a lot of troubles....[open]

Rhine liep wat langs het meer te kuieren ze zat met haar hoofd in de wolken ze moest een oplossing vinden iets om dit alles te stoppen maar ze kon niets bedenken. Zolang ze bij Sasori was ging alles goed hij is het lichtje dat jaren geleden van haar gestolen is hij houd de duistere gedachten weg bant de angst de haat en het verdriet uit haar hart. Maar als ze niet bij hem is wordt het alleen maar erger en zeker nu de dood haar weer was komen opzoeken ze zat aan de kant van het meer in kleermakers zit ze keek door haar zandloper ze zag het aantal jaar dat iets of iemand nog te leven had erdoor. Het klinkt leuk om dat te weten maar dat is het niet als je weet wanneer iemand gaat sterven ga je steeds negatiever denken en zeker omdat je weet naar wie ze toegaan als ze sterven. Rhine zuchtte. Wat moest ze doen wat kon ze doen? Er moest toch iets zijn? Maar ze wist niet wat en ze kon het aan niemandz zeggen aan niemand hulp vragen. Ze wilde Sasori niet ongerust maken en aan wie anders zou ze het kunnen vragen? Bij het schoolhoofd lag ze niet bepaald op een goed blaadje eigenlijk bij bijna niemand omdat ze haar verdrtiet altijd omzet in haat ze iedereen altijd bij haar vandaan houd ze wilt zich niet hechten aan iets of iemand omdat ze bang is dat het van haar afgenomen wordt net zoals vroeger.....

Roakes liep langs het stille meer. Haar haren die nu plat waren, wapperden in de wind. Ze zag een meisje met blond haar zitten langs het meer, ze leek angst te hebben en leek ook bezorgd te zijn. Roakes stapte er voorzichtig naartoe en ging naast haar zitten. "Hallo! Ik ben Roakes... Roakes Dust. Het lijkt alsof je ergens mee zit... Kan ik je misschien helpen?" Roakes rechtte haar rug en keek naar het meer. het water schoof over het oppervlak en er zwommen enkele vissen in. Het water was niet bezorgd over wat er met haar zou gebeuren. Maar het meisje daarentegen wel...

Deidara had het geweldige idee om naar het meer te gaan om even te genieten van het water eventueel. Maar hij zag dan twee schimmen in zijn gezichtsveld verschijnen. Hij liep er op een traag tempo naartoe, twee meisjes. Hij grijnsde lichtjes en hoorde dan de stem van het meisje met het zwart haar: "Hallo! Ik ben Roakes... Roakes Dust. Het lijkt alsof je ergens mee zit... Kan ik je misschien helpen?" Deidara keek dan naar het andere meisje dat er nogal triest uitzag of bang, dat kon hij niet echt uit haar gezicht opmaken. Meteen had het andere meisje zich een beetje opgedrongen. Maar dat was hij eigenlijk ook van plan, vragen wat er mis was. Hij keek dan even naar de lucht, het was fantastisch goed weer en misschien zou dat het humeur van het meisje. Toen hij eindelijk bij de twee arriveerden ging hij naast het meisje genaamd Roakes zitten. "Hallo jullie beiden" zei Deidara met een brede glimlach "Ik ben Deidara, jouw naam heb ik al gehoord Roakes Dust en wie ben jij... Hm?" Dat laatste richtte hij naar het andere meisje. Hij keek beiden aan en wachtte eigenlijk af, misschien zou het meisje haar verhaal doen, misschien ook niet. Maar hij vond dat dat geheel haar keuze. Hij keek dan naar het meer en hij had best zin om te gaan zwemmen. Maar die optie hield hij nog open, misschien hadden de andere twee hier wel zin in?

Rhine had nog maar net haar ogen gesloten toen ze plots een stem hoorde. Haar ogen vlogen meteen open. "Hallo! Ik ben Roakes... Roakes Dust. Het lijkt alsof je ergens mee zit... Kan ik je misschien helpen?" Ze kwam langs haar zitten. Rhine trok een wenkbrauw op, die meid kon met de deur in huis vallen zeg. Rhine zei niets ze zuchtte alleen even en ze keek weer naar het meer voor zich. "Hallo jullie beiden" Hoorde ze nog een andere stem zeggen ze keek even omhoog en ze zag een blonde jongen met een brede glimlach staan. Haar gezicht bleef emotieloos. Mischien was ze niet meer zo gigantisch haatvol maar een open boek zou ze vast nooit meer worden. "Ik ben Deidara, jouw naam heb ik al gehoord Roakes Dust en wie ben jij... Hm?" Dat laatste was naar haar gericht. Rhine keek hem even recht aan. Rhine LaFee. Zei ze zacht. Ze zag dat ze alletwee naar haar keken blijkbaar wachtte ze op iets ze zuchtte weer en ze keek hen beide aan. Er is niets. Jullie kunnen me toch niet helpen, dat kan niemand helaas. Zei ze doodkalm maar op zo'n toon die duidelijk maakte dat ze het er niet over wilde hebben. Haar problemen waren van haar net zoals haar verleden haar diepste geheimen bleven voor altijd van haar Sasori was de enige aan wie ze wat verteld had en hij was ook de reden dat ze haar verdriet en angst nu niet omzette in haat.

"Hallo jullie beiden. Ik ben Deidara, jouw naam heb ik al gehoord Roakes Dust en wie ben jij... Hm?" hoorde Roakes. Toen zei het ander meisje: "Rhine LaFee. Er is niets. Jullie kunnen me toch niet helpen, dat kan niemand helaas." "O, dat zou ik zo zeker niet weten, Rhine," lachte Roakes. Roakes was een kei in advies geven.

-Kort en flut-

"O, dat zou ik zo zeker niet weten, Rhine," lachte Roakes. Rhine draaide haar hoofd met een ruk om naar het meisje. "ik zei nee!" Zei ze nu heel kortaf. Ze had nog steeds veel duisternis in zich en hoeveel te langer ze bij Sasori weg was hoeveel te dichter de duisternis terug naar haar hart ging. Rhine zuchtte even en sloot haar ogen ze telde in haar hoofd weer tot tien aan haar handen waren mistwolken te zien. Het spijt me. maar je kan echt niet helpen Roakes je hebt geen idee van mijn problemen... Zei ze rustig ze hield een bloem in haar hand die langzaam verwelkte bij haar aanraking ze gooide de verdorde bloem in het water en keek hoe hij langzaam zonk.

(oke dat is extreem kort, tip: meer beschrijven, zoals de gevoelens van je personage etc :])

"Hallo jullie beiden" Hoorde ze nog een andere stem zeggen ze keek even omhoog en ze zag een blonde jongen met een brede glimlach staan. Het ene meisje haar gezicht bleef emotieloos en dat verbaasde Deidara deels wel. "Ik ben Deidara, jouw naam heb ik al gehoord Roakes Dust en wie ben jij... Hm?" Dat laatste was naar het blonde meisje gericht. Hij was best wel nieuwsgierig naar haar naam. En toen zei het meisje die ook. "Rhine LaFee." Zei ze zacht. "Aangenaam Rhine en Roakes... Hm" Ze zag dat ze alletwee naar haar keken blijkbaar wachtte ze op iets ze zuchtte weer en ze keek hen beide aan. "Er is niets. Jullie kunnen me toch niet helpen, dat kan niemand helaas." Zei ze doodkalm maar op zo'n toon die duidelijk maakte dat ze het er niet over wilde hebben. "Oke Rhine, dan kunnen we natuurlijk die bezorgde blik van je gezicht afvegen als je natuurlijk wilt... Hm?" en dan zei Roakes iets wat hem eigenlijk irriteerde: "O, dat zou ik zo zeker niet weten, Rhine," zei ze al lachend. Deidara keek haar wat droogjes aan en dan keek hij eventjes naar Rhine. Hij onderdrukte een geeuw en grijnsde dan even om de reactie van Rhine omdat Roakes zo aandrong "Ik zei nee!" en dat zei Rhine kortaf en Deidara begreep haar reactie best wel. "Het spijt me. maar je kan echt niet helpen Roakes je hebt geen idee van mijn problemen..." Zei Rhine weer rustig ze hield een bloem in haar hand die langzaam verwelkte bij haar aanraking ze gooide de verdorde bloem in het water. Deidara keek haar een beetje verbaasd aan. Had zij nu net door de aanraking een bloem laten verwelken? Merkwaardig, dat vond hij allesinds toch. Hij hield zijn grote mond voor de rest en hij keek beiden afwachtend aan.

"Ik zei nee!" zei Rhine kortaf. "Het spijt me. maar je kan echt niet helpen Roakes je hebt geen idee van mijn problemen..." Roakes schrok even van haar antwoord, zo kort, en zo... gemeen, bijna. Roakes werd een beetje boos. Als er iets is dat ze haat, dan is het wel mensen die vervelend doen als zij enkel maar goed wou doen. "Pfff, ik wou enkel helpen, hoor," zuchtte Roakes. Ze streek met haar hand door haar donkergrijze, stijle haren. Roakes keek Rhina aan met haar donkere paarsblauwe ogen. Rhine nam een bloem, die meteen verwelkte toen ze het vastnam. Ze gooide de bloem in het water. Roakes' paarsblauwe ogen werden groter van verbazing. Wat was er met Rhine's handen. Roakes besloot maar haar mond te houden, voor ze nog eens werd afgeblaft.

Hmmm... Die tip helpt best.

"Aangenaam Rhine en Roakes... Hm" Ze reageerde er niet meer op ze bleef gewoon voor zich uitstaren. "Oke Rhine, dan kunnen we natuurlijk die bezorgde blik van je gezicht afvegen als je natuurlijk wilt... Hm?" Ze keek weer even naar Deidara. ze trok een wenkbrauw op en schudde haar hoofd zachtjes. "Dan mag je wel met iets heel goeds afkomen Deidara... Zei ze rustig haar opvrolijken was niet simpel. "Pfff, ik wou enkel helpen, hoor," zuchtte Roakes. Rhine hoorde dat ze op haar tenen was getrapt ze reageerde er niet op rhine probeerde de rust te bewaren ze wilde nog genieten van het spoortje licht dat Sasori had achttergelaten in haar hart en als ze er nu op zou reageren zou ze weer haar grote mond moeten opzetten. Ze zag vanuit haar ooghoeken dat ze beide verbaasd waren door de verwelkte bloem. Wat is er? Nog nooit iets zien doodgaan voor je ogen? Zei ze droogjes terwijl ze haar zandloper beet greep en er naar keek ze hield hem voor een vis en het zand liep veel sneller tot er nog maar een klein beetje in het bovenste zat e het weer normaal liep. Die heeft niet veel tijd meer... Mompelde ze zachtjes meer tegen zichzelf dan tegen de andere. Ze was het nog steeds niet gewend om ineens mensen rond haar te hebben ze was al zo lang alleen met haar wolf.

