wow.

Gebukt over haar tekening zat Linde aan de rand van het meer. ‘Het stille meer’ was echt een goede naam voor dit meer, want afgezien van het ruisen van de wind en het fluiten van de vogels was het er dood stil. Het was niet echt een mooie dag vandaag, maar Linde zat met haar warmste jas aan vastberaden aan de rand. In haar hand hield ze bewegingloos haar potlood. Voor het eerst, zover Linde zich kon herinneren, wist ze niet wat ze moest tekenen. Geïrriteerd staarde Linde naar het papier. Snel zetten ze er een streep op. Ze staarde er weer even naar en verfrommelde toen het papier. Met een onhandige gooi smeet ze pet bolletje het meer in. Stil keek ze het na terwijl de wind het langzaam wegdreef. Ze slaakte een diepe zucht en richten zich weer tot haar schetsblok. ‘‘Je kan ook niets.’’ Mompelde tegen zichzelf. Meestal tekende Linde wat ze in haar hoofd zag bij een gebeurtenis of verhaal. Altijd in Anime stijl. Maar vandaag zat alles voor haar tegen. Ze slaakte nog een zucht en stopte haar spullen weg. Zo bleef ze nog even roerloos zitten. Langzaam stond ze op, dan maar weer naar binnen.

Het was prachtig weer, dus Gilbert besloot een lange wandeling te maken.
Hij liep rustig door het grote bos, hij had niet echt de juiste kleding aan om in dit warme weer te zijn.
Hij droeg een lange zwarte jas en had een zwarte hoed op z'n raven zwarte haren.
Doordat hij in zo in het zwart rondliep was z'n bijnaam soms ook wel Raven.
Hij vond het fijn als het rustig en stil om hem heen was, en hij wist maar al te goed welke plaats dat was 'het stille meer'' de naam zei het al, het was een meer wat stil en rustig was, er waren vaak weinig mensen, dus het was echt de plek voor Gilbert.
Z'n zwarte jas bewoog sierlijk achter hem aan, Gilbert hield z'n hoed vast zodat het niet ergens aan een tak vast bleef zitten of door de wind werd wegeblazen.
,,Je kan ook niets'' hoorde hij opeens iemand zeggen.
Gilbert grinnikte, het meisje had ongelijk niemand kan niks anders kon ze toch ook niet praten, of ademen om te blijven leven?
Toen zette hij een beleefde glimlach op, en liep richting de stem.
,,Hoezo kan je niks?'' zei Gilbert terwijl hij richting het meisje liep.
Het meisje was bezig om iets op te ruimen en leek zich klaar te maken om weg te gaan.
,,kan ik helpen?'' Mompelde Gilbert als een echte heer.

,,Hoezo kan je niks?'' zei een onbekende jongens stem. Linde draaide zich om, het verbaasde haar dat ze niet geschrokken was. ,,kan ik helpen?'' Mompelde hij. Verlegen keek keek Linde naar de jongen. ''Ik kan wel iets, ja. Maar het lukt gewoon even niet.'' Vriendelijk glimlachte ze naar de jongen. Linde bekeek de jongen, niet realizerend dat dat heel onbeleefd overkwam. Hij droeg een lange zwarte jas en had een zwarte hoed op z'n zwarte haren. Ze keek hem weer recht aan. ''Ik heet trouwens Linde.'' Zei Linde terwijl ze haar hand naar hem uitstook. ''Hoe heet jij?'' Afwachtend keek ze naar hem maar besefte toen dat hij haar daarvoor iets gevraagd had. ''O, eh.. Nee, ik denk niet dat je kan helpen. Ik heb gewoon geen goede ideeën voor een tekening.'' Linde lachte vrolijk. Vreemd ze was opeens niet meer zo chagie, misschien had ze gewoon behoefte aan gezelschap gehad.

''Ik kan wel iets, ja. Maar het lukt gewoon even niet.'' zei het meisje met een vriendelijke glimlach.
Even bekeek ze Gilbert, en keek hem toen recht aan. ''Ik heet trouwens Linde.'' zei Linde terwijl ze haar hand naar Gilbert uitstook.
''Hoe heet jij?'' zei Linde.
Gilbert glimlachte even en wilde zichzelf voorstellen, maar daar had hij de tijd niet voor want Linde wilde blijkbaar nog wat zeggen.
Hij vond het niet erg hij was toch meer een persoon die naar mensen luisterde in plaats van dat hij zelf prate.
''O, eh.. Nee, ik denk niet dat je kan helpen. Ik heb gewoon geen goede ideeën voor een tekening.'' zei ze.
Even keek Gilbert verbaast, maar glimlachte toen.
,,Hmm..oke. Over de vraag van net, m'n naam is Gilbert, maar mensen noemen me ook wel Raven'' Zei Gilbert met een vriendelijke lach.
''wat probeerde je dan te tekenen, als ik vragen mag?'' mompelde Gilbert nieuwschierig maar probeerde beleefd over te komen.

