Vanilla .
 PROFILEReal Name : SanNi Posts : 714 MAGICIAN✦ CHARACTER ✦Magic: { ᴀ } ɪ ʀKlas: master Savvie.Partner: вєcαυѕє уσυ αяє му кιηg αη∂ ι αм уσυя ℓισηнєαят.
 |  Onderwerp: just a Devils child || Chotd.  do sep 13 2012, 09:59 | |
| Bij uitzondering was het meisje een keer op tijd wakker, ze deed niet aan wekkers. Bij uitzondering stond ze een keer niet te lang onder de douche. Bij uitzondering had ze precies de juiste boeken in haar tas gedumpt. Bij uitzondering stond haar helemaal niks in de weg om gewoon naar de les te gaan en een keertje niet te spijbelen. Je kon het gerust een wonder noemen.. Met een slaperig hoofd liep het kleine meisje door de bijna nog onbekende gangen van de school. Hoe lang woonde ze hier al? Een hele tijd en het feit dat ze nog steeds niet wist waar welk lokaal was bewees alleen maar dat ze echt veel te weinig naar de lessen ging. Typisch iets voor Zahn dat ze trouwens geen problemen kreeg met het schoolhoofd. Of hij had haar ondertussen al aan gesproken, maar ze was het vergeten – ook heel goed mogelijk..
Haar voeten brachten het meisje naar het aarde-lokaal waar ze, het toeval zat haar mee, ook les had. Ze liep naar binnen, smeet haar versleten, groene tas op een willekeurige tafel en keek om zich heen. Met een gaap nam ze de vreemde gezichten in zich op. Ongetwijfeld zaten er personen tussen met wie ze gepraat had, misschien zaten er mensen tussen die dachten bevriend met het meisje te zijn – maar zijzelf herkende niemand. Haar felle ogen vielen op de leraar die haar argwanend aan keek: bang dat ze iets zou flikken. Zahn gaapte hem aan en kantelde haar hoofd. Op dat moment besloot ze iets. Ze besloot dat ze hier helemaal niet wou zijn en onmiddellijk pakte ze haar tas en liep het lokaal weer uit: zonder ook maar een woord te zeggen.
Moe, het was ook gewoon te vroeg. Sjokkend liep ze door de gangen. Ze volgde enkele leerlingen die wel braaf naar de les ging en bleef stil staan toen de bel ging en de gangen opeens verrassend leeg waren. De vurige dame trok haar wenkbrauw op en liet de leegte op haar in werken.
Verveeld begon ze rondjes om haar eigen as te draaien. De verveling, de verveling. Bovendien had ze evenveel energie als een schildpad op het droge land: geen dus. Ze stopte pas met draaien en dwalen toen ze een aanwezigheid op merkte. Haar ogen vonden een rug die van haar af liep, waarschijnlijk had het persoon langs haar gelopen zonder dat ze hem/haar opgemerkt had. Onmiddellijk bekroop een grijns haar jonge gezicht.
Haar voeten leken door de lucht te zweven terwijl ze op de vreemdeling af huppelde. Achter hem, haar?, hield ze stil en plaatste zonder enige waarschuwing haar armen om de persoon heen. Hm, ze voelde geen huid. Langzaam kropen haar handen naar boven om de ogen van het persoon voor haar af te dekken. Ja, dit was huid. Zonder enig woord te verspillen liet ze haar magie los en stal de energie van het persoon wie ze zijn/haar ogen had gesloten. Ze kon al voelen hoe ze langzaam wakker werd en haar energie bij gevuld werd. Een tevreden grijns speelde op haar lippen.
kijk maar of je doet alsof ze elkaar kennen of niet, maakt me eigenlijk niet zo heel veel uit c: |
|
|
