G E N E R A L

Full name: Riley Marx Campbell
Nickname: Riley
Age: 17
Gender: Male
Date of birth: 13-10-1996
Place of birth: Erd
Blood type: O positive
Magic: Earth Magic and Fire Magic
Animal form: Bear
Sexual preference: Straight

P E R S O N A L I T Y

Er zijn maar weinig mensen die Riley een goede omschrijving kunnen geven. Mensen noemen hem gek, raar, sympatiek, een beetje uit de boot vallend, zorgzaam, moordlustig, afstandelijk. Er zijn wel duizenden omschrijvingen voor de 17-jarige jongen. Maar er is altijd maar één omschrijving die klopt en dat is wel de omschrijving van zijn roodharige maatje.
Riley is ten eerste een beschermende maar toch paranoïde jongen. Vaak is hij zo eerlijk om te zeggen dat hij gevaarlijk is en mensen op een afstandje moeten blijven voor hun veiligheid. Daarmee beschermt hij ze maar tegelijkertijd creërt hij nog meer afstand tussen hem en de mensen om hem heen. Naar zijn mening is dat ook beter voor hen en ergens is het ook beter voor hemzelf, al is dat ook de reden dat hij maar één persoon heeft waarmee hij optrekt. Daarom is hij vaak omschreven als gesloten. Hij laat niemand naar binnen, ook al had hij nog zo'n leuk praatje met je. Hij is te wantrouwend om iemand binnen te laten. Hij vertrouwt absoluut niemand, onder geen beding. Soms vertrouwt hij zelfs zijn omgeving niet en moet hij alles doorzoeken om te weten of het veilig is. Hij is overdreven paranoïde en laat zijn rode kameraadje daarom ook nooit alleen. Want wat als ze van de trap zou vallen? Of ze één of andere pedofiel zou tegenkomen? Ja, paranoïde dus.
Toch kan hij heel aardig zijn. Hij is misschien een behoorlijke rotte appel maar dat neemt zijn sympathie niet weg. Hij kan heus wel normaal met je praten en doet ook vriendelijk, maar alles is nog steeds behoorlijk op een afstandje. Waarschijnlijk niet heel leuk voor anderen maar hij vind het zelf een hele prestatie dat hij uberhaupt nog met mensen durft te praten.
Naast alle goede punten aan zijn karakter zijn er behoorlijk slechte punten aan hem waardoor iedereen hem gelijk in een hokje van ''lunatic'' stopt. Al jaren lang heeft hij last van een stoornis. Het is een soort shell-shock te noemen. Hij kan niet tegen tekens van geweld, bijvoorbeeld bloed of knallen of schreeuwende mensen. Voor zijn ogen verandert de omgeving dan in een slachtveld, een slachtveld waarin alle mensen slecht zijn en hem willen vermoorden. Als reactie daarop, gaat hij in de aanval en maakt hij elke persoon af die hij tegen komt, zelfs als het een vriend was. Op dat moment is iedereen slecht, wilt iedereen hem en Nez pijn doen en de enige optie om dat te voorkomen, is ze te vermoorden. Na zijn psychotische aanval, keert hij weer terug naar normaal maar kan zich niks herrineren van de aanval. Het lijkt ergens op schizofrenie of PTSD, maar toch passen de namen niet geheel bij de omschrijving.

L O O K S

Riley heeft zoals een paar anderen op SSA ook groen haar. Het is steil, kort en het zit nooit netjes. Hij kamt het niet, doet er geen haarspullen in, hij weet waarschijnlijk niet eens dat hij haar heeft. Het is makkelijk te verzorgen en wilt ook nooit rechtop staan dus dramatische bad-hair days heeft hij niet. Zijn ogen zijn net zoals zijn haar groen. Het is alleen zo dat wanneer Riley kwaad wordt, zich niet meer kan beheersen, ze geel opgloeien. Riley is op zich wel blij met deze eigenschap omdat hij weet dat de geel-opgloeiende ogen een waarschuwingsteken zijn.
Hij heeft een blanke huid met veel oneffenheden: Littekens. Hij heeft ze op zijn bovenlichaam vooral, hij heeft er een paar op zijn armen en als je zijn gezicht van dichtbij bekijkt zul je ook nog littekens op zijn gezicht zien. Dit komt door het straatleven en door hoe hij werd behandeld. Zijn lengte is 1,89 en zijn lichaamsbouw is lang maar breed en gespierd. Overdrijf het gedeelte met de spieren alsjeblieft niet. Hij heeft gewoon een gezonde spieropbouw zonder al het bodybuilders-gedoe. Hij heeft voor de rest niet veel gebreken aan zijn lichaam, al is zijn gewicht wat aan de lichte kant. Boeit hem trouwens niet. Zijn kleding boeit hem ook weinig. Hij draagt fijn zittende kleding, vaak in camouflagekleuren zoals groen, bruin en andere donkere kleuren. Zijn half-afgetrapte zwarte legerkisten zijn echter altijd aanwezig.