Even keek de jongen verbaast, maar glimlachte toen. ,,Hmm..oke. Over de vraag van net, m'n naam is Gilbert, maar mensen noemen me ook wel Raven'' Zei Gilbert met een vriendelijke lach. ''wat probeerde je dan te tekenen, als ik vragen mag?'' mompelde Gilbert nieuwsgierig. ‘‘o eh.. Ik weet niet wat ik moet tekenen, dat is het ‘grote’ probleem’’ Antwoorde ze met een glimlach. ‘‘Meestal weet ik meteen wat ik wil tekenen. Maar vandaag weet ik gewoon niets. Er komt niets in me op.’’ Verklaarde Linde. Het interesseerde hem vast niet maar dat maakte haar eigenlijk niet echt veel uit. Veel mensen konden haar gedachten en zo niet begrijpen. Maar Linde had zichzelf geleerd om zich daar van af te sluiten. Veranderen was nu haar grootste doel. Vroeger had ze zichzelf veel te kwetsbaar op gesteld maar daar had ze wel van geleerd. Ze had absoluut geen sprookjes jeugd maar daardoor was ze nu wel veel sterker. ‘‘Mischien kan je toch helpen. Wet jij iets om te tekenen?’’ Net te laat bedacht ze zich.’’Ach, ja. Laat maar. Ik heb eigenlijk ook niet meer zo’n zin om te tekenen.’’ Weer glimlachte ze vriendelijk. Haar tekenboek vond ze nu niet zo belangerijk meer als ze geen goede ideeën er voor had.

‘‘o eh.. Ik weet niet wat ik moet tekenen, dat is het ‘grote’ probleem. Meestal weet ik meteen wat ik wil tekenen. Maar vandaag weet ik gewoon niets. Er komt niets in me op.’’ Verklaarde Linde.
Gilbert knikte begripvol.
‘‘Mischien kan je toch helpen. Weet jij iets om te tekenen?’’ zei Linde maar leek zich te bedenken ’Ach, ja. Laat maar. Ik heb eigenlijk ook niet meer zo’n zin om te tekenen.’’
Gilbert liep naar haar toe en ging tegen over Linde zitten.
,,nee wacht, ik weet wel wat je kan tekenen..Teken mij anders?'' zei Gilbert en wees naar zichzelf.
Hij wilde wel weten hoe hij er uit zag als Linde hem ging tekenen.
,,Toch niet zo'n slecht idee?'' zei Gilbert en glimlachte vriendelijk.

Gilbert liep naar haar toe en ging tegen over Linde zitten. ,,nee wacht, ik weet wel wat je kan tekenen..Teken mij anders?'' zei Gilbert en wees naar zichzelf. Verlegen begon Linde te glimlachen. ,,Toch niet zo'n slecht idee?'' zei Gilbert en glimlachte vriendelijk. ''Ja, waarom ook niet.'' Antwoorde ze glimlachend terwijl ze haar schetsblok weer pakte. Ze sleep haar B-potlood en begon te tekenen. Eerst voorzichtige lijnen en langzaam verscheen Gilbert op het papier. Toen ze na vijf minuten klaar was schreurde ze de tekening uit het blok en gaf het aan Gilbert. '''Vind je hem goed?'' Vroeg ze voorzichtig toen ze merkte dat Gilbert haar tekening goed bekeek. Ze stopte al haar spullen weer weg en keek weer richting Gilbert. De zon kwam van achter de wolken vandaan en weerkaatste op het water. Direct hoorde Linde een paar groepjes kletsende mensen naar buiten komen. Ze vond het best leuk om te merken dat de meeste kinderen geen voet buiten zetten als de zon niet scheen. Ze glimlachte stil in zichzelf.

''Ja, waarom ook niet.'' zei Linde en pakte haar schetsblok, en begon te tekenen.
Na vijf minuten was ze klaar, Gilbert keek verbaast omdat Linde zo geweldig snel kon tekenen.'''Vind je hem goed?'' Vroeg linde voorzichtig.
Gilbert lachte en keek naar Linde, dat ze dat nog hoefde te vragen. Het was toch duidelijk.
Het was een prachtige tekening. ,,Ik vind het prachtig!'' zei Gilbert.
Toen merkte dat de zon verscheen. Het voelde warm op z'n huid.
,,Zou ik ook eens mogen tekenen, ik zal beloven dat ik je niet teleur stel'' zei Gilbert.
Opeens zag gilbert een vlinder, een Zilveren maan het beesje komt wel voor in nederland en belgie maar zijn vreselijk zeldzaam. Deze vlinder had een grote zwarte vlek op de onderkant op de vleugels waardoor hij wist dat het een zilveren maan was.

