even terug naar de anderen, ik heb nog wel een flesje water in mijn tas en heel misschien heb ik ook nog chocolade, dat zal moeten helpen.'' Ze ondersteunde Hannah goed terwijl ze terug liepen naar de rest. Linde voelde haar wond kloppen, maar probeerde er niet aan te denken. Dat gaat wel over, dwong ze zichzelf te denken.

Hannan probeerde weer te staan.
Ze keek wazig om zich heen.
ze zag de ze ondersteint werd door linde en taiga.
opeens duwde ze taiga en linde van haar af en rende weg.
Jullie weten niet eens wat alois voor me betekend!
Ze bleef rennen en rennen tot ze over en tak struikelde.
ze stond op en rende weer door.
het boeide haar niet wat er met haar aan de hand was ze moest alois vinden voor luka.
Ze werd duizelig en knalde tegen een boom op.
Auw!
ze had een grote wond in haar hoofd.
De takken van de boom bewogen en de boom sloeg de takken om haar heen.
de takken tilde haar op en liet haar op de grond vallen.
Hannah begon te huilen.
IK WIL ALLEEN ALOIS ZOEKEN!
Ze huilde keihard en schreewde het van de pijn uit.
Waarom doet iedereen me kwaad!
Waarom hebben ze mijn alois!
ze pakte haar pistool en schoot en tak weg.
Ze rende weer verder maar dat duurde niet vor lang.
ze zakte weer in elkaar.
Ze had te veel moeite gehad om te rennen en was zo erg overstuur geraakt.
ze kruipte naar een boom en ging er tegen aan zitten.

Opeens duwde Hannah Taiga en Linde weg. Taiga viel behoorlijk hard op haar rug, even bewoog ze niet. ,,Jullie weten niet eens wat alois voor me betekend!'' gilde Hannah. Taiga bleef stil liggen en hoorde wat Hannah zei. Taiga keek naar de lucht en hoorde dat Hannah weg rende, steeds verder en verder tot ze struikelde. Maar toen leek Hannah weer op te staan en verder te rennen. Tranen rolden van Taiga haar gezicht, Taiga wist niet waarom maar ze keek woedent, ze voelde de woede omhoog borrelen. Taiga hoorde Hannah in de verte tegen een boom aan botsen, tenminste Taiga dacht dat het een boom was, ze kon het niet zien want ze lag nog steeds op de zelfde manier. ,,Auw!'' hoorde ze Hannah zeggen. Het was even stil en Taiga hoorde dat ze niet de enige was die huilde, Hannah huilde ook. ,,IK WIL ALLEEN ALOIS ZOEKEN!'' Gilde Hannah. Hannah huilde. ,,Waarom doet iedereen me kwaad! Waarom hebben ze mijn alois!'' zei Hannah, ze was erg moe na het rennen en het huilen en dus ging ze even tegen een boom aan zitten. Het was stil. Taiga huilde nog steeds en trilde van woede. Langzaam stond Taiga op ze had helemaal een snotneus van het huilen, haar ogen waren rood. Half blind door de tranen liep ze richting Hannah. Er verscheen een kleine glimlach op Taiga haar gezicht. Op dit soort momenten wist Taiga dat ze een trut was, maar het zou moeten om Hannah duidelijk te maken wat goed is en wat fout. Met langzame passen liep ze richting Hannah. Toen stond ze voor Hannah, Taiga haar hand ging omhoog en toen sloeg ze Hannah. Tranen gingen over Taiga haar wangen. ,,Hannah je bent echt egoistisch! Denk je dat jij de enige bent die om Alois geeft en hem wilt redden?! Wat denk je wel niet, met die emoties kom je nergens, NERGENS!'' Zei Taiga gillend, Hannah had haar helemaal emotioneel gemaakt. Taiga voelde zich al een poos slecht maar Hannah had haar als een vulkaan laten uibarsten. Taiga zakte inelkaar. ,,Het is niet eerlijk Hannah, waarom doe je me dit aan!'' fluisterde Taiga terwijl ze verloren naar de grond staarde. ,,Kijk nou, ik ben helemaal emotioneel, ik leg het je nog een keer uit. Wij-helpen-je-wij-willen-Alois-ook-vinden! Taiga keek nog steeds naar de grond, ze huilde nog steeds maar alleen woede bleef nog echt in haar. Taiga was nog nooit zo boos geweest. Waarschijnlijk kwam het door de druk dat Alois weg was, misschien wilde ze Hannah gewoon duidelijk maken wat ze deed, misschien wilde Taiga duidelijk maken wat ze zelf dacht. Misschien was dat alles allemaal wel waar, Taiga vond het niet meer duidelijk. Voorzichtig veegde ze haar tranen weg, maar Taiga kon haast niet meer stoppen met huilen. ,,Hoe kreeg ze het voor elkaar, emoties laten zien is eigenlijk nooit goed dus ik doe het niet. Maar zij draait gemakkelijk de knop om?'' dacht Taiga. ,,sorry, de reden dat ik je sloeg was omdat ik je even wakker moest schudden, zo vind je Alois niet je verminderd alleen de kans dat Alois nog leefd, maar in ieder geval ik wil dat je voor een poosje niet meer tegen me praat, sorry'' zei Taiga, ze was nu niet in staat iemand gemakkelijk te vergeven. En wat nu belangrijker was is Alois vinden, en dat was het enige doel dat Taiga zag.

Enya keek even naar Taiga die zelf kennelijk niks kon uithalen. Ze kon het haar niet kwalijk nemen, Enya wilde het liefst ook gaan huilen. ''Snapte dan niemand dat alois zo veel voor me betekend!'' Enya hield haar kalmte en geduld. ''Natuurlijk wel Hannah, hij betekend ook veel voor ons maar het helpt niet als je jezelf constant verwijten maakt.'' ''alois gaat dood dat weten jullie alllemaal!'' Enya schudde haar hoofd. Daar wilde ze niet aan denken. ''Hoe kon ik alois nou ooit beschermen ik heb gefaalt voor alois broerjte luka! Ik haat mezelf.'' Het koste Enya grote moeite haar geduld niet te verliezen. Plotseling rende Hannah er vandoor. ''Ik ga alois wel alleen zoeken jullie snappen er toch niks van.'' Enya rende haar achterna. ''Hannah, doe eens even-'' verder kwam ze niet, Hannah was flauwgevallen. Linde was de eerste die bij haar was. ''HELP! HELP ME!'' Schreeuwde Linde in paniek. ze plofte naar Hannah neer. Linde schudde Hannah zachtjes door elkaar. ''Word wakker, wordt alsjeblieft wakker.'' Fluisterde ze huilden in Hannah's oor. Enya streek even troostend over Linde's rug. ''Stil maar, het komt allemaal goed.'' Ze voelde zich lam, ze was de enige die haar kalmte er wist in te houden maar ook zij kon ieder moment in elkaar storten. ,,Geen zorgen we redden Alois wel'' Zei Taiga, die zelf zat te huilen. Hannah probeerde op te staan, ondersteund door Linde en Taiga. ''Jullie weten niet eens wat alois voor me betekend!'' Ze bleef rennen en rennen tot ze over en tak struikelde. Ze stond weer op en wilde verder gaan maar knalde tegen een boom aan. ''Auw!'' Ze leek volkoemn buiten zichzelf. ''IK WIL ALLEEN ALOIS ZOEKEN!'' Gilde ze. ''Waarom doet iedereen me kwaad! Waarom hebben ze mijn alois!'' Ze pakte een pistool en schoot een tak weg. Enya schrok hevig, ze kon er niets aan doen. Ze was een Grenaan en planten waren voor haar even dierbaar als mensen. Hannah was weer in elkaar gezakt. ,,Hannah je bent echt egoistisch! Denk je dat jij de enige bent die om Alois geeft en hem wilt redden?! Wat denk je wel niet, met die emoties kom je nergens, NERGENS!'' Zei Taiga gillend, ,,Het is niet eerlijk Hannah, waarom doe je me dit aan!'' fluisterde Taiga terwijl ze verloren naar de grond staarde. ,,Kijk nou, ik ben helemaal emotioneel, ik leg het je nog een keer uit. Wij-helpen-je-wij-willen-Alois-ook-vinden! sorry, de reden dat ik je sloeg was omdat ik je even wakker moest schudden, zo vind je Alois niet je verminderd alleen de kans dat Alois nog leefd, maar in ieder geval ik wil dat je voor een poosje niet meer tegen me praat, sorry'' Enya ging naast haar staan en keek Hannah recht aan. Als zij de volwassene niet wilde zijn, moest Enya het op zich nemen. ''Hannah, luister naar mij: Met gillen, rennen en vloeken berijk je niks, helemaal niks! Als je je zo blijft gedragen vinden we hem nooit en heb je ZEKER gefaald voor Luka! Wij gaan met je mee hem zoeken, of je het nu leuk vind of niet! Alois betekend net zo veel voor ons als voor jou en je kunt blijven herhalen dat wij het niet snappen, wij laten Alois nooit, ik herhaal NOOIT in de steek!'' oef wat een preek, maar het moest!

