Airmid vloog hoog de lucht in, en via de wind kon ze weten welke kant Ferost opging. Na een tijdje kwam ze bij de plek aan, en ze begon dan te landen achter Ferost. Natuurlijk keek ze met een zachte blik naar het hert, en ze zorgde ervoor dat de wind wat warmer werd zodat het hert geen koud had van de winterse wind. Daarna keek ze heel even naar Ferost, en ze ging bij het hert zitten. Ze streelde haar over de hals, en ze keek dan naar waar twee hoefjes tevoorschijn kwamen. Ze ging daar maar gaan helpen, en ze sloot heel even de ogen. Ze hoopte maar dat de geboorte goed zou verlopen, en ze keek dan ook heel even kort naar Ferost.