Lockt up.

Diva was in een keer recht door gelopen naar de kerkers. Ze liep helemaal door naar het achterste celblok. Ze had besloten zichzelf op te sluiten. Dan hoefde ze tenminste nooit meer zoiets mee te maken als Savador bij Solomon had gedaan. Ze maakte de cel open en sloot hem met een magisch slot achter zich. Ze liep naar een schaduwplek helemaal achterin de cel en ging daar tegen de muur zitten. Ze sloeg haar armen om haar knieen en liet haar kin op haar opgetrokken knieen steunen terwijl er zwijgend tranen over haar wangen gleden. Ze was Solomon kwijt. Voorgoed waarschijnlijk.

Savador sloot de deur van de kerkers achter zich en liep langzaam door de gangen. Diva had hem waarschijnlijk al aan horen komen. Hij liep door naar het achterste celblok en zag haar daar huilend en in stilte zitten. Hij keek even spijtig op haar neer en liet zich met zijn rug tegen de muur omlaag zakken tot hij tegenover haar op de grond zat. Enkel het tralies hield hen nu op afstand. Hij staarde haar een lange tijd zwijgend aan, maar moest toen plotseling zijn ogen dichtknijpen en een hand voor zijn mond slaan wanneer hij iets door zijn keel omhoog voelde komen en verstrikt raakte in een hevige hoestbui. Een klein beetje bloed droop van zijn vingers af die hij nog steeds tegen zijn mond gedrukt had. Dingen opslokken in zijn slangenvorm was mogelijk, maar had zo zijn nadelen wanneer hij zijn menselijke gedaante weer aannam. Savador negeerde wat er zojuist gebeurd was en veegde zijn bebloede hand afwezig aan zijn broek af.

Diva keek even op toen ze voetstappen door de gangen hoorde weergalmen. Toen ze zag dat het Savador was richtte ze haar blik weer naar de grond. Ze sprak niet maar schudde licht wat aantoonde dat ze haar tranen in hield. Ze voelde dat Savador aan aanstaarde maar keek niet terug. Toen hij moest hoesten keek ze heel even van onder haar wimpers naar hem maar wendde al snel haar blik weer af naar de grond. Haar haren gleden over haar schouders langs haar gezicht. De punten lagen op de vochtige vloer zodat haar haren bij de punten doorweekt raakte.

Savador richtte zijn blik weer op Diva maar zag haar enkel naar de grond kijken. Al vanaf het moment dat hij binnenkwam had ze haar volle aandacht op de grond gericht. Hij streek even ongemakkelijk met een hand over zijn lange haren terwijl hij in zijn hoofd naar woorden zocht om een voorzichtige zin mee te beginnen. 'Solomon leeft nog,' begon hij zo zacht dat het bijna niet te verstaan was. Hij staarde peinzend naar zijn handen in zijn schoot. Leefde Solomon inderdaad nog? Dat moest wel, zolang zat hij toch niet in zijn lijf? Savador balde een hand krampachtig tot een vuist en hoopte maar dat hij de waarheid sprak. Solomon doden was wat hij het liefste zou doen, maar niet als Diva hem daardoor niet meer zou vergeven. Hij kon alleen maar hoop houden dat hij nog in leven was.

Diva liet uit niets blijken dat ze Savador gehoord had. Maar uiteindelijk keek ze naar hem op. Zijn blik verried haar angst. Hij wist het niet zeker. Misschien was Solomon alsnog dood. Diva bleef Savador voor een paar tellen zwijgend aankijken. ''Als dat alles is wat U komt vertellen. Dan dank ik U'' zei ze zacht. Meteen daarna ging haar blik weer naar de grond. Haar blik was treurig en ergens ook onderdanig. Ze slaakte een zachte onhoorbare zucht.

Solomon kwam met stevige passen de kerkers in lopen. Hij had zich eerst moeten omkleden op zijn etage omdat zijn kleding nog onder het slijm had gezeten. Dat was zeker geen prettige ervaring geweest. In plaats van een wit pak droeg hij nu een zwarte. Hij zag Savador al zitten en wist direct dat Diva daar ook moest zijn. Hij liep naar de twee toe maar integenstelling tot Savador bleef Solomon bij de trailies staan. ''Diva, alstjeblieft neem het hem niet kwalijk. Zijn reactie was vrij begrijpelijk. Jij zou hetzelfde gedaan hebben als iemand twee zwaarden tegen jou keel hield. Kom op. Met jezelf opsluiten bereik je niets.'' Solomon's stem klonk warm en vol begrip en charme. Een beetje zoals altijd maar nu leek het nog meer.