Rhine zei droogjes: "Wat is er? Nog nooit iets zien doodgaan voor je ogen?" Rhine nam haar zondloper en hield hem voor een vis in het zand. Het zand liep sneller tot er nog maar een beetje in het bovenste zat en het weer normaal liep. "Die heeft niet veel tijd meer..." mompelde Rhine zacht. Roakes draaide haar hoofd een beetje schuin en staarde naar de zandloper. Ze kneep haar ogen tot spleetjes. Dit had ze... nog nooit... gezien. Roakes zei zacht: "Ehm... Rhine... Wat... Wat is... Wat is dat?" Ze raakte bijna niet uit haar woorden van verbazing. Eerst verwelkte de bloem zomaar bij haal aanraking, en nu heeft ze plots een 'magische' zandloper die de tijd van iemands leven bepaald. "Ik vind dit best raar," fluisterde ze.

Rhine lette niet echt op Roakes of deidara ze was het niet gewoon om rekening te houden met mensen dus dat deed ze ook niet echt. ze keek naar met een lege blik naar de zandloper. Roakes zei zacht: "Ehm... Rhine... Wat... Wat is... Wat is dat?" Ze raakte bijna niet uit haar woorden van verbazing. Rhine keek haar vanuit haar ooghoeken aan en ze stopte haar zandloper weer weg. Een zandloper.zei ze heel droog en nonchalant terwijl ze haar handen achter haar hoofd vouwde en in het gras ging liggen. Sommige mensen waren echt niets gewoon. "Ik vind dit best raar," fluisterde ze. Rhine grijnsde zachtjes. Ik heb nooit gezegd dat ik normaal ben ofwel? Zei ze weer op een droge en nonchalante toon Shadow liet ze nog maar even in het buisje zitten als ze al van haar zandloper de stuipen kreeg was een mens grote wolf gemaakt van een donkere mist zeker angstaanjagend.

"Oke Rhine, dan kunnen we natuurlijk die bezorgde blik van je gezicht afvegen als je natuurlijk wilt... Hm?" Ze keek weer even naar Deidara. Rhine trok een wenkbrauw op en schudde haar hoofd zachtjes. "Dan mag je wel met iets heel goeds afkomen Deidara... Zei ze rustig en dan deed Roakes dramatisch: "Pff, ik wou alleen maar helpen hoor." Deidara lachtte "Natuurlijk wou je dat Roakes" Toen dat Rhine een bloem vastnam en die bij haar aanraking meteen verwelkte, keken Zowel Roakes als Deidara verwondert naar de verwelkte bloem. "Wat is er? Nog nooit iets zien doodgaan voor je ogen?" Zei ze droogjes. Deidara reageerde er even droog op terug: "Niet nadat de bloem is geplukt en zo snel verwelkt door de aanraking.. Hm" terwijl ze haar zandloper beet greep en er naar keek ze hield hem voor een vis en het zand liep veel sneller tot er nog maar een klein beetje in het bovenste zat e het weer normaal liep. "Die heeft niet veel tijd meer..." Mompelde ze zachtjes en Deidara keek er gefascineerd naar, zo te zien kon ze zien hoe lang iemand nog te leven had, fascinerend gewoon. "Ehm... Rhine... Wat... Wat is... Wat is dat?" Ze raakte bijna niet uit haar woorden van verbazing. Rhine keek haar vanuit haar ooghoeken aan en ze stopte haar zandloper weer weg. Een zandloper.zei ze heel droog en nonchalant terwijl ze haar handen achter haar hoofd vouwde en in het gras ging liggen. Deidara keek Roakes droog aan. "Heb je niet door wat dat doet? Zover ik heb gehoord kan zij dankzij die zandloper de levensduur van iemand bepalen, fascinerend.. Hm."
"Ik vind dit best raar." zei Roakes dan en Rhine reageerde "Ik heb nooit gezegd dat ik normaal ben ofwel? "Zei ze weer op een droge en nonchalante toon. Deidara lachte: "Dan vind je dit vast ook abnormaal.. Hm" Hij stak zijn handen in zijn beide zakken die hij om zijn middel had gehangen. "Nu even wachten.. Hm" zei hij met een brede geamuseerde grijns terwijl hij zijn handen uit de tassen haalden en ze tot een vuist klemden. "Klaar." Hij gooide een hoop kleien vogels in de lucht en liet ze rondfladderen. Eenmaal ze hoog genoeg waren riep hij "KATSU" terwijl hij zijn twee vingers tegen zijn lippen duwde. De vogeltjes spatten uit elkaar in een explosie van verschillende kleuren. "Art is an explosion.. Hm" zei hij trots.

Deidara lachtte "Natuurlijk wou je dat Roakes" Rhine schudde haar hoofd zachtjes met een tss geluid. Deidara reageerde er even droog op terug: "Niet nadat de bloem is geplukt en zo snel verwelkt door de aanraking.. Hm" Rhine haalde haar schouders op. Kan ik ook niets aan doen soms gebeurt het gewoon…. Zei ze rustig ze was het nu al zo gewoon dat dingen doodgingen in haar handen dat ze nergens meer van opkeek. Deidara keek Roakes droog aan. "Heb je niet door wat dat doet? Zover ik heb gehoord kan zij dankzij die zandloper de levensduur van iemand bepalen, fascinerend.. Hm." Rhine keek hem even verwonderd aan. Behoorlijk pienter van je Deidara. Zei ze met een kleine glimlach. lachte: "Dan vind je dit vast ook abnormaal.. Hm" Hij stak zijn handen in zijn beide zakken die hij om zijn middel had gehangen. Rhine ging rechter zitten en ze keek nieuwsgierig naar Deidara. Ze was niet snel verbaasd over dingen maar ze was wel nieuwsgierig. "Nu even wachten.. Hm" zei hij met een brede geamuseerde grijns terwijl hij zijn handen uit de tassen haalden en ze tot een vuist klemden. "Klaar." Hij gooide een hoop kleien vogels in de lucht en liet ze rondfladderen. Ze keek er verwonderd naar het was mooi heel mooi. Rhine glimlachte lichtjes onbewust. Hoe deed hij dat? Hoe maakte hij die dingen? Eenmaal ze hoog genoeg waren riep hij "KATSU" terwijl hij zijn twee vingers tegen zijn lippen duwde. De vogeltjes spatten uit elkaar in een explosie van verschillende kleuren. "Art is an explosion.. Hm" zei hij trots. Rhine stond op ze ging wat dichter Ze keek nog verwonderd naar de lucht waar net de vogels nog hadden gevlogen. Rhine keek naar Deidara. Dat was prachtig Deidara. Best wel vreemd eigenlijk je doet me erg aan Sasori denken hij is ook altijd zo verwonderd over kunst. Zei ze bedachtzaam ze moest aan Sasori denken die zijn popjes liet lopen en hoe ze een boom konden opblazen die gedachttes lieten haar glimlachen.

Deidara reageerde er even droog op terug: "Niet nadat de bloem is geplukt en zo snel verwelkt door de aanraking.. Hm" Rhine haalde haar schouders op. "Kan ik ook niets aan doen soms gebeurt het gewoon…." Zei ze rustig en Deidara knikte lichtjes. Deidara keek Roakes droog aan. "Heb je niet door wat dat doet? Zover ik heb gehoord kan zij dankzij die zandloper de levensduur van iemand bepalen, fascinerend.. Hm." Rhine keek hem even verwonderd aan. "Behoorlijk pienter van je Deidara." Zei ze met een kleine glimlach. "Ik let op, dat is iets anders dan pienter zijn" grijnsde Deidara. "Dan vind je dit vast ook abnormaal.. Hm" Hij stak zijn handen in zijn beide zakken die hij om zijn middel had gehangen. Rhine ging rechter zitten en ze keek nieuwsgierig naar Deidara. "Nu even wachten.. Hm" zei hij met een brede geamuseerde grijns terwijl hij zijn handen uit de tassen haalden en ze tot een vuist klemden. "Klaar." Hij gooide een hoop kleien vogels in de lucht en liet ze rondfladderen. Deidara zag dat Rhine lichtjes lachte, dus hij amuseerde haar en leidde haar af. Mooi zo. Eenmaal ze hoog genoeg waren riep hij "KATSU" terwijl hij zijn twee vingers tegen zijn lippen duwde. De vogeltjes spatten uit elkaar in een explosie van verschillende kleuren. "Art is an explosion.. Hm" zei hij trots. Rhine stond op ze ging wat dichter Ze keek nog verwonderd naar de lucht waar net de vogels nog hadden gevlogen. Rhine keek naar Deidara." Dat was prachtig Deidara. Best wel vreemd eigenlijk je doet me erg aan Sasori denken hij is ook altijd zo verwonderd over kunst." Zei ze bedachtzaam. Deidara keek haar verbaasd aan: "Jij kent... Sasori? Hij was mijn beste vriend tot ik zijn zus per ongeluk heb gekwetst toen ik haar dumpte. Sinds die ruzie heb ik geen vriendin meer gehad gewoon omdat ik ze niet meer wil kwetsen. Maar als jij Sasori kent en sinds ik je nog niet eerder heb gezien, dan is Sasori terug.. Hm!" Zijn glimlach werd met de seconde breder. "Wauw... Maar wij hebben maar een ding waarover ruzie hebben, hij vind dat kunst voor eeuwig is en ik vind kunst maar pas kunst als het explosies bevat en dus kort van duur is.. Hm." Hij grijnsde breed. Sasori was terug! Zijn maatje was er weer.

"Ik let op, dat is iets anders dan pienter zijn" grijnsde Deidara. Rhine grijnsde een beetje. Maar goed opletten is pienter zijn. Dombo's letten niet op dus weten niets. Zei ze rustig. Deidara keek haar verbaasd aan: "Jij kent... Sasori? Hij was mijn beste vriend tot ik zijn zus per ongeluk heb gekwetst toen ik haar dumpte. Sinds die ruzie heb ik geen vriendin meer gehad gewoon omdat ik ze niet meer wil kwetsen. Maar als jij Sasori kent en sinds ik je nog niet eerder heb gezien, dan is Sasori terug.. Hm!" Zijn glimlach werd met de seconde breder. Ze was wel verbaasd dus hij kende sasori? Wel jammer dat ze ruzie hadden gehad ze wisten niet hoe kostbaar vriendschap was. Rhin glimlachtte nu ook breder. Ja ik ken hem. Ik hou van hem hij is het laatste wat ik nog heb. Zei ze nu wat triester maar ze herpakte zichzelf snel. Het gaat wel goed met hem alleen was hij wel nogal moe. zei ze met een kleine grijns. "Wauw... Maar wij hebben maar een ding waarover ruzie hebben, hij vind dat kunst voor eeuwig is en ik vind kunst maar pas kunst als het explosies bevat en dus kort van duur is.. Hm." Hij grijnsde breed. Ze wreef even met haar hand door haar haar. Ja zijn kunst is nogal een gevoelig onderwerp hè? Zei ze nu met een nog bredere grijns. Ze weet nog hoe opgefokt hij was toen ze zei dat kunst nutteloos was natuurlijk had ze dat niet gemeend ze had het gewoon gezegd omdat ht haar aan haar vader deed denken. Ze nam zijn handen even vast en ze keek hem serieus aan. beloof me dat je met hem gaat praten deidara! Vriendschap is veel te kostbaar om weg te gooien door een stomme ruzie! Jullie moeten het goedmaken voor de tijd om is! Zei Rhine nu strenger voor haar was het te laat om nog bij haar familie te zijn maar als ze sasori weer kon herenigen met vrienden moest ze dat doen! het leven was te kort om niet bij je geliefde te zijn! Rhine trilde een beetje en ze liet zijn handen los ze greep even naar haar hoofd. Je moet je vrienden, je familie en je geliefden koestern want voordat je het weet ben je ze allemaal kwijt. Zei ze rustig.

