Rhine was weer terug bij af. Eindelijk was ze uit die diepe put van ellende en verdriet kunnen kruipen en nu met de breuk met Sasuke was ze in een nog veel diepere put belandt. Ja ze begon steeds meer te vermoeden dat een gelukkig leven gewoon niet voor haar weggelegd was. Ja dagen had ze zichzelf opgesloten in haar kamer niet gegeten of gedronken. Zelfs aan licht was ze even ontwent. Ze probeerde zichzelf weer bij elkaar te rapen maar het was lastig haar hoofd was er nooit bij ze haalde alles door elkaar kreeg ineens huilbuien of woede uitbarstingen ja zo erg had ze het niet meer gehad sinds haar twaalfde. Maar nu was ze het beu ja ze moest zichzelf gewoon even bij elkaar rapen. Ze had zichzelf in een nauwsluitend kort zwart jurkje gehesen met een open rug. Ze keek naar haar reflectie in de spiegel en even schoot de gedachte door haar hoofd dat sasuke dit kleurloze jurkje wel mooi had gevonden. Maar al gauw schudde ze die gedachte weg, nee zo mocht ze niet denken ze moest hem vergeten. Haar kamer was nog troostelozer dan ooit tervoren ja er stond alleen een bed en een kleine kast voor haar kleren omdat ze de rest in een vlaag van verdriet en woede had vernietigd. De zilveren bedelarmband rond haar ols rinkelde bij iedere stap die ze zette op haar gehakte schoenen ja ze ging naar de Jolly jester en ze zou feesten tot ze alles en iedereen vergeten was. Ze liep al snel naar de ingang en danste een tijdje voor ze naar de bar liep om een cocktail te bestellen...

Sasuke zat in een dipje en had nood aan wat vrijheid. Hij ging naar de jolly jester en liep naar de ingang. Hij opende de deur en daar stond hij dan, met zijn smoking die hij van zijn broer had gekregen voor zijn verjaardag. Vandaag stond er op het programma, plat gaan en dansen. Waarschijnlijk ook een aantal meisjes versieren om zijn zorgen te vergeten. Nog nooit in zijn leven had hij zich zo slecht gevoeld. Bijna rechtstreeks liep hij naar de bar en bestelde het strafste wat ze hadden, hij kapte het in een keer naar binnen en grijnsde. Al snel bestelde hij er nog eentje en hij hing aan de bar, niemand die merkte dat hij dronken was, veel meisjes stonden rond hem te dansen, hij zou hen zo wel alle aandacht geven. Een meisje naderde de bar en ze leek sprekend op Rhine. Sasuke grinnikte en opeens werd hij gezoend door een meisje dat haar emoties niet in bedwang kon houden. Natuurlijk kuste hij mee, hij dacht niet meer helder na. Al vrij snel waagde hij zich naar de dansvloer om wat te dansen, hij was nog nuchter genoeg om er niet dronken uit te zien terwijl hij danste, maar de doffe blik in zijn ogen zou alles verraden, maar alleen mensen die hem kenden zouden zien dat hij dronken was. Na het liedje liep hij weer naar dezelfde stoel en de zwerm meisjes volgden hem zoals een vlieg naar een drol zou vliegen. Maar vandaag leek Sasuke de aandacht zelfs aangenaam te vinden. Een beetje schaapachtig grijnsde hij naar elk meisje dat rond hem stond.

Rhine voelde een steek door haar hart gaan toen ze Sasuke ineens zag zitten. Waarom? Waarom haatte het lot haar? Waarom sloeg het noodlot toch steeds toe?! Gelukkig voor haar leek hij haar niet te kennen of hij negeerde haar gewoon. Nee er was wat anders en toen zag ze wat hij aan het drinken was. Alcohol? Sinds wanneer dronk hij dat spul? Hij haatte dronken mensen en nu was hij zichzelf aan het bezatten? Gekker kon het niet worden. Rhine draaide met haar ogen toen een stel fangirls naar hem toe gingen. Aargh wat had ze zin om die grieten met de grond gelijk te maken! Ze sloot haar ogen even en telde tot 10 nee ze mocht niet, het maakte niet uit, hij was haar zorg niet meer. Ze zag hem naar de dansvloer gaan en ook een paar huppeltrutjes aflebberen. Ze moest rustig blijven en ze nipte van haar groene cocktail. Hmm wat smaakte dat toch goed. Al gauw zag z hem weer terug gaan zitten en weer omringd worden door een horde meisjes. Rhine probeerde de aandacht van de barman te trekken maar die hoorde haar niet. Ze vloekte binnensmonds en drong zich tussen het groepje gibberende trezebezen die rondom de bezatte sasuke zaten. Daar was de barman ze wilde hem net roepen toen een van de meisjes tegen haar stootte en ze recht op Sasukes schoot belandde....

Sasuke grinnikte en opeens werd hij gezoend door een meisje dat haar emoties niet in bedwang kon houden. Natuurlijk kuste hij mee, hij dacht niet meer helder na. Al vrij snel waagde hij zich naar de dansvloer om wat te dansen, hij was nog nuchter genoeg om er niet dronken uit te zien terwijl hij danste, maar de doffe blik in zijn ogen zou alles verraden, maar alleen mensen die hem kenden zouden zien dat hij dronken was. Na het liedje liep hij weer naar dezelfde stoel en de zwerm meisjes volgden hem zoals een vlieg naar een drol zou vliegen. Maar vandaag leek Sasuke de aandacht zelfs aangenaam te vinden. Een beetje schaapachtig grijnsde hij naar elk meisje dat rond hem stond. Een van de meisjes stootte Rhine op zijn schoot en Sasuke gniffelde luid. "Ohw, wat ben jij mooi..." zei hij met een zwoele stem. Zijn hand ging door haar haren "Je lijkt sprekend op een meisje dat ik doodgraag zie..." En toen kwamen de tranen en de horde meisjes stroomden weg sinds ze dachten dat hij een vriendin had. Sasuke duwde Rhine zachtjes van zijn schoot af en viel van de stoel. "Whoopss" zei hij en hij grijnsde weer schaapachtig naar Rhine die voor hem op dit moment een complete vreemde was sinds hij zo dronken was. Hij probeerde recht te staan, maar hij zakte al luid vloekend weer in elkaar.

Sasuke gniffelde luid. "Ohw, wat ben jij mooi..." zei hij met een zwoele stem. Zijn hand ging door haar haren. Ja nu werd het dus echt wel vechten tegen de tranen. maar ze hield zich sterk haar pokerface was grandioos. "Je lijkt sprekend op een meisje dat ik doodgraag zie..."Rhine slikte en schudde zachtjes haar hoofd. Ze zag zijn tranen en ze zag hoe de meisjes verdwenen. Nee zeg dat nu niet Sasuke. Dacht ze. nee hij kon dit niet doen hij was gewoon dronken daarom zei hij dingen ja hij meende het niet, en ze mocht er niet aan toegeven! Sasuke duwde Rhine zachtjes van zijn schoot af en viel van de stoel. "Whoopss" zei hij en hij grijnsde weer schaapachtig naar Rhine. Ze keek hem bezorgd aan. Ja hij was echt wel stom dronken hij kende haar gewoon weg niet meer. Hij probeerde recht te staan, maar hij zakte al luid vloekend weer in elkaar. Ze kon niet geloven dat ze dit ging doen maar ze legde zijn arm over haar schouders en ondersteunde hem. Kom flinke vent jij kan beter je bedje ingaan. Zei ze rustig terwijl ze hem het gebouw uitloodste. Waarom in godsnaam deed ze dit? Kon ze hem niet gewoon laten liggen? nee dat voelde gewoon niet juist. Ze sleurde hem mee over straat en bedacht zich dat ze zijn kamer niet in kon. Heb je een sleutel van je kamer? Vroeg ze aan de stomdronken sasuke, dit had zij weer hoor...

Sasuke gniffelde luid. "Ohw, wat ben jij mooi..." zei hij met een zwoele stem. Zijn hand ging door haar haren. "Je lijkt sprekend op een meisje dat ik doodgraag zie..."Rhine slikte en schudde zachtjes haar hoofd. Maar Sasuke had het helemaal niet door. Sasuke duwde Rhine zachtjes van zijn schoot af en viel van de stoel. "Whoopss" zei hij en hij grijnsde weer schaapachtig naar Rhine. Ze keek hem bezorgd aan. Ja hij was echt wel stom dronken hij kende haar gewoon weg niet meer. Hij probeerde recht te staan, maar hij zakte al luid vloekend weer in elkaar. Het meisje hielp hem recht en ondersteunde hem "Wauw jij bent lief, net zo lief als mijn meisje die mij een verjaardag gaf om niet te vergeven, maar ik heb het verknald." Hij begon weer te huilen. Kom flinke vent jij kan beter je bedje ingaan. Zei ze rustig terwijl ze hem het gebouw uitloodste. "Kom flinke vent jij kan beter je bedje ingaan." Zei ze rustig terwijl ze hem het gebouw uitloodste. "Ik wil niet" mompelde hij zoals een klein kind dat zijn zin niet kreeg. "Heb je een sleutel van je kamer?" Vroeg ze. Er ontstond weer een schaapachtige grijns op zijn gezicht en hij kuste Rhine die compleet vreemd voor hem was op dit moment. "Ik ben een slechte gast geweest voor mijn Rhinetje, ik zie haar nog graag en het lijkt..." Hij hikte ertussen "Net alsof ik haar kus via jou... Hmm... Ik hou van haar" Hij kuste Rhine nog eens, hij had geen idee dat ze diegene was waarover hij constant praatte. maar je weet wat ze zeggen, dronken mensen zijn altijd het eerlijkste.

"Wauw jij bent lief, net zo lief als mijn meisje die mij een verjaardag gaf om niet te vergeven, maar ik heb het verknald." Hij begon weer te huilen. Mama mia hij had het echt wel goed te pakken zeg. Ze had eigenlijk echt medelijden met hem. Toch vreemd dat hij haar alleen maar dit soort dingen kon zeggen als hij dronken was en niet doorhad dat hij het tegen haar had. "Ik wil niet" mompelde hij zoals een klein kind dat zijn zin niet kreeg. "Sttt maar, je kan al niet meer op je benen staan in een lekker warm bed liggen zal je goed doen." Zei ze met een kleine glimlach. God dammit met al die spieren woog hij wel serieus veel voor haar arme schouders. Er ontstond weer een schaapachtige grijns op zijn gezicht en hij kuste Rhine die compleet vreemd voor hem was op dit moment. "Ik ben een slechte gast geweest voor mijn Rhinetje, ik zie haar nog graag en het lijkt..." Hij hikte ertussen "Net alsof ik haar kus via jou... Hmm... Ik hou van haar" Hij kuste Rhine nog eens. Ze werd overweldigd door het vertrouwde gevoel van zijn zachtte lippen en de walm alcohol die haar mond en neus binnen drongen. Met moeite rukte ze zich los en hield ze zijn hoofd tussen haar handen. "Niet doen Sasuke alsjeblieft niet doen..." Smeekte ze hem haast terwijl er ook tranen in haar ogen verschenen. Waarom? Waarom deed hij dit nu? Ze kon het gewoon niet aan. Ze sleurde hem mee naar school en aangezien ze toch geen sleutel van hem zou krijgen nam ze hem maar mee naar haar kamer. Daar trok ze zijn schoenen en jas uit en legde hem in bed. Ze zuchtte en ging zelf bij de vensterbank zitten. Ze staarde naar de volle maan. Waarom?

