"Dat vermoede had ik al" Zei ze met een grijns. Ja ze had al een klein voorsmaakje gehad van wat hij kon. Dus het was slimmer om hem niet boos te maken. Ze was niet echt bang voor hem ofzo dat niet nee maar het was eerder een kwestie van een bloedbad en mogelijke grote wonden te vermijden. Ze stond er wel even van te kijken toen ze een sprankje medeleven dacht te zien in zijn blik. Ze haalde haar schouders op. "Het zit al goed je kon het niet weten" Zei ze rustig. Ja hij had gelijk iedereen had wel eens een gevoel van compassie, helaas. Dus de conclusie was iedereen had soms wel eens nood aan een ander. Hoe koppig je ook mocht zijn je ontkwam er niet aan. Ja leven was wreed. het gaf je liefde en soms rukte het het ineens bij je vandaan. Alsof er engeltjes met hamers op je hart gingen staan timmeren. En natuurlijk moest alles weer zo oneerlijk zijn dat je niet iedereen kon buiten sluiten. Dat er altijd wel een paars mensen waren die door je dikke muur heen braken. die zich in je hart nestelde. Ja en zo dacht ze er dus over. Hoe hard je ook vocht je kon dit smerige spel onmogelijk winnen. Ze legde haar hand even op zijn schouder en ze keek hem met een trieste glimlach aan. "Je hebt gelijk vrees ik. Helaas wordt iedereen wel eens gegrepen door de tengels van vriendschap of liefde." Zei ze waarna ze haar hand van zijn schouder afhaalde met een tss geluidje. Ze luisterde naar zijn verhaal, of beter gezegd herinneringen. Ja op deze manier achter iemands leven komen was aangenamer. Ze skipte vanzelf de ergste dingen die Rhine liever niet wilde horen. Hij had dus overleefd op straat net zoals zij dus. En daarna was hij dus bij een fotograaf gaan werken, waarschijnlijk had hij daar dus ook met die grimms te maken gekregen. Ja dat klonk logisch. Zijn leven was niet echt bepaald rooskleurig geweest alhoewel ze er van overtuigd was dat hij wel van fotograferen hield. Het was opzich wel een leuke bezigheid maar rhine had er simpelweg geen geduld laat staan talent voor. Ze had een paar keer geknikt tijdens zijn verklaring ja het interesserde haar echt. het was eens wat anders dan alles in een paar seconden gezien te krijgen. ze opende haar ogen toen hij naar haar verhaal vroeg. Ze draaide haar hoofd naar hem toe en ze keek naar hoe hij naar de hemel keek. "Mijn leven?... Vroeg ze met een stem die even de hoogte in schoot. Haar leven aan iemand vertellen had ze eigenlijk nog maar 2 keer gedaan. Nou eigenlijk het echt zeggen maar 1 keer de andere keer had ze het laten zien. Ze slikte even en zuchtte toen. "Het gaat niet echt een leuk verhaal zijn ben ik bang." Zei ze met een kleine trieste grijns. Ze draaide haar hoofd weer naar de lucht en ze staarde er naar. Ja ze kon best bij het begin beginnen zeker? " vroeger was mijn leven niet zo erg. Ik was eigenlijk best gelukkig. Ik ben geboren als enig kind op Nova. Net als iedereen van mijn familie had ik een lichtgaven en dus ook de mogelijkheid om dingen te helen." Begon ze haar verhaal. Ja dat helen was haar nooit zo super goed afgegaan haar moeder was er veel beter in. "Ik was vroeger zeg maar nogal een zonnestraaltje ik deed niets anders dan lachen en vrienden maken.." Zei ze met een kleine grijns aan die herinering. de ironie vroeger zeiden mensen haar dat ze niet triest kon zijn en nu was ze bijna niets anders. "De dag van mijn elfde verjaardag hadden mijn ouders een verassings feestje gepland. Ik wist ervan omdat ik hen had afgeluisterd. Ik was dus zeg maar extra opgewekt die dag. Al mijn vrienden en familie zouden er zijn maar toen ik thuis kwam..." Ze slikte even en beet op haar lip. "Toen ik thuis kwam was er overal een soort mist ze slokte alle mensen die mij dierbaar waren op ze werden levend verzwolgen en veranderde in as. Ik ben ook geraakt door die rook maar ik overleefde als enige. Ik raakte mijn helende gavens en alles wat goed was kwijt ik werd iets dat alleen maar voor dood en duisternis zorgde." zei ze haar stem was emotieloos. ze vond het moeilijk om het allemaal op te rakelen. "Sinds die dag ben ik alleen met mijn huisdier, de enige buiten mij die de ramp overleefd heeft. Zei ze er nog bij. ja jaren had ze gedacht dat het haar schuld was geweest maar dat was niet nee hetwas haar vader geweest die al die onheil over hen had uitgesproken. "En nu nu ben ik hier. De laatste wens van mijn ouders was dat ik hier naartoe ging om mijn studies af te maken." Zei ze met een zucht. Ja dat vond ze nog het vervelendste van al dat ze hier mooi vast zat. Ze voelde wat nats en ze merkte dat er toch een paar tranen ontsnapt waren ze veegde ze snel weg hopend dat hij het niet gezien had. Ze draaide haar hoofd weer naar hem toe om naar hem te kijken. was dat genoeg info meneer fwinn? Vroeg ze met een grijns. Zijn naam sprak ze op een andere toon uit, ze was aan het testen op welke manier het het beste klonk.

