Het was een hele warme dag, 31,2°C om precies te zijn. De zon scheen helder aan de lucht en er was geen wolkje te zien. Een jongen zat bij de waterval, zijn naam was Freddy. Freddy zat naast de waterval en keek hoe het water naar beneden viel. Toen stak hij z'n handen in het water en gooide een paar keer water in z'n gezicht waardoor ook z'n rode haar nat werd. ''Wat is het warm vandaag'' Mompelde Freddy geirriteerd. Opnieuw stak Freddy z'n handen in het water, want het water voelde lekker koel aan. Toen boog Freddy zich een beetje voor over om het water op nieuw in z'n gezicht te gooien maar toen viel hij in het water. Door het warme weer voelde het water extra koud aan. Gelukkig was het niet zo diep. Freddy begon te hoesten omdat hij water in z'n mond had gegregen. Nu hij toch in het water zat wilde hij er liever niet uit. Freddy stond met z'n voeten op de bodem van het meertje bij de waterval. Opeens voelde Freddy wat langs z'n buik zwemmen. Freddy raakte een beetje in paniek en zette een paar stappen naar achteren waardoor hij achterover viel. Hij hapte naar adem maar kwam toen weer overeind. Toen voelde hij wat langs z'n rug zwemmen. Snel ging hij uit het water en keek wat er nu in het water was. Freddy keek verbaast. ''Zwemmen hier ook vissen?'' Riep Freddie verontwaardig, alsof het niet normaal was dat vissen in het water zwommen. Freddy keek opeens heel humeurig, want hij realiseerde hoe dom het klonk wat hij had gezegd, toen zuchte hij. ''Ik kan niet eens meer normaal denken bij deze hitte'' Zei Freddy en liet zich achterover vallen in het gras. Het was zo warm dat hij had eigenlijk de neiging om weer in het water te springen maar hij had geen zin dat er weer in vis tegen hem aan zwom. Freddy sloot z'n ogen en was van plan om te gaan slapen maar omdat hij zo nat was, leek het wel alsof het 10 °C kouder was dan eerst.

Dominic had met een zucht moeten constateren dat het te warm was voor een overhemd. Op zich kon hij het best volhouden in een wit overhemd, maar de andere leerlingen zouden hem aankijken. Dus hij had gekozen voor een simpel lichtgrijs shirt en een lichtblauwe broek. Alles piekfijn in orde, zoals gewoonlijk. Verveeld had hij in de bibliotheek gezeten om in snel tempo al zijn huiswerk perfect af te maken. Daar was het verlaten geweest, dus toen hij klaar was met zijn werk was er niemand om als afleiding te gebruiken. Vanwege de hitte, het was nu echt zomerweer, was een groot deel van de leerlingen buiten te vinden. Ook hij was naar buiten gegaan om daar een nieuw speeltje uit te zoeken. Dominic keek om zich heen en nam alles in zijn omgeving goed in zich op. Hij miste niets en alle lachende en schreeuwende leerlingen werden in een paar seconden kritisch gekeurd. Hij wilde liever geen groepje mensen, dan was het moeilijker om iemand volkomen te beïnvloeden. Nee, hij zocht naar een loner. En hij wist dat het meer door grote groepen vrienden bezet was, die vrolijk pratend van de zomer genoten. Hij liep kalm langs de rand van het meer en glimlachte charmant naar de meisjes die zijn blik vingen. Maar meer dan dat kregen ze niet vandaag. ''Heeeey...Kom je erbij zitten?'' vroeg een zoete stem. Hij keek even kort opzij, maar schudde zijn hoofd. ''Vandaag niet.'' Hij grijnsde zijn witte tanden bloot en draaide zich om, niet wachtend op het gezeur wat verder nog zou kunnen komen. Ze riepen hem nog wat na, maar hij negeerde het. Het werd gelukkig wat rustiger en toen hij door het bos liep kon hij even tot rust komen en zijn vriendelijke masker weer perfectioneren. Hij was in de buurt van de waterval en boven het geraas hoorde hij een jongensstem. Hij hield stil en luisterde. ''Zwemmen hier ook vissen?' riep een stemmetje. Verontwaardigd, alsof de beesten zijn terrein hadden aangevallen. Dominic bleef onbewogen staan, hij vond het niet schattig of amusant. Wel zou hij het onthouden en gebruiken om de jongen te beïnvloeden, zonder dat die het zou merken. Alles wat hij nu bedacht was of dit kind zijn moeite waard was. Of het een leuk spelletje zou zijn. Doodstil wandelde Dominic tussen de krakende takken door. Zo, vanaf hier kon hij precies zien waar zijn slachtoffer, die zich nog niet eens bewust was van zijn aanwezigheid, zich bevond. Hij zag het rode haar en hoe het kind zich op het gras liet vallen. Een zwak klein jochie, perfect. De opmerking over de hitte was een goed aanknooppunt en Dominic nam met een onbezorgde lach de laatste paar stappen tussen de struiken door. Hij veegde een blaadje van zijn schouder en bekeek de leerling nog eens wat beter. ''Warm he? Het is maar goed dat we in deze hitte geen lessen hoeven te volgen. Dan zou je echt wegsmelten.'' sprak hij vriendelijk. Dominic gebruikte zelf een combinatie van lichtmagie en duistere magie om de hitte bij hem weg te buigen, wat al een paar graden verschil maakte. Hij hield niet van warmte, dus liet hij het ook niet toe. ''Ik heet Dominic Gabriël Fedelmid, sorry dat ik je stoor. Maar ik hoorde je klagen over de vissen en dat klonk best...grappig. Nog nooit een vis in het water gezien? Die leven daar nou eenmaal...'' Dominic grinnikte plagerig om daarna weer terug te gaan naar zijn normale, lieve gezichtsuitdrukking. De vriendelijke, warme glimlach was bijna helemaal echt. Alleen een zeer goede kijker zou het verschil tussen werkelijk vriendelijke personen en hem kunnen zien. De ietwat kille blik, al werd die gemaskeerd door een perfect toneelstukje, viel nauwelijks op.

''Warm he? Het is maar goed dat we in deze hitte geen lessen hoeven te volgen. Dan zou je echt wegsmelten.'' zei een stem. Freddy zocht verbaast naar de persoon die dat zei en zag uiteindelijk een jongen. ''Ik heet Dominic Gabriël Fedelmid, sorry dat ik je stoor. Maar ik hoorde je klagen over de vissen en dat klonk best...grappig. Nog nooit een vis in het water gezien? Die leven daar nou eenmaal...'' zei Dominic en grinnikte. Freddy Ging overeind zitten en keek blozend naar het water. Hij had het gevoel dat Dominic hem niet serieus nam, niet dat Dominic de eerste zou zijn die Freddy niet serieus nam. ''Natuurlijk weet ik wel dat vissen in het water zwemmen, maar ik wist niet dat ze hier ook zwommen'' Zei Freddy en merkte dat het niet echt slim overkwam, maar hij kon niet echt gewoon na denken omdat het veel te warm was. Freddy draaide een rood plukje haar om z'n wijsvinger en durfte Dominic niet aan te kijken. Want hij was bang dat hij nu helemaal rood was van schaamte. ''Mijn naam is Freddy'' Mompelde Freddy en glimlachte vrolijk. Wat er ook gebeurde Freddy was bijna altijd vrolijk, en als het niet zo'n vrolijk moment was probeerde Freddy het altijd minder erg te maken. ''Het is inderdaad behoorlijk warm weer, dat is ook de reden dat ik naar buiten ben gegaan'' zei Freddy.

Met zijn ijsblauwe ogen volgde Dominic elke beweging van de jongen. De roodharige kwam overeind en bloosde. Wat schattig nou, jammer dat Dominic daar niet gevoelig voor was. Of nou ja, het irriteerde hem enkel. Nog meer dan andere mensen hem sowieso al irriteerden. Ze waren enkel goed als speeltjes en poppen die onbewust deden wat jij wilde. Maar deze irritatie of haat zou hij nooit laten merken, tenzij hij daar zelf het besluit tot nam. Hij zou zich engelachtig braaf en aardig gedragen, totdat zijn prooi geen kant meer op kon. Als een spin weefde hij geduldig aan zijn web, tot de ander volkomen vast zat tussen draden van charmante lachjes en ontdekte geheimen. ''Natuurlijk weet ik wel dat vissen in het water zwemmen, maar ik wist niet dat ze hier ook zwommen'' Wauw, wat een ontzettend intelligent kind had hij weer aangetroffen. Qua verstand deed dit joch hem denken aan zijn zusje, ook al zo zweverig en dom, met van die vreemde opmerkingen en interesses. De jongen schaamde zich duidelijk voor zijn antwoord. Dominic voelde vanbinnen een grote verachting jegens hem, maar aan de buitenkant was hij de begripsvolle en aardige jongen zelve. ''Mijn naam is Freddy'' zei de jongen. ''Aangenaam kennis te maken, Freddy.'' zei hij vriendelijk. Freddy had dan wel gemompeld, hij glimlachte nu wel vrolijk. Dat was een goed teken. Freddy leek hem een optimistisch, irritant jongetje. Al was hij waarschijnlijk niet veel jonger dan Dominic, het leek wel alsof hij tegen een klein kind praatte. Dat haatte hij, vrolijke mensen. ''Het is inderdaad behoorlijk warm weer, dat is ook de reden dat ik naar buiten ben gegaan'' Hij knikte. ''Precies, dit is geen weer om binnen te zitten.'' Dominic stond nog steeds en liep even naar de rand van de waterval. Hij stak zijn hand in het water en haalde hem dan door zijn zwarte haar. De kleine druppeltjes glinsterden in het zonlicht en de verkoeling zorgde dat Dominic tenminste iets minder geërgerd was. ''Zo Freddy, vertel eens wat meer over jezelf. Hoe oud ben je? Kom je van... Razen, met je vuurrode haren?'' vroeg Dominic, hij deed de nieuwsgierige toon na, die hij o zo vaak had gehoord bij andere mensen. Die waren oprecht benieuwd, maar Dominic was enkel op zoek naar zwakke plekken of middelen om iemand te breken.

''Precies, dit is geen weer om binnen te zitten.'' zei Dominic. Freddy knikte. toen liep Dominic naar de rand van de waterval, en stak hij z'n handen in het water. Er verscheen een kleine glimlach op Freddy z'n gezicht en hij moest weer denken aan de reden dat hij in het water was gevallen. Hij moest echt voorzichtiger zijn. ''Zo Freddy, vertel eens wat meer over jezelf. Hoe oud ben je? Kom je van... Razen, met je vuurrode haren?'' vroeg Dominic nieuwschierig. Freddy ging even met z'n hand door z'n haar. ''Zo rood is m'n haar toch niet'' Vroeg hij onzeker terwijl hij naar z'n ponny keek maar reageerde toen op de vraag van Dominic. '' Mijn ouders zijn rijk en we hebben een enorm huis met een enorme tuin. Mijn hele familie is gek op katten, we hebben er 6. ja ik kom van Razen en ik ben 15, en jij?'' zei Freddy vrolijk en keek naar Dominic. Meestal als Freddy over katten begon te praten kon hij haast niet meer stoppen, dus hij begon er maar niet over. De meeste mensen die Freddy kende hadden een zielige geschiedenis maar Freddy niet. Hij leefde in een mooi groot huis en iedereen in z'n familie die zou moeten leven leefde nog. Daarom was Freddy ook altijd vrolijk, hij heeft eigenlijk nog nooit in z'n leven iets vreselijks mee gemaakt.

