Het was een warme dag, de zon scheen vel en er was geen wolkje aan de lucht.
Toch was het rustig, het leek alsof er niemand was.
Toch was er iemand, een jongeman liep richting de waterval, de naam van de jongeman was Gilbert maar hij werd soms ook wel Raven gemoemt, door z'n raven zwarte haar .
Hij liep nu vlakbij de waterval in de buurt, en hoorde een prachtige geluid.
Het kwam in de buurt van de waterval vandaan, het geluid klonk een beetje verdrietig.
Even bleef Gilbert staan luisteren, hij wist niet precies hoe lang hij had geluisterd maar opeens veranderde de muziek en werd hartverscheurend, de verdrietige gevoelens in de muziek werden steeds verdrietiger.
Tot het leek of het geluid zelf ook huilde, Gilbert bleef luisteren.
Toen besloot hij te kijken wie de muziek maakte, toen kwam hij bij de waterval, en zag een jongen met een viool.
De jongen was een met z'n muziek geworden en merkte niet eens dat Gilbert luisterde.
Toen besloot Gilbert naar de jongen toe te lopen, hij had een onverschillige blik maar kon de gevoelens in de muziek duidelijk voelen, maar wilde dat alleen niet laten zien.
Gilbert was niet zo sociaal en prate dus weinig met anderen, hij probeerde gespreken soms zelfs te voorkomen.
Maar hij besloot toch wat te zeggen.
is er iets? eigenlijk hoefte hij het niet eens te vragen, hij merkte het al aan de muziek van de viool van de jongen.
Even schoof Gilbert z'n hoed iets meer over z'n ogen en glimlachte ongemakkelijk.