Why? || Djinn ||

Waarom? Waarom hadden haar ouders haar hierheen gestuurd? Weg van alles wat ze kende en van alles waar ze van hield. Weg van de plaats waar ze al haar herinneringen had opgebouwd, goede en slechte. De goede herinneringen liet ze achter, maar de slechte bleven haar achtervolgen. Een traan gleed over haar wang naar beneden. Hij was weg, en het was haar schuld. Een zacht piepend geluid deed haar opkijken, en ze veegde de traan weg. Royal lag daar naast haar bed, met zijn kopje op zijn poten rusten. Terwijl hij onschuldig naar boven keek. ‘Je mist hem ook hé.’ Zei ze. Waarna ze recht ging zitten en haar benen over de rand van het bed sloeg. Ze stond op en pakte een potje met pillen. Om daar één uit te pakken, en die door te slikken met wat water. Ze moest de pillen nemen voor haar hart en andere gezondheidsproblemen. Dat was ook de reden dat ze zo dun was. Maar het was gelukkig niet erg. Ze kon enorm veel eten, maar veel verandering zou er niet in komen. Ze deed haar schoenen aan en riep Royal. Het liefst zou ze hier de hele tijd blijven zitten, maar Royal moest ook beweging krijgen, en voor haar was het ook goed dat ze iets deed. Ze liep de kamer uit, en door de gangen. Om al snel naar buiten te gaan. Hier liep Royal vrolijk voor haar uit, iets wat voor een kort moment toch een klein glimlachte toverde op haar lippen. Ze hoorde de hond zachtjes blaffen tegen een eekhoorn in de boom, iets wat Royal altijd deed. Maar de golden retriever wou meestal alleen maar spelen. Dat was ook te zien aan zijn speelse houding en de kwispelende staart. Doe soms vrolijk tegen iemands been aan sloeg. Hoewel de hond veel afleiding had, en vrolijk om zich heen keek, richtte deze zijn blik toch regelmatig op Zayna. De hond was heel erg beschermend tegenover zijn baasje. Als er iemand te dicht in haar buurt kwam, dan begon hij te grommen. En hij stopte pas als Zayna zei dat het goed was. De hond leek soms wat agressief, maar het was om zijn baasje te beschermen tegen pijn. Of als je zijn plaats inpikte volgens hem kon hij ook wel eens grommen of zo. Hij was namelijk degene waarop Zayna het meest vertrouwde, en als er iemand anders op die plaats kwam, dan kon hij daar niet tegen. Rustig liet ze zich zakken bij een grote boom, om daar tegen te leunen, en haar ogen te sluiten. En al snel merkte ze dat Royal naast haar kwam zitten. Het was pas toen hij hem lichtjes hoorde grommen dat ze op keek. ‘Royal.’ Zei ze, en dat was het enigste wat ze zei. Meteen stopte Royal, om te gaan liggen. Maar nu lag hij nog steeds een beetje voor Royal, bang dat het meisje zijn baasje iets zou aan doen, terwijl dat waarschijnlijk toch niet zo was. Maar de hond was tegenover ieder onbekend persoon zo. Ze keek naar het meisje, ‘Sorry, hij is nogal beschermend.’ Zei ze toen, om wat rechter te gaan zitten. Eigenlijk had ze niet echt zin in een gesprek of zo, dus ze hoopte dat het meisje geen gesprek zou starten. Hoewel, haar ouders zeiden dat het goed voor haar zou zijn vrienden te maken. Maar ze was gewoon bang dat ze haar vrienden kwijt zou geraken als ze die eenmaal had.