God, wat was dit kind ontzettend snel nerveus zeg. Zoals hij meteen onzeker vroeg of zijn haar echt zo rood was. Nee, je haar is blauw, nou goed? Alsof het erg was om rood haar te hebben. Onzekere mensen waren irritant, maar ook makkelijk. Makkelijker te beïnvloeden en te sturen, omdat ze bang waren een eigen mening te hebben. ''Freddy, het was spreekwoordelijk bedoeld, maak je geen zorgen. En er is niets mis met rood haar, hoor.'' God, was dat dan niet duidelijk? Dominic snapte niet dat zijn kalme, serieuze stem dingen misschien nogal letterlijk voor deed komen. Dominic zuchtte, maar bleef kalm. Hij grinnikte toen de jongen naar zijn pony tuurde, alsof hij echt wilde controleren of zijn haar niet in de fik stond. Niet dat hij het echt grappig vond, maar dat terzijde. ''Mijn ouders zijn rijk en we hebben een enorm huis met een enorme tuin. Mijn hele familie is gek op katten, we hebben er 6. ja ik kom van Razen en ik ben 15, en jij?'' Jeetje, een rijkeluiszoontje. En een kattenfanaat, als hij het goed begreep. Maar de grootste verrassing was wel de leeftijd. 15 jaar oud, serieus. Dat had hij niet geraden. Zijn gok qua planeet klopte dan weer wel, mooi zo, dat was een stuk beter dan een Novaan of ander suikerspin-en-regenboog-planeetbewoner. En nu was het zijn beurt om een leuke opsomming van zijn leven te geven. Dominic dacht razendsnel na. Welk verhaaltje zou hij deze keer ophangen. Dat de waarheid vertellen geen optie was stond al vast. Je zei niet zomaar; He, ik heb mijn eigen moeder en zusje vermoord en mijn vader ervoor op laten draaien. Nee, dat was dom en daarbij ook een stuk minder leuk dan een verzonnen verhaal in elkaar draaien. ''Hmm.. Ik ben ook vijftien. Ik woon bij mijn oom en tante op Nova, sinds mijn vader mijn zusje en moeder in een woedeaanval heeft uitgemoord.'' Hij glimlachte zwakjes en beet kort op zijn lip. Alsof hij zich verbeet was hij even stil. Dacht terug aan dat moment waarop hij ''Hij zit nu in de gevangenis en ik zit hier. Ik ben half Shadraans, half Novaans en beheers beide magiën, maar het Shadraanse gedeelte wil ik het liefst vergeten. Dat is namelijk mijn vaders kant...'' Weer een korte stilte die Dominic opvulde met een zachte zucht en daarna een scheef lachje naar Freddy. Zo, dat was genoeg verdriet voor nu, tenzij de jongen zelf meer vroeg. Nee, Dominic zou de positieve jongen spelen, had hij zojuist besloten. Dat paste wel bij Freddy. ''Maar jij hebt natuurlijk geen behoefte aan dat zielige gedoe, sorry. Ik heb geen huisdieren, maar ik wil misschien een draakje aanschaffen.'' Nu hij klaar was met vertellen nam Dominic Freddy nog eens goed in zich op. Ookal leek hij een beetje kinderlijk, de jongen was wel schattig. Zijn rode haar viel slordig over Freddy's voorhoofd en de twee rode ogen hadden een levensvreugde in hen, die irritant, maar ook benijdenswaardig was. Eerst moest Dominic meer uitvinden over de jongen, voordat hij kon besluiten wat zijn uiteindelijke einddoel zou worden. Maar dat deze jongen nu ongevraagd onderdeel was van zijn spelletje stond vast. Als een pion op zijn schaakbord, maar dan wel een schattige en rijke pion, dus misschien eerder een loper of iets dergelijks.

''Hmm.. Ik ben ook vijftien. Ik woon bij mijn oom en tante op Nova, sinds mijn vader mijn zusje en moeder in een woedeaanval heeft uitgemoord.'' Dominic glimlachte zwakjes en beet kort op zijn lip. Freddy was stil, hij kon het zich niet voorstellen dat een vader z'n familie zou vermoorden. Freddy vond het te vreselijk om te denken dat zijn vader dat zou doen. ook was Freddy verbaast omdat hij niet had gedacht dat Dominic even oud was als hem. Eerlijk gezegd dacht hij dat Dominic wel ouder was, zo gedroeg hij zich wel. Freddy kon duidelijk merken dat Dominic wist wat hij zei. ''Hij zit nu in de gevangenis en ik zit hier. Ik ben half Shadraans, half Novaans en beheers beide magiën, maar het Shadraanse gedeelte wil ik het liefst vergeten. Dat is namelijk mijn vaders kant...'' zei Dominic met een scheef lachje. ''Maar jij hebt natuurlijk geen behoefte aan dat zielige gedoe, sorry. Ik heb geen huisdieren, maar ik wil misschien een draakje aanschaffen.'' zei Dominic. Freddy knikte, hij was onder de indruk dat Dominic over z'n verleden kon praten zonder er ook maar een beetje moeite mee te hebben. Niet dat Freddy het wel lastig vond om over zijn verleden te hebben, maar bij hem was er ook niks ergs gebeurt. Dominic leek ook geen behoefte te hebben om nog over z'n verleden te praten, dus Freddy besloot er ook maar mee te stoppen. ''Het is wel een leuk idee om een draakje te nemen'' zei Freddy en grinnikte. Nu ze het over het kopen van dieren hadden had freddy de neiging om naar z'n katten toe te gaan. Maar dat deed hij maar niet.

-sorry ik had even geen inspiratie ^^

Freddy was stil, maar zo te zien wel onder de indruk van het redelijk luchtig vertelde verhaal. Tja, het was ook niet niks, als je vader echt je hele gezin uitmoordde. Sniksnik, wat een zielig jongetje was hij toch, wat een drama. Medelijden? Iemand die hem wilde beschermen? Alstublieft? Wauw, ontzettend overtuigend toneelstukje. En dan de glanzende ogen, die duidelijk maakten dat het hem diep van binnen raakte. Maar hij moest dapper blijven, sterk zijn. God...Als hij zichzelf tegen zou komen nu zou hij meteen geïrriteerd raken. Een stom, positief, naïef joch spelen was lastig, omdat hij van zulke personen walgde. Van binnen dan. Aan de buitenkant klopte bijna elk detail. Freddy knikte instemmend, maar had blijkbaar niets te zeggen. De meesten zeiden sorry of wat erg voor je. Dan was geen antwoord stukken beter, waardoor dit onderkruipsel een ietsiepietsie in zijn waardering steeg. Wat niet veel wilde zeggen, Freddy was nog steeds nauwelijks meer dan een voetenveeg of een kort spelletje en puzzel als tijdverdrijf. Maar veel hoger dan tijdverdrijf of speeltje kwam je in Dominics ranglijst niet. Die lijst bestond uit iedereen in de hele wereld, ergens onderaan en dan zichzelf erboven. De nuttige mensen hadden nog een plekje, de rest werd gewoon op een grote hoop gedumpt en kreeg 0 procent aandacht. ''Het is wel een leuk idee om een draakje te nemen'' zei Freddy en hij grinnikte. Okay, nieuw luchtig onderwerp, prima. Daar kon Dominic goed mee leven. ''Ja, dat is het ook. Een goede vriendin van mij heeft een zwart draakje, ze is pas een paar maanden oud maar echt heel lief!'' sprak hij enthousiast. Ja hoor, goede vriendin...Kuch... Yazuki dus. Niet over nadenken, hou het gewoon op vriendin. Het moet nu even in het verhaaltje. ''Het is heel bijzonder om te zien; dat draakje heeft een soort... telepathische verbinding met haar, zodat ze contact hebben via hun gedeelde gedachten. Haha, dat is wel wat anders dan een simpele huiskat, hé?'' zei hij als laatste plagerig. Met glinsterende ogen keek Dominic naar Freddy. een beetje pesten, een beetje aardig doen. En nu iets enthousiaster en energieker dan eerst, want hij had gemerkt dat Freddy zelf bruisend en vrolijk was. Bah. Maar de lieve lach bleef, al werd hij even spottend en plagerig.