Hannah rukte zich los en rend weer hard weg. Nu was Taiga het die in actie kwam en Linde volgde haar. Maar het kloppn van haar wond veranderde in steken. Direct stopte Linde met rennen en kreunde zacht. Ze plofte naar en leunde tegen de boom. ''Waarom ben ik zo stom geweest.'' Fluisterde ze tegen zichzelf. En de tranen rolde weer over haar wangen. Verder in het bos hoorde Linde het schot van een pistool. Met grote ogen keek ze op, snel stond ze op en liep door. Linde keek angstig om zich heen. Ze was alleen en wist de weg niet. Tot haar grote opluchting hoorde ze een stuk verder geschreeuw. Het was de stem van Taiga. Snel liep Linde in de richting waar Taiga's stem vandaan kwam. Het werd steeds duidelijker en Linde ving een paar woorden op. ,,sorry, ....... sloeg .........wakker ...,.............Alois niet ........... kans .... Alois....,.....in ieder geval ............. poosje ........... tegen ............., sorry'' Linde begreep er niets van en liep snel door. Toen hoorde ze ook Enya. Dit was duidelijk verstaanbaar. ''Hannah, luister naar mij: Met gillen, rennen en vloeken berijk je niks, helemaal niks! Als je je zo blijft gedragen vinden we hem nooit en heb je ZEKER gefaald voor Luka! Wij gaan met je mee hem zoeken, of je het nu leuk vind of niet! Alois betekend net zo veel voor ons als voor jou en je kunt blijven herhalen dat wij het niet snappen, wij laten Alois nooit, ik herhaal NOOIT in de steek!'' Nu kon Linde hen ook zien. Hijgend kwam ze te voorschijn en ging naast Hannah zitten, ze sloot haar ogen even maar opende die snel weer. Linde wilde niet dat de andere merkte dat ze pijn had. Dit ging niet om haar of haar stomme poging tot zelfmoord. Dit ging om Alois, die misschien nu al dood was. Linde drukte haar hand daarom op haar T-shirt Waar net onder haar wond een rode plek was verschenen.

Hannah keek op.
jullie hebben gelijk.
Ze glimalchte en stond op.
We moeten alois echt snel zoeken.
Het maakt niet uit dat je me sloeg taiga dat doet alois ook zo vaak en dat maakte me wakker.
Hannah wankelde en ging tegen een boom aan staan.
ik denk dat ik eerst weer beter moet worden voordat ik verder kan.
Ze keek naar de andere en zag dat sommige ook niet helemaal oke waren.
jullie hebben het zwaar te voorduren met mij verzorg eerst zelf je wonden voordat we verder gaan.
ze pakte wat chocolade en at het op.
Lekker.
Ze keek naar de andere.
mischien hadden hun ook trek.
Ze pakte heel veel brood at haar tas en ga iedereen een broodje (het zijn melkbroodjes)