Help me!

Roakes wandelde rustig over de oever van het stille meer. De ochtenddauw lichtte het gras op en maakte het vochtig.
Roakes kwam hier met een reden. Ze was van slag. Al wist ze niet helemaal waarom, maar ze voelde zich echt niet lekker. Ze dartelde langs de rand, ze stond echt wel heel dicht bij het meer, maar het kon haar niet schelen. O, wat maakte het uit als ze viel. Wie zou haar missen? Dan zouden ze geen last meer hebben van haar geschreeuw, haar soms aanstellerig en opvliegend gedoe,... 'Gewoon blijven stappen, Roakes,' dacht ze. Ze bleef een eindje lopen, tot ze aan het einde was van het meer. Ze draaide zich om om nog eens het meer af te lopen. Maar... Het was te laat. Ze gleed uit over het natte gras en duikelde in het diepe meer.
Een normaal persoon zou gewoon naar de kant zwemmen en eruit kruipen, met natte kleren natuurlijk, maar bij Roakes was het anders. Roakes had nooit leren zwemmen... "HELP!!!!" schreeuwde ze. Ze ging kopje onder en bleef roepen.

Sasori was langs het stille meer aan het wandelen. Hij genoot van de stilte en de rust. Met zijn rugzak op zijn rug liep hij op een gestaag tempo verder tot hij iemand uitschoof op het gras en hij een plons hoorde. Een hoop bellen borrelden op de plek waar de persoon was ingevallen. "HELP!!!!" schreeuwde de persoon en die ging kopje onder. Sasori kwam in actie. Hij smeet zijn tas op de grond en sprong er zonder na te denken in. Hij greep de persoon die naar beneden zonk vast en haalde haar naar de oppervlakte. Hij haalde adem en legde het meisje op het gras neer. Hij duwde met zijn handen op de plek waar haar longen zaten en probeerde zo het water uit haar longen te persen tot ze uiteindelijk de inhoud water die ze had binnengenomen uit ging hoesten. "Nooit aan de oever wandelen in de ochtend, zeker niet zo vervaarlijk aan de rand" mompelde hij en hij ging verder met op haar longen duwen. Ze kon niet zwemmen, dat had hij nu al afgeleid van haar reactie toen ze uitschoof en in het meer belandde. "Kom bij meid, je ligt op het droge, kom doe je oogjes open en hoest dat water eruit." Hij pakte haar arm en legde zijn twee vingers op haar pols, er was nog een hartslag te voelen. Hij was er ook snel bijgeweest namelijk.

Iemand sleepte Roakes uit het water en duwde zijn handen op de plaats van haar longen. Ze hoorde hem iets zeggen, maar het leek alsof hij meters ver stond. "Nooit aan de oever wandelen in de ochtend, zeker niet zo vervaarlijk aan de rand. Kom bij meid, je ligt op het droge, kom doe je oogjes open en hoest dat water eruit." Ze duwde de handen zachtjes weg en hoestte even. Met een schorre stem zei ze: "Dankjewel..." Ze hoestte nog even. "Au, hoestaanval," riep ze tussen het hoesten door.

(kan je post misschien ietsjes langer? Helpt mij ook met mijn inspiratie ;])

Sasori had het meisje net uit het meer gered en aan de oever gelegd en hij begon meteen met 'reanimatie'. Hij legde zijn handen waar haar longen zich normaal moesten bevinden en begon erop te duwen zodat ze een hoestaanval zou krijgen en al het water uit haar longen ging. Dat was een oude truc die hij van zijn oma had geleerd toen hij 7 jaar werd. Hij kreeg geen kado's, nee hij kreeg elk jaar opnieuw iets waar hij van kon leren. Een boek reanimatietechnieken was hier een van. Daarom dat hij er nu zo goed mee was. Hij leerde alleen maar nuttige dingen en misschien was dat wel goed. "Nooit aan de oever wandelen in de ochtend, zeker niet zo vervaarlijk aan de rand. Kom bij meid, je ligt op het droge, kom doe je oogjes open en hoest dat water eruit." Ze duwde de handen zachtjes weg en hoestte, mooi dat was een goed teken. "Kom je moet nog meer hoesten, dat water moet uit je longen." zei hij, misschien ietsjes droog. Met een schorre stem zei ze: "Dankjewel..." Ze hoestte nog even. "Au, hoestaanval," riep ze tussen het hoesten door. "Dat is normaal, ik heb op je longen liggen duwen om het water eruit te krijgen, maar zo te zien is alles er zo goed als uit." Hij veegde haar mond en gezicht droog met een papieren zakdoek. Hij ging naast haar zitten en zei dan "Als je niet kan zwemmen, is het niet echt slim als je in de ochtend een wandeling gaat maken aan de oever, het is nogal... Glad."

(de inspiratie is bij mij ook ver te zoeken ;o)

De jongen zei: "Dat is normaal, ik heb op je longen liggen duwen om het water eruit te krijgen, maar zo te zien is alles er zo goed als uit. Als je niet kan zwemmen, is het niet echt slim als je in de ochtend een wandeling gaat maken aan de oever, het is nogal... Glad. " Roakes glimlachte. Ja, dat had ze natuurlijk wel gemerkt. Ze zuchtte: "Pffff, ik heb inderdaad wel gemerkt dat het erg glad is, maar zo erg zou ik het niet gevonden hebben als je niet was gekomen." Roakes zuchtte even en legde haar hoofd tussen haar knieën. "Misschien kom ik wel vaker hier. Om weer uit te glijden." Ze zuchtte weeral. "Dat is geen goed idee eigenlijk, en ik zou het leven wel missen, maar het zit me nu eventjes allemaal tegen."

Pffff, ik heb inderdaad wel gemerkt dat het erg glad is, maar zo erg zou ik het niet gevonden hebben als je niet was gekomen." Roakes zuchtte even en legde haar hoofd tussen haar knieën. "Misschien kom ik wel vaker hier. Om weer uit te glijden." Ze zuchtte weeral. "Dat is geen goed idee eigenlijk, en ik zou het leven wel missen, maar het zit me nu eventjes allemaal tegen." Sasori dacht na, het linkte allemaal wel. Dat het allemaal niet meezat en dan het niet goed opletten en dan kunnen er wel eens ongevallen gebeuren zoals net. "Wat is er dan gebeurt meid? Niet dat ik me wil bemoeien, maar misschien kan ik je wel helpen." Hij keek haar met een vriendelijke glimlach aan, waarschijnlijk was het liefde, maar dat kon hij op dit moment niet echt weten, hij gokte er alleen maar wat naar. Daar was hij blijkbaar vrij goed in. "Ik ben trouwens Sasori Danna, ik had me nog niet voorgesteld en dat was misschien wat bot van me." Hij stak zijn hand uit naar het meisje en greep haar hand om haar recht te trekken. Hij nam dan een sandwich uit zijn tas en scheurde die in twee, "Hier eet een beetje, daar bekom je van." Hij begon zelf van zijn eigen halft van de sandwich te eten. Hij grijnsde eventjes en geeuwde dan eenmaal hij de inhoud had doorgeslikt en zijn sandwich op was.

"Wat is er dan gebeurt meid? Niet dat ik me wil bemoeien, maar misschien kan ik je wel helpen. Ik ben trouwens Sasori Danna, ik had me nog niet voorgesteld en dat was misschien wat bot van me." Hij nam een sandwich en scheurde die in twee. Hij gaf de helft aan Roakes. "Hier eet een beetje, daar bekom je van." Roakes zei: "Ik ben Roakes, Roakes Dust. En dankje," zei ze terwijl ze de sandwich aannam. Ze at een hapje en glimlachte. "Hmmm, heerlijk!" lachte ze. "Wel, Sasori, heb je tijd?"

INSPILOOS -.-

(gedachten, gevoelens beschrijven)

Het meisje leek niet al te blij nu hij het zo zag. En dus besloot hij maar te vragen wat er was gebeurt dat ze zich niet zo goed in haar vel voelde. "Wat is er dan gebeurt meid? Niet dat ik me wil bemoeien, maar misschien kan ik je wel helpen. Ik ben trouwens Sasori Danna, ik had me nog niet voorgesteld en dat was misschien wat bot van me." Hij nam een sandwich en scheurde die in twee. Hij gaf de helft aan Roakes. "Hier eet een beetje, daar bekom je van." Het was een sandwich met sla en kaas, zijn favoriet. Hij at dat enorm graag. Toen stelde het meisje zich voor als Roakes dust. "Aangenaam Roakes" Ze nam een hap van zijn sandwich en zei dat het heerlijk was. "Wel, Sasori, heb je tijd?" Hij knikte "Ja ik heb tijd, het is vroeg in de ochtend en normaal is dat de tijd dat ik een wandeling doe vlak aan het meer. Maar een babbeltje voor de verandering kan absoluut geen kwaad." Hij glimlachte en geeuwde eens. Ja het was vroeg in de ochtend, ook voor Sasori. Maar zo'n ochtendwandeling zorgde er altijd voor dat hij dan klaarwakker aan de dag kon beginnen. Zo was dat eenmaal met hem, hij was anders als de anderen en daar was hij enorm trots op ook.

Sasori knikte en zei: "Ja ik heb tijd, het is vroeg in de ochtend en normaal is dat de tijd dat ik een wandeling doe vlak aan het meer. Maar een babbeltje voor de verandering kan absoluut geen kwaad." Sasori glimlachte en geeuwde even. Roakes schraapte haar keel, haalde diep adem en begon: "Wel, dus ik heb een jongen ontmoet tijdens de vuurles en ik vind hem echt heel leuk. Wel, je snapt me..." Roakes lachte zenuwachtig en ging verder: "Ik kwam hem tegen in de grote zaal met een vriendin van hem, en daar bekende ik zowat dat ik een beetje verliefd was op hem, maar toen zij hij dat hij enkel maar vrienden wou zijn, vrienden in een groepje van 3, met dat ene meisje, die vriendin van hem. Dat vond ik oké, en dus hebben we getoast op onze vriendschap, met de nadruk op vriend, maar toen heeft die jongen dus bekent dat hij op dat anders meisje verliefd was, en toen ik me begon op te winden, werd zij ook boos. Maar ik ben echt heel erg boos geworden, ik heb ze daar staan afblaffen... Ik was woedend en ben weggerend. Het zit me echt niet mee..."Toen herinnerde ze zich ook het gesprek in de gang. "En dan ben ik in het begin toen ik hier kwam alweer beginnen schreeuwen en ik weet zeker dat er nu 2 mensen zijn die me niet leuk vinden, en ik ben hier amper een week!" Ze keek recht in de ogen van Sasori en vroeg wanhopig: "Wat moet ik doen?"

EINDELIJK INSPIRATIE ^^

Sasori knikte en zei: "Ja ik heb tijd, het is vroeg in de ochtend en normaal is dat de tijd dat ik een wandeling doe vlak aan het meer. Maar een babbeltje voor de verandering kan absoluut geen kwaad." Sasori glimlachte en geeuwde even. Roakes schraapte haar keel, haalde diep adem en begon: "Wel, dus ik heb een jongen ontmoet tijdens de vuurles en ik vind hem echt heel leuk. Wel, je snapt me..." Roakes lachte zenuwachtig en ging verder: "Ik kwam hem tegen in de grote zaal met een vriendin van hem, en daar bekende ik zowat dat ik een beetje verliefd was op hem, maar toen zij hij dat hij enkel maar vrienden wou zijn, vrienden in een groepje van 3, met dat ene meisje, die vriendin van hem. Dat vond ik oké, en dus hebben we getoast op onze vriendschap, met de nadruk op vriend, maar toen heeft die jongen dus bekent dat hij op dat anders meisje verliefd was, en toen ik me begon op te winden, werd zij ook boos. Maar ik ben echt heel erg boos geworden, ik heb ze daar staan afblaffen... Ik was woedend en ben weggerend. Het zit me echt niet mee..." Sasori knikte aandachtig en luisterde verder naar haar verhaal. "En dan ben ik in het begin toen ik hier kwam alweer beginnen schreeuwen en ik weet zeker dat er nu 2 mensen zijn die me niet leuk vinden, en ik ben hier amper een week!" Ze keek recht in de ogen van Sasori en ze vroeg wanhopig: "Wat moet ik doen?"
"Dit is lastig, het is al heel moedig dat je hebt bekend dat je hem leuk vindt. Maar jaloezie is spijtig genoeg hier de factor waar jij last van hebt. Het is heel spijtig dat die jongen verliefd is op iemand anders. Maar je moet proberen rustig te blijven, de situatie aanvaarden, ook al is het lastig en pijnlijk. Ik moet wel eerlijk toegeven, ikzelf heb niet zoveel ervaring met verliefd zijn maar ik weet wel een ding. Als het niet wederzijds is, neem afstand en probeer je over hem te zetten." Hij wist goed genoeg waarover hij sprak. Dat was met zijn hartsvriendin ook zo geweest. Nu zag hij haar niet meer, tot zijn grote spijt. "Roakes, je vind vast iemand die veem beter is dan die jongen, je bent nog jong." Hij klopte met zijn hand zachtjes op haar schouders als aanmoediging om gewoon verder te gaan met haar leven.

"Dit is lastig, het is al heel moedig dat je hebt bekend dat je hem leuk vindt. Maar jaloezie is spijtig genoeg hier de factor waar jij last van hebt. Het is heel spijtig dat die jongen verliefd is op iemand anders. Maar je moet proberen rustig te blijven, de situatie aanvaarden, ook al is het lastig en pijnlijk. Ik moet wel eerlijk toegeven, ikzelf heb niet zoveel ervaring met verliefd zijn maar ik weet wel een ding. Als het niet wederzijds is, neem afstand en probeer je over hem te zetten. Roakes, je vind vast iemand die veem beter is dan die jongen, je bent nog jong."Hij klopte haar op de schouder. "Maar ik wil gewoon vrienden zijn..." Roakes legde haar knieën en was nog steeds wanhopig. "Ik weet écht niet wat ik moet doen... Ik wil wel vrienden zijn, maar ik denk dat ik het heb verpest, nu."

"Maar ik wil gewoon vrienden zijn..." Roakes legde haar knieën en was nog steeds wanhopig. "Ik weet écht niet wat ik moet doen... Ik wil wel vrienden zijn, maar ik denk dat ik het heb verpest, nu."
"En mocht je het verpest hebben, dan zal ik wel eens met hen gaan praten, maar nu moet je het zelfs eerst proberen goed te maken. Ik denk wel dat ze vergevingsgezind zullen zijn. Je bent naar mijn mening al een heel leuk meisje, het zou zonde zijn als ze je laten links liggen voor een woordenwisseling." Sasori vond soms dat hij verassend wijs uit de hoek kon komen, zeker nu. Hij was een meisje raad aan het geven terwijl hij zelf alles verpestte meestal. Hij vond zichzelf echt geniaal op dit moment. "Roakes, mag ik de namen van die mensen? Of moet ik eens met je meegaan naar hun? Misschien kan ik het beter eens uitleggen of... Wat wil jij meid?" Hij besloot haar een paar opties te geven zodat ze nog kon kiezen of een eigen oplossing kon maken. Hij had er geen problemen mee om mee te gaan naar haar vrienden. Want als ze er zo enorm op stond om het goed te maken, dan leken het in zijn ogen, aardige mensen. Dus hij was best benieuwd achter die personen waar Roakes zo om gaf. Ze maakte hem nieuwsgierig en dat was iets wat Sasori niet snel was.

"En mocht je het verpest hebben, dan zal ik wel eens met hen gaan praten, maar nu moet je het zelfs eerst proberen goed te maken. Ik denk wel dat ze vergevingsgezind zullen zijn. Je bent naar mijn mening al een heel leuk meisje, het zou zonde zijn als ze je laten links liggen voor een woordenwisseling."zei Sasori. Roakes glimlachte even. Daarna zei hij: "Roakes, mag ik de namen van die mensen? Of moet ik eens met je meegaan naar hun? Misschien kan ik het beter eens uitleggen of... Wat wil jij meid?"Roakes dacht even na en zei toen snel: "Alois en Taiga." Ze hield haar adem in. "En je mag wel meegaan als je wil, maar wat als ze dan irritant beginnen te doen daardoor?"

PROFILE MAGICIAN