Escape the lesson. [&TSUKIMIYA]

Soul bewoog flink heen en weer in zijn slaap. Echter, toen hij iets te ver rolde naar links, knalde hij het volgende moment op de grond. Versuft werd hij wakker en keek rond zich heen. ‘Waar ben ik ook alweer?’ mompelde hij. Vaag herinnerde hij zich hoe hij, ’s avonds laat, zich in bed had getild na een hoop huiswerk te hebben gedaan. ‘Dan moet het vast nog vroeg zijn,’ mompelde hij. Het tegendeel werd echter bewezen toen hij zag hoe laat het was. In plaats van overeind te springen en zich te haasten om toch nog even op tijd te zijn voor zijn les, keek hij nu nog meer versuft naar de wekker. Daarna stak hij zijn hand uit en klopte vragend op het ding. Hij haalde zijn schouders op, schoot toen uit bed en kleedde zich om. Hij deed een spijkerbroek, een wit shirt en een geel jack met zwart aan. Hij deed zijn zwarte-gele schoenen, waarvan de onderkant met puntige tanden was, aan. Hij keek in de spiegel en probeerde zijn haar tot een model te kammen. Echter, het bleef de hele tijd weer terug vallen zoals het eerst was. Nou ja, het was en bleef piekerig, veel kon hij er niet aan doen. Hij haalde zijn schouders op, stak relaxt zijn handen in zijn zakken en begon toen te lopen. Hij had zelf echt geen idee waar hij naartoe wilde gaan. In elk geval niet naar zijn les, aangezien hij geen zin had om langs master Savador te gaan. Niet omdat hij bang voor de man was, maar omdat de laatste keer nogal in zijn gezicht gespuugd werd. De man was waarschijnlijk kwaad geworden om zijn onverschilligheid. Hij grinnikte even en haalde zijn schouders op, waarna hij Green uit zijn haar haalde, zijn groene, kleine leguaan.

‘Dus daar zat je de hele tijd,’ zei Soul, niet eens berispend. Liefkozend wreef hij over het diertje, waarna hij die op zijn schouder zette. Hij kreeg een vage glimlach rond zijn lippen toen hij eraan dacht dat hij die had gekocht samen met Esmira. Ze waren daarna wel lastiggevallen door van die rare mannen, maar ja. Hij haalde zijn schouders weer op en liep uit het kasteel. Hij draaide zich om, om het aanzicht even te beschouwen van het kasteel. Hij rekte zich even uit en begon naar de oude ruïnes te lopen. Hij zuchtte even. Het was al de tweede keer deze week dat hij te laat wakker werd. Hij zuchtte heel even, waarna hij zijn handen dieper in zijn zakken stak. Green vond het tegenwoordig leuk om in zijn jack te kruipen en dan mee te gaan naar de lessen. Omdat Soul zijn handen heel soms in zijn jack stak en meer in zijn broekzakken, kreeg de kleine leguaan het altijd voor elkaar om mee te gaan. Green vond het dan verschrikkelijk leuk om een geluidje te maken en anderen achter of voor Soul er voor op te laten draaien. Soul moest dan altijd zijn lach inhouden, omdat hij wist dat het hem dan weer eens gelukt was om Green over het hoofd te zien. De anderen waren er zich nooit van bewust dat het geluid van Soul afkomstig was, evenals de anderen. Hij lachte heel even zachtjes en zocht toen zijn plek op bij een steen. Green ging van zijn schouder naar zijn nek toe en bleef daar zitten. Even sloot Soul genietend zijn ogen, maar werd weer lichtelijk wakker gemaakt dankzij het horen van voetstappen. Hij hoofd draaide een beetje opzij, waarna hij zijn hand opstak en droog zei: ‘Hoi.’

» Tsukimiya
» The past flies away...[tsukimiya]
» Escape
» I can't escape myself
» Escape from the Reality

Escape the lesson. [&TSUKIMIYA]

Escape the lesson. [&TSUKIMIYA]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen