De passen die Sil nam waren vrij groot. De zwarte panter huppelde vrolijk achter hem aan. Sil grijnsde terwijl hij zacht zong: 'Raindrops, fall from, everywhere. I reach out, for you, but your not there. So i stood, waiting, in the dark. With your picture, in my hands. Story of a broken heart. Raindrops, fall from, everywhere. I reach out, for you, but your not there. So i stood, waiting, in the dark. With your picture, in my hands. Story of a broken heart. I'm trying and hoping, for the day when my touch is enough to take the pain away. Cause ive searched for so long, the answer is clear. We'll be okay if we don't let it dissappear. Stay with me. Don't let me go. Cause I cant be without You. Just stay with me. And hold me close. Because I've built my world around you. And I dont wanna know what its like without you. So stay with me. Just stay with me. I've searched my heart over. So many many times. No you and I is like no stars to light the sky at night. Our picture hangs up to remind me of the days. You promised me we'd always be and never go away. Thats why i need you to stay. Stay with me. Don't let me go. Cause I cant be without You. Just stay with me. And hold me close. Because I've built my world around you. And I dont wanna know what its like without you. So stay with me. Just stay with me. Oooo.. oh. Don't leave. So I stay waiting in the dark...' Zodra hij stopte met zingen klonk zijn stem nog even in de lucht. Tie stopte met lopen en keek zijn baas vragend aan. 'Wat is er jongen?' je kon niet zeggen dat Sil in een extreem vrolijke bui was, maar in een slechte bui was hij zeker ook niet. Het was gewoon.. Hij was simpel weg niet al te vrolijk. Hoewel andere het amper tot niet zouden merken.. Voelde het toch vreemd.. Hij was nog steeds niet gewend andere op te schepen met zijn gevoelens, al leek het vandaag of iedereen mee kon genieten van Sils wat minder goede dag.. Sil zuchtte even en keek voor zich uit. Tie draaide zich ook om. De panter was gegroeid sinds ze hier voor de laatste keer waren geweest.. Niet alleen qua grote. Sil pakte automatisch het houten kruisje om zijn hals vast. Het zou niet de eerste keer zijn dat dat ding bijna het water in zou vallen. Hout mocht dan wel drijven.. Het voelde nou niet bepaald geweldig als iets wat hij letterlijk al bijna zijn hele leen bij zich droeg in het water zou vallen.. Sil had het gekregen van zijn moeder en sinds hij het had had hij het niet meer af gedaan.. Oke, een paar keer omdat hij bang was dat er iets mee zou gebeuren. Ook de laatste keer dat hij hier was geweest was hij het ding bijna verloren.. Sil klakte even met zijn tong en zocht de omgeving af. 'Wat denk jij Tie? Zullen we hier even uitrusten?' de blauwe ogen van Tie drongen door die van Sil heen. Sil glimlachte en ging op de grond zitten. Hij zette zijn handen achter zich neer en verplaatste zijn evenwicht erop. Tie volgde het voorbeeld van zijn baas en ging op de grond liggen. Zijn voorpoten sloeg het dier over elkaar en hij legde zijn kop op de poten. Sil sloot zijn ogen en concentreerde zich op de omgeving. Het begon overduidelijk lente te worden. De vogels begonnen al met fluiten, hier en daar zag je al een bloem.. Sil opende zijn ogen en keek snel om zich heen toen hij een geluid hoorde. Was hier iemand? 'Hallo?' vroeg Sil beleefd terwijl hij nog steeds met zijn ogen de omgeving af zocht..

Only Momoko
-Sorry voor de wat vage post.. Je weet de reden ^^

Mmmmh vis, verse vis, net uit het water, de smaak op de tong, de kwijl kwam nog net niet uit haar mond. Weer korde haar maag. Om de buikpijn te verminderen deed ze haar armen rond haar buik, niet dat het veel zal helpen ‘Hallo.’ Geschrokken verloor Momo haar balans op de tak, met haar hooft naar de grond gericht viel ze naar benenden. Als reflex bracht ze gelijk haar voeten richting de grond, het gebeurde allemaal in een oog omslag. Zo snel dat Momoko er niet bij na dacht. Netjes landen ze met haar voetjes op het bergje bladeren. Zelfvoldaan wou ze uit het bergje stappen, maar de bladeren waren glibberig. Met een boog staken haar voeten naar de hemel. Met een harde knal belande ze met haar kont op de grond. Dit was een typisch Momo actie, eerst netjes landen op haar voeten en vervolgens uitglijden. Ze hield er niet van om vies te woorden, vrijwel meteen stond ze van haar plek op. Pas nu merkte ze weer op dat er een jongen een paar meter van haar af stond ‘Oh, hoi nyan’. Momo werdt een beetje rood toen ze bedacht dat hij net alles had gezien. Maar stiekem vond ze het wel leuk dat iemand haar aansprak: ‘Kom je hier vaker, Momo niet, het is trouwens Momo’s eerste keer hier, bijna vergeten te vragen, wie ben jij?’. Snel probeerde Momo iets te verzinnen om hem aan de praat te houden. Weer kwam er een stekende pijn in haar maag, alleen was het nu wat erger. Pijnlijk ging Momo door haar knieën. Haar katten oortjes spitste zich bij elke zachte pijnlijke kreuntje die ze maakte. Weer probeerde ze de pijn weg te laten trekken door haar maag vast te pakken, maar net zo als net ging het weer niet weg. Wat moest de jongen nu wel niet van haar denken!

~van jou moest ik haasten dus het is super flut!

Zodra Sil had gesproken kraakte er iets en nog geen seconde later viel er een meisje uit de boom. Meteen sprong Tie op en gromde hij zacht. Sil keek geschrokken naar het meisje dat met haar voeten op de grond lande. Sil haalde wat opgelucht adem toen hij zag dat er niks aan de hand was. Toen het meisje net wilde weg lopen gleed ze uit over de dorre bladeren onder haar voetjes. Even moest Sil moeite doen niet in lachen uit te barsten. Hij verstopte zijn lach in zijn vuist. Vrijwel meteen stond het meisje weer op. Nu pas leek ze te merken dat Sil er ook nog was. ‘Oh, hoi nyan’ Sil was wat verbaasd door het laatste woord wat ze had gebruikt. Zeker nu hij zag dat het meisje katten oren had. Het meisje werd een beetje rood waarna ze snel zei: ‘Kom je hier vaker, Momo niet, het is trouwens Momo’s eerste keer hier, bijna vergeten te vragen, wie ben jij?’ eerst was Sil wat overrompeld door alle vragen. Maar bij het horen van de laatste vraag stond hij op: 'Excuses, ik ben Silmaril du Bois.. Noem me maar gewoon Sil.' Sil maakte een korte hoofdknik. Hij glimlachte naar het meisje maar meteen werd zijn gezicht bezorgd toen het kind zich door haar knieën liet zakken. Het meisje sloeg haar armen rond haar buik op de plek waar haar maag zat. Sil liep wat bezorgd naar haar toe en knielde bij haar neer. 'Gaat het wel?' zijn ogen stonden bezorgd terwijl hij het meisje aandachtig bekeek. Tie kwam met zijn kop laag naar het tweetal toe lopen. De zwarte panter duwde zijn kop tegen Sils hand en zijn blauwe ogen prikte vervolgens in die van het meisje. 'Hoe heet je?' in Sils stem doorklonk geen bezorgdheid meer, al kon hij de bezorgdheid niet aan zijn bewegingen ontnemen. 'Je zei dat je hier voor het eerst bent.. Ben je nieuw hier op school? Ik heb je nog nooit gezien..' hij glimlachte vriendelijk toen hij het meisje afwachtend aankeek. Ze was zeker niet ouder dan hem. Hij wist bijna zeker dat ze eens tuk jonger was. Sil stond op en stak zijn ahnd uit om het meisje omhoog te helpen. 'Vaak werkt het beter als je rond loopt..' doelend op de buikpijn van het meisje. Sil glimlachte kalm terwijl hij afwachtte hoe het meisje zou reageren.

Pijnlijk zat Momoko tegen de grond genageld van de pijn 'Gaat het wel? Bezorgt liep Sil naar haar toe. Meteen pakte Momo zijn broekspijp ‘Eten, Momo moet eten, heeft Sil eten, nyan’ zielig keek ze hem aan. Dit was misschien een rare eerste ontmoeting, maar zij kon er niks aan doen dat ze honger had. Om de honger wat te stillen hapte ze naar lucht. Het hield een beetje op maar hoe lang zou dat duren? Al snel lied ze Sils broek los voor dat ze het perongeluk van zijn kont trok. Dan maar aan iets anders denken, gelijk zag ze honderd visjes voor haar zwemmen. Zuchtend schudde ze de gedachtes van haar weg. Momo zag een zwarte panter richting Sil lopen, liefelijk duwde hij zijn hoofdje tegen sils hand aan. Blij keek Momo naar de oortjes van het dier. Spontaan was ze was ze haar honger vergeten. Nu staarde ook het diertje met een staart naar haar. Het diertje had prachtige blauwe ogen, waar Momo best lang in staarde. Haar ogen waar ook blauw alleen lichter dan die van hem. . 'Je zei dat je hier voor het eerst bent.. Ben je nieuw hier op school? Ik heb je nog nooit gezien..' vroeg Sil aan haar. Opgewekt keek ze uit de ogen en staarde nu naar de jongen die zich als Silmaril had voorgesteld ‘Ja, Momo nieuw zijn, aangenaam, nyan’ . Vriendelijk stak hij met een glimlach op zijn gezicht zijn hand naar haar uit. Vrijwel meteen nam ze zijn hand aan, door SIls hulp stond ze al snel met twee voetjes op de grond. Met haar handen probeerde ze de meeste zand van zichzelf af te vegen, even de blaadjes uit haar staart plukken en ze vond het al genoeg. 'Vaak werkt het beter als je rond loopt..’ Momoko had geen moment nodig om naar te denken of ze begon al nieuwsgierig rondjes om Sil te wandelen. Af en toe keek ze hem onderzoekend aan, stiekem vond ze zijn haar kleur wel grappig, haar opa (vader) had ook wit haar. Giechelend om de gedachtes was ze stil gaan staan. Voorzichtig was ze wat dichter bij hem gaan staan, zou zijn haar ook het zelfde ruiken? Dood normaal was Momo op haar tenen gaan staan en snoof de geur diep in. Al bij de eerste sneuf merkte ze het verschil, zijn haar rook te schoon ‘mmhh, Sils haar ruikt niet het zelfde, nyan’ brabbelde ze zich zelf. Teleurgesteld had ze weer twee stappen naar achter gezet ‘Waarom is Sil hier, nyan.’ Momo kon alleen maar aan simpel gesprek stof denken, ze was niet gewend om met mensen te praten. Ze merkte dat het katachtige diertje haar nog steeds de hele tijd goed in de gaten hield ‘Sil, wie en wat is dat diertje, nyan’ eigenlijk was ze wel nieuwsgierig, ze was dol op om haar soort genoten te ontmoeten. Met een lieve big smile keek ze Sil vragend aan, nieuwsgierig naar zijn antwoord.

~ Als ik nou is gelijk begin met een terug post maken, hoef ik me niet te haasten en word minder flut ^^

'Gaat het wel?' vroeg Sil bezorgd terwijl hij naar het meisje toe liep. Meteen pakte het meisje zijn broekspijp. ‘Eten, Momo moet eten, heeft Sil eten, nyan’ zielig keek ze hem aan. Sil keek het kind even wat verbaasd aan. Momoko hapte naar lucht, waarna ze Sils broek los liet. Sil lachte zacht. Momoko zuchtte en schudde haar hoofd. Tie kwam met zijn kop laag naar het tweetal toe lopen. Het diertje duwde zijn snuit even tegen Sils hand aan en keek het meisje toen doordringend aan. 'Je zei dat je hier voor het eerst bent.. Ben je nieuw hier op school? Ik heb je nog nooit gezien..' vroeg Sil aan haar. Opgewekt keek ze uit de ogen van Tie waar ze gestaard had en staarde nu naar Silmaril ‘Ja, Momo nieuw zijn, aangenaam, nyan’ Sil glimlachte en maakte een kort hoofdknikje waarna hij opstond en zijn hand uitstrekte om Momoko omhoog te helpen. Vrijwel meteen pakte Momo zijn hand aan. Met haar handen veegde ze alle viezigheid van zich af en plukte ze wat blaadjes uit haar staart. 'Vaak werkt het beter als je rond loopt..' zei Sil, doelend op de buikpijn. Momoko had geen moment bedenktijd nodig of ze liep al nieuwsgierig rondjes om Sil heen. Sil volgde haar. Hij wierp Tie even een vluchtige blik toe als waarschuwing. Tie had zijn kop laag en er kwam een zacht gegrom uit zijn muil. Momoko hield halt en giechelde. Sil keek haar even verbaasd en geschrokken aan toen ze aan zijn haar rook. ‘mmhh, Sils haar ruikt niet het zelfde, nyan’ brabbelde het kind in zichzelf. Teleurgesteld deed ze twee stappen naar achter. Sils verbaasde blik maakte plaats voor een vriendelijke glimlach. ‘Waarom is Sil hier, nyan.’ Sil lachte zacht: 'Ik wilde eerlijk gezegd even alleen zijn.. Maar zoals gewoonlijk kan ik dat beter niet willen..' op de een of andere manier trok Sil altijd mensen aan als hij alleen wilde zijn. Wilde hij gezelschap, kreeg hij die nooit.. Soms dacht Sil dat hij beter kon wensen dat hij niet alleen was.. Sil zuchtte even. Toen Momoko merkte dat Tie haar nog steeds in de gaten hield vroeg ze nieuwsgierig: ‘Sil, wie en wat is dat diertje, nyan’ het koste Sil moeite niet in lachen uit te barsten toen hij de big smile van Momoko zag. Sil liet zijn blik naar Tie glijden en hurkte neer. 'Dit beestje hier is Tie.. Hij is een zwarte panter.' bij het horen van zijn naam en soort hief Tie trots zijn kop omhoog en sloot hij zijn ogen. Trots maakte het diertje een rondje om zijn eigen as. Sil grinnikte zacht: 'En hij is ongelooflijk ijdel..' wat beledigd hield Tie op met rondjes lopen. De blik die Tie zijn baasje schonk was giftig te noemen. Sil stond op en gunde Tie geen blik meer waardig, wetend dat het dan alleen maar erger zou worden. 'Maar.. Je hebt dus honger?' zonder op antwoord te wachten liep hij naar Tie toe. Hij pakte de kop van het dier in zijn handen en fluisterde wat in diens oor. Tie gromde zacht en trok zijn kop terug. 'Tie.. Kies maar. Doe het, of ik betitel je ook als hebzuchtig..' Tie ontblote kort zijn tanden en liep toen terug naar waar hij vandaan gekomen was. Sil sloot kort zijn ogen. Ergens voelde hij zich schuldig. Tie deed altijd alles, oké, hij kreeg er genoeg voor terug. Sil stond op en draaide zich om zodat hij Momoko aan kon kijken. 'In welke klas zit je?' Sils stem was kalm. Sil keek Momoko geduldig aan terwijl hij zich met een doffe plof op de grond neer liet komen en zoals gewoonlijk zijn handen achter zich neer zette en zijn evenwicht verplaatste zodat hij op zijn handen rusten. Afwachtend keek hij Momoko aan.

Lachend staarde ze naar het vierpotig diertje bij haar in de buurt. Wat was het? Is het ook een kat? Nieuwsgierig staarde ze er naar ‘Dit beestje hier is Tie.. Hij is een zwarte panter. Verbaast om de diersoort keek Momo naar Tie, hij was overduidelijk een “zwarte” panter. Trots hief Tie zijn kop op en sloot zijn blauwe ogen. Als een trotste edel dier draaide hij een rondje 'En hij is ongelooflijk ijdel..' verontschuldigde Sil zich terwijl hij Tie een giftige blik toe stuurde. Zonder de beledigde Tie een blik waardig te gunnen stond hij op 'Maar.. Je hebt dus honger?' heftig schudde Momo haar hooft maar hij leek het al niet meer gezien te hebben. Waarom vroeg hij dat? Had hij eten voor haar? Hoopvol keek Momo hoe Sil Tie’s kop pakte en iets in zijn oor fluisterde. Wat zegt hij? Het is onbeleefd om in gezelschap te fluisteren! Grommend trok Tie zijn kop terug 'Tie.. Kies maar. ‘Doe het, of ik betitel je ook als hebzuchtig.. ‘ sprak Sil streng tegen zijn diertje. Even was Momo bang dat Tie zou aanvallen toen hij zijn scherpe rij tanden liet zien. Maar dat gevoel ging al snel weg toen Tie weg liep. 'In welke klas zit je?’ vroeg Sil kalm tegen Momo. Geduldig ging Sil op het groenen gras zitten terwijl hij haar aankeek. Snel volgde Momo zijn voor beeld en ging op haar buik liggen. Ze hield er niet van om te zitten, dan zat haar staart altijd in de weg ‘Momo is tweede jaar, nyan’. Naar dat ze dat gezegd had snoof ze het frisse gras lucht binnen. Vrolijk draaide ze een rondje om vervolgens weer terug op haar rug te draaien ‘Momo is blij, is Sil ook blij?’. Het was een prachtige dag, de zon scheen, vogels floten in de hoge bomen, bloemetjes danste vrolijk met de wind mee. In de natuur voelde Momo zich helemaal thuis, lekker luieren in de zon.
Momo leunde haar kin op haar handen, zo dat ze Sil beter kon aankijken. Ze bekeek hem nog eens goed, nog steeds vond ze zijn witte haren een beetje raar, hij was toch niet bejaard? Vragend keek ze hem aan ‘Sil waarom zijn je haren wit? Ben je soms bejaard? Of heb je gloor in je haren gedaan, nyan?’ met een grote vraagteken boven haar hooft keek ze hem aan. Of hij was stiekem een oude man of hij had de verkeerde shampoo.

'In welke klas zit je?' vroeg Sil kalm tegen Momo. Geduldig ging Sil op het groenen gras zitten terwijl hij haar aankeek. Snel volgde Momo zijn voor beeld en ging op haar buik liggen. ‘Momo is tweede jaar, nyan’ Sil knikte. Momoko snoof de frisse gras lucht binnen. Vrolijk draaide ze een rondje om vervolgens weer terug op haar rug te draaien ‘Momo is blij, is Sil ook blij?’ Sil zuchtte even. Was hij blij? Nee. Was hij boos of verdrietig? Nee. 'Misschien..' was het enkele antwoord dat hij Momoko kon geven op die vraag. Hij wist zelf enkel dat hij tussen boos en blij in zat. Momo leunde haar kin op haar handen, zo dat ze Sil beter kon aankijken. Ze bekeek hem nog eens goed. Sil wist gewoon bijna zeker dat er een vraag in Momoko's hoofd vormde. Vragend keek ze hem aan. ‘Sil waarom zijn je haren wit? Ben je soms bejaard? Of heb je gloor in je haren gedaan, nyan?’ Momoko keek hem vragend aan. Sil lachte zacht en schudde zijn hoofd. Momo was niet de eerste die die vraag aan hem stelde. Even verdween de glimlach van zijn gezicht. Zelf had hij nooit last gehad van het feit dat zijn haar wit was. Vanya daarin tegen was er vaak mee gepest, maar hoe dan ook, ze was altijd trots gebleven op haar haar kleur. Sil glimlachte weer en keek Momoko aan: 'Geen van beide. Ik ben met wit haar geboren. Net als dat jij blond haar hebt, heb ik wit haar.' Sil zuchtte even. 'Oke.. Nu heb ik wat vragen voor jou.' Sil grijnsde: 'Ten eerste, waarom spreek je in de derde persoon?' Sil wachtte even tot Momoko antwoord had gegeven waarna hij verder ging: 'En waarom plak je dat "nyan" woordje overal achteraan?' nog voordat Sil helemaal klaar was met zijn vraag kwam Tie uit de bosjes springen. In zijn bek droeg hij een klein tasje. Sil glimlachte toen Tie voor hem halt hield en zijn tanden van elkaar af haalde zodat Sil het tasje aan kon pakken. Hij maakte het tasje open en grijnde. 'Ik heb toch niet gezegd dat je terug moest naar mijn kamer?' voordat Sil weg was gegaan had hij nog snel een tasje klaargemaakt met eten, maar achteraf had hij geen zin met het tasje te jouwen. Sil pakte een klein trommeltje uit de tas. Hij maakte het open en strekte zijn hand. In zijn hand had hij een groene appel. Hij hoopte maar dat Momoko er blij mee was..

*Zucht*

'Geen van beide. Ik ben met wit haar geboren. Net als dat jij blond haar hebt, heb ik wit haar.' Legde Sil met een glimlach op zijn gezicht uit. Momo snapte zijn uitleg maar ze vond het nog steeds raar 'Oké.. Nu heb ik wat vragen voor jou'. Grijnzend stelde hij zij eerste vraag 'Ten eerste, waarom spreek je in de derde persoon?'. Niet helemaal begrijpend keek ze hem aan, wat bedoeld hij derde persoon ‘Momo praat als Momo, of bedoeld Sil dat Momo steeds Momo zegt, nyan’. Iets in haar hooft zei wel dat hij dat bedoelde ‘Momo praat zo omdat Momo niet anders weet hoe ze moet praten, nyan’. Na haar antwoord volgde zijn tweede vraag 'En waarom plak je dat "nyan" woordje overal achteraan?'. Voor dat Sil zijn zin kon afmaken kwam Tie het panterd geval diertje de bosjes uit. In zijn bek droeg hij een klein tasje dat hij aan Sil gaf: ‘Ik heb toch niet gezegd dat je terug moest naar mijn kamer?'. Sil pakte een klein trommeltje uit zijn tas en maakte het open. Met zijn langere arm strekte hij zijn hand met daar in een appel naar haar uit. Twijfelend keek ze hem aan, moest ze het pakken? Door de komst van Tie was Momoko vergeten dat Sil een vraag had gesteld. Beschamend werden haar wangetjes lichtjes rood: ‘Momo doet dat zonder er bij na te denken, het gaat vanzelf, is dat erg?, nyan’ . Terwijl ze dat zei stonden haar ogen alsmaar op de appel voor haar gericht. Met haar kleinen wijs vinger van haar rechterhand wees ze naar de appel ‘Mag ik dat eten?’. Met bijna glinsterende ogen keek ze er naar. Ze was haar honger even vergeten maar nu hij iets te eten voor haar neus hield kwam het langzaam weer terug. En appels waren altijd wel lekker.

'Oké.. Nu heb ik wat vragen voor jou.' grijnzend stelde Sil zijn eerste vraag: 'Ten eerste, waarom spreek je in de derde persoon?.' niet helemaal begrijpend keek Momoko hem aan. ‘Momo praat als Momo, of bedoeld Sil dat Momo steeds Momo zegt, nyan’ Sil glimalchte en wilde net zeggen dat dat zo was toen Momoko zelf al in staat was antwoord te geven op zijn vraag. ‘Momo praat zo omdat Momo niet anders weet hoe ze moet praten, nyan’ Sil lachte zacht. 'Je weet het niet?' in zijn stem klink duidelijk ongeloof. Hij grijnsde en schudde zijn hoofd. Ze zou het wel leren.. Ooit.. Dat soort dingen kon je nou eenmaal niet snel af- of aanleren. 'En waarom plak je dat "nyan" woordje overal achteraan?' stelde Sil zijn tweede vraag. Maar nog voor hij zijn zin af kon maken kwam Tie eraan rennen. Het dier had een tas in zijn bek en stopte voor zijn baas. ‘Ik heb toch niet gezegd dat je terug moest naar mijn kamer?' Sil pakte een klein trommeltje uit zijn tas en maakte het open. Hij strekte zijn arm uit en reikte Momoko een appel aan. Twijfelend keek Momoko Sil aan. Langzaam werd ze wat rood waarna ze zei: ‘Momo doet dat zonder er bij na te denken, het gaat vanzelf, is dat erg?, nyan’ Sil schudde zijn hoofd: 'Daar is niks ergs aan, ik vroeg me het alleen af.' Sil glimlachte toen Momoko naar de appel wees met haar wijsvinger en terwijl ze ernaar keek vroeg: ‘Mag ik dat eten?’ met bijna glinsterende ogen keek ze naar de appel. Sil lachte nu iets harder en maakte een gebaar dat Momoko de appel over moest pakken. 'Ik ben geen uithangbord. Ik ga een appel niet voor mijn lol voor me houden.' hij grinnikte en aaide Tie even over zijn kop waarna hij naar de zwarte panter knikte. Tie ging liggen en keek naar de appel die Momoko onderhand had. 'Heb jij ook honger, kleintje?' ook al was Tie niet echt meer klein.. Sil was het standaard gaan gebruiken als hij tegen Tie sprak. Tie gromde zacht en hief zijn kop nog iets. Sil grijnsde en deed de tas weer open. Hij pakte er nog een appel uit en gaf die aan Tie. Nu had hij alleen nog maar twee boterhammen over. Hij had een boterham met ham en een met oude kaas. Die met ham had hij eigenlijk voor Tie klaargemaakt, maar aangezien het dier nu zat te smikkelen aan een appel, kon hij het net zo goed zelf opeten. Hij haalde een klein trommeltje uit zijn tas en maakte het open met een zacht klikje dat aangaf dat het trommeltje open was. Tie reageerde meteen op het klikje en hief zijn hoofd: 'Sorry, Tie. Maar jij hebt..' Sil stopte en zuchtte: 'Oke, jij had die appel.' hij had kunnen verwachten dat Tie die appel zo op had. Sil schudde langzaam zijn hoofd en nam zonder nog wat tegen de panter te zeggen een hap. 'Welke klas zit je?' vroeg Sil zodra hij zijn mond leeg had. Hij keek Momoko vragend aan..