Het maakt echt niet uit hoor. Als je niet in de mood bent om te posten door problemen bij je thuis, of andere redenen vind ik het echt niet erg om te wachten hoor. En je post was eigenlijk nog best goed. anyways veel geluk nog met wat er ook aan de hand moge zijn

Fwinn schudde zijn hoofd en keek haar serieus aan. 'Mijn woorden waren spottend en over dingen die ik niet weet moet ik niet spotten...' nam hij de schuld toch weer op zijn schouders en kreeg een kleine glimlach. Hij wist niet waarom maar ergens mocht hij Rhine wel en dat was een zeldzaamheid. Misschien omdat ze net als hem zo solitair mogelijk probeerde te leven. Fwinn had al moeite met contacten leggen met anderen en als het hem niet lag kon hij alles behalve vriendelijk het over brengen. Hij keek haar aan en zuchtte en staarde naar de lucht. 'Helaas wel...' kwam er quasi-verveeld uit. Hij keek opzij toen ze met een piepstemmetje nog om bevestiging vroeg. "Ten zij je het niet wil...' hij maakte zijn zin niet af toen ze hem onderbrak en begon te praten. Met de woorden die ze sprak leek haar wat 'vrolijke' houding minder te worden. 'Rhine...' sprak hij zachtjes maar ze sprak door. Hij wilde haar stoppen maar ze bleef doorratelen. Hij kwam langzaam overeind en kneep een oog pijnlijk dicht en keek naar zijn schoot. Hij hoorde haar verhaal eindigen en keek opzij met een schuldige blik. Hij keek weer terug naar zijn schoot en zweeg een moment toen ze vroeg of ze genoeg had verteld. 'Teveel...' kwam er kort uit. 'Je moet niet vertellen over iets wat je niet wilt...' kwam er kalm uit. 'Als het te gevoelig licht opent het wonden die aan het genezen zijn. Doe dat niet teveel, okey...' sprak hij enkel en kwam moeizaam overeind. Halverwege zakte hij wat terug door een pijnscheut in zijn rug en langzaam kwam hij overeind en zuchtte. 'Rhine....' sprak hij en keek opzij met een waterige glimlach. 'Kun je misschien toch mij tot de ziekenzaal begeleiden?' vroeg hij met een droge toon. 'Misschien is het handig als ik zeker daar aan kom en niet halverwege tegen de vlakte opsla. 'Sorry als ik je ongemak bezorgd, je kwam hier namelijk enkel om op een rots te liggen voor je rust...' sprak hij met een vriendelijke knikje en legde zijn hand op zijn bovenarm die licht geheeld was door Rhine. Het begon te prikken maar het ging niet opnieuw open. Zijn rug deed hij voorzichtig strekken zodat zijn shirt die er omheen gebonden was niet door zou scheuren en langzaam mee zou rekken. Hij voelde stukken bloed die al opgedroogd waren aan zijn huid trekken en het irriteerde hem lichtelijk. Hij bromde wat binnenmondse woorden in het Shadraans en keek toen kort naar de lucht. 'En ik moet het snel bijleggen met Noëla. Ze ziet er misschien kwaad uit, maar het doet haar zeer...' sprak hij bezorgd goed wetend wat zijn daden voor effect kan hebben.