Diva keek pas weer op toen ze Solomon's warme stem herkende. Ze zweeg na zijn woorden te hebben gehoord. Weer opnieuw liet die stem haar hart een klein beetje smelten. Langzaam stond ze op met de muur achter zich als steun. Met kleine passen liep ze naar de deur waar Solomon stond. Ze keek hem recht in zijn ogen aan. Ze streek een paar blonde lokken uit zijn gezicht en streek langs zijn wang met haar vingertoppen. Daarna maakte ze de deur weer open en omhelsde Solomon stevig. Ze begroef haar gezicht in zijn blonde lokken die inmiddels al in zijn nek hingen.

Solomon glimlachte toen Diva opstond. Ze bewoog tenminste dan enkel naar de grond te kijken. Hij stond het toe dat ze langs zijn wang en door zijn haren streek. Hij had alleen niet verwacht dat Diva hem zou omhelzen. Een beetje onhandig legde hij zijn handen op haar heupen. Toen ze haar gezicht in zijn haren begroef streek Solomon even geruststellend met een hand door haar haren. ''Ik kan wel wat hebben hoor. Je was toch niet echt ongerust over me he?'' zei hij zacht om haar een beetje gerust te stellen.

Savador hoorde voetstappen door de gangen galmen en wist dat het Solomon was. Voor een keer stuurde hij hem niet met botte woorden weg; hij bleef afwezig naar de grond staren, want hij wist dat er iets van een omhelzing of een zoen zou komen. Toen hij juist was loerde hij even door een paar zwarte lokken naar de twee maar sloot toen even zijn ogen. Hij hoefde het niet te zien. Hij hielp zichzelf aan de muur overeind en richtte zijn blik op het einde van de gang. Solomon had hem begrepen; hij had begrepen waarom hij hem opat en niet veel mensen die hij niet mocht konden nog zoiets zeggen na de binnenkant van zijn lijf te hebben gezien. Hij had dood kunnen zijn, maar alsnog toonde hij begrip. 'Dat pak betaal ik wel,' zei hij zacht. Savador wankelde verder de gang in, een stuk bij de twee vandaan. Hij merkte dat zijn misselijkheid een stuk minder was. Over zijn schouder wierp hij Diva een zachte blik toe. 'Schoonheid, wil je even meekomen? Ik heb iets voor je verjaardag.' Hij leek Solomon ook even aan te kijken maar wendde zijn blik toen weer af. Het kon hem nu niet veel schelen als hij ook meekwam of niet.

Diva schudde even heel licht haar hoofd op Solomon's woorden. ''Je haar wordt lang'' fluisterde ze daarna zachtjes tegen hem. Nog even en het zou tot over zijn schouders vallen. Ze keek Savador even verbaasd aan toen hij tegen Solomon zei dat hij zijn pak wel betaalde. Dat was iets wat Diva niet van hem verwacht had. Ze liet Solomon voorzichtig los toen Savador zei dat hij iets voor haar verjaardag had. Ze keek hem even onzeker aan, bang om hem weer kwijt te raken zodra ze hem losliet. Uiteindelijk liet ze hem wel los en liep zwijgend achter Savador aan. Ze was om eerlijk te zijn wel benieuwd naar wat hij dan had.

Aan de voetstappen achter hem merkte Savador dat Diva hem volgde. Met een kleine glimlach leidde hij haar door een doolhof van een aantal verborgen gangen naar een kamer. Aan de ijzeren sandalen die op een metalen rooster stonden bij het haardvuur, zwepen en kattenstaarten aan de muur en kettingen met handboeien aan het plafond kon je zien dat dit de martelkamer was. Maar hij kwam hier nu niet om iemand te martelen; dit was één van zijn favoriete ontspanningsplaatsen, en hier had hij Diva's cadeaus verborgen. Savador wenkte haar dichterbij te komen en rommelde in een kastje van een oud stoffig bureau. Uit het kastje haalde hij een lichtblauwe en een zachtroze kartonnen box vandaan en zette die op het tafelblad. Hij keek Diva met een rood hoofd aan en schoof de boxen naar haar toe. Ze waren beiden gevuld met allerlei handige spullen voor de verzorging van een baby; de blauwe voor een jongen en de roze uiteraard voor een meisje. Savador ging er bij zitten en streek wat verlegen aan een haarlok. Hij had het immers geen leuk karwei gevonden om als man een babywinkel in te wandelen.

Diva liep zwijgend achter Savador aan. Ze vroeg niet waar ze heen gingen. Ze keek ook niet op of om maar bleef strak naar Savador's rug kijken. Het verbaasde haar ook niet veel dat ze eindigde in de martelkamer. Diva kende Savador wel een beetje en wist dat hij hier graag kwam om te ontspannen. Zelf had Diva het niet zo met de vochtige kerkers maar ook zij moest eerlijk bekennen dat ze vreemd genoeg in de martelkamer het best kon ontspannen. Ze bleef even in de deuropening staan totdat Savador haar dichterbij wenkte. Ze liep naar de andere kant van het bureau. Ze keek Savador even verbaasd aan toen hij twee kartonnen bozen naar haar toe schoof. Ze keek erin en zag dat het verzorgings spullen voor hun kinderen waren. Een kleine glimlach verscheen rond Diva's lippen. Maar die veranderde al snel in een grote grijns als ze eraan dacht hoe ongemakkelijk Savador zich wel niet in de winkel waar dit spul vandaan kwam moest hebben gevoeld. Diva keek weer naar hem op en liep om het bureau heen. Ze sloeg haar armen om Savador's middel. Hij was langer dan Solomon dus bij zijn nek kon ze niet komen tenzij ze op haar tenen moest staan. ''Dank U wel'' zei ze zachtjes tegen hem.

(Ben zo even eten)

Savador liet zijn haarlok los toen Diva haar armen om zijn middel sloeg en legde zijn armen om haar heen. Hij tilde haar hoog op zodat ze nu op dezelfde hoogte zat als hijzelf en drukte een kus op haar lippen. 'Graag gedaan, schoonheid,' zei hij zacht. Hij hield haar stevig vast bij haar onderbenen en bleef haar grijnzend aankijken. 'Als je denkt dat dat alles is..,' zei hij zacht in haar oor. Hij zette haar op de rand van het bureau neer en liep naar een andere kast toe. Hij moest een flinke ruk aan de stroeve deur geven om die te openen en haalde er een langwerpig voorwerp uit, ingepakt met wit papier. Hij liep er glimlachend mee terug naar Diva en schoof het papier eraf. Een zwarte schede gezet met een grote rode robijn aan de bovenkant glansde in het kleine beetje licht van het dovende haardvuur. Savador trok er een dun maar lang zwaard uit en verblindde er haast zijn eigen ogen mee. Hij schoof het weer terug in de schede en keek Diva weer glimlachend aan. 'Weet je waarom ze dit zwaard Esiath noemen? Het betekent 'flits van schaduw' in de Oude Taal.' Hij duwde het zwaard in Diva's handen en streek een lok achter haar oor. 'Wellicht komt het van pas tijdens je trainingen?' zei Savador met een klein grijnsje.

(Okee smakelijk)

Diva's blik werd nog verbaasder dan eerst toen Savador zei dat dat nog niet alles was. Ze bleef kalm zitten en wachtte tot Savador met iets langwerpigs terug kwam lopen. Toen hij het papier eraf haalde herkende Diva het langwerpige ding direct als de schede van een zwaard. Toen Savador de naam Esiath liet vallen werden Diva's ogen groot van ongeloof. Ze had gelezen over dat zwaard. Ze bekeek de schede en streek met haar vingertoppen erlangs. Ze sprong van het bureau af en haalde in een vloeiende beweging het zwaard uit de schede. Het deed zijn naam eer aan want het flitste in het licht van het haardvuur. Diva keek even naar het glanzende lemmet. Ze legde de schede op het bureau en deed een paar stappen naar achteren. Ze deed een aantal snelle oefeningen waardoor het zwaard de kamer haast verlichtte met de flitsen. Het leek niks te wegen in Diva's getrainde handen. Het leek haast een deel van haar arm te zijn. Uiteindelijk liet ze het rusten. Ze deed hem met dezelfde vloeiende beweging weer terug in de schede. Daarna liep ze naar Savador en ging op haar tenen staan. Ze drukte hem een kus op zijn mond en liet hem daarna zacht weer los. ''Dank U wel. Dit is het mooiste cadeau dat ik in jaren heb gekregen'' zei ze zacht.

Savador schrok even toen Diva opeens van het bureau afsprong en het zwaard weer uit de schede haalde. Hij deinsde achteruit tot hij met zijn rug tegen de muur stond; om plaats te maken voor Diva die plotseling een hoop vloeiende bewegingen met het zwaard demonstreerde, maar ook in de hoop om zijn ogen te beschermen tegen de felle flitsen die als bliksemschichten door de kamer schoten. Hij boog zijn hoofd naar de grond en wreef even met zijn vingertoppen in zijn ogen. Hij voelde iets zachts en warms op zijn lippen en keek met halfdicht geknepen ogen op Diva neer. Op het moment werd zijn zicht vertroebeld door vervelende vlekken voor zijn ogen. Maar hij grijnsde en boog zich voorover om een kus op haar lippen terug te geven. 'Ik ben blij dat het naar je wensen voldoet, schoonheid,' zei Savador zacht in haar oor. Hij omhelsde haar even en terwijl hij dat deed kneep hij zijn ogen dicht om de vlekken weg te krijgen. Die flitsen van dat zwaard waren verrassend fel voor de ogen van een mens.