-sorry als het kort is maar ik kon me niet concentreren er word keihard achter me gezongen door m'n familie.. don't ask me why.. -

Gilbert lachte en keek naar Linde. ,,Ik vind het prachtig!'' zei Gilbert. Ze glomlachte vriendelijk terug. ,,Zou ik ook eens mogen tekenen, ik zal beloven dat ik je niet teleur stel'' zei Gilbert. Er vloog een vlinder voorbij, de oorscprong van har naam. Gilbert leek erg geinteresseerd te zijn in het kleine mooie instectje. Linde was niet echt geinteresseerd in insecten, al zag deze vlinder er wel mooi uit moest ze toegeven. ''Ja hoor, tuurlijk mag je ook tekenen.'' Vriendelijk keek ze Gilbert aan. ''Wat wil je graag tekenen?'' Vroeg ze benieuwd. Ze pakte voor de zoveelste keer haar schetsblok te voorschein en ook haar potloden. Zo kon Gilbert zelf kiezen met wat voor potlood hij het liefst werkte. Ze ging weer zitten en keek hoe Gilbert tekende. De verschillende manieren van tekenen vond ze leuk te bekijken. Voor Linde was tekenen ontspanning, ze hoefde nergens aan te denken als ze daar behoefte aan had of ze kon juist uren lang piekeren terwijl ze tekende. Heel veel mensen hadden haar gezecht dat ze iets met haar tekenkusten moest doen, daarom had ze een keer voor een boek geillustreerd maar daardoor was ze alleen maar meer gepest. Daarom had ze het besluit genomen om zoiets nooit meer te doen, al vond ze het wel leuk werk. Gelukkig werdt ze hier op school wel geacsepteerd zoals ze was. Ze had hier vrienden en ze kon hier goed leren. Ze was eigenlijk wel blij dat ze naar deze school was gegaan. Nu had ze Hidan! Even glimlachte Linde, door al dat gepest kende ze nu Hidan. De liefste, leukste jongen die ze ooit had gekent. Ze keek op uit haar gedachten naar Gilbert, die nog eiverig met zijn tekening in de weer was. Linde was benieuwd hoe goed hij kon tekenen.

haha

''Ja hoor, tuurlijk mag je ook tekenen.'' Vriendelijk keek Linde Gilbert aan. ''Wat wil je graag tekenen?'' Vroeg Linde benieuwd.
Gilbert dacht lang na, en toen een idee. Met een glimlach pakte hij het schetsblok en een potlood.
,,Het is een geheim, ik vertel het je wel als het af is'' zei Gilbert en lachte.
Toen begon hij te tekenen, eerst dunne lijnen en toen begon hij met een ander potlood de dikkere lijnen te tekenen soms gumde hij een lijntje weg dat verkeerd was. Toen begon hij gedetaileerd te werken, maar merkte dat het wel heel lastig was.
Hij begon vaker lijntjes weg te gummen. Uiteindelijk had hij z'n tekening af, met een bedroeft gezicht liet hij de tekening zien.
,,sorry dat ik je hier voor liet wachten'' Zei gilbert. ,,Eerst wilde ik jou tekenen toen bedacht ik me want ik wilde niet dat ik je beledigde door je slecht te gaan tekenen dus tekende ik een kat, ik ben bang voor ze dus het maakt me niets uit of ze er lelijk of mooi uit zien, dus toen begon ik te tekenen en realiseerde dat het meer van een varken of een beer had'' zei Gilbert en zuchte maar lachte toen. ,,wat denk jij? Natuurlijk is het onmogelijk te vergelijken met joun kunstwerk..Maar ik wil toch even de mening horen van een profecionele tekenaar''

,,Het is een geheim, ik vertel het je wel als het af is'' zei Gilbert en lachte.
Toen begon hij te tekenen. Het viel Linde op dat hij veel gumde, tewijl zij haast nooit gumde. Ze glimlachte even, vroeger had ze wel altijd zo getekend. En het betekende helemaal niet dat de tekeni ng minder mooi was dan zonder te gummen. ,,sorry dat ik je hier voor liet wachten'' Zei gilbert toen hij klaar was. Hij draaide de tekening om zodat zij hem kon zien en hij begon uit te leggen wat hij getekend had. ,,Eerst wilde ik jou tekenen toen bedacht ik me want ik wilde niet dat ik je beledigde door je slecht te gaan tekenen dus tekende ik een kat, ik ben bang voor ze dus het maakt me niets uit of ze er lelijk of mooi uit zien, dus toen begon ik te tekenen en realiseerde dat het meer van een varken of een beer had'' zei Gilbert en zuchte maar lachte toen. ,,wat denk jij? Natuurlijk is het onmogelijk te vergelijken met joun kunstwerk..Maar ik wil toch even de mening horen van een profecionele tekenaar'' Linde lachte even, ''ben je bang voor katten?'' vroeg ze toen iets sirieuzer. toen ging ze verder op wat hij gevraagd had. ''Het lijkt helemaal niet op een varken of een beer of zo. Ik zie heel duidelijk dat het een kat is. Iedereen heeft zijn eigen tekenstijl en daardoor maakt het niet uit, dan is iets niet leleker dan de ander. En ik vind jou tekening heel mooi!'' Linde wachte even ''En bedankt dat je me profecioneel noemd, maar dat ben ik niet. Ik ben gewoon een amateur.'' Verlegen keek Linde naar Gilbert, ze kon niet zo goed met complimentjes om gaan.

PROFILE MAGICIAN