Ze knikte bij zijn woorden. ja met de dood mocht je niet lachen. dat was onrespectvol en gewoonweg irritant. Ja mensen die lachte met de dood van anderen hadden al wel vaker kennis gemaakt met Rhines vuist. En hoe pezig die er ook mocht uitzien hij had al vaker een kaak kunnen breken. Ze haalde haar schouders op maar verder antwoorde ze niet. ze was vreemd genoeg niet kwaad op hem. Kwam het door de staat waarin hij verkeerde? Nee dat was het niet Rhine had al vaker boel gehad met gewonde mensen. Mischien was het zijn persoonlijkheid? Het feit dat hij die beesten had weggejaagd? Rhine wist het niet. Rhine bleef een tijdje naar hem kijken. nee zelfs als je het niet wilde was het haast een onmogelijke strijd. Zij had niet gewild dat ze voor sasori zou vallen, zij had niet gewild dat ze voor Sasuke zou vallen maar toch was het gebeurd. ze had zich verzet ja maar het had niet mogen baten ze was meegesleurd in het ingewikkelde web van liefde en daar geraakte ze niet meer uit. Ze was een gevangene van haar eigen hart dat tegendraads deed met haar verstand. Ze hoorde hem haar naam zeggen maar ze bleef doorvertellen ze wilde het hem vertellen. hij had zijn verhaal ook gedaan en vreemd genoeg vertrouwde ze hem. Niet zoals ze sasuke vertrouwde maar toch hij had een stuk door haar harde buiten kant weten te dringen. Ze zag dat hij zich schuldig voelde en ze keek hem aan met een lichte bezorgdheid. Ze knikte bij zijn woorden. "Ergens heb je gelijk, maar weet je fwinn soms moet je over je wondes kunnen praten anders verteren ze je helemaal." Zei ze met een trieste iet wat geforceerde glimlach. "En maak je geen zorgen jij bent de 3de die het te horen heeft gekregen..Dus wees blij je bent net tot uniek verklaard. zei ze met een lichte grijns. Een poging om hem zich niet schuldig te laten voelen over zijn vraag. kwam moeizaam overeind. Halverwege zakte hij wat terug door een pijnscheut in zijn rug en langzaam kwam hij overeind en zuchtte. Ze keek hem bezorgd aan. Ze knikte bij zijn woorden en glimlachte zachtjes. "natuurlijk help ik je er wel naar toe, en zit er maar niet over in ik kan vaak genoeg rusten." Zei ze met een kleine grijns voor ze opstond. Ze zag dat hij pijn had en ze knikte bij zijn woorden over Noëla, het camera meisje. "Je moet gewoon je excuses aanbieden en ik denk dat ze sowiso niet lang boos kan blijven op iemand die er zo slecht aan toe is." Probeerde ze hem bemoedigend toe te spreken. Ze keek hem even onderzoekend aan. hij was groter dan haar en woog dus hoogst waarschijnlijk ook meer. Ja hier had ze hulp voor nodig : Skugga's hulp. "oké niet schrikken maar ik ga mijn huisdier gebruiken om je naar de ziekenzaal te brengen." zei ze voor ze het doorzichtige buisje van haar riem haalde en de dop open deed. Uit de dop kwam een pulserende mist die gelijdelijk aan een 1.60 m lange wolf (zie 2de prent in spoiler) toonde. Rhine grijnsde en aaide hem over zijn hoofd. "Fwinn, skugga. Skugga, Fwinn" Zei ze snel voor ze Skugga wat in zijn oor fluiisterde. het grote beest ging langs Fwinn liggen en wachtte geduldig. Rhine ging dichter naar Fwinn toe en met uiterste voorzichtigheid en enige moeite hees ze hem op skugga's rug. Haar trouwe viervoeter had zich tastbaar gemaakt omdat Fwinn anders zo door zijn rug zou zakken. Skugga stond langzaam op en wandelde op een rustig tempo zodat Fwinn niet van zijn brede rug zou glijden. Rhine zelf wandelde langs het beest en keek af en toe naar Fwinn. "ik hoop dat je het niet al te beangstigend vind op Skugga. maar ik ben lichamelijk simpelweg niet in staat om jouw alleen naar daar te slepen." Bekende ze met een schaapachtige grijns.