C O N N E C T I O N S

Acquaintances: Nez
Friends: Nez
Partner: None
Enemies Himself
Family: None

T H E P A S T

Riley heeft nooit een normale jeugd gehad. Hij werd geboren in een straatbende op Erd. Marilyn Campbell was een vrouw in de bende die recentelijk haar man was verloren, die vermoord was door een vijandige straatbende. Ze was niet de beste moeder. Ze zorgde alleen voor Riley in zijn eerste twee levensjaren en liet hem daarna los. Ze was verslaafd aan drugs, leed aan depressie door de dood van haar man en had eigenlijk geen puf om voor kleine Riley te zorgen. Ze stierf niet veel later, ongeveer tijdens Riley's 4e levensjaar aan een overdosis cocaïne. De bendeleden peinsden erover om Riley uit de bende te schoppen maar ze hadden mannen nodig en zijn twee soorten magie waren ook heel handig. Hij mocht blijven. Vanaf toen waren er verschillende mensen die voor Riley zorgden en hem ook de nodige dingen van het leven leerden, schrijven en lezen bijvoorbeeld maar ook zelfverdediging. Niet lang na zijn 5e verjaardag, leerden ze hem al hoe hij een mes moest hanteren. Toen leek het gewoon speelgoed voor hem, iets waarin hij een talent kon ontwikkelen en na enige tijd was hij de één van de beste messen-gebruikers van de bende. Iedereen complimenteerde hem voor zijn uitzonderlijke prestaties en toen besloten ze zijn talent eens te gebruiken. Hij werd 7 en was volgens de bende klaar om op zijn eerste missie te gaan. Hij dacht dat het een missie was waarbij ze zouden gaan stelen of iemand moesten redden, maar dat was het niet. Het was een moord op de vijandige bendeleden. Zijn jonge kinderbrein kon het geweld niet aan. Hij werd bang, doodsbang en rende zo vlug hij kon weg. Helaas voor hem werd hij geforceerd om op meer missies te gaan en uiteindelijk ook zelf zo'n misdaad te plegen. Hij zag mensen sterven van zowel zijn bende als de andere, keek naar het bloedrode spel van leven en dood voor hem en voegde zich toen in het spel. Zijn eerste moord was al vlug gepleegd en daarmee ging ook zijn mentale toestand achteruit. Steeds weer opnieuw zag hij het bloederige gruwelijke tafereel en toen hij zelf bedreigd werd met de dood, knapte er iets en kwam zijn eerste psychotische aanval. Hij herrinert het zich als de dag van gisteren, de manier waarop hij in koelen bloede het gezicht van de man kapot had gestoken, zijn buik had doorgesneden en hem gewurgd had met zijn eigen darmen. Vanaf toen kwamen de aanvallen terug, elke keer als hij tekens van bloederig geweld zag of hoorde. En niemand, werkelijk niemand kon iets tegen die aanvallen doen. Tot er zich een wonder voordeed: Het roodharige nieuwe bendelid, een klein meisje met de naam Nez waarmee hij moest samenwerken, waarschijnlijk om haar grote mond te stillen. Tijdens de ontmoeting leek ze echter niet zo'n grote mond te hebben. Ze was bang, doodsbang. Hij heeft geen idee waarom. Wel weet hij dat hij had geprotesteerd, gezegd had dat hij haar toch wel zou vermoorden. Maar gek genoeg deed hij dat nooit. Elke aanval die hij had gehad was moordend op anderen maar nooit op Nez. Zij raakte alleen maar gewond en er waren maar enkele keren waarbij ze echt ernstig gewond was. Maar toch zou ze blijven op staan, hem zeggen dat het zijn schuld niet was. Zij wist hem te kalmeren en dat bleek ze ook te kunnen bij de aanvallen. Het lukte niet altijd maar toch wist hij vanaf dat moment dat zij zijn beschermer was en dat hij de hare wilde worden, haar tegen de gruwelijke wereld wou beschermen. En dat is precies waar hij tot op deze dag mee doorgaat.

''She deserves better,''