Met zijn hand tegen zijn slaap aan gedrukt en zijn ogen wat dicht geknepen liep hij de eetzaal binnen. Hij werd gek van de barstende hoofdpijn die nu al minstens vier uur lang aan hield. Hij was er vanochtend vroeg mee wakker geworden en het zag er alles behalve naar uit dat het de komende uren zou verdwijnen. Hij wilde niet eens weten waar dat kloppen vandaan kwam en hij had allang besloten zich niet af te vragen wat de oorzaak was ervan.
Hij zuchtte even en haalde zijn hand weg toen hij de zaal binnen liep. Wat verbaasd bleef hij staan en keek hij de zaal rond. Het was ergens nog druk ook. Misschien was het toch later dan hij dacht. Hij gromde wat in zichzelf en schudde die gedachte van zich af. Hij liep naar de tafel waar al het eten uitgestald stond. Kit gromde wat en liet zijn blik vluchtig over het eten heen glijden. Hij pakte een boterham en legde die op een bord. Hij keek de kantine juffrouw even kort aan en glimlachte even. De vrouw keek emotieloos terug en Kit had het idee dat hij een snauw reactie zou krijgen als hij nu niet maakte dat hij weg kwam.
Hij liep op zijn dode gemak bij de tafel met eten weg. Hij stopte ongeveer drie meter verder op en liet zijn blik rusten op een van de tafels. Hij liep ernaar toe en bleef staan toen hij vroeg:
'Mag ik?' Een van de jongens aan de tafel wenkte dat hij mocht gaan zitten. Kit knikte dankbaar en ging zitten. Echt honger had hij niet, maar hij moest toch iets eten? Zijn blik gleed over de borden van de rest. Sommige aan zijn tafel waren al klaar met eten en wachtte enkel nog tot hun vrienden ook klaar waren om vervolgens weg te gaan. Hij vroeg zich onwillekeurig af of hij die dag wel naar de lessen wilde. Misschien kon hij beter terug naar bed gaan en proberen van die barstende koppijn af te komen, maar hij miste nou ook niet bepaald graag een les. Hij zuchtte even en nam wat afwezig een hap van zijn brood. De smaak van oude kaas vulde zijn mond en trok even zijn aandacht. Hij grijnsde kort toen hij bedacht dat hij Nica nog helemaal niks eetbaars had gegeven die ochtend. Het geitje was wakker geworden nadat Kit uit bed was gestapt en zijn woede over de hoofdpijn even had geuit op een kussen. Hij was het gewoon vergeten, hij was gewoon vergeten dat het dier eten nodig had. Hij was te druk bezig geweest met de hoofdpijn die zijn gehele aandacht trok.
Hij werd uit zijn gedachte getrokken toen een lach door de zaal klonk. Een par andere aan zijn tafel keken geschrokken achterom. Kit volgde hun voorbeeld en grijnsde even. Het was niet geweldig te zien, maar het mocht duidelijk zijn dat de kantine juffrouw dit keer iemand voor zich had die het niet heel leuk vond zomaar iets in zijn handen gedrukt te krijgen. Kit schudde even zijn hoofd. Een jongen aan zijn tafel mompelde iets onverstaanbaars waarop een ander zei dat hij de vreemde jongen gelijk gaf. Kit bemoeide zich niet met de woordenwisseling van de mensen aan zijn tafel. Hij opende zijn ogen en nam nog een hap van zijn brood. Zijn blik volgde de jongen totdat die aan een tafel ging zitten. Kit stond op en mompelde een korte "doei" aan de mensen aan zijn tafel. Ze negeerde hem volkomen, iets wat hem niet veel uitmaakte.
Hij liep naar de tafel toe waar de jongen aan zat. Net voordat Kit bij de jongen was pakte die zijn bord op en stond hij op. Kit had niet gezien dat de jongen zich om wilde draaien en kon dus ook niet op tijd reageren toen de jongen tegen hem op botste. Door de klap viel het bord dat de jongen vast had uit zijn handen en kwam het kletterend op de grond terecht. Kits blik ging wat geschrokken naar het bord. Hij hoorde de jongen wel mompelen, maar er kwam geen enkele reactie van zijn kant. Kits blik gleed naar de jongen, die hem nu aankeek.
'Sorry.' Zei Kit kort. Hij bukte en pakte het bord op die hij vervolgens aan te jongen gaf.
'Dat was niet echt mijn bedoeling.' Een lach doorklonk door zijn stem bij die woorden. Hij keek de jongen even aan en wees naar het bord:
'Wat wilde je ermee gaan doen?'Kon het gewoon niet laten :3
PROFILE
Onderwerp: I don't want this shit 
wo sep 05 2012, 20:37