"Wauw jij bent lief, net zo lief als mijn meisje die mij een verjaardag gaf om niet te vergeven, maar ik heb het verknald." Hij begon weer te huilen. "Ik wil niet" mompelde hij zoals een klein kind dat zijn zin niet kreeg. "Sttt maar, je kan al niet meer op je benen staan in een lekker warm bed liggen zal je goed doen." Zei ze met een kleine glimlach. "Ik ben een slechte gast geweest voor mijn Rhinetje, ik zie haar nog graag en het lijkt..." Hij hikte ertussen "Net alsof ik haar kus via jou... Hmm... Ik hou van haar" Hij kuste Rhine nog eens. Met moeite rukte ze zich los en hield ze zijn hoofd tussen haar handen. "Niet doen Sasuke alsjeblieft niet doen..." Smeekte ze hem haast terwijl er ook tranen in haar ogen verschenen. "Jawel.. Ik wil mijn Rhinetje terug" jammerde hij en hij huilde nog harder en harder. Ze sleurde hem mee naar school en aangezien ze toch geen sleutel van hem zou krijgen nam ze hem maar mee naar haar kamer. Daar trok ze zijn schoenen en jas uit en legde hem in bed. Hij rolde uit het bed op de vloer en stond al wankelend recht om te gaan douchen. Hij was na de douche al een stuk nuchterder en hij kwam aangekleed terug binnen en hij legde zich neer op bed. "Rhine... Ik hou van je" mompelde hij voor hij in slaap viel.

"Jawel.. Ik wil mijn Rhinetje terug" jammerde hij en hij huilde nog harder en harder. Rhines hart brak bijna ze wilde hem zo graag in haar armen nemen hem troosten hem zoenen maar ze kon niet, ze mocht niet. Nee het ging gewoon niet z emoest zich sterk houden. Hij rolde uit het bed op de vloer en stond al wankelend recht om te gaan douchen. Rhine keek hem even na en probeerde alles te overdenken. nee het kon toch niet? Waarom wilde hij haar terug? Hij had het uitgemaakt, hij wilde liever trainen, hij vond haar een stom wicht. Die gedachtes spookte door haar hoofd en ze verbeet de innerlijke pijn die ze voelde. Hij was na de douche al een stuk nuchterder en hij kwam aangekleed terug binnen en hij legde zich neer op bed. "Rhine... Ik hou van je" mompelde hij voor hij in slaap viel. Ze stond even op en stopte hem in ze aaide het haar uit zijn gezicht en drukte een zoen op zijn voorhoofd. "'k Ook van jouw..." Fluisterde ze zachtjes voor ze weer op de vensterbank kroop en naar buiten staarde. Ze huilde zonder geluid in deze troosteloze kamer waar nog steeds de as lag van meubels die hier ooit hadden gestaan, van de dingen die ze uit haar oude huis waren gaan halen, allemaal voor niets geweest het was allemaal weg. Rhine viel langzaam in slaap en droomde over hen....

"Jawel.. Ik wil mijn Rhinetje terug" jammerde hij en hij huilde nog harder en harder. Hij leek echt hopeloos verliefd en dat was hij ook, maar nuchter wilde hij er niet aan toegeven. Het liefst viel hij hier ter plekke dood. Hij wilde niet meer hier zijn. Hij en Rhine liepen naar haar kamer. Ze legde hem in haar bed en hij zuchte eventjes. Dit voelde zo vertrouwd. Dit voelde net zoals haar bed. Meer tranen kwamen en hij rolde uit het bed om te gaan douchen. Na de douche legde hij zich neer op het bed en hij mompelde "Rhine ik hou van je" Nog voor hij in slaap viel voelde hij een vertrouwde kus op zijn voorhoofd en een aantal zachte en warme woorden. "k Ook van jouw..." Een glimlach ontstond op zijn mond en hij viel vredig in slaap.

Een aantal uren later werd hij wakker met een barstende hoofdpijn en hij keek rond. Dit was niet zijn kamer. Dan keek hij naar het meisje op de vensterbank, zijn ogen werden groot. Wat deed hij hier? Toch glimlachte hij en hij werd warm vanbinnen. Misschien moest hij maar eens nadenken. Hij trok zijn vuile kleren uit en hij waste ze. Dan liep hij gewoon in zijn sportbroek rond. Hij had geen idee meer van wat er gisteren was gebeurt, maar toch maakte hij een ontbijtje klaar, voor zichzelf en Rhine. Langzaam liep hij naar de slapende Rhine en hij legde haar op het bed waar hij in had geslapen. Hij kuste haar lippen kort, ze zou er vast niets van merken, tenzij ze natuurlijk niet sliep. Hij bakte een omeletje met een paar geroosterde boterhammen erbij, wat fruitsap en boter. Twee eitjes voor hem en twee voor haar. Twee borden, alletwee perfect gedresseerd zoals het moest en hij begon van zijn bord te eten. Hij zou hier wel even blijven. Hij moest zijn excuses aanbieden, hij had zich rot gedragen een aantal dagen geleden, hij deed zijn vers gewassen vest aan. Een cadeautje gaan halen kon natuurlijk een leuk idee zijn. Een grijns ontstond op zijn gelaat en na zijn ontbijt zorgde hij ervoor dat Rhine's bord warm bleef en hij schreef een briefje:

"Ik ben zometeen terug om met je te praten, we hebben het nodig denk ik..
Xx Sasuke".

Hij liep de straten af en zag dan iets mooi, een ketting, een zwarte ketting. Deze zou hij kopen. Al snel verliet hij de winkel met het cadeautje en hij liep naar de etage en de kamer van Rhine. Hij ging binnen en hij keek naar Rhine, compleet buiten adem met een cadeautje in zijn hand dat hij rap wegstak in de achterzak van zijn broek. "Ik wou zeggen hoeveel het me spijt dat ik zo rot tegen je deed en dat ik tegen je hebt gelogen en achter je rug heb getrained, wat ik natuurlijk niet mocht doen sinds het mijn leven in gevaar zou kunnen brengen. Ik zie jou nog steeds graag, maar als je een pauze wilt, kan ik het begrijpen." Hij legde het cadeautje op tafel en keek haar lichtjes afwachtend aan.

Rhine sliep slecht ze werd gekweld door beelden uit haar verleden en beelden van hem de laatste momenten de momenten wanneer hij met haar gebroken had. Ja ze zat te trillen en te piepen in haar slaap. Ze was zo doodop dat ze wel bleef slapen maar goed deed het haar niet echt. Maar ineens werden de nachtmerrie beelden vager en voelde ze iets warms in zich iets waardoor ze een kleine glimlach kreeg. Dat was het moment dat ze Sasuke voelde dat hij haar in bed legde en zijn lippen op de hare drukte. natuurlijk wist de slapende Rhine niet wat haar nachtmerries verdreven had maar ergens in haar achterhoofd wist ze wel dat hij daar achter zat. Rhine werd wakker en zag dat ze in haar bed lag en dat Sasuke nergens te bekennen was. Wel rook ze heerlijke geuren van een ontbijt? Ze liep eerst naar de badkamer friste zich op en vlocht haar lange blonde lokken in een losse vlecht. Ze keek naar het ontbijt en las toen het kleine briefje. Hij wilde praten? Hij kwam terug? Even voelde ze een vlaag van warmte door zich heen trekken. Maar ook verbazing ging door haar heen. Waarom wilde hij dat? Hij wilde toch afstand van haar? Maar dan herinnerde ze zich zijn woorden, de woorden die hij sprak toen hij dronken was. Ze keek op toen ze voetstappen hoorde en hem zag staan haar blik niet erg blij maa rook niet verdrietig nee eerder een soort verwarring en verlangen. HIj was buiten adem en moffelde wat in zijn achterzak. "Ik wou zeggen hoeveel het me spijt dat ik zo rot tegen je deed en dat ik tegen je hebt gelogen en achter je rug heb getrained, wat ik natuurlijk niet mocht doen sinds het mijn leven in gevaar zou kunnen brengen. Ik zie jou nog steeds graag, maar als je een pauze wilt, kan ik het begrijpen." Hij legde het cadeautje op tafel en keek haar lichtjes afwachtend aan. Was hij wat voor haar gaan kopen? Nu? Ze keek naar het prachtige sieraad en dan weer naar hem. "Dat had je niet hoeven doen" Begon ze zachtjes voor ze hem recht aankeek. Ze wist het niet meer ze wilde hem zo graag ze verlangde met heel haar hart naar hem maar kon het nog wel? Hij wilde nog steeds trainen. Ze greep haar bovenarmen beet en keek van hem weg. "Ik...Ik weet het allemaal niet meer. Ik hou van je maar...die trainingen je weet hoe ik daar over denk..." Zei ze zachtjes terwijl ze zich van hem wedraaide bang dat hij weer zou gaan schreeuwen.

HIj was buiten adem en moffelde wat in zijn achterzak. "Ik wou zeggen hoeveel het me spijt dat ik zo rot tegen je deed en dat ik tegen je hebt gelogen en achter je rug heb getrained, wat ik natuurlijk niet mocht doen sinds het mijn leven in gevaar zou kunnen brengen. Ik zie jou nog steeds graag, maar als je een pauze wilt, kan ik het begrijpen." Hij legde het cadeautje op tafel en keek haar lichtjes afwachtend aan. "Dat had je niet hoeven doen" Begon ze zachtjes voor ze hem recht aankeek. "Ik weet het" mompelde hij en hij keek naar de grond, natuurlijk voelde hij zich rot en beschaamd, beschaamd door de stommiteiten die hij had begaan. "Ik...Ik weet het allemaal niet meer. Ik hou van je maar...die trainingen je weet hoe ik daar over denk..." Zei ze zachtjes terwijl ze zich van hem wedraaide. "Hn." Mompelde hij en hij keek naar haar bord "Eet wat." Hij ging zitten en hij keek weer naar Rhine "Je weet hoeveel jij voor me betekent en hoeveel die trainingen voor mij beteken, ze zorgen ervoor dat ik me goed in mijn vel voel en veel gelukkiger ben. Ik beloof je, ik zal minderen en ik zal meer bij je zijn. Ik had gewoon een lastig momentje, het spijt me dat ik zo uitgevlogen ben... Het spijt me zo." Langzaam stond hij op "Wil je dat ik wegga Rhine?" vroeg hij met een scheef gezicht. De twijfels die ze had, die kon hij voelen. Misschien was het beter als hij wegging, dan kon zij nadenken. Maar toch bleef hij staan, hij wilde bij haar zijn, ook al was dit niet goed, voelde dit voor haar niet goed.

"Ik weet het" mompelde hij en hij keek naar de grond, ze zag wel dat hij beschaamd was. Ze had hem eigenlijk nog niet zo vaak zo kwetsbaar gezien, hij leek haar meestal net zo sterk en onoverwinnelijk. "Hn." Mompelde hij en hij keek naar haar bord "Eet wat." Rhine keek even naar het bord. Ja het eten zag er heerlijk uit en ergens had ze best honger maar ze kon zichzelf er niet toe zetten om te gaan zitten het voelde verkeerd. "Je weet hoeveel jij voor me betekent en hoeveel die trainingen voor mij beteken, ze zorgen ervoor dat ik me goed in mijn vel voel en veel gelukkiger ben. Ik beloof je, ik zal minderen en ik zal meer bij je zijn. Ik had gewoon een lastig momentje, het spijt me dat ik zo uitgevlogen ben... Het spijt me zo." Langzaam stond hij op. Ze keek hem aan ze voelde dat tranen weer opkomen maar ze mocht er niet aan toegeven. Ze wist dat hij het niet lang zou volhouden dat hij weer zou gaan trainen ja dat zou hij doen eht was gewoon een drang in hem. Rhine beet op haar lip en probeerde na te denken Langzaam stond hij op "Wil je dat ik wegga Rhine?" vroeg hij met een scheef gezicht. Ze keek hem aan ging naar hem toe en omhelde hem haar hoofd tegen zijn borst. Nee blijf voor het ontbijt... Zei ze zachtjes voor ze hem losliet en aan tafel ging zitten. Ja een pauze zou haar goed doen maar ze wilde hem wel nog in haar buurt ze wilde hem als vriend en wie weet als alles op zijn plaats stond kon ze weer bij hem zijn. Maar voor nu wist ze het niet...

