De verdwijning van alois

Linde leek erg afwezig, buiten zichzelf... Taiga stond op instorten. ''jullie hebben gelijk.'' Zei Hannah zacht. Ze glimalchte en stond op. ''We moeten alois echt snel zoeken.'' Enya wilde wel zuchten van opluchting, nog een minuut en ze was haar geduld verloren. ''Het maakt niet uit dat je me sloeg taiga dat doet alois ook zo vaak en dat maakte me wakker.'' O ja, demonen en lichamelijk geweld... ze was er nog niet aan gewend. Hannah wankelde en ging tegen een boom aan staan. ''ik denk dat ik eerst weer beter moet worden voordat ik verder kan.'' Ze zag dat de rest niet in orde was. Linde had pijn, al leek ze het niet te willen laten merken. Taiga kon ieder moment instorten van verdriet en Enya zelf was chagrijnig aan het worden. Maar ze hield zich in. ''jullie hebben het zwaar te voorduren met mij verzorg eerst zelf je wonden voordat we verder gaan.'' Ze pakte voor zichzelf wat chocola. Ze keek even de anderen aan en deelde broodjes uit. Dankbaar pakte Enya er een aan. Ze had niet veel honger maar het versterkte haar saamhorigheid.

Hannah keek op. ,,jullie hebben gelijk.'' zei Hannah, met een glimlach stond ze op het bleek dat ze nog duizelig was en wankelde een beetje. Hannah besloot tegen een boom aan te staan. Taiga ging ergens verder op op een steen zitten.
,,ik denk dat ik eerst weer beter moet worden voordat ik verder kan.''
zei Hannah.,,jullie hebben het zwaar te voorduren met mij verzorg eerst zelf je wonden voordat we verder gaan.''.
Hannah at wat chocola op. ,,Lekker.'' zei Hannah.
Hannah pakte brood uit haar tas en gaf het aan iedereen.
Taiga negeerde koppig de uitgestoken hand van Hannah, zelf wist Taiga dat het er niet beter van werd maar Taiga wilde het niet zomaar vergeten.
Natuurlijk bleef Taiga wel om te zoeken, ze wilde niet dat Alois dood ging door een stomme ruzie.
Misschien kon Taiga weer normaal doen als ze Alois hadden gevonden.
Taiga keek naar Linde en Enya zij gedroegen zich nog volwassen. Geirriteerd door haar kinderachtige gedrag pakte Taiga een tak en ging tekenen op de grond, ondertussen bedacht ze zich plaatsen waar Alois zou kunnen zijn.

alois merkte dat er iets aan de hand was met hannah.
hij zag alle voor hem gebeuren.
je vrienden zullen er neit lang meer zijn zei de man.
ze zullen uitelkaar gaaan en jou vergeten.
Alois schudde zijn hoofd dat zal nooit gebueren dacht hij.
Hij zag door hannah's ogen dat taiga haar nergeerde.
wat denkt taiga wel neit.
alois zuchte en begon te praten door...
Iedereen die in het duistere bos was kon het horen.
Taiga negeeer hannah niet alsjeblieft zij zal je leiden naar waar ik ben!
Alois keek door de ogen van hannah naar taiga.
Je moet aansterken taiga vergeet dat niet.
alois glimlachte.
Doe het voor mij...
Alois was weer stil

Hannah keek op. ''jullie hebben gelijk.'' Ze glimalchte en stond op. ''We moeten alois echt snel zoeken. Het maakt niet uit dat je me sloeg taiga dat doet alois ook zo vaak en dat maakte me wakker.'' Langzaam stond Linde op, bang voor een pijnscheut. Maar die kwam gelukkig niet. Hannah wankelde en ging tegen een boom aan staan. Linde volgde haar voorbeeld. ''ik denk dat ik eerst weer beter moet worden voordat ik verder kan.'' Zei Hannah. ''jullie hebben het zwaar te voorduren met mij ,verzorg eerst zelf je wonden voordat we verder gaan.'' Hannah pakte een stukje chocolade en at het op. ''Lekker.'' zei ze toen het op was. Vervolgens pakte Hannah brootjes uit haar tas, waar Linde haar erg dankbaar om was. . Ze pakte een broodje aan en mompelde iets wat leek op 'bedankt'. Ze brak een stukje af en begon te eten. Taiga negeerde Hannah die haar een broodje aanbood. ''Taiga, eet maar gewoon wat. Je krijgt er meer kracht van, en dat zullen we nu wel nodig hebben.'' Zei Linde vriendelijk, ze wilde niet dwingend zijn. Plotseling klok er een geruis door het bos en toen, uit het niets, klonk de stem van Alois; ''Taiga negeeer hannah niet alsjeblieft zij zal je leiden naar waar ik ben! Je moet aansterken taiga vergeet dat niet. Doe het voor mij...'' Toen was het weer stil. Geschrokken stond Linde de andere aan te staren. Haar hand bewegingloos in de lucht, om een hap te nemen. ''We moeten verder. nu s het nog niet te laat.'' Zei Linde terwijl ze haar broodje snel op at. Ze keek de andere aan keek. ''Misschien lukt het om de wonden te helen met onze magie, maar dan moeten we snel verder gaan.''

''Taiga, eet maar gewoon wat. Je krijgt er meer kracht van, en dat zullen we nu wel nodig hebben.'' Zei Linde vriendelijk.
Taiga zuchte, maar ze was te koppig om Linde gelijk te geven.
''Taiga negeeer hannah niet alsjeblieft zij zal je leiden naar waar ik ben! Je moet aansterken taiga vergeet dat niet. Doe het voor mij...'' het was Alois.
Toen was het weer stil. Taiga keek even boos maar haar vriendelijkheid won van haar koppigheid.
Taiga keek naar de rest en zag dat Linde was geschrokken.
Taiga glimlachte vriendelijk, want ze was blij dat Alois nog helemaal oke was.
''We moeten verder. nu s het nog niet te laat.'' Zei Linde terwijl ze haar broodje snel op at. ''Misschien lukt het om de wonden te helen met onze magie, maar dan moeten we snel verder gaan.''
Taiga knikte, Linde had gelijk.
Taiga was niet van plan om Hannah nog te negeren maar als ze Alois had gevonden dacht Taiga er misschien anders over.
,,Misschien heb je gelijk'' zei Taiga tegen Linde.

''We moeten verder. nu s het nog niet te laat.'' Zei Linde terwijl ze haar broodje snel op at. ''Misschien lukt het om de wonden te helen met onze magie, maar dan moeten we snel verder gaan.''
Taiga knikte, Linde had gelijk.
Taiga was niet van plan om Hannah nog te negeren maar als ze Alois had gevonden dacht Taiga er misschien anders over.
,,Misschien heb je gelijk'' zei Taiga tegen Linde.
Hannah keek naar hun en knikte.
Hannah was verbaast dat alois praatte.
Waarom zei hij niks tegen mij dacht ze.
Langzaam gleed er een traan over hannah's wang.
ze at snel haar boordje op en stonds toen op.
Ja we moeten zo snel mogelijk gaan voor alois....
Opeens dacht hannah aan taiga...
dat was het alois sprak tot haar omdat hij verliefd op taoga was.
Ze glimlachte.
Kom we gaan
Ze wachte tot de andere klaar waren.

Enya was tegen een boom gaan staan om haar gedachten op een rijtje te zetten. Alois was ontvoerd, dat was zeker, maar waarom? Het meest logische leek haar dat hij was meegenomen omdat hij zo rijk was en veel invloed had op zijn planeet. Hannah was hysterisch geworden omdat ze een belofte aan zijn broertje had gedaan, scheen het. Luka, wie was dat jongetje en wat Hannah met hem te maken? Kwaad balde ze haar handen tot vuisten, waar was die ellendige butler van Alois? Ze hadden op dit moment een volwassene nodig, eentje die goed wist wat ze moesten doen. Abrupt draaide ze zich naar Hannah, die had met Linde en Taiga staan praten. 'Waar is Claude eigenlijk Hannah?' ze wist niet waarom ze hem eigenlijk nodig had. Ze verafschuwde hem, al vanaf de dag in de eetzaal. De bomen ruisten en maakte haar gedachten helderder.

'Waar is Claude eigenlijk Hannah?hannah keek nu in de richting van enyana die haar plosteling iets vroeg.Oh....Ik weet niet waat claude is...ze keek in de richting van het nog donkerde gedeelte van het bos.Alois was al zo lang weg geweest en nu was hij echt ontvoerd en zelf claude kwam niet opdagen.ze zuchte en begon zich dingen af te vragen:waar is claude? waarom is alois ontvoerd?.ze keek naar de rest van de groep en wist dat het hun mischien nooit zou lukken om alois te vinden.sommige waren nu al gestrest en ze moesten samen werken om het voor elkaar te krijgen.

(waneer vinden we alois???????)

'Waar is Claude eigenlijk Hannah?' Enya's stem klonk vragend. Ja. Claude was nergens te zien. Hij, Hannah en Alois waren meestl nogal onafschijdelijk. ''Misschien moeten we eerst bedenken wie Alois niet mag en een reden heeft voor het ontvoeren van Alois? Als we de dader weten kunnen we daarmee misschien bedenken waar hij of zij Alois gevangen houd!'' Linde keek naar de andere. Dit was zover zij wist de enige oplossing. En wat had Claude hier mee te maken? Waarom kwam hij niet opdagen. Zelf kende Linde Alois niet zo goed dat ze wist wie hem mochten en wie niet. Daarom vond ze dat Hannah moest bedenken wie en wat. Zij kende van hun alle Alois het best. in het bos was het helemaal stil geworden. Alle vogels waren dood stil. Geen enkel blaadje knisperde. De wind was gaan liggen en de zon verdween achter een wolk. Als het maar niet ging regenen, dacht Linde hoopvol terwijl ze omhoog keek. ''Misschien kunnen we en sowieso beter een leraar bij halen. Als we Alois terug willen vinden hebben we meer kans met goed opgeleide tovenaars.'' Het was niet dat Linde bang was voor wat er allemaal kon gebeuren met hun, het was dat ze bang was voor wat er met Alois kon gebeuren. Misschien wel doordat zij een ondoordacht plan aan het maken waren. Ze hadden een waterdicht plan nodig. Waarmee niemand een echt groot gevaar liep.

(Ik heb geen idee van wanneer we hem vinden.... en sorry ik heb geen inspiratie meer)

PROFILE MAGICIAN

» || ALOIS ||
» het dagboek van Alois.
» wait a second, you are....? || alois ||
» For Alois, from Roakes
» alois trancy

De verdwijning van alois

De verdwijning van alois

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen