Bloedoffer

Savador kwam overhaast aan bij de etage van de Air Magicans. In de hoofdkamer van de etage had hij even tegen de muur moeten leunen om op adem te komen. Hij moest echt nodig iets aan zijn conditie doen. Terwijl hij even uithijgde, keek hij met afgunst de ruimte even rond. Evenals licht- en watermagie, vond hij luchtmagie ook één van de mindere waardes. Veel te winderig. En naar zijn smaak veel te zwak. Hij zou zich hier nooit thuis kunnen voelen. Eenmaal op adem gekomen, liep Savador de trap op die naar de slaapzalen leidde. Zonder te kloppen of enige aantoning dat hij binnenkwam, smeet hij de deur van de meisjesslaapzalen open en stapte de ruimte binnen. Hij liep met snelle stappen langs de bedden terwijl zijn gouden slangenogen automatisch naar Kori zochtten.

Boven aan het plafon was voor de lucht magiers speciaal een aantal ramen gemaakt waar ze in en uit konden vliegen als ze dat wilden. Het was in elke kamer van de etage. Overdag stonden deze ramen ook altijd wijdopen. Kori stoof net zelf door zo'n raam naar binnen. Ze moest gauw haar boeken verwisselen en dan naar de volgende les. Ze was al wat te laat vertrokken van haar vorige. Toen iemand achter haar haar naam riep keek Kori om maar zag daardoor niet de muur en knalde er volop tegenaan. Als een klein verdwaasd musje viel ze naar beneden. Ze plofte neer op een bed waardoor de witte veren in het rond vlogen. Zowel van haar eigen witte veren vleugels als die uit het kussen. ''Tenminste een zachte landing'' mompelde Kori maar daarna viel haar tas die van haar schouder was gegleden en op een houten balk terrecht was gekomen achter haar aan en raakte haar hoofd. ''Auw'' zei Kori zachtjes en wreef pijnlijk over haar hoofd. Bezorgde kamer genoten vlogen direct op Kori af om te kijken of alles wel goed ging. Ze had Master Savador nog niet gezien.

Savador had Kori's hele val bijgestaan en trok lichtelijk een wenkbrauw op toen ze met een plof op één van de bedden landde. Hij slaakte even een geërgerde zucht; moest Deshas echt het bloed van deze kluns hebben? Het moest dan maar. Savador duwde de bezorgde leerlingen aan de kant die zich om het bed verzameld hadden, en staarde eerst met een norse blik op Kori neer voor hij haar ruw aan haar arm overeind trok. 'Meekomen,' beval hij kortaf. Savador vertelde niet waarheen of met welke reden, maar loodste Kori enkel zwijgend mee naar de deur van de slaapzaal.

Kori merkte Savador pas op toen hij zich een weg baande door de leerlingen. Ze keek hem een beetje met iets van verbazing maar ook met iets van angst aan. Ze struikelde haast toen hij haar van het bed aftrok. ''Master, u doet me pijn'' zei ze zachtjes maar liet zich gedwee meetrekken. ''Wat heb ik gedaan?'' vroeg ze daarna nog zachter. Ze had toch helemaal niks verkeerds gedaan. Ze keek hulpzoekend om naar haar mede-studenten maar die haalde onnozel hun schouders op. Zij wisten blijkbaar ook nietwat er aan de hand was.

Mitsu liep over de gangen naar de luchtmagicians etage en glimlachte. Hij had zijn handen op zijn rug gelegd en keek rond. Hij liep naar de meisjesslaapzaal waar Kori waarschijnlijk moest zijn. Hij had echter niet meer dan gelijk aangezien Savador met Kori in zijn handen naar buiten kwam. Hij had de woorden van Kori ook gehoord. Hij keek nijdig naar Savador. "Je hoorde haar. Laat haar los..." zei hij nijdig. Hij keek strak Savador maar wist dat hij weinig kans maakte tegen Savador.

