De muziek was oorverdovend en leek Amyrran wel als een deken te omringen. Overal waren mensen aan het dansen en de meeste leken de grootste plezier te beleven. Dit was niet echt een plek voor hem. Niet omdat het niet gezellig was. Dat zeker niet. Meer vanwege de harde muziek en de - in zijn ogen - kleine ruimte. Iedereen zat veel te dicht op elkaar geplakt als je het hem vroeg. Dat ze hier konden dansen zonder iemand anders in het gezicht te slaan. Wat hij eigenlijk wel graag zou willen zien. Misschien ging dat vanavond nog wel een keer gebeurden. Hopelijk. Amyrran leunde achterover tegen een van de muren van de kamer. Waarom had hij Madu eigenlijk niet meegenomen? Met die slang kon hij vaak genoeg paniek zaaien. Een leuk gezicht was het om iedereen gillend weg te zien schieten alleen maar om dat beest. Bang dat ze gebeten werden of opgegeten. Amyrran moest weer denken aan de laatste keer dat hij Madu mee had genomen. Toen werd hij zelf gebeten. En dat was geen pretje. Het was eigenlijk ook wel een beter idee om Madu niet meer mee te nemen naar dit soort plekken. Dat beest werd dan altijd chagrijnig en beet iedereen die het tegenkwam en weigerde dan ook nog eens los te laten.
Amyrran zuchtte even uit verveling en besloot toen maar wat te drinken te halen. Altijd lekker op zo'n disco avondje. Hij baande zich een weg door de dansende menigte richting de bar. Het zou een stuk makkelijker lopen zijn als iedereen stilstond zodat hij niet al de armpjes en lichamen hoefde te ontwijken. Maar of ze nu stil stonden of niet, uiteindelijk kwam hij toch bij zijn einddoel terecht. 'Nog eentje,' sprak een meisje dat naast hem stond. 'Als je dan toch loopt, neem er gelijk een voor mij mee!' Riep Amyrran de man achterna die hem even een wantrouwende blik toe wierp. Amyrran vroeg zich af waarom die man zo'n blik naar hem toe wierp, maar zag geen reden om erover in te zitten. Dus deed hij maar alsof het nooit was gebeurd. Waarschijnlijk herinnerde hij Amyrran nog wel en de grappen die hij uithaalde met zijn huisdier Madu. 'Zo..' Hij draaide zich om richten de dansende mensen en leunde een beetje achterover op de bar. 'Gezellige disco hè?' Sprak hij alsof hij het meisje al jaren kende.

Madu:

Amyrran grijnste bij het zien van een van de meisjes die tegen iemand anders op liep en vervolgens tegen die gene begon te schreeuwen alsof hij de schuldige was. Wat ze precies schreeuwde kon hij niet horen door de muziek. Mensen waren zo voorspelbaar op dit soort momenten. Daarom was het minder leuk om naar te kijken. Hij zag liever andere in onmogelijk situaties waarbij ze niet meer wisten wat ze dan moesten doen. Reacties op dat soort momenten waren altijd weer anders en ook altijd geweldig om te zien. 'Gaat nog wel,' reageerde het meisje rustig. Amyrran kreeg het gevoel dat ze hem aankeek, maar haalde zijn blik niet van de dansvloer af. 'Waarom ga je dan niet dansen?' vervolgde ze. Amyrran lachte even en keek vervolgens wel het meisje aan. 'Ik en dansen gaan niet samen,' sprak hij terwijl een grijns op zijn gezicht verscheen. Nee, hij en dansen waren echt niks. Hij hielt er ook niet bepaalt van dus je zou Amyrran nooit zomaar zien dansen. Daar moest hij dan eerst een goede reden voor hebben of te veel gedronken hebben. De man kwam terug met twee glazen en zette ze op de bar. Amyrran keek om en zag dat weer diezelfde gezichtsuitdrukking verscheen op de man zijn gezicht terwijl hij Amyrran aankeek. 'Bedankt,' sprak hij grijnzend en negeerde die blik weer totaal. Hij pakte het glas beet en keerde zich weer richting de dansende menigte. Amyrran zette het glas aan zijn mond en nam een paar slokken. Sterke drank was zo nu en dan wel lekker maar hij dronk het liever niet elke dag. Op een gegeven moment had je er dan schoon genoeg van of kon je niet meer zonder en dat voorkwam hij liever. 'Waarom ga jij niet dansen?' Vroeg hij terwijl hij het glas op de bar dumpte.