''Het is het mooiste zwaard dat ik ooit heb mogen gebruiken'' zei Diva zachtjes terwijl ze Savador ook omhelsde toen hij dat bij haar deed. Ze bevestigde daarna de schede met het zwaard aan haar riem. Hiermee zou ze haar examen afleggen. Ze had het direct gevoeld toen ze het gevest in handen had gehad. Een zwaard dat zo perfect in balans was maar veel schade kon aanrichten, dat was gewoon een perfect zwaard.

Savador glimlachte en masseerde Diva's schouders. Hij boog zich dicht naar haar toe en zei zacht in haar oor: 'Kale heeft nu geen schijn van kans meer. Dat examen haal jij met je ogen dicht.' Hij liet Diva na een tijd los en liep naar het kleine afgedekte raam toe. Hij schoof de zwarte gordijnen wat opzij dat al het licht tegenhield en moest direct zijn ogen dichtknijpen voor het felle zonlicht dat binnensijpelde. 'Wanneer is je examen, Diva?' vroeg Savador zacht zodra zijn ogen wat begonnen te wennen aan het felle licht. Terwijl hij op haar antwoord wachtte sloot hij zijn ogen en siste zacht de allesziende spreuk. De aula was nu een rotzooi en bovendien leeg. Was het gevecht afgelopen? Hij liet zijn zicht overgaan naar de celblokken een stuk van de martelkamer vandaan en grijnsde zwak toen hij Selavin achter slot en grendel zag zitten. 'Dus hij heeft alsnog verloren? Arme, zwakke ziel,' mompelde Savador zacht in zichzelf. Hij opende zijn ogen en tuurde tevreden over het schoolterrein.

''Hij moest het opnemen tegen Deshas. Wat dacht U dan?''zei Diva kalm toen ze Savador's woorden hoorde. Je hoefde geen genie te zijn om te weten dat hij het over Selavin had. Ineens keek ze op. ''Ik heb vanmiddag examen'' zei ze tegen Savador. ''U moet nog even mee naar Kale. Hij heeft het goedgekeurd dat U meeging maar omdat eigenlijk niemand anders behalve Suasama leden erbij mogen zijn heeft Kale een officieel kostuum voor U geregeld. Iedereen loopt er in een officieel uniform dus niemand zal er raar van opkijken'' zei Diva.

Savador keek Diva vanover zijn schouder even kort aan toen ze op zijn gemompel antwoordde. Hij glimlachte en richtte zijn blik weer op het schoolterrein. 'Hij was er vrijwel zeker van mij van mijn positie te ontdoen. Helaas voor hem dat Deshas zij aan zij met me staat,' reageerde hij zacht. Hij keek weer even over zijn schouder toen hij Diva hoorde zeggen dat ze vanmiddag al examen had. 'Oh? Dan heb ik je net op tijd je nieuwe zwaard gegeven. Niet dat je zonder Esiath het niet zou kunnen halen.' Savador draaide afwezig een lok om zijn vinger en staarde peinzend naar een zwerm raven in de boomtoppen van de bomen op het schoolterrein. 'Waar is Kale?' vroeg hij fronsend. Hij had niet verwacht dat hij ook in een Suasama kostuum moest rondlopen.

''Volgensmij is hij in zijn lokaal. Dat herinnert me eraan dat ik nog even naar hem toe zou gaan voordat ik naar Shadra zou gaan. Daar wordt het examen afgenomen. Misschien is het handiger als U direct meegaat'' zei Diva kalm. Door dat gedoe in de aula was ze helemaal vergeten dat ze vandaag examen had. Nou ja, Kale begreep het vast wel. ''Gaat U mee?'' vroeg ze daarna zacht aan Savador.

Savador trok het gordijn weer voor het raam en draaide zich naar Diva om. 'Ik ga mee,' antwoordde hij zacht. Hij maakte echter nog geen aanstalten om met haar mee te gaan, maar pakte in plaats daarvan een pook en liep ermee naar de haard. Met de punt prikte hij tussen de dovende houtblokken om het vuur wat aan te wakkeren. Hij wilde immers niet in de kou zitten wanneer hij weer terugkwam. Hij hing de pook aan een haakje aan de muur en veegde de asresten van zijn vest. Daarna liep Savador naar de deur en wachtte daar grijnzend op Diva.

Diva wachtte op Savador bij de deurpost. De twee dozen liet ze hier maar even staan. Per slot van rekening wist bijna niemand op de academie van haar kinderen af en wou ze dat graag zo houden. Al was het maar uit veiligheid. Ze keek rustig toe hoe Savador het vuur aanwakkerde en drukte zichzelf tegen de deupost toen hij langs haar liep. Ze glimlachte even en vertrok toen uit de kerkers.

PROFILE MAGICIAN