is there something?

Lightning zat al de hele dag buiten, had niet echt veel zin om naar binnen te gaan in de school, en zo waarschijnlijk weer naar haar kamer gaan.
Nee voor deze dag had ze daar echt helemaal geen zin in. wat trouwens wel vaker zo het geval was maar goed. Normaal zou ze nu nog in bed liggen, en wel weer te laat zijn in de lessen die ze de morgen zou hebben gehad. En waarschijnlijk weer een preek te hebben gehad maar deze keer was ze nadat ze zoals gewoonlijk de volgende morgen in het duistere bos wakker was geworden niet rechtstreeks naar haar bed gegaan nee, vreemd genoeg was ze deze keer niet moe.
Zou het kloppen dat ze het nu deze keer onder de knie krijgt? Waarschijnlijk niet, toch is het iets waar ze later op de dag nog zou over gaan piekeren. Met rustige passen stapte ze verder het duistere bos door, niet echt een plek in gedachten. Nouja nu eigenlijk nog wel, naar de plaats waar ze haar kam had gelegt samen met verse kleren want na haar transformatie scheurden haar kleren altijd, ook deze keer waren de kleren die ze aan had verscheurd. Meteen vond ze de boom waar alles lag.
Vlug Verkleede zich waardoor ze deze keer een simpel zwart topje had en een zwarte skinny broek. Vervolgens kamde ze haar haren en verbrande de verscheurde kleren, deels omdat ze die toch niet meer kon gebruiken en deels omdat als iemand die kleren zou vinden vragen zou kunnen stellen en voor ze het weet is ze opnieuw verdacht en moet ze weeral naar de headmaster, die bijna haar geheim had ontdekt. Maar er had haar een voldanen grijns op haar lippen gedaan toen hij haar woedend zijn kantoor had uitgestuurd, niet dat ze blij was dat hij kwaad op haar is maar omdat hij haar geheim niet had ontdekt, het was juist nipt geweest of hij had het ontdekt.
Gelukkig was het hem niet gelukt, waarschijnlijk was hij daarom boos omdat het hem de eerste keer niet was gelukt iets uit een leerling te kunnen puizelen. Even grinnikte ze weer bij de gedachten. Jep het was hem niet gelukt en ze zal ervoor zorgen dat het hem dan ook nooit lukt. Maargoed, nadat ze goed had gekeken dat haar verscheurde kleren helemaal tot as waren verpulzelt stond ze weer recht en stapte weg, weg van het as zo ver mogenlijk om niet opnieuw argwaan te trekken. Het ongeluk dat haar verdacht had gemaakt had haar gespannen gemaakt, ze had niet geweten dat ze zo erg was geweest dat ze werkelijk een leerling had aangevallen in haar dierlijke vorm. Een rilling ging weer door haar heen toen ze de beschrijving van haar huisdier had gehoord. Verontrust ging ze tegen een boom leunen, kort daarna hoorde ze een tak wat verderop breken. Meteen scande ze de omgeving en rook al snel de geur van een andere leerling."Is er iets" Sprak ze koeltjes en wachtte geduldig op een antwoord.
.

-Four-

Gapend trok hij zijn schoenen aan. De eerste lesuren had hij nu al gemist, dus de moeite doen om die laatste lesuren nog te gaan deed hij niet. misschien zou hij ene verklaring daarvoor moeten gaan afleggen of zo de volgende dag, maar dat zou hij ook moeten doen voor het missen van de eerste lesuren. Hij had niet kunnen slapen deze nacht, en toen hij uiteindelijk rond vier uur wel kon slapen was hij ook blijven slapen. Hij was net pas wakker geworden en had zich rustig aangekleed. Zich haasten deed hij niet snel, zeker niet als er geen reden voor was. Hij haalde zijn hand eens door zijn haar waardoor de warrige zwarte lokken zoals altijd op hun plaats vielen. Hij stond op van zijn bed en liep de kamer uit. Nog een reden waarom hij niet naar de les ging was omdat er teveel mensen waren. Dat kon hij nu echt niet hebben. Hij voelde zich leeg, leger dan altijd. Het was niet zo dat hij heimwee had, of dat hij de oude man miste. Maar hij miste het gevoel dat er iemand voor hem was, iemand die om hem gaf. Misschien had hij nooit weg moeten lopen, dan kon hij het gevoel niet missen want hij zou het dan niet kennen. Hij schudde zachtjes zijn hoofd terwijl hij zo stil mogelijk doorheen de gangen liep. Hij wist dat hij hier gewoon overheen moest komen, na een tijdje zou hij het gewoon vergeten zijn en zou hij zonder slecht gevoel verder kunnen gaan met zijn nietszeggende leventje. Hij hoorde een geluid waardoor hij stil bleef staan. Ondanks dat het hem niks uitmaakte als hij nu een verklaring af moest leggen wou hij het nu niet. Dus betrapt worden was niet zijn plan. Toen het weer stil was liep hij verder, zo snel mogelijk door die deur heen, naar buiten. Eenmaal buiten pakte hij een pakje sigaretten uit zijn zak. Het was een enorm slechte gewoonte, en hij wist dat hij ermee moest stoppen, maar hij wou even ontspannen, de dingen vergeten. En hoewel dronken worden som beter hielp daarbij was ene sigaret al goed genoeg, als hij zich zou ontspannen zou hij toch even al de nare dingen vergeten. Daarbij had hij ook geen zin om ergens dronken wakker te worden, niet wetend wat er de vorige dag precies was gebeurd. Hij pakte zijn aansteker, bracht het vuurtje bij de sigaret en nam een teug. Rustig blies hij de wolkjes rooklucht weer uit. het had een grijze kleur die er een beetje vies uitzag. Maar het hielp hem te ontspannen. Rustig liep hij verder, naar een plek waar hij hopelijk zijn rust kon vinden.

Hij gooide de sigaret op de grond en drukte zijn schoen ertegen zodat er geen heuse bosbrand zou komen of zo. Rustig liep hij verder. Nu was er nog licht, maar toch leek het hem dat er niet veel mensen kwamen. Zeker niet tijdens de lessen. Hij zou hier even wat rust kunnen vinden, dat had hij nodig. Zijn handen waren in zijn zakken gestoken terwijl er hier en daar wat krakende takjes onder zijn voeten te horen waren. Hij wist niet wat hij de laatste tijd had. Het kon niet zijn dat hij de oude man miste. Dat soort emoties toonde hij niet, die had hij niet eens. Doordat hij nogal zat te piekeren lette hij niet goed op waar hij liep, hij struikelde over een wortel. Hij vloekte, waarom stak da ding nu weer uit? Om zijn evenwicht te bewaren verzette hij een stap, maar hij kwam in de bosjes terecht, een krak die hem achter zijn rug tegenhield van vallen brak af. ‘Shit.’ Zei hij terwijl hij achterover viel, een ander pad op. Snel kwam hij weer recht. Hij veegde wat vuil van zijn broek en haalde een blaadje uit zijn haar. Hij keek eens rond en meteen zag hij het meisje daar staan. ‘Is er iets?’ hoorde hij. Het feit dat het meisje zijn o zo geweldige val had gezien deed hem niet echt goed. ‘Nee.’ Zei hij. Zijn stem zoals altijd, zonder al te veel emotie, neutraal. ‘Moet jij niet in de les zitten of zo?’ vroeg hij, terwijl hij het vuil van zijn armen afveegde.

Terwijl ze geduldig wachtte op degene die hier in de buurt was ging ze nonchalant tegen een van de vele bomen leunen. Dit bos was haar tweede huis, nouja het had niet anders gekunt ze was gedwongen om hier iedere avond naar toe te komen.
Vervelend draaide ze een van haar bruine lokken rond haar vinger en keek er dan ook wat geeuwend naar. Pas toen de jonge gast tevoorschijnt kwam keek ze hem aan, die ondertussen als een mooie entree op de grond viel. Lichtjes geamuseerd trok ze een wenkbrauw op maar zei er niks van. Lachte hem zelfs niet uit.
Daar had helemaal geen nut in want ze zou het zelf niet echt leuk vinden als iemand anders haar zou uitlachen gewoon omdat ze door een of ander ding zou hebben gestruikeld. Nee.’ Zei de gast voor haar. "Dat merk ik " Sprak ze wat droogjes.ondertussen haalde hij een blaadje uit zijn haren , maar er lagen er nog meer, dat kon zijn vanaf hier al zien. Zijn stem klonk zonder enige echte emotie erdoor te laten klinken. ‘Moet jij niet in de les zitten of zo?’ vroeg hij, terwijl hij het vuil van zijn armen afveegde.
Een kleine glimlach sierde Lightning haar lippen terwijl ze even kort haar hoofd half schudde en de lange lokken haar met haar beweging mee bewogen. Nonchalant haalde ze haar schouders op. en keek toen even naar de zon." Mijn volgende les die ik wel helemaal zou kunnen volgen is pas binnen een uur." Beantwoorde ze soort zijn vraag."En jij?" Grinnikte ze."Moet jij dan niet naar de les gaan of iets dergelijks." voegde ze eraan toe en ze keek hem lichtjes uitdagend aan.

-sorry flutje heb hoofdpijn-.

PROFILE MAGICIAN