Savador negeerde Kori's woorden straal en verstevigde de ijzeren greep om haar pols. Geen tijd voor vragen. Deshas had haar dringend nodig. Hij stopte zijn snelle pas abrupt toen hij door Mitsu werd tegengehouden en staarde met een giftige blik op de jongen neer. 'Houd je mond! Je hebt het wel tegen een leraar. Respect is tegenwoordig ver te zoeken bij de kinderen van vandaag!' Savador liep Mitsu zonder pardon haast omver en duwde Kori voor zich uit de trap af. Er was hier geen tijd voor!

Mitsu hoorde de woorden van Savador. "EN VICE VERCA EVEN MIN. LERAREN TONEN OOK WEINIG RESPECT VOOR LEERLINGEN..." blafte Mitsu Savador toe. Hij vormde een zegel en lianen grepen Savador vast. "Ik weet niet waar je haar voor nodig hebt maar je zoekt maar iemand anders..." siste hij. Norwood was te druk dus die kon niet helpen en andere leraren zouden het eveneens vast te druk hebben. Mitsu voelde zijn woede opborrelen. Hij wilde niet dat er iets gebeurde met Kori. Nooit mocht dat gebeuren.

Savador voelde zijn geduld steeds sneller opraken. Toen Mitsu al schreeuwend tegen hem uitviel was dat de druppel. Hij kon hem echter niet aanvliegen doordat hij vastgebonden werd door lianen. Wat dat betreft was dat een voordeel. Maar Savador liet de lianen weer even snel verdwijnen als dat ze gekomen waren door zichzelf in vuur en vlam te zetten en keek Mitsu nijdig aan. 'Probeer me mijn opdrachten niet te hinderen, stuk vuil,' sprak hij hem tamelijk kalm toe. Op zijn handpalm liet Savador een klein zwart bolletje van duistere magie verschijnen, en liet het in een zachte ademtocht rond Mitsu's hoofd zweven. 'Ga daar maar mee spelen.' Hij draaide zich om en duwde Kori verder de trap af, naar de uitgang van de etage. Mitsu gunde hij geen blik meer waardig. Voor stoerdoenende studentjes die de held probeerden uit te hangen had hij al helemaal geen tijd.

Mitsu wist dat hij er niet tegen op kon. Hij zuchtte. Het bolletje keek hij droog aan. Hij wilde er geen aandacht aan besteden. Hij sloeg het weg en liep Savador rustig achter aan. Zonder nog een woord te zeggen. Hij keek naar Savador's rug. Hij kon immers niet tegen op maar zelf kon hij het niet hebben dat hij dat niet kon. Zijn ogen keken schuldbewust naar Kori. Hij had ineens een ingeving. Hij had van Norwood ooit van een slaapspreuk gehoord. Hij grijnsde. Hij wachtte eerst tot het juiste moment.

Savador staarde met een neutrale blik voor zich uit. Hij wist dat Mitsu hem achterna kwam, en dat irriteerde hem mateloos. 'Ga naar je ZAAL TOE!' Hij had zich in een ruk omgedraaid en smeet Mitsu met een knal tegen de muur met een vuurspreuk. Daarna liet hij uit de muur achter Mitsu een gitzwarte spin verschijnen, wiens acht poten hem in een behoorlijk sterke greep hielden. Savador had zich weer omgedraaid en verliet nu met Kori de etage.

Mitsu keek naar Savador en hoorde zijn woorden. "NEE IK HEB HET RECHT BIJ HAAR TE ZIJN..." snauwde hij. Hij merkte de vuurspreuk op en vloog tegen de muur. Hij bleef even stil zitten en keek strak naar Savador. Hij merkte de spin op en grijnsde. Ieder dier had zo zijn vijand. Een grote vogel kwam achter de spin tevoorschij en beet de armen door. Mitsu grijnsde en had wat tijd achter gelopen. Hij rende de trap af en liet zich lijden door zijn gevoel. Hij wist wel waar Kori mogelijk kon zijn.

PROFILE MAGICIAN