Het leek erop alsof het meisje schrok van zijn plotselinge handeling. Het was ook wel iets om van te schrikken als meisje zijnde, geen wonder dat ze zo reageerde. 'Het leek erop dat je het koud had jongedame,' zei Emir nadat hij zijn jasje om haar lichaam en schouders heen had gedrapeerd. Het bracht toch echt wel een warmte met zich mee, een warmte die fijn waren op momenten zoals deze en vooral voor meisjes zijnde. Het was hier tenslotte niet echt een warm iets, het was eerder kil. Met een warme glimlach keek hij naar haar opzij zodra hij naast haar was gaan staan om haar beter te kunnen zien. 'Verdwaald?' vroeg hij met een tikkeltje bezorgdheid in zijn stem. Vertrouwen zien te winnen, misschien een one night stand verdienen? Who knows? 'Ik wilde mijn kamer even ontvluchten en ik ben zeg maar de weg vergeten in de gaten te houden.' Haar eigen kamer ontvluchten? Oké. Dat had hij serieus nog nooit gehoord. 'Je kamer ontvluchten? Hoe bedoel je? Of ben ik misschien nu te nieuwsgierig?' Misschien was hij wel iets te nieuwsgierig ja. Maar wat maakt het eigenlijk uit? Als ze het niet wilde zeggen/vertellen, vertelde/zegde ze het hem toch niet? 'Euh...Bedankt voor het jasje...' mompelde ze wat tegen hem, echt goed verstaan deed hij het niet maar goed genoeg om te kunnen weten dat ze hem bedankte. 'Geen dank.' Glimlachend keek hij haar aan en dacht even na over wat hij nu tegen het meisje kon zeggen. Oh wacht! Had hij zichzelf al wel voorgesteld? Nee toch? 'Oh mijn naam is trouwens Emir Daire de Ravin.' Ergens was hij toch wel benieuwd of ze zijn achternaam herkende.

'Ach gewoon ken je dat gevoel niet dat je je opgesloten voelt? Dat de muren op je af lijken te komen?' Nou eigenlijk herkende Emir dat gevoel maar al te goed, maar het toegeven? Nooit. Dus haalde hij nonchalant zijn schouders op en sprak uiteindelijk, 'Hmn. Weet niet echt.' Wat kon hij eigenlijk goed liegen zeg? Poeh poeh, ja dat kon hij behoorlijk goed naar zijn mening. 'Euh...Bedankt voor het jasje...' Glimlachend keek hij haar aan en knikte kort met zijn hoofd, niet te lang want anders kreeg hij misschien wel weer nekpijn en daar .. daar had hij dus echt geen zin in. 'Geen dank.' Nog steeds keek hij haar glimlachend aan en uiteindelijk schonk het blondharige meisje hem ook een glimlach. Dat ging al de goede kant op, bedacht hij in zijn eigenste gedachten.
'Oh mijn naam is trouwens Emir Daire de Ravin.' Een korte buiging maakte hij en zag hoe ze hem met een bedachtzame blik aankeek. Was ze aan het nadenken waar ze zijn achternaam van kende of zoiets? Dat leek hem tenminste het meest logische. 'Ik ben Rhine LaFee' zei het meisje, die dus blijkbaar Rhine heette, tegen hem op een vriendelijke toon. Wederom knikte hij een enkele keer met zijn hoofd, 'Een pracht naam. Erg toepasselijk bij zo'n mooie dame.' Knipoogde even naar haar en zag hoe ze naar de grond begon te staren, 'Jouw familie is nogal bekend hè?' waarna ze meteen weer met haar blauwe ogen naar hem keek. Kort knikte hij opnieuw met zijn hoofd. Hierdoor wist hij dat ze wel een Shadraan moest wezen. 'Ja dat klopt, we hebben op elke planeet een huis. Alleen het main-house staat op Shadra. Vader is een groot man,' sprak hij op een nette toon en glimlachte daar zwak bij. Hij moest van zijn vader altijd goed over hem spreken en dat terwijl zijn vader niet geweldig is, want als dat zo was zou hij hem accepteren zoals Emir is.

OMGGG ik ga B&J ijs eten.