De bas dreunde door zijn lichaam. Zijn hart bonsde op de maat van de muziek. Hij greep een meisje vast en zwierde haar in het rond. Gelach weerklonk en het meisje reageerde vrolijk op zijn avances. Hij kreeg echter dorst en liet haar met een spijtige lach gaan. Hij glipte tussen dansende groepjes door en duwde af en toe een bonkige jongen uit de weg. Zo baande hij zich een pad naar de bar, waar hij met een wenk de aandacht trok van de barkeeper. Hij bestelde vlug een nieuw drankje en keek nog eens rond. het was druk, vrijdagavond. Meiden in strakke jurkjes dansten vlak langs de jongens heen. Een glas werd voor hem neergezet, beslagen van de kou. Hij zette het glas aan zijn lippen en liet de ijskoude vloeistof naar binnen glijden. Het was als fluweel in zijn droge keel. Hij slikte en zette met een klap het glas op tafel. Zijn blik volgde een bekend gezicht. Allen meende dat meisje daar in de verte te herkennen. Hij zag een vaag gezicht, met helderblauwe ogen en dito haar. He, dat meisje