Als je door de gangen zou lopen hoorde je waarschijnlijk een hoop kabaal. Metal muziek en veel gerommel en geschuif. Al dat geluid kwam van het Kunstlokaal. Alle tafels stonden dwars door elkaar en het bord was mooi schoon gepoetst. De ramen waren dicht met de gordijnen open en de wolken buiten vertelde het dat het zo zou kunnen gaan regenen. De verwarming stond uit maar het was wel lekker aangenaam in het lokaal. Niah had een lange beige jurk aan met een zwarte riem om haar middel. Met haar mouwen opgestroopt was ze al de hele morgen bezig met het verschuiven van alle spullen, tafels en haar eigen bureau. Met veel zin en een brede glimlach op haar gezicht zou ze het nieuwe schooljaar haar eerste les gaan doen. Haar vorige les, de daadwerkelijke eerste les, was goed gegaan tot helaas het einde van de les. Ondanks dat ze niet wist wie dat gedaan had heeft ze hem/haar al vergeven en de wonden op haar onderbeen waren netjes geheeld en je zag er helemaal niks meer van. Niah was druk bezig met haar lokaal te veranderen tot dat ze het zelf fijn vond staan. Met verschillende manieren te hebben geprobeerd had ze hem nu gevonden. Haar bureau stond wat verder naar voren dan eerst. Aan de linkerkant van haar bureau stonden de tafeltjes zij aan zij en maakte zo een lange rechthoek met het bureau van Niah aan een korte zijde van de rechthoek. Er stonden geen tafeltjes direct naast haar bureau. Vanuit haar bureau kon ze op ieders tafeltje kijken en konden de leerlingen ook beter communiceren met elkaar. Nadat ze eindelijk klaar was met schuiven begon ze op de maat mee stukken klei in stukken te snijden. Op iedere tafel lag een setje modelleermesjes en gewone mesjes. De opdracht zou simpel zijn om uit teleggen maar een redelijke opgaaf om dit goed te doen. Nog bezig met de brokken klei te snijden en op de tafels te leggen kwamen de eerste leerlingen al binnen lopen. Het bureau van Niah lag vol met papieren en boeken. Die waren bedoeld voor de opdracht. De schilderijen die de leerlingen hadden gemaakt hingen nu netjes achter in de klas boven aan de muur. Ze hingen net onder het plafond om een mooi randje te maken en dat iedereen ze goed kon zien. Er zat een gelamineerd plaatje onder aan de lijstjes met de voornaam van de leerlingen er op. Ze hingen in de volgorde van links naar rechts: Wren, Grey, Roakes , Aerys, Deidara en Sameah. Toen ze de schilderijen had opgehangen had ze in het leraren dossier gezien dat er paar leerlingen van school waren gegaan, maar ze vond nog steeds dat ze in de klas moesten hangen. Aangezien ze door iemand anders waren geschilderd en dat het net zo eerlijk was voor die persoon dat zij ook aan de muur hingen. Ook hadden geen van die leerlingen hun eigen werk opgehaald. Best wel benieuwd met wie er deze les zouden komen ging ze rustig verder met het voorbereiden van de les.

"Hmmn." Saturi liep door de gangen van Starshine. Af en toe kijkend naar de leerlingen die voorbij kwamen. Simpele zielen, dat vond Saturi maar van ze. Hij had het sowieso niet erg op de mens in het algemeen, en dan met name op Shadranen. Die kon hij echt niet uitstaan. Het waren mensen die niet de schoonheid van de natuur zagen. Mensen die niet verder keken dan hun neus langs was. Echter, het enige type mens dat hij een beetje kon dogen, waren Grenianen. Waarschijnlijk door hun gedeelde liefde voor de natuur. Dit was zijn eerste les op zijn nieuwe school en tegelijkertijd ook zijn eerste echte contact met mensen in jaren. Hij had voor de verandering zijn zwaarden niet om zijn middel. Blijkbaar was het niet toegestaan hier in het openbaar zwaarden te dragen. Ze lagen dan ook veilig opgeborgen in zijn hutkoffer op de etage van zijn afdeling. Gelukkig mocht hij wel zijn fluit gewoon bij zich dragen, dus kon Saturi hier wel mee leven. Die fluit had hij van Datashi zelf gekregen. Het was zijn waardevolste bezit. Voor Saturi ten minste. Iedere keer als hij er wel op speelde, werd zijn geest gereinigd, en zijn gedachten helderder. Vandaag had hij dan ook een wit shirt met korte mouwen aan. Erop stond een zwart kanji symbool. Het symbool stond voor 'Kracht'. Verder had hij een Lange spijkerbroek aan, met daaronder sokken in sandalen. Die vond hij persoonlijk lekkerder dragen dan dichte schoenen. Hij was niet zo erg modebewust.
Toen hij de gang van het Kunstlokaal inkwam, hoorde hij een afgrijslijke herrie. Alsof er over metaal geschraapt werd met veel bonkende tonen. "Argh..wat..is dat voor herrie" Hij trok een moeilijk gezicht en deed zijn handen voor zijn oren. Hij liep naar waar hij dacht dat het geluid vandaan zou komen. Toen zag hij waar het vandaan kwam. Uit het lokaal waar hij zijn eerste les ging hebben. Oh nee..hij dacht dat ze les over bewerking gingen krijgen..Maar als ze dit gingen doen. Toen keek hij om de hoek van het kunstlokaal. Tot zijn opluchting was het een radio. Toen zag hij dat er ook twee andere mensen in het lokaal waren. Zijn mentrix, Miss Niah, en nog iemand die hij niet herkende. Hij kwam binnen. "Saturi meld zich." zei hij kalm terwijl hij bij de twee personen ging staan. Toen keek hij naar de tafels. Op iedere tafel lag een stuk klei, en wat mesjes. Hij kon al snel raden wat de opdracht was. Goed. Hij was in ieder geval niet verkeerd. Hij begon langzaam maar zeker te wennen aan die herrie, hoewel hij moeite deed zijn aandacht erbij te houden.

Eenmaal klaar met op iedere tafel een brok klei neer te leggen kwam de eerste leerling binnen. Ze was net bezig haar handen te wassen en ze zei gelukkig gelijk haar naam. Snel droogde ze haar handen af en ging ze aan haar bureau zitten en schreef de namen op een papiertje. Ook lag er een kleine afstandsbediening op haar bureau en ze had de stereo naar het lokaal verplaats in plaats van in het opberg hok. Ze zetten de muziek wat zachter zodat het ook makkelijker zou zijn om te kunnen communiceren. Met een gebaar naar de tafeltjes tegenover haar wees ze het meisje aan waar ze kon gaan zitten. Al snel kwam een andere leerling binnen die, aan zijn gezicht te zien, niet zo goed tegen de muziek kon. Ze moest toegeven hij stond nog wat hard dus ze zetten hem nog wat zachter zodat het een achtergrond muziekje zou worden. Hij melde zich als Saturi en ook hij werd op het lijstje bijgezet. “Je kunt als je wilt een schort pakken achter in het lokaal om je kleding te beschermen van vlekken. “ Achter in het lokaal stonden vier kapstokken met verschillende jassen er aan en boven elke kapstok stond de maat van de jassen. Ondanks dat Niah zenuwachtig was voor deze les wegens hoe haar andere les geëindigd was. Had ze er wel zin in. Ze zou wat nieuwe leerlingen hebben deze les en hoopte natuurlijk ook wat leerlingen te zien die ook vorige les geweest waren. Rustig aan haar bureau zittend en wat dingen aan het ordenen en opschrijven veranderde de radio naar een nieuw en wat rustige nummer. “Hebben jullie een beetje een leuke vakantie gehad?” vroeg ze maar in het algemeen. Dit was haar eerste les na de vakantie en ze vond het wel zo vriendelijk om een gesprek aan te kaarten dan te wachten in met de monden gesloten tot dat de rest binnen zou komen.

~x~ het is een beetje moeilijk een lange post te typen als er nog niet veel mensen bij zijn gekomen, dus hoop dat er meer leerlingen komen.
Ook wil ik nog even zeggen, voor de mensen die het afwezigheidstopic niet bij houden, ik had een examenweek en had dus geen tijd om te posten. Beetje een lullige tijd om een nieuw topic te maken, sorry daar voor. ~x~

Vandaag zou ze voor het eerst les krijgen in deze school. Ze keek op haar rooster, kunst. Lune had hier geen zin in, ze zou liever spijbelen. Maar misschien kon ze toch maar beter gaan. Tegen haar zin kroop ze uit haar bed en maakte zich klaar. Ze had een zwarte spijkerbroek en gaten in aan en zwarte sneakers. Haar T-shirt was donkerblauw en er stond het teken op van de duivel in het wit. Het maakte haar eigenlijk niet veel uit of het het teken was van de duivel, want toen ze het kocht dacht ze dat het een gewone pentagram was. Maar dan omgekeerd. Ze nam haar schooltas die bijna uit elkaar zou vallen en bijeen gehouden werd met veiligheidsspelden. Voor ze vertrok keek ze nog even in de spiegel. Normaal mocht je geen piercings aan doen, maar dat was ze niet van plan. Trouwens, de piercings waren niet zo opvallend, het waren er maar twee en ze waren klein. Ze wandelde door de gangen richting het lokaal. Uiteindelijk kwam ze in een klas uit waar op iedere bank een stuk klei lag. Ze zag een meisje dat ze nog nooit gezien had en Saturi. Dit konden ze niet menen? Ach ja, veel zou ze er toch niet aan kunnen doen. "Lune Okami." Zei ze tegen de leerkracht en ging op een willekeurige plek zitten. Misschien had ze toch maar moeten spijbelen. Ze was niet bepaald een kunstzinnig type.

“Je kunt als je wilt een schort pakken achter in het lokaal om je kleding te beschermen van vlekken. “ Saturi keek het lokaal rond. Toen zag hij inderdaad een kapstok met schorten hangen. Meh. Hij hoefde niet echt een schort, Hij was niet zo bang voor vlekken, en daar kwam bij, dat grijze zou je toch niet goed kunnen zien op zijn t-shirt. Tot zijn opluchting had de lerares gezien dat hij niet zo tegen de muziek kon, en zette deze naar een wat rustiger, zachter nummer. "Bedankt." zei hij kortaf. “Hebben jullie een beetje een leuke vakantie gehad?” hoorde hij zijn mentrix zeggen. Vakantie? Wat was dat? Was dat zo'n periode dat de meeste mensen vrij namen. Hmpf. Hij had daar geen tijd voor. "Daar heb ik geen tijd voor." zei hij weer kortaf. Hij kon aan haar houding zien dat ze wat gespannen was. Waarom? Ach misschien kwam hij dat wel te weten later in de les. Hij ging ondertussen zitten aan een tafel en bekeek de mesje. Hij ging er langs met zijn hand. Dit waren mesje van kwaliteit, dat zag hij zelf ook wel. Toen zag hij een andere persoon in de deuropening verschijnen. Die persoon kwam hem maar al te bekend voor. "Lune Okami." Saturi knikte naar haar. "Okami." Goed..eigenlijk had hij er geen moeite mee dat zij in de les was. Hij vroeg zich eerder af, of zij er hetzelfde over dacht. Sinds hun laatste aanvaring in de gymzaal, had hij namelijk het idee dat ze hem als zijn rivaal zag. Maar goed, in de les waren ze gewoon klasgenoten, en in de gymzaal meester en leerling. Toen hoorde hij een ander, tikkend geluid de gang in komen. Een ander meisje kwam de hoek omgelopen. Het zou toch niet zijn dat hij de enige jongen in deze les was... "Hallo, ik ben de stagiaire voor kunst, Lola Rosefield... Ik nam aan dat ik hier moest komen? Het is mijn eerste les, dus wat moet ik doen?" Blijkbaar was de leerkracht niet de enige die hier les zou komen geven. Hij knikte naar haar. "Saturi Iwako." Eigenlijk was hij zelf ook best wel gespannen. Daarom was hij ook zo kortaf. Echter, was dat niet te horen aan zijn stem. Maar toch...dit was immers geen les van Datashi. Hoe zal deze les verlopen? Hij verwachte in ieder geval dat het een stuk minder ruig aan toe zal gaan dan zijn trainingen met zijn meester. Hij keek eventjes achter zich, door de ruiten. Hij zag een valk voor het raam voorbij vliegen. Deze hing even stil bij de ruiten. Dat moest vast Gizo zijn. Hij glimlachte en knikte. Toen vloog de valk weer verder, en zag hij dat deze op de dakrand ging zitten. Toen keek hij weer naar de mensen.

Reno had zich overslapen, een goed feestje gebouwd gisteren en daar droeg hij nu de gevolgen van, hij lag nog vredig te slapen in zijn bed. Uiteindelijk begon de wekker voor de zoveelste keer af te gaan en hij schrok wakker. Eindelijk had hij de wekker gehoord en zag hij hoe laat het was. Zijn ogen werden groot, hij raasde als een gek door zijn kamer en waste zich, kleedde zich aan. Hij liep met zijn tas naar de les waar hij moest zijn. Eindelijk arriveerde hij aan het leslokaal. Handig, je zo moeten haasten om toch nog op tijd in de les te zijn Hij had immers les van zijn mentrix Miss Niah. Als een cheetah raasde hij door de gangen, liep enkele leerlingen omver, maar liep gewoon haastig verder, geen tijd voor verontschuldigingen. Eindelijk arriveerde hij aan het lokaal waar hij moest zijn. Hij was nog op tijd, allesinds dat dacht hij toch. Hij stond voor de deur hoorde wat Miss Niah vroeg, of ze een leuke vakantie hadden gehad. Dan kwam er nog een persoon binnen, een stagaire blijkbaar. Hallo, ik ben de stagiaire voor kunst, Lola Rosefield... Ik nam aan dat ik hier moest komen? Het is mijn eerste les, dus wat moet ik doen?" vroeg ze, blijkbaar was ze echt wel enorm nieuw dat ze niet wist wat ze moest doen. Haar eerste les zeker? Reno liep naar binnen op een rustig nonchalant tempo. "Reno" zei hij voor hij zich naast Lune zette voor een blok klei. "Ik heb wel een aangename vakantie gehad" zei hij simpelweg en hij keek naar het blok klei. Moesten ze nou echt gaan boetseren? Hij kon dat dus niet. Hij was niet zo'n kunstzinnig persoon. Zijn blauwe ogen keken dan naar Miss Niah en hij vroeg zich echt wel af wat ze van plan waren, wat ze gingen boetseren. Een valk vloog voorbij de raam en Reno werd meteen afgeleid door de valk die even halt hield voor het raam en dan naar de dakrand vloog. Hij was nogal snel afgeleid, maar hij keek dan weer naar Niah terwijl hij in zijn boekentas rommelde en even naar de rilatine keek die in zijn tas zat. Het zat daar in geval van nood, als hij echt zich moest concentreren.