Shy as myself

Enya was in een bijzonder goed humeur. Het was een mooie dag en de zon scheen warm op de bomen. De waterval kletterde op de stenen en bespatte haar licht met waterdruppels. Ze ging op een steen zitten en haalde een boek uit haar tas. ''De grondbeginselen van woudmagie'' stond er in felgroene letters op het omslag. Ze sloeg het open en begon meteen te lezen, haar moeder had het haar opgestuurd.

Woudmagie is zeer zachtaardig als men nog niet ontwikkeld is, als men het goed traint en behoed kan men zelfs het groeiproces versnellen. Als het als wapen wordt gebruikt is het niet zeer effectief maar wel verwoestend.

Enya schrok op van een geluid en keek geschrokken om.

(faal, linde, kom maar op)

Deze mooie dag wilde Linde goed benutten. Ze hadden vrij, afgezien van het vele huiswerk, en Linde leek het een goed idee om buiten een paar dingen uit te proberen. Meestal was er niemand anders bij de waterval dus was dat de perfecte plaats. Het was al een hele tijd geleden van haar zelfmoord poging maar soms voelde ze de pijn net zo hevig als toen. Linde was echt hel blij dat ze niet overleden was, het ging een stuk beter met haar. Ze had eigenlijk geen vrienden maar daardoor kon ze zich helemaal op school richten. Toen Linde bij de waterval aan kwam trok een meisje het knal rood haar, haar aandacht. Ik ben dus niet de enige dacht ze, en ze liep op het meisje af. Het meisje was total onbekent voor Linde. Het meisje leek te schrikken toen ze Linde hoorde en ze draaide zich om. 'Hoi' Zei Linde verlegen, 'Ik wilde je niet laten schrikken hoor... Ik ben Linde.' Verlegen glimlachend keek Linde naar het meisje. Ze keek naar het boek wat bij het meisje op schoot lag. ''De grondbeginselen van woudmagie'' Blij verast kek ze het meisje weer aan.

Gast PROFILE MAGICIAN

(Toestemming :3)

Rush schopte even een paardenbloem de lucht in terwijl hij vrolijk verder liep. De pol werd meegevoerd met de lucht en zijn gele stuifachtige blaadjes vlogen alle kanten op. het was weer eens mooi weer dus je kon Rush weer buiten vinden. In plaats van de weg van de kassen in te gaan liep hij door, richting de waterval, daar was het meestal al wel stil, maar er waren ook wel mensen te vinden. Hij keek even met spleetjes in zijn ogen en zag twee mensen staan. Een met vuurrood haar, viel lekker op, dat vond hij wel grappig. En eentje met twee paarse staarten, allebij een beetje opvallend. Zijn muts deinde een beetje op en neer met de zachte wind. Het meisje met de paarse staarten, duidelijk iets jonger dan hem was net afgelopen met een zijn. Het andere meisje, de vuurtoren, was ouder dan hem, wat hem weinig kon schelen. Het meisje had wel iets, en hij voelde even een aantal hartkloppingen, die hij moeilijk wegslikte. Dat kon haast niet. Hij had haar wel eens zien lopen, met een meisje met kort zwart haar, die was haar vriendin, ze kwam van Shrada, meer wist hij niet. Maar dit meisje was, haast betoverend. Hij bleef even op een afstandje staan kijken, maar besloot toen om maar dichterbij te komen. Zijn groen-witte pak, hing een beetje slordig over zijn lichaam, en hij treek het even glad. Hij glimalchtte, en stak begroetend zijn hand op. De warme zon scheen op zijn muts, en zijn goudblonde haren leken even te glinsteren. De bomen ruistte.''Twee Woodmagivans bij elkaar, leuk, Ik ben Rush.'' Zijn hand zakte naar beneden, en zijn ogen straalde.''En mag ik jullie naam weten?'' Hij knipoogde charmant naar het roodharige meisje.

[he's gonna tell you he loves you]

'Hoi.' zei het meisje verlegen. 'Ik wilde je niet laten schrikken hoor... Ik ben Linde.' Verlegen glimlachend keek Linde naar Enya. Enya merkte een zelfde persoonlijkheid op bij haar en glimlachte. 'Ik heet Enya, wil je naast me komen zitten?' Ze schoof iets op en klopte op het gras. Linde keek naar haar boek en het leek haar te facineren. 'Vanochtend aangekomen met de post, van mijn moeder gekregen.' Zei Enya, blij met de verassing. 'Twee Woodmagivans bij elkaar, leuk, Ik ben Rush.' Zei een stem achter hen. Enya keek om en herkende een vuurmagican die ze een paar keer op de gang had gezien. Ze glimlachte lief. 'En mag ik jullie naam weten?'' Hij knipoogde charmant naar, die bloosde en keek vlug een andere kant op. 'Ehm...ik heet Enya. Zei ze zacht en verlegen. Ze dwong zichzelf hem weer aan te kijken. Hij had een grappige muts op waar blonde haren onderuit piekte. 'En dit is Linde.' Enya was plots héél geïntereseert in haar voeten.

(

maybe she likes it....)

'Ik heet Enya, wil je naast me komen zitten?' Ze schoof iets op en klopte op het gras. 'Vanochtend aangekomen met de post, van mijn moeder gekregen.' Zei Enya terwijl Linde naast haar neer plofte. 'Twee Woodmagivans bij elkaar, leuk, Ik ben Rush.' Zei een stem achter hen. Linde draaide zich vlug om, ditmaal was zij geschrokken. Verrast keek ze naar de jongen die voor hun stond. 'En mag ik jullie naam weten?'' Hij knipoogde charmant naar Enya 'Ehm...ik heet Enya. Zei Enya zacht en verlegen. En ze deed duidelijk moeite om hem weer aan te kijken 'En dit is Linde.' Vlug kek Enya naar haar voeten. Omstebeurd keek Linde van Rush naar Enya en weer terug naar Rush met een grote glimlach op haar mond. Al kende Linde de twee pas net er was beslist iets tussen die twee...

(o my god, you are so cute... Woot!

)

Gast PROFILE MAGICIAN

Rush voelde zijn nek rood worden, en hij wreef er even over met zijn hand. Hij ploftte even naast Enya neer, en sloot voor enkele minuten waarin neits gebeurde zijn ogen. Hij glimlachtte terwijl de zon op zijn goud-blonde haren scheen, en het als goud aangaf. Linde leek een beetje misterieus naar hen te kijken, en Rush veerde zijn wenkbrauwen omhoog en hij stak zijn tong uit, kon het hem wat schelen. Hij rekte zich uit, en zijn linkerarm sloot zich om Enya's schouder, hij deed het onopvallend mogelijk, mar hij wist dat Enya het gevoeld moest hebben. Het was een perfecte dag voor dit. De zon scheen en er was geen wolkje aan de lucht. Rush glimlachtte, en hij haalde zijn arm weer weg, voor het geval ze het toch niet fijn vond. zijn groene muts was bijna afgevallen, en hij stond even op om hem weer goed te doen.''Prachtige dag, nietwaar?'' Zei hij, en hij glimlachtte terwijl zijn ogen twinkelden.

[flut]

Linde keek glunderend van Rush naar Enya, die haar gezicht acher haar boek verschool. Rush stak zijn tong naar Linde uit, nouja! Hij ging zitten, rekte zich uit en drapeerde zijn arm om haar schouders. Enya werd rood maar werd een tikje boos. Wat dacht dat joch wel niet! Hij haalde zijn arm weer weg en zette zijn muts goed. ''Prachtige dag, nietwaar?'' Zei hij, en hij glimlachtte terwijl zijn ogen twinkelden. Enya kwakte haar boek neer op de steen en ging woedend tegen hem over staan. Hij was jonger maar zeker anderhalve kop groter. 'Zeg, denk je dat je de heer kunt spelen?!' snauwde ze en priemde haar wijsvinger tegen zijn borst. 'Je komt hier aan lopen en denkt dat ik meteen als een pilaar omval voor je charmes?' Ze was echt ziedend. 'Hoeveel meisjes zijn er voor mij geweest?!' vroeg ze schamper en liep met grote passen naar de steen terug, greep haar boek en sloeg haar benen met kracht over elkaar. 'Ja, mooie dag.' gromde ze.

Rush stak zijn tong naar Linde. Hij ging zitten en rekte zich uit. ''Prachtige dag, nietwaar?'' Zei Rush, en hij glimlachtte terwijl zijn ogen twinkelden. opeens viel Enya uit 'Zeg, denk je dat je de heer kunt spelen?!' snauwde ze en priemde haar wijsvinger tegen zijn borst. 'Je komt hier aan lopen en denkt dat ik meteen als een pilaar omval voor je charmes? Hoeveel meisjes zijn er voor mij geweest?!' vroeg ze schamper en liep met grote passen naar de steen terug, greep haar boek en sloeg haar benen met kracht over elkaar. 'Ja, mooie dag.' gromde ze. Verbaast staarde Linde naar Enya en keek toen vragens naar Rush die er stomverbaast bij stond. 'Zeg Enya, ga je niet een beetje te ver, hij probeerd gewoon aardig te doen.' Fluisterde Linde zachtjes in Enya's oor, bang dat ze in een slechte bui was en ook tegen haar zou uitvallen. Even bleef het doodstil en Linde keek recht voor zich uit wachten op wat komen zou.

Enya had dit al eerder meegemaakt, twee jaar geleden. Een jongen uit het vierde jaar had gedaan of hij haar leuk vond en liep drie dagen later met een ander meisje rond. Enya was echt smoorverliefd geweest maar die ontdekking kwam als een klap. Ze zou zich niet weer laten strikken. Verbaast staarde Linde naar Enya en keek toen vragens naar Rush die er stomverbaast bij stond. 'Zeg Enya, ga je niet een beetje te ver, hij probeerd gewoon aardig te doen.' Fluisterde Linde zachtjes in Enya's oor. Enya, die niet onaardig tegen Linde wilde doen zei niks maar las nadrukkelijk verder. 'Denk maar niet dat ik niet weet waar hij op uit is? Al dat kinderachtige geleuter.' Zei ze kwaad. Ze keek even op van haar boek naar Rush. 'Ik vroeg je trouwens wat.' snauwde ze.

(ik ga ff niet wachten miss faber Razz

)

PROFILE MAGICIAN