"Ik weet het" mompelde hij en hij keek naar de grond. "Hn." Mompelde hij en hij keek naar haar bord "Eet wat." Rhine keek even naar het bord, maar ze raakte het niet aan, tot zijn grote irritatie. "Je weet hoeveel jij voor me betekent en hoeveel die trainingen voor mij beteken, ze zorgen ervoor dat ik me goed in mijn vel voel en veel gelukkiger ben. Ik beloof je, ik zal minderen en ik zal meer bij je zijn. Ik had gewoon een lastig momentje, het spijt me dat ik zo uitgevlogen ben... Het spijt me zo." Langzaam stond hij op. Wil je dat ik wegga Rhine?" vroeg hij met een scheef gezicht. Ze keek hem aan ging naar hem toe en omhelde hem haar hoofd tegen zijn borst. Nee blijf voor het ontbijt... Zei ze zachtjes voor ze hem losliet en aan tafel ging zitten. "Hmn, ik wil niet blijven, je hebt me te veel pijn... Gedaan..." Een grom ontsnapte uit zijn mond en hij werd groter en zijn demoon kwam tot leven. "Pain... Agony... My hatred burns through the cavernous deeps." De demoon greep Rhine vast bij haar keel en keek haar vol haat aan. "I hate you... " Hij smeet haar op de grond en keek haar geamuseerd aan terwijl zijn arm elektriciteit begon af te geven. "You're going down!" bulderde hij en zo leek het ook maar, de demoon had Sasuke in zijn macht. Niets zou dat nog kunnen veranderen. Niets zou hem nog kunnen veranderen. De haat had hem helemaal opgeslokt. Hij hief zijn hand hoog maar hij werd tegengehouden door iemand.

(Fwinn mag het topic binnenkomen)

Rhine wist niet meer waar ze aan toe was. Ze was in de war en ze voelde iets vreemds aan hem alsof hij anders was. "Hmn, ik wil niet blijven, je hebt me te veel pijn... Gedaan..." Een grom ontsnapte uit zijn mond en hij werd groter en zijn demoon kwam tot leven. Rhine keek hem met grote ogen aan. Hier was ze bang voor geweest hiervoor had ze hem willen laten stoppen met trainen. Ze wist dat het slecht voor hem zou zijn, hem tot waanzin zou drijven en dat was wel degelijk het geval haar oude kwelgeest was in hem ontwaakt. "Pain... Agony... My hatred burns through the cavernous deeps." De demoon greep Rhine vast bij haar keel en keek haar vol haat aan. Rhine hapte naar adem haar ogen groot van angst. Ja hij was het enige wezen dat haar angst aanjaagde. Rhine was zowat verlamt van angst haar handen probeerde zijn klauw van ahar keel te halen maar het lukte niet hij was te sterk. Ze keek hem recht in zijn beangstigende ogen. "sa...sasuke..." Zei ze met een stem die bijna onhoorbaar was. "I hate you... " Hij smeet haar op de grond en keek haar geamuseerd aan terwijl zijn arm elektriciteit begon af te geven. Rhine vloog met haar rug tegen de muur en ze kuchte wat bloed uit. Ze zag de elektriciteit en ze slikte maar ze ging geen dekking zoeken het had geen zin er was niets om dekking achter te zoeken. de kamer werd verlicht door zijn bliksem. Tranen stonden in haar ogen maar het waren geen tranen van angst. nee het waren tranen van verdriet ze kon het niet geloven wat er van sasuke geworden was. Ja Rhine had dit al eerder gezien als klein kind maar dit keer was het anders. Nu was zij groter, kende ze het monster...had ze van hem gehouden en nu was ze zeker dat ze wel degelijk tot stof zou vergaan...

"I hate you... " Hij smeet haar op de grond en keek haar geamuseerd aan terwijl zijn arm elektriciteit begon af te geven. "You're going down!" bulderde hij en zo leek het ook maar, de demoon had Sasuke in zijn macht. Niets zou dat nog kunnen veranderen. Niets zou hem nog kunnen veranderen. De haat had hem helemaal opgeslokt. Hij hief zijn hand hoog maar hij werd tegengehouden door iemand. Een geleiachtige substantie hield hem tegen en hij werd tegen een muur geplakt. De jongen die dit had gedaan liep naar Rhine toe en Sasuke gromde. De jongen omarmde Rhine vluchtig en duwde zich tegen de tafelpoot weg en met behulp van wat luchtmagie schoten ze wat naar achteren totdat ze een muur tegenkwamen. 'Het lijkt dat iedere keer dat ik je tegen kom, ik je uit de problemen moet halen..' zei de jongen tegen Rhine en Sasuke liet zijn hand zakken, maar de elektriciteit bleef uit zijn hand komen. 'Pas op wat je met die hand doet, voor je het weet raakt er iemand gewond...' sprak hij. 'En er gaat hier helemaal niemand neer...' sprak hij protesterend. En bewoog zijn vinger afkeurend. Sasuke veranderde weer in zichzelf en hij keek vol haat naar de jongen die hem had tegengehouden. Een grijns ontstond op zijn gezicht "You lack hatred." Hij balde zijn hand tot een vuist en sloeg recht in het gezicht van de jongen. Daarna begon Sasuke te lachen en zijn ogen werden vuurrood. Bloed kwam ook nog eens uit zijn linkeroog en hij keek geamuseerd naar de twee. Maar geen woord verliet zijn lippen. "Het kan me niet schelen als iemand hier doodgaat, al ben ik het. " zei hij zonder enige emotie en zijn rode ogen op de jongen gemunt. "Ik heb mijn tweede vorm perfect onder controle trouwens." zei hij met een brede gemene grijns naar RHine.

