Okay het was dus midden in de nacht en wat was Flavio aan het doen? Op weg naar de bibliotheek zodat hij meer stilte vond dan op zijn kamer, want om nou tussen allerlei pubers te zitten die dag en nacht keiharde muziek op hadden. Soms kon hij zich daar echt aan irriteren, dus daarom was hij dus maar naar de bibiliotheek gegaan. Een goede keuze, althans dat dacht hij zelf dan. Maar rond dit tijdsstip zullen er hoogstens een paar mensen zitten die aan het stressen zijn voor een toets of mensen die gewoonweg nog niet moe zijn. Dus dat leek hem wel een slim idee. Met kleine stapjes en met al zijn boekwerken, nakijkwerk en maakwerk voor zichzelf, liep hij door de gangen heen op weg naar de bibliotheek. Complete rust. Daar ging hij op dit moment voor, dat was wat hij wilde en geen gezeik meer aan zijn oren. De rust. Alleen bij die gedachten al verscheen er een brede glimlach op zijn gezicht. Een glimlach die mensen warm zouden kunnen verwelkommen, als ze dat tenminste zouden willen. Dat was natuurlijk ook een hele grote vraag, als mensen dat niet wilde. Dan tsja. Pech voor hen.
Eenmaal aangekomen bij de bibliotheek-deur, deed hij die langzaam aan open. Wat hij al wel opmerkte was dat de lichten nog aanstonden. Dat moest dus wel betekenen dat er ook nog andere mensen waren. Ach. Daar zal Flavio zich dan gewoon niets van aantrekken. Zo moeilijk zou dat toch niet zijn? Gewoon negeren met die handel, meer niet. Tenslotte stapte hij naar binnen en keek de bibliotheek rond. Een tafel. Een lege tafel, het liefste. Dan ziet hij ineens een lange tafel met enkel één jongeman er aan zitten. Dan werd dat ook maar zijn vestigingsplaats. Wederom liep hij met kleine pasjes op die tafel af, nadat hij de deur achter zijn kont aan dicht deed. Zo gauw als dat hij aankwam bij de bijna lege tafel legde hij zijn spullen uit. Zijn tas legde hij op de tafel neer en opende die toen, haalde daar zijn nakijkpen eruit of misschien was zijn gehele etui beter? .. Na even te hebben nagedacht over de keuze die hij zou nemen, besloot hij toch maar zijn hele etui te pakken en open neer te leggen op de tafel.
Toen hij alles netjes had uitgelegd op de tafel, graaide hij naar de stoel en schuifde die wat naar achter zodat Flavio er weer op kon gaan zitten. Tenslotte ging hij erop zitten en schoof hij de stoel weer terug aan. Een zucht verliet zijn mond, waarna hij de eerste nakijkbladen openvouwde. 'Let's start,' mompelde hij tegen zichzelf en keek nog even vlug op naar de jongen die ook aan de tafel zit. Deze jongeman had wel ontzettend veel boeken om zich heen en ergens vroeg Flavio zich echt die-hard af wat die jongen nou met zoveel boeken moest. Tenslotte oogde hij totaal niet als een van de velen nerdjes die hij les geeft. Maar misschien zien de nerdjes van andere soorten magie er ook wel gewoon anders uit? Wie weet? Nog nooit zo over nagedacht, eigenlijk. Maar natuurlijk zo nieuwsgierig dat als Flavio was kon hij niet nu al zijn aandacht richten op al zijn boekwerk. Gewoon benieuwd waarom deze jongen nou precies dit soort boeken las. Allemaal .. duistere magie boeken. Zou hij een Dark Magician zijn? Dat zal hem eigenlijk niet eens verbazen. Snel keek hij weer naar zijn eigen boekwerken en begon toen maar met het 'nakijken.' Maar nog steeds vroeg hij zich een hele hoop af wat betreft deze jongeman.

Zoals ik had beloofd =w=
&& yes het is een derp postje.

Gelukkig lukte het hem om te beginnen met het nakijkwerk dat Flavio had. Met zijn rode pen begon hij strepen te zetten bij fouten, veel fouten waren het niet maar ja. Hij moest het tenslotte wel goed doen, want hij had echt maar dan ook echt geen zin in dat gezeik van 'Ja meneer u heeft het fout nagekeken. Kijk maar.' Ja daa-haaag. Daar had hij dus echt geen zin in, want dan moest hij het natuurlijk opnieuw gaan lopen nakijken en al die shit. No thanks. Toen hij één ding had nagekeken pakte hij zijn rekenmachine erbij en berekende hij het cijfer dat diegene had gehaald. Nog een best hoog cijfer voor zoveel rode strepen. Het meisje had een 5,9 gehaald. Iets wat hij niet had verwacht, maar goed. Blijkbaar had ze net genoeg goed om een vijf komma negen te halen. Tenslotte legde hij het eerste blad dat hij had nagekeken op een lege plek, daar zal hij een stapeltje maken van alle nagekeken spullen van klas D4. En begon nu aan het volgende blad, wat voor zijn gevoel een stuk minder rode strepen kreeg.
Ineens ging er een flits door de ruimte heen, een typisch verschijnsel als je het hem vroeg. De jongeman tegenover hem leek het nogal storend te vinden, want hij keek verstoord op van zijn boek waar hij in het lezen was en al gauw keek de jongeman naar de ramen. En tenslotte keek de jongen ineens naar HEM. Snel keek hij weg alsof hij gewoonweg nog steeds aan het nakijken was. Alsof die flits hem niet op was gevallen en hij niet de jongen aan het bekijken was. Dat leek hem nog asociaal. "Zo..bent u de stagiaire Lichtmagie hier?" vroeg de jongen ineens waardoor Flavio toch maar weer naar de jongeman opkeek. Fronsend keek hij hem aan en vroeg zich af waarom de jongen dat enigszins wilde weten. 'Euh.. Ja dat klopt,' zei hij wat vaag en trok een wenkbrauw wat hoog op, maar die zakte al gauw weer tot normale hoogte. 'Hoezo wil je dat weten?' vroeg hij tenslotte aan de jongeman. Benieuwd waarom de jongen dat wilde weten, alsof het hem enigszins aanging wie hij was. Als hij niet in zijn lessen komt hoeft hij dat niet te weten als je het hem vroeg. Maar goed. Misschien dacht deze jongeman er inderdaad anders over.

Vaag keek Flavio de jongeman aan en zag dat hij zijn beide schouders ophaalde nadat hij aan hem had gevraagd hoezo de jongen dat wilde weten. "Ik wou alleen maar checken of mijn vermoedens over u klopte." met een opgetrokken wenkbrauw knikte hij kort met zijn hoofd. Een beetje vaag allemaal als je het hem vroeg, maar goed. Deze jongen moest zelf weten wat hij wel en niet vroeg en wat wel en niet wilde weten van hem. Hij kon hem moeilijk dingen gaan verbieden, het is tenslotte geen leerling van hem dus ja. De leraren van hem moeten het maar zelf gaan verbieden en niet hij. Hij heeft tenslotte niets met deze jongen te maken en dat wil Flavio zo houden ook.
"Ik ben Jake Patreus, een Dark Magician, zoals u misschien wel heeft gezien." kwam er vervolgens uit de mond van de jongen die blijkbaar de naam Jake met zich meedroeg. Kort knikte hij met zijn hoofd en zag hoe de jongen een diep knikje als teken van beleefdheid naar hem toe maakte. 'Aangenaam Jake,' sprak Flavio toen tegen hem en glimlachte tenslotte even zwak naar de jongen. Verder zou hij er niet op in gaan. Dat leek hem ergens ook geen slim plan. Deze Shadraan leek niet helemaal fan van hem te zijn, ook al kende hij hem nog niet eens. Slecht hoor al die vooroordelen. Eigenlijk was dat iets wat Flavio zelf altijd probeerde te voorkomen, maar goed. Andere mensen moesten zelf weten of ze vooroordelen wilde hebben of niet.
Uiteindelijk wendde hij zijn blik weer tot de bladeren die hij voor zich had om die na te kijken. 'Mijn talent qua licht magie is ..' stond er op dit blaadje, maar meer dan dat stond er niet. Vaag keek hij naar het blaadje en zette er een groot vraagteken neer. 'Zinnen afmaken!' schreef hij er bij en keek de rest allemaal na. Vervolgens legde hij ook dit blaadje op de stapel neer die hij had gemaakt van alle dingen die hij al had nagekeken.

× Ik was een beetje inspiratieloos. Maar ik moest reageren!