Aerys haastte zich naar het lanceringsplatform met Morte, haar gigantische grijze schrikwolf, achter zich aan. Die ochtend had ze een bericht van de school gekregen dat haar broer Hayden rond het middaguur zou arriveren. Het was een bericht dat haar enorm verbaasde. Waarom zou Hayden zijn chique privéschool op Razen verlaten voor een minder goede school als Starshine Academy? Waarschijnlijk zitten mijn ouders er achter, dacht Aerys verbeten. Ze negeerde het idee gelijk, Hayden zou zo iets nooit doen.
In de verte zag ze een shuttle landen. De lucht ruiste onder het gevaarte door en al snel schoof er een ophaalbrug uit een gat in de shuttle. Het duurde even, maar na een tijdje verscheen Hayden in het gat van de deur. Aerys glimlachte. Ze had haar broer gemist.
Lachend keek ze Morte aan die zachtjes gromde. Niet omdat hij Hayden niet mocht, maar Morte gromde gewoon overal om. Aerys versnelde haar pas, maar had moeite haar schrikwolf in te halen die al een aantal meter vooruit rende.
Haar rode jurkje wapperde achter haar aan en Aerys bedacht zich dat het niet slim was geweest om haar hoge hakken aan te trekken, hoewel ze een dikke hak hadden en het over het algemeen sterke schoenen waren.
Binnen een mum van tijd stond ze bovenaan het trapje van het platform. Hayden was inmiddels al van zijn trap af gelopen en keek een beetje om zich heen.
Aerys lach werd zo mogelijk nog breder en riep zijn naam. Ze hoopte maar dat hij haar herkende nu ze haar blonde lokken had afgeknipt en wit had geverfd.
Ze rende naar hem toe en vloog hem om de hals. Hayden was veel groter dan zij en ze had altijd naar hem op moeten kijken. Daarom had ze haar hakken aangetrokken, maar ze was ook gegroeid, dus het verschil was al minder geworden.
Na een tijdje liet ze hem los en keek hem stralend aan.
"Goed je te zien, broertje," zei ze grijnzend. "Wat kom jij hier nou doen?"

Toen ze hem een knuffel gaf merkte Aerys dat haar broer niet heel enthousiast terug knuffelde. "Aerys, ben jij dat echt?" sprak hij verontwaardigd. "Wat heb je met die mooie blonde lokken van jou gedaan?"
Aerys merkte zijn strenge ondertoon op en keek verlegen naar de grond. Vroeger had ze ook altijd wit haar gehad, maar het was langzaam blonder gekleurd, dus het was vrij natuurlijk.
"Tja, ik vond dat het weer eens tijd was voor iets nieuws," zei ze verontschuldigend. Haar blonde haar was in de weg gaan zitten en ze was er vanuit gegaan dat het vanzelf wel weer aan zou groeien. Daar had ze maar één zomer voor nodig.
"En wat denk je dat ik hier kom doen, zusje lief?" Aerys grijnsde om zijn opmerking. Dit betekende dat hij zou blijven. Ze had hem enorm gemist en vond dat wel prima. Hij beantwoordde haar knuffel eindelijk en tilde haar met gemak van de grond. Dat had hij vroeger ook gedaan en het was een soort gewoonte geworden. Als Aerys het over haar grote broer had dan was dat ook letterlijk zo. "Je bent nogal gegroeid, zelfs zonder die hakken van jou," sprak hij sarcastisch. Zijn strenge blik ontging Aerys niet, maar dit keek bleef ze hem strak aankijken.
"Tja, wat een gezonde omgeving allemaal voor je kan doen," zei ze met een licht grimas.
Kael, Hayden's witte tijger kwam langzaam aangelopen en begroette haar. "Ik heb jou ook gemist hoor," zei Aerys terwijl ze het dier over zijn kop aaide. Hij knorde even en liep daarna weer verder.
"Maar je blijft hier dus echt?" vroeg Aerys opgewonden. Ze vroeg nog steeds af waarom. Maar wilde hem nu eerst even de ruimte geven. Daarna zou ze hem wel ondervragen.