Rhine keek op toen de klap die ze verwacht had niet kwam. Nee hij werd tegengehouden..door Fwinn? Man wat was ze blij dat hij hier was, maar ergens vond ze het ook erg nu liep hij dus al weer gevaar door haar. Ze wist niet wat hij deed met dat gelige spul dat rond zijn arm zat maar het leek wel te werken. Ja want een moment later leek sasuke wel vastgeplakt te zijn aan de muur. Ze keek naar Fwinn die op zijn knieën voor haar was komen zitten en haar vervolgens omarmde. Rhine slikte. Ze leek door de angst geen gevoel te hebben in haar lichaam. Nu wist ze dus weer hoe het voelde om verlamd te zijn van angst. Haar blik gleed van Fwinn naar Sasuke toe, wie ondertussen van de muur los was geraakt. Ze wist niet hoe Fwinn het deed of waarom hij zijn kop voor haar waagde. Ze voelde hoe ze bewogen en naar een muur toe schoven. deed hij dat? Dat moest wel. Hij ving de klap op van de botsing tegen een andere muur, Rhine bleef naar hem kijken haar blik leeg en verward. Ja mensen die Rhine nu kende hadden haar zeker nog nooit zo kwetsbaar en bang gezien. nee Rhine was nooit bang dat liet ze zichzelf niet toe maar nu, bij dit wezen werd ze gevuld door angst en paniek. ja ze werd weer de twaalfjarige rhine die zag hoe het beest alles wat ze lief had van haar afnam. Rhine keek Fwinn vervreemd aan bij zijn plagende woorden. Ze leken niet helemaal tot haar door te dringen alsof niets haar nog echt kon raken. Bloed spijpelde langs haar mondhoek naar beneden. Uiteindelijk kreeg ze er
toch wat uit haar blik vertoonde nu ook bezorgdheid. "Fwinn...ik had je toch gezegd..." Ze hoestte even. ...Niet roekeloos te zijn... Zei ze terwijl haar ene mondhoek lichtjes omhoog kwam. Maar dat was maar schijn een reflex die ze had opgebouwd maar vanbinnen ging haar hart tekeer van de angst die haar vulde. Hij stond op en liep naar Sasuke toe. Rhine probeerde rechter te gaan zitten maar ze voelde iets pijnlijks aan haar zij. Fijn had ze hoogst waarschijnlijk iets gebroken. Ook voelde ze wat warms aan haar nek, waar sasuke haar een moment geleden nog ruw had vastgehouden. Ze zag dat de bliksem nog niet verdwenen was, ja dit was foute boel heel erg foute boel! Fwinn begaf zich echt in oorlogs gebied en ergens wenste ze dat hij nooit was binnengekomen dan kon sasuke in ieder geval niemand anders dan haar pijn doen. Sasuke werd zichzelf weer of nja eigenlijk leek hij weer op zich zelf ze kon voelen dat hij zichzelf niet was, dat was hij een tijdje al niet meer. Ze zag hoe hij fwinn sloeg en het nog grappig leek te vinden ook. Nu voelde ze dat woede ook naar boven kwam. Dat hij haar wat wilde aandoen kon ze nog begrijpen maar hij moest verdorie onschuldige mensen met rust laten! Zijn ogen zagen nog roder dan normaal en ze bloedde zelfs?! Rhine keek hem aan ze vermandde zichzelf en vergat haar angst. "Je bent gék! Helemaal gek sasuke Uchiha!" Riep ze naar hem. Ja nu was ze kwaad heel kwaad zelfs. Maar wat kon ze doen? "Je hebt dat ding helemaal niet onder controle! Je bent helemaal doorgeslagen en bezeten van macht...Dat heeft je ziel nog zwarter gemaakt dan de mijne!" Riep ze uit.

Een getrouwd snel dat elkaar bijna vermoord? gehehehe...xD
Maar helaas ze gaan wel uit elkaar, sasuke verdwijnt namelijk een tijdje.

Sasuke stond recht over een of andere vreemde die het goed bedoelde bij Rhine blijkbaar. Niet dat het hem iets kon schelen. Na dit gedoe zou hij weggaan. Hij verkocht de jongen een vuistslag en meteen daarna begon Rhine te schreeuwen: "Je bent gék! Helemaal gek sasuke Uchiha!" Sasuke begon duivels te lachen. "Stom wichtje toch, wat had je nou gedacht?!" zei hij al gierend van het lachen. "Je hebt dat ding helemaal niet onder controle! Je bent helemaal doorgeslagen en bezeten van macht...Dat heeft je ziel nog zwarter gemaakt dan de mijne!" Riep ze uit. "Je kent me niet eens dus denk voor je spreekt kind" zei hij met een onverschillige blik. 'Je hoort de dame...ik ben er mee eens...' sprak de jongen die zuchtte en ging toen klaar staan. Hij zette zich af en greep Sasuke bij zijn schouder om hem tegen de muur aan te duwen. Hij sloeg met zijn vuist tegen de maagstreek van de jongen aan. 'Ik hoop dat je er van geniet. Ik ben niet gediend van mensen die anderen het leven willen benemen.' Sasuke lachtte en keek de jongen met zijn bloedrode ogen aan. "I don't care about you or anybody else."
'Scheer je weg bij Rhine, of ik zorg er zelf voor dat je wegrent als een klein kind dat een spook dacht te zien..' sprak de jongen en duwde hem daarna ruw tegen de muur om zijn weg richting Rhine te maken. "Amaterasu" zei Sasuke en hij zette de jongen vast in zwarte vlammen. Dan liep hij vervolgens de kamer uit, om dan voor een tijd naar shadra te verdwijnen..

(topic uit )

Rhine keek naar Fwinn toen hij haar opmerking beantwoorde. Aha dus hij vond het niet roekeloos dat hij een kamer binnenstormde en een bliksemsturende demonische gek vast greep en hem tegen een muur plakte? Juist ja daar was echt zeer goed over na gedacht. Als ze niet in shock was door de angst en als ze niet in levensgevaar verkeerde had ze waarschijnlijk iets in die aard geantwoord maar nu nu zweeg ze. Ze verbaasde zich er nog steeds over hoe moedig en sterk Fwinn eigenlijk wel was. Hij ging Sasuke niet bepaald zachtaardig te lijf. Er was een tijd geweest dat ze iedereen die Sasuke nog maar met een haar aanraakte tot moes had gestampt maar nu nu liet ze Fwinn begaan. sasuke was haar sasuke niet meer, hij was niet meer de jongen waar ze van hield. nee hij was weer het beest dat haar ouders had gedood, dat haar hele familie had gedood, dat haar hele leven had gevuld met duisternis. Zo had ze Fwinn eigenlijk ook nog nooit gezien. Zo kil en...Ze wist er niet eens een term voor. Ze voelde zich waardeloos ze kon hem niet helpen, en ze kon sasuke niet helpen. Ze had het geprobeerd en dit was het resultaat geweest. Dat hij haar wilde doden en dat Fwinn haar kwam beschermen met gevaar voor zijn eigen leven. Tot haar grote verbazing sloeg Sasuke niet terug nee hij viel alleen aan met woorden. Met de bijnaam die hij steeds vaker voor haar gebruikte 'dom wichtje' Het deed pijn als hij het zei maar ze negeerde het. Toen hij zei dat ze hem niet kende klemde ze haar kaken op elkaar. "Dat is waar, ik kende je ooit in iets dat een ver verleden lijkt. Maar het monster dat je nu bent wil ik niet eens kennen." Zei ze met een kille stem. ookal deden de woorden haar pijn. Ze zag hoe hij vertrok maar Fwinn in zwart vuur zette. Rhine keek ernaar. Ze wist hoe ze het vuur moest doven dat had Sasuke haar ooit geleerd voor hij zo was geworden. Ze strekte haar arme schaduwen gingen naar het vuur toe wraten de zuurstogf van eht vuur weg waardoor het kromp en doofde. Rhine dwong zichzelf om recht te staan met een gepijnigd gezicht en een kleine kreun stond ze op haar benen. Ze stond een beetje wankel maar het ging wel. Ze zuchtte en keek met een gepijnigde blik naar de deur waar sasuke uit verdwenen was. "En van zoiets dacht je dus te houden" Mompelde ze tegen zichzelf. Ze richtte haar blik naar fwinn en trok haar ene mondhoek lichtelijk op. "Gaat het met je?" Vroeg ze met een zachte stem. Ja die klap op zijn kaak had vast pijn gedaan.

ze schrok wel even toen de ramen openvlogen. Maar al gauw had ze door dat dat door Fwinns toedoen kwam. Eigenlijk had ze dat wel kunnen verwachten aangezien zij nog Sasuke echt goed waren in wind magie. Ja in de vlammenzee was het vast heet geweest en veel zuurstof zou er ook wel niet geweest zijn. Maar hij verbrandde niet, nog niet allesinds. hij was zo slim geweest om een klein membraan te creëren dat hem een tijdje beschermde tegen de ergste hitte. Gelukkig had Rhine uitgevogeld hoe ze die vlammen moest doven anders had dit heel slecht kunnen aflopen. Ze zag duidelijk aan Fwinn dat hij kennelijk even moeite had met zijn ademhaling, wat natuurlijk zeer begrijpelijk was als je nagaat dat hij zonet uit een cirkel van vuur kwam. Zijn beschermende membraan brokkelde als glas uit elkaar. awtsh ja dat ding was dus echt wel heel heet geworden. Zwijgzaam hijgde hij en keek richting Rhine. Ze keek hem ook aan, met schuld in haar ogen. Het was haar schuld dat zijn kaak pijn deed, dat hij bijna verbrand was en dat hij nu in ademnood was...allemaal haar fout. dat was de vloek van degene die zich toch in haar buurt waagden, die het voor haar opnamen het liep altijd slecht met hun af. Ze keek verbaasd op toen hij naar haar toe kwam en haar arm achter zijn nek legde alvores hij haar optilde. Wat was hij van plan? En waarom hielp hij haar eigenlijk? Ze vroeg zich af waar hij haar heen bracht en ze hoopte vurig dat het niet de ziekenzaal zou zijn. Ze had geen zin om onderzocht te worden door een dokter die ongetwijfeld ook zou vragen naar het verdachte litteken op haar heup. nee dat ging ze dus mooi niet gaan uitleggen! maar gelukkig hij bracht haar gewoon naar de studie ruimte en legde haar daar in de zachte ligzetel. Ze had net als hij niets gezegd en ze keek hem aan toen hij begon te spreken. Enkel wat blauw? Haar blik gleed bezorgd naar zijn wang daar moest echt ijs op gelegd worden anders zou het alleen maar dikker worden. Ze verstijfde even toen zijn hand naar haar gezicht kwam maar ze kalmeerde weer toen ze merkte dat hij alleen maar een lok uit haar gezicht streek. Tja Rhine en aanrakingen het was een ingewikkeld iets. Toen hij vroeg of het met haar ging zuchtte ze even en wendde ze haar blik af. "het gaat wel.." zei ze zachtjes. met haar vingers voelde ze in haar nek waar sasuke haar eerder vast gegrepen had. Ze kon zo de lijnen van zijn kluwen volgen door het gedroogde bloed. Fijn er kon nog wel een littekentje bij. En ja op haar zij zou ze wel een blauwe plek krijgen van de val tegen de muur. En ze had gezworen dat ze iets had horen kraken en aan de pijn rond haar maag streek te voelen was dat waarschijnlijk een rib geweest. Ach ja dat zou wel genezen, nee de enige pijn die niet snel zou over gaan, als die al over ging was de pijn die ze inwendig voelde. Ze richtte haar blik weer op fwinn en ze trok haar ene mondhoek lichtjes omhoog. Eigenlijk zat er wel iets grappigs in hun ontmoetingen. iedere keer dat ze elkaar zagen raakte ze verzeild in een strijd en werd er op het einde de ene door de andere gedragen. En ergens was ze heel dankbaar dat zij degene was die gedragen moest worden en niet hij ze wilde niet dat hij gewond raakte door haar. "Je had niet hoeven helpen hoor..." Mompelde ze zachtjes. Ze begon weer te piekeren. Was het niet beter geweest als sasuke in zijn opzet geslaagd was? Als hij haar had kunnen doden? Was alles dan niet beter geweest? Rhine begon er sterk aan te twijfelen. "Waarom heb je me eigenlijk geholpen? het enige wat ik ooit voor jouw gedaan heb is je whisky vernielen en je bijna laten mollen door een stelletje noise." Zei ze terwijl ze hem aankeek. ze probeerde het verdriet in haar lege blauwe ogen te verhullen maar ze slaagde er niet in.