En Fwinn had een hekel aan sommige compassie die hij voelde. Het dreef hem tot een lust die hem soms tot onbedwingbare buien bracht. Fantasieën die op hol sloegen en hij was vaker betrapt op een lichte vorm van stalken van bepaalde vrouwen. Hij had zichzelf altijd net op tijd een rem weten toe te brengen. Hij had nooit kwade bedoelingen met het gedrag. Het was gewoon dat hij niet wist hoe hij om moest gaan met een emotie gebaseerd op liefde. Hij keek met een sceptische blik richting Rhine. 'Ik twijfel dat, ik heb vaak zat een wond gehad en zonder dat ik er wat aan doe heelt het. Zo ook met geestelijke wonden. Ze helen vanzelf, het is een kwestie van tijd...' sprak hij kalm. 'En je mag over ze praten maar krab ze niet teveel open als het jeukt...' waarschuwde hij haar. 'Wohoee..' sprak hij sarcastisch. Hij was uniek al zonder dat hij dit wist, hij hield van fotografie, vertoonde stalkerig gedrag en was binnen 2 uur een volwassen persoon geworden. Uniek was hij toch wel. 'Okey...' kwam er kalm uit en kwam moeizaam overeind. Hij had echt het inschattingsvermogen niet wanneer hij wel of niets kon doen en dat maakte hem roekelozer dan hij zelf wilde. Fwinn draaide zich naar Rhine en knikte. 'Ik denk het...' sprak hij kalm en glimlachte. 'Ik hou je niet tegen...' sprak hij enkel op haar woorden dat hij niet moest schrikken. 'Aangenaam...' sprak hij vriendelijk tegen de wolf niet verwachtend dat de wolf hem überhaupt zou kunnen verstaan. 'Beangstigend?' kwam er spotten uit terwijl hij voorzichtig wat ging verzitten waardoor het voor hem wat makkelijker zat en hij niet al teveel op het middelste gedeelte van de rug steunde. 'Had ik ook niet verwacht. Je had me niet op hoeven te tillen, ik had zelf ook kunnen lopen echter wat steun had ik nodig...' sprak hij. 'Maar als Skugga dit niet te vervelend vind hoor je mij niet klagen...' sprak hij en klopte zachtjes op de schouder van de wolf als bedankje. Fwinn keek naar voren richting het kasteel dat langzaam dichterbij kwam. Hij moest maar eens op zoek gaan naar het schoolhoofd. 'Zeg, het schoolhoofd...' sprak hij kalm. 'Waar ergens in het gebouw zit hij...' sprak hij kalm en keek toen richting Rhine. Misschien kon zij hem helpen om eens dichter bij de man te komen. Hij verwachtte dat het een hele taak zou worden maar dat zou hem nog aardig meevallen wanneer Rhine precies wist waar deze man zich regelmatig bevond.

-Korte maar ik denk brei er maar een klein eindje aan. Zeg doen we nog een vervolg topic in de ziekenzaal of vind je dat teveel gemiep xD-

Ze knikte bij zijn woorden. ja ergens begreep ze hem maar al te goed. maar sommige wondes heelde nu eenmaal niet. Tenminste dat was haar probleem haar wondes bleven aan haar knagen vraten vanbinnen aan haar en tastte haar geest aan. Ja nog niet zo lang geleden was ze echt helemaal gek geweest toen had ze iedereen kunnen aanvallen die nog maar in haar buurt kwam. maar nu nu had ze er vrede mee gevonden, ja er waren nog dagen dat je beter uit haar buurt kon blijven en natuurlijk als je haar irriteerde kon je nog wel eens een paar gebroken botten oplopen maar over het algemeen was de oude, de blije Rhine geleidelijk aan weer aan het terug keren. "Ik weet het. Sommige wondes moet je inderdaad laten rusten. Maar dat is niet bij elke wonde. Soms moet je je wondes toevertrouwen aan iemand die je vertrouwt zodat je alle last niet alleen hoeft te dragen." Zei ze met een vriendelijke glimlach. Wat was het vandaag toch een raar dagje. Zoveel advies werd hier uitgewisseld. Ja hij was een van de weinige personen waar ze echt diepgaande gesprekken mee had. Ze grinnikte lichtjes bij zijn sarcastische gejuich. Ja ergens was hij best grappig op een merkwaardige manier. Ze stond er wel van te kijken dat hij zo rustig bleef in Skugga's nabijheid niet veel mensen deden hem dat na. meestal gingen ze gaan schreeuwen en gillen soms zelfs smeken. Ja Skugga kon mensen echt de stuipen op het lijf jagen. Maar eigenlijk moest ze neit zo verbaasd zijn over zijn kalme reactie hij vocht ten slotte met grimms die freaky wezentjes die hun nog geen uur geleden hadden aangevallen. Ze grijnsde en schudde haar hoofd. "ja beangstigend, vele mensen vinden mijn huisdier nogal angstaanjagend geen idee waarom." Sprak ze met een scheinheilige grijns. ja Skugga had wel al een paar keer een mens verorberd. Skugga liet een genietende grom horen toen Fwinn hem een klopje gaf en het beest ging ietsje sneller. "Hij vind het niet erg ergens denk ik zelfs dat hij je aardig vind." Zei ze hoofdschuddend. Toen hij vroeg naar het schoolhoofd fronste ze even en greep ze met haar ene hand naar haar zij. daar zat nog steeds een litteken van haar laatste ontmoeting bij het schoolhoofd. "Ik weet wel waar je hem kan vinden ja.." Zei ze op een kalme toon maar haar houding was afstandelijker geworden. "Maar waarom wil je naa rhem toe? Hij is echt geen gezellig persoon , weet je." Zei ze kalmpjes voor ze de ziekenzaal in liep en wachtte op een stel verpleegsters die hem zouden helpen. ja eigenlijk kon ze nu weg gaan maar vreemd genoeg wilde ze blijven en zeker zijn dat alles wel goed met hem ging.

- ja een vervolg topicje lijkt me wel leuk. Start jij hem dan misschien? ^^"-