Asuna .
 PROFILEReal Name : Nadine Posts : 12 MAGICIAN✦ CHARACTER ✦Magic: LightKlas: Partner: I enjoy being single, thank you.
 |  Onderwerp: Stuck in the dark  do dec 27 2012, 13:56 | |
| Met alle kracht probeerde ze haar been los te maken, maar hoe harder ze trok, hoe pijnlijker het werd. Haar been zat vast onder een tak en telkens als ze haar been bewoog schuurde het ruwe hout langs haar huid, waardoor de schaafplek alleen maar groter werd. Asuna beet haar kiezen op elkaar en bleef doorzetten. Druppeletjes zweet verzamelden zich op haar voorhoofd. Haar kleren waren gescheurt, ze was uitgeput, moedeloos en het enige wat ze wilde was om gewoon op te staan en als een speer terug te keren naar de academie. Hoe was ze hier ook alweer belandt? O ja, ze wou een wandelingetje maken. Dit was niet bepaald haar idee van een prettige wandeling. 'Wandeling der verschrikking' was een betere titel. Niet alleen zat ze nu al een uur vast onder een stomme tak, eerder was ze al op een of ander stekelig beest gestapt en was er een stelletje vogels dat het leuk vond om hun uitwerpselen boven haar hoofd te laten vallen. Ten slotte was dit bos geen fijne plek. Het was er donker, al de hele tijd, dus had ze geen idee welke tijd op de dag het was. Het kon middag zijn, maar net zo goed avond, want het was zo dichtbegroeid dat er geen straaltje licht tussen de bladeren heen kon. De bomen waren hoog en kaal en hadden een griezelige uitstraling, en het stonk hier ook nog. Ondanks alle dingen was Asuna niet bang, alleen maar wanhopig. Ze moest hier uitkomen. Ze was misschien een beetje overmoedig, maar niet dom; ze wist wat voor gevaren zich in dit bos schuil hielden. Er waren van allerlei verhalen over. Plus het feit dat de Shadranen hier vaak kwamen, een volk waar ze niet bepaald goed mee kon opschieten. Dat was nog maar zacht uitgedrukt. Vooroordelen waren verkeerd, dat wist ze ook best, maar de meesten van dat volk waren niet erg prettig in de omgang en hadden een natuurlijke haat in zich tegenover de Novanen, waar zij nou net weer één van moest zijn. Wat deed een Novaan in een donker, koud bos? De enige reden die ze had, was dat ze de weg was kwijtgeraakt, ze zou hier nooit voor haar eigen plezier heenkomen.
Dus bleef ze trekken en duwen aan haar been. De wond begon steeds meer te bijten en ze voelde er een stroompje bloed vandaan sijpelen. Kom op, ze kon hier toch niet eeuwig vast blijven zitten? Er moest een uitweg zijn, daar was ze zeker van. Als haar been erin was gekomen moest hij er ook weer uit kunnen, volgens haar theorie. Aan de ene kant hoopte ze dat er hulp zou komen, aan de andere kant niet. Vooral niet als haar 'redder in nood' een Shadraan zou zijn. Die zouden haar weer uitroepen tot meest hulpeloze meisje van het jaar, dat was uitgegleden en zichzelf niet eens onder een tak vandaan kon krijgen. Samen met haar energie werd langzaam ook haar hoop minder. Het kon zijn dat ze hier twee uren vastzat, maar misschien ook wel de hele dag, want haar tijdsbesef was ze volledig kwijtgeraakt. Het voelde in ieder geval als de hele dag, en ze had dorst alsof ze een hele week niets had gedronken. Haar hoofd schoot omhoog toen ze een gekraak hoorde. Voetstappen galmden in het ijzige geluid van de wind. Er was iemand in de buurt. Asuna draaide een keer met haar ogen, haalde diep adem en schreeuwde met alle tegenzin; "Help! Ik zit vast!" Ze vond het verschrikkelijk om zich te gedragen als het hulpeloze zwakke meisje, maar ze had weinig keus.
[Roakes & Red XIII] |
|