Ze was blij dat ze zo'n goede kwaliteit zetel hadden hier , en dat Fwinn dat had geweten. zelf kwam ze hier eigenlijk nooit. Als ze al studeerde deed ze dat buiten in de natuur en niet binnen in een ruimte met anderen. het idee alleen al gaf haar de kriebels. In een ruimte zitten met allemaal andere leerlingen en dat als het niet verplicht was, nee dat zag ze echt niet zitten. ze meed klaslokalen al zo vaak als mogelijk dus een studieruimte, daar zou je rhine nooit uit vrije wil aantreffen. Oké kennelijk geloofde hij haar dus niet toen ze zei dat het wel ging, oké mischien was dat wel terecht maar toegeven wou ze het niet. Ze hield net zo min van medelijden als hij. ze deed liever alles op haar eentje dat maakte alles makkelijker en dan was ze niet verantwoordelijk voor het leven van anderen. Ze keek hem even gemaakt zuur aan. "Ik heb niet bij iedere beweging pijn hoor." Mopperde ze en om haar woorden kracht bij te leggen probeerde ze rechter te gaan zitten, dom plan dus. met een flinke pijnscheut van haar ribben liet ze zich licht kreunend weer zakken. Wel verdraait. Nu had ze zijn gelijk dus bewezen en het tegengestelde gedaan van wat ze eigenlijk had willen doen. ze volgde hem met haar ogen. kennelijk was hij over iets aan het speculeren. wat wist ze niet precies maar ze had zo het gevoel dat zij wel eens het hoofdonderwerp kon zijn. Haar vraag vond hij dus komisch en natuurlijk moest hij met een tegenargument komen. hij liep weer naar haar toe en ze werd over haar kaak gestreeld. Ze raaide met haar ogen en trok haar ene mondhoek een stukje omhoog. "oké, ja ik heb je naar de ziekenzaal gebracht....Maar zonder mij had je daar niet gelegen." opperde ze terug. ja rhine was een vrouw en die moeten nu eenmaal het laatste woord kunnen hebben. Ze keek hem vragend en misschien zelfs een tikje wantrouwend aan toen hij haar vroeg om stil te liggen en vervolgens zijn armen gekruist boven haar bewoog. Wat was hij van plan?! Hij sprak woorden met een lage stem in een andere taal. Was hij met magie bezig? Vanonder Fwinn kwam er een donkerpaarse gloed en stuurde een opwaartse wind waardoor zijn kleding en haren begonnen te wapperen. Rhine keek naar de cirkels en bolletjes die om haar heen begonnen e zweven. ze kende deze magie niet maar ze wist wel dat het geen helende magie was het was iets anders...Rhine voelde iets ze hoorde weer iets kraken en iets terug schieten. de pijn in haar buik werd minder, ademen deed geen pijn meer en het drukkende gevoel verdween als sneeuw voor de zon. Ze wist niet wat hij uitgespookt had, maar het werkte wel en daarvoor was ze hem heel dankbaar. De cirkels verdwenen en Rhines blik gleed naar Fwinn wiens haar en kleren weer naar beneden zakte. Hij heeg en het leek wel alsof hij niet lang meer op zijn benen kon staan. Haar blik werd lichtelijk ongerust. Hij schoof Rhine's benen wat opzij zodat hij naast haar kon zitten terwijl ze lag en hij boog wat voorover. Ze richtte haar hoofd op en zag hem grinniken. "Aha..." zei ze terwijl ze het aan het verwerken was. Rhine twijfelde even maar zette zich toen wel rechter. Het voelde stijf en vreemd en voorover buigen was nog wat pijnlijk maar alles voelde veel beter. een glimlach kwam op haar gelaat ze draaide haar hoofd naar Fwinn toe. Ze boog zich naar hem toe en gaf hem een vluchtige zoen op zijn wang. "bedankt" Zei ze met een kleine glimlach. ze bedoelde niets met de kus, het was lauther en alleen een bedankje voor zijn hulp. Ze zuchtte en staarde voor zich uit. ja haar wondes waren beter maar de herinneringen stonden op haar netvlies gebrand. De moordadige blik in zijn ogen die enkel en alleen voor haar bedoelt was geweest. ze kneep haar ogen even dicht en schudde toen haar hoofd, nee ze mocht er niet aan denken. Ze richtte zich op de vermoeide Fwinn. nog steeds lag er een lichte bezorgdheid in haar blik. maar ook nieuwsgierigheid brandde in haar. "Wat voor magie was dat net?" Vroeg ze haar blik op hem rustend.