"Ik let op, dat is iets anders dan pienter zijn" grijnsde Deidara. Rhine grijnsde een beetje. Maar goed opletten is pienter zijn. Dombo's letten niet op dus weten niets. Zei ze rustig. Deidara keek haar verbaasd aan: "Jij kent... Sasori? Hij was mijn beste vriend tot ik zijn zus per ongeluk heb gekwetst toen ik haar dumpte. Sinds die ruzie heb ik geen vriendin meer gehad gewoon omdat ik ze niet meer wil kwetsen. Maar als jij Sasori kent en sinds ik je nog niet eerder heb gezien, dan is Sasori terug.. Hm!" Zijn glimlach werd met de seconde breder. "Ja ik ken hem. Ik hou van hem hij is het laatste wat ik nog heb." Zei ze nu wat triester maar ze herpakte zichzelf snel. "Het gaat wel goed met hem alleen was hij wel nogal moe." zei ze met een kleine grijns. "fantastisch dat alles goed met hem gaat en ik ben blij dat jullie een koppeltje zijn, als ik zo zie passen jullie heel goed bij elkaar" zei hij met een glimlach. "Wauw... Maar wij hebben maar een ding waarover ruzie hebben, hij vind dat kunst voor eeuwig is en ik vind kunst maar pas kunst als het explosies bevat en dus kort van duur is.. Hm." Hij grijnsde breed. Ze wreef even met haar hand door haar haar. Ja zijn kunst is nogal een gevoelig onderwerp hè? Zei ze nu met een nog bredere grijns. "Ja voor hem is zelfs een steen kunst voor hem bij wijze van spreken omdat deze lang nabestaat. Bij mij is kunst iets dat snel weg is maar toch heel prachtig waarvan je nageniet." Deidara grinnikte zachtjes en hij dacht aan de vele conflicten die hij en Sasori hadden toen ze samen huiswerk moesten maken sinds hij op Shadra was grootgebracht. Hij keek even naar Roakes die opeens verdacht stil en hij glimlachte kort naar haar. Dan keek hij weer naar Rhine die wat zei: "beloof me dat je met hem gaat praten deidara! Vriendschap is veel te kostbaar om weg te gooien door een stomme ruzie! Jullie moeten het goedmaken voor de tijd om is!" Hij zuchtte even diep: "Als hij nu niet zo koppig was, had het nu allang terug goed geweest tussen ons.. Hm?" Inderdaad, hij had meerdere keren geprobeert het goed te maken, maar steeds was het Sasori die hem doodnegeerde. Hij wreef even over zijn bles en streek die uit zijn ogen. "Je moet je vrienden, je familie en je geliefden koestern want voordat je het weet ben je ze allemaal kwijt." zei Rhine en Deidara keek haar serieus aan: " Rhine... Ik ben ten vondeling gelegd voor de deur van een oud koppel op Shadra terwijl ik van Erd afkomstig ben... Ik heb mijn ouders noch mijn familie gekend en dat oude koppel is nu al 4 jaar dood... Hm" Hij zuchtte weer eens diep, maar dat koppel had hem wel grootgebracht waarvoor hij hen nooit had kunnen bedanken.

"fantastisch dat alles goed met hem gaat en ik ben blij dat jullie een koppeltje zijn, als ik zo zie passen jullie heel goed bij elkaar" zei hij met een glimlach. Ze bloosde en lachtte schaapachtig. Dat is eigenlijk pas gebeurd toen ik hem niet meer wilde vermoorden. Zei ze met een nerveus lachje. ja hun eerste ontmoeting was niet zonder hobbelingen gegaan. "Ja voor hem is zelfs een steen kunst voor hem bij wijze van spreken omdat deze lang nabestaat. Bij mij is kunst iets dat snel weg is maar toch heel prachtig waarvan je nageniet." Deidara grinnikte zachtjes Rhine moest nu ook grinniken. Ja hij was niet erg blij toen ik een bloem liet doodgaan. Zei ze nog steeds met die blos op haar wangen. Hij zuchtte even diep: "Als hij nu niet zo koppig was, had het nu allang terug goed geweest tussen ons.. Hm?" Sasori koppig? Hmm mischien wel ja ja eigenlijk was ie best koppig. Dus dat kon wel eens kloppen. Mischien moest ze het er dan ook eens met sasori over hebben. zíj zou hem toch wel kunnen overtuigen? Deidara keek haar serieus aan: " Rhine... Ik ben ten vondeling gelegd voor de deur van een oud koppel op Shadra terwijl ik van Erd afkomstig ben... Ik heb mijn ouders noch mijn familie gekend en dat oude koppel is nu al 4 jaar dood... Hm" Hij zuchtte weer eens diep. Ze keek hem even recht aan en ze knikte licht ze begreep hem maar al te goed. Ze keek hem aan met een droevige glimlach. Ik begrijp je Deidara....mijn familie is vermoord... Zei ze terwijl ze haar blik even afwendde en haar eigen armen vastgreep om haar verdriet weer te verdringen ze praatte er niet graag over ze wilde niet aan die beelden denken.

"fantastisch dat alles goed met hem gaat en ik ben blij dat jullie een koppeltje zijn, als ik zo zie passen jullie heel goed bij elkaar" zei hij met een glimlach. Ze bloosde en lachtte schaapachtig. "Dat is eigenlijk pas gebeurd toen ik hem niet meer wilde vermoorden." Zei ze met een nerveus lachje. "Haha, Sasori kan vreselijk irritant zijn, maar dan nog is dat zijn beste eigenschap eigenlijk feitenlijk." zei hij met een brede glimlach. Ja, die tijden met Sasori bleven fantastisch "Die koppige rossekop.. Hm" zei hij grappend. "Ja voor hem is zelfs een steen kunst voor hem bij wijze van spreken omdat deze lang nabestaat. Bij mij is kunst iets dat snel weg is maar toch heel prachtig waarvan je nageniet." Deidara grinnikte zachtjes Rhine moest nu ook grinniken. "Ja hij was niet erg blij toen ik een bloem liet doodgaan." Zei ze nog steeds met die blos op haar wangen. "Net zoals je dat net deed, alsof het de doodnormaalste zaak van de wereld is, 'kom laten we even doodnormaal een bloem vermoorden'.. Hm " Hij grijnsde even en begon te lachen om het laatste wat hij had gezegd maar daarna zuchtte hij even diep: "Als hij nu niet zo koppig was, had het nu allang terug goed geweest tussen ons.. Hm?" Sasori was zo koppig als een steenezel. En eigenlijk was Deidara dat ook, behalve bij sasori, bij hem was hij altijd vergevingsgezind geweest. " Rhine... Ik ben ten vondeling gelegd voor de deur van een oud koppel op Shadra terwijl ik van Erd afkomstig ben... Ik heb mijn ouders noch mijn familie gekend en dat oude koppel is nu al 4 jaar dood... Hm" Hij zuchtte weer eens diep. Ze keek hem even recht aan en ze knikte licht als teken dat ze het begreep: "Ik ben zelfs niet eens van plan ze te gaan zoeken, ik zal het hen nooit vergeven van wat ze hebben gedaan.. Hm" Dan keek ze hem aan met een droevige glimlach " Ik begrijp je Deidara....mijn familie is vermoord... "Zei ze terwijl ze haar blik even afwendde en haar eigen armen vastgreep. "Kom.. Hm" zei hij met een zachte stem met lichte twijfeling, hij had nog nooit iemand geknuffeld, maar toch spreidde hij langzaam en aarzelend zijn armen richting Rhine. "Het is lastig om dat te verwerken, laat staan het te vergeven, maar er zijn genoeg mensen zoals Sasori en ik, die er voor jou zullen zijn... Ik zie jou als een goede vriendin, maar ik waarschuw je, ik ben slecht in troosten.. Hm"

"Haha, Sasori kan vreselijk irritant zijn, maar dan nog is dat zijn beste eigenschap eigenlijk feitenlijk." zei hij met een brede glimlach. Ze proestte het nu bijna uit. Maar hij is ook ontsettend lief...en een verschrikkelijke kok. Maar stt niet zeggen dat ik dat gezegd heb. Zei ze met een knipoog. "Die koppige rossekop.. Hm" zei hij grappend. Ze keek hem aan met een grijns op haar gezicht. Hé niet lachen met zijn haar ponymans. Zei ze terwijl ze even zijn pony omhoog wipte. "Ik ben zelfs niet eens van plan ze te gaan zoeken, ik zal het hen nooit vergeven van wat ze hebben gedaan.. Hm" Ze keek hem aan. Ze wilde wat zeggen zegeen dat ze mischien geen andere keus hadden maar ze hield haar mond mischien ws het beter zo en wie weet mischien waren zijn echte ouders er ook niet meer? Nee ze hield haar mond ze wilde hem niet onnodig pijn bezorgen. "Kom.. Hm" zei hij met een zachte stem met lichte twijfeling, maar toch spreidde hij langzaam en aarzelend zijn armen richting Rhine. Rhine keek hem wat verbaasd aan maar ze wilde hem niet beledigen dus ging ze langzaam naar hem toe en omhelsde ze hem lichtjes en onzeker. Ze was niet echt een knuffelaar maar hij had het goed bedoelt dus voor één keer kon het geen kwaad? "Het is lastig om dat te verwerken, laat staan het te vergeven, maar er zijn genoeg mensen zoals Sasori en ik, die er voor jou zullen zijn... Ik zie jou als een goede vriendin, maar ik waarschuw je, ik ben slecht in troosten.. Hm" Ze moest even lachen om zijn laatste woorden. Dan hebben we al iets gemeen. Ja ze was echt een ramp in mensen troosten. Maar bij zijn andere woorrden keek ze hem recht aan. Ik weet dat het moeilijk te verwerken is en vooral omdat het mijn schuld is. En geloof me ergens ben ik blij dat ik jouw en Sasori heb maar ik ben ook bangg Deidara. Die moordenaar is er nog en hij is er op gebrand om mijn leven mizerabel te maken ik maak me zorgen dat hij de dingen waar ik van hou weer gaat afpakken. Fluisterde ze zodat alleen hij het hoorde.

"Haha, Sasori kan vreselijk irritant zijn, maar dan nog is dat zijn beste eigenschap eigenlijk feitenlijk." zei hij met een brede glimlach. Ze proestte het nu bijna uit. "Maar hij is ook ontzettend lief...en een verschrikkelijke kok. Maar stt niet zeggen dat ik dat gezegd heb." Zei ze met een knipoog. "Die koppige rossekop.. Hm" zei hij grappend. Ze keek hem aan met een grijns op haar gezicht. "Hé niet lachen met zijn haar ponymans" zei ze en Deidara zei dan om haar te verbeteren, en zijn durfde het nog maar om zijn 'heilige' bles: "Nee dat is geen pony maar een bles.. Hm" Hij grijnsde en hij wreef zijn haar weer perfect op plaats. "Ik ben zelfs niet eens van plan ze te gaan zoeken, ik zal het hen nooit vergeven van wat ze hebben gedaan.. Hm" Ze keek hem aan. "Kom.. Hm" zei hij met een zachte stem met lichte twijfeling, maar toch spreidde hij langzaam en aarzelend zijn armen richting Rhine. Hij was absoluut geen iemand die graag knuffels gaf, maar voor een keer kon het geen kwaad. "Het is lastig om dat te verwerken, laat staan het te vergeven, maar er zijn genoeg mensen zoals Sasori en ik, die er voor jou zullen zijn... Ik zie jou als een goede vriendin, maar ik waarschuw je, ik ben slecht in troosten.. Hm" Ze moest even lachen om zijn laatste woorden. "Dan hebben we al iets gemeen. " Hij grinnikte "Klaarblijkelijk.. Hm"
"Ik weet dat het moeilijk te verwerken is en vooral omdat het mijn schuld is. En geloof me ergens ben ik blij dat ik jouw en Sasori heb maar ik ben ook bangg Deidara. Die moordenaar is er nog en hij is er op gebrand om mijn leven mizerabel te maken ik maak me zorgen dat hij de dingen waar ik van hou weer gaat afpakken." Fluisterde ze zodat alleen hij het hoorde. Hij keek haar nu serieus aan en zei: "Iedereen is wel eens bang, maar ik zal je verdedigen tegen diegene die het leven van de mensen die je liefhebt wilt afnemen. Ik heb meer trukjes dan alleen maar exploderende vogeltjes." Bij het laatste grijnsde hij. "Ik kan mijn lichaam omhullen met exploderende klei die levensecht lijkt. Hij gebruikt het trucje van nog een oude vriend en begraaf me in de grond en laat de klei in zijn/haar gezicht ontploffen." Hij grinnikte, wat was hij toch sluw en gemeen.

(ja ik had je bles maar pony genoemd omdat heel veel mensen blijkbaar het woord bles niet gebruiken o_Ô)

"Nee dat is geen pony maar een bles.. Hm" Hij grijnsde en hij wreef zijn haar weer perfect op plaats. Ze trok een wenkbrauw op. Pony, bles allemaal hetzelfde. Zei ze schouderophalend. Dus zijn haar was dus blijkbaar belangrijk voor hem hè? Dat was handig om te weten voor later. "Klaarblijkelijk.. Hm" Ze glimlachtte zacht. Ze was nu eigenlijk best blij dat ze gestoord was tijdens haar overpeinzingen. Hij keek haar nu serieus aan en zei: "Iedereen is wel eens bang, maar ik zal je verdedigen tegen diegene die het leven van de mensen die je liefhebt wilt afnemen. Ik heb meer trukjes dan alleen maar exploderende vogeltjes." Bij het laatste grijnsde hij. Ze was wel verbaasd hij wilde haar verdedigen? Mensen waren toch specialer dan ze dacht. "Ik kan mijn lichaam omhullen met exploderende klei die levensecht lijkt. Hij gebruikt het trucje van nog een oude vriend en begraaf me in de grond en laat de klei in zijn/haar gezicht ontploffen." Hij grinnikte. Ze keek hem aan met een triestige glimlach ze bewonderde zijn moet en ze vond het heel erg vet wat hij allemaal kon maar ze betwijfelde of het wat zou uithalen. Ze zuchtte even ze wilde hem niet beledigen of kwetsen maar het was beter dat ze het zei voor hij valse hoop ging koesteren of overmoedig werd. Ze liet hem langzaam los die knuffel had nu wel lang genoeg geduurd en ze had ook wel door dat hij ook niet echt een knuffelaar was. Ik vind het heel erg lief en moedig dat je me zou willen verdedigen en ik twijfel niet aan je kracht Dedara. Maar er is een goede reden waarom ik bang ben voor die moordenaar. Hij is geen mens Deidara. Hij.....Hij... Ze slikte even en ze ging met haar mond naar zijn oor. ....Hij is de dood. Fluisterde ze. Ze trok haar mond terug en ze keek hem recht aan ze probeerde te lezen wat er nu in zijn hoofd omging.

"Nee dat is geen pony maar een bles.. Hm" Hij grijnsde en hij wreef zijn haar weer perfect op plaats. Ze trok een wenkbrauw op. "Pony, bles allemaal hetzelfde." Zei ze schouderophalend. Deidara grijnsde trots, hij was trots op zijn haar. Hij keek haar nu serieus aan en zei: "Iedereen is wel eens bang, maar ik zal je verdedigen tegen diegene die het leven van de mensen die je liefhebt wilt afnemen. Ik heb meer trukjes dan alleen maar exploderende vogeltjes." Bij het laatste grijnsde hij. Hij wou haar inderdaad verdedigen en hij was koppig, dus dat idee zou niet snel uit zijn hoofd te krijgen zijn. "Ik kan mijn lichaam omhullen met exploderende klei die levensecht lijkt. Hij gebruikt het trucje van nog een oude vriend en begraaf me in de grond en laat de klei in zijn/haar gezicht ontploffen." Hij grinnikte. Ze keek hem aan met een triestige glimlach, net alsof ze bang was dat hij gewond ging geraken. Ze liet hem langzaam los die knuffel had nu wel lang genoeg geduurd, ook hij liet los, hij was geen knuffelaar net zoals zij. Dat was weeral een ding dat ze gemeen hadden. "Ik vind het heel erg lief en moedig dat je me zou willen verdedigen en ik twijfel niet aan je kracht Dedara. Maar er is een goede reden waarom ik bang ben voor die moordenaar. Hij is geen mens Deidara. Hij.....Hij..." Ze slikte even en ze ging met haar mond naar zijn oor." ....Hij is de dood." Bij die woorden werd Deidara's serieuze gezicht omgevormd tot een brede uitdagende grijns. "Oke dat is gewoon zalig. Sorry dat ik het zo moet zeggen... Hm. Ik heb nu al zin om tegenover hem te staan.. Hm" Zijn uitdagende grijns werd geamuseerd. Hij kreeg nu echt heel veel zin om tegenover die dood te staan. Dan kon hij meteen zien waartoe hij in staat was. Hij had niet geluisterd naar haar eerdere woorden, hij was dan ook vreselijk koppig. Eenmaal hij iets in zijn hoofd had, dan kreeg je het er met geen stokken uit.

(http://farm4.staticflickr.com/3220/2709575020_6a0427df40.jpg zijn gezicht toen je zei dat die moordenaar pietje de dood is)

Bij die woorden werd Deidara's serieuze gezicht omgevormd tot een brede uitdagende grijns. "Oke dat is gewoon zalig. Sorry dat ik het zo moet zeggen... Hm. Ik heb nu al zin om tegenover hem te staan.. Hm" Zijn uitdagende grijns werd geamuseerd. Ze trok haar beide wenkbrauwen op en ze keek hem ongelovig aan. Euh hallo?! Heb je wel geluisterd?! Ben je nu helemaal gek geworden?! Ze keek hem nu zelfs wat geschokeerd aan ze greep hem bij zijn schouders ze schudde hem een beetje door elkaar. deidara ik had je dit nooit verteld als ik wist dat je zo zou gaan reageren zet het uit je hoofd! Ik heb geen zin om nog iemand te verliezen! ze bleef hem door elkaar schudden proberend zijn goede verstand te bereiken. Ze keek ook even naar het meer als dit door elkaar schudden niet werkte kon ze hem daar mischien ingooien? Ze had toch een handdoek in haar tas zitten. Maar dat was plan- b natuurlijk. Ze liet hem weer los en ze keek hem onderzoekend aan hopelijk was hij niet net zo koppig als Sasori want dan zou plan b er zeker aankomen!

"Oke dat is gewoon zalig. Sorry dat ik het zo moet zeggen... Hm. Ik heb nu al zin om tegenover hem te staan.. Hm" Deidara's uitdagende grijns werd geamuseerd. Ze trok haar beide wenkbrauwen op en ze keek hem ongelovig aan. "Euh hallo?! Heb je wel geluisterd?! Ben je nu helemaal gek geworden?!" Ze keek hem nu zelfs wat geschokeerd aan ze greep hem bij zijn schouders ze schudde hem een beetje door elkaar. "Dat was ik al voor ik je kende Rhine, ik heb ze niet allemaal op een rij." zei hij met een glimlach. "deidara ik had je dit nooit verteld als ik wist dat je zo zou gaan reageren zet het uit je hoofd! Ik heb geen zin om nog iemand te verliezen!" ze bleef hem door elkaar schudden proberend zijn goede verstand te bereiken, dat erg ver zoek was. "Hmm... Zelfs een plan B gaat niet helpen meid. Mijn besluit staat vast en ik krijg hoofdpijn van al dat 'mij door elkaar schudden' plannetje van je..Hm" Hij grinnikte: "I will not die Rhine, dat is een van de dingen waarvoor ik vecht, om te leven, om andere mensen gelukkig te maken en als dat inhoudt dat ik tegen meneertje de dood moet vechten, dat heb ik daarvoor over, want dat is hetgene wat jou gelukkig zou maken.. Hm" Rhine liet hem los en hij schudde zijn hoofd en wreef over zijn voorhoofd. Hij keek dan weer naar Rhine eenmaal zijn hoofpijn verdween. "Nog steeds, mijn besluit staat vast.. Hm"

"Dat was ik al voor ik je kende Rhine, ik heb ze niet allemaal op een rij." zei hij met een glimlach. Rhine zuchtte. Kijk dat soort dingen moet ik dus van tervore weten! Zei ze met een grijns "Hmm... Zelfs een plan B gaat niet helpen meid. Mijn besluit staat vast en ik krijg hoofdpijn van al dat 'mij door elkaar schudden' plannetje van je..Hm" Hij grinnikte ze stoptte nog niet met schudden mischien door hoofdpijn zou hij die dwaze gedachtes uit zijn hoofd zetten? "Jij weet niet wat plan B is dus ik zou nog niet zo zeker zijn dat het niet werkt.: "I will not die Rhine, dat is een van de dingen waarvoor ik vecht, om te leven, om andere mensen gelukkig te maken en als dat inhoudt dat ik tegen meneertje de dood moet vechten, dat heb ik daarvoor over, want dat is hetgene wat jou gelukkig zou maken.. Hm Ze stopte met schudden en ze keek hem nog steeds verbaasd aan. Oké hij was gek, en dol op dingen opblazen maar ergens was het ook heel lief van hem. Maar het bleef nog altijd het domste plan EVER! Oké ze zou gelukkig worden maar hoe kon je de dood nu doden? Dat gaaat toch niet? Mischien hem van de aarde bannen? Maar hoe moesten ze dat aanpakken? nee , nee , nee dit mocht niet het was dom en gevaarlijk! hij schudde zijn hoofd en wreef over zijn voorhoofd. "Nog steeds, mijn besluit staat vast.. Hm" Ze kreeg een grijns op haar gezicht. best je vraagt erom hier komt plan B! Bij die woorden nam ze zijn hand beet en trok ze hem naar het water waar ze hem een pootje lapte zodat hij erin viel. ze bleef aan de kant staan wachtend tot hij weer zou boven komen ze stond op blote voeten heel dicht bij de rand over het water aan het turen....

PROFILE MAGICIAN

» ~~Troubles~~
» I have some troubles... home
» Mindful Troubles
» Oeps, troubles.
» New place, new troubles

a lot of troubles....[open]

a lot of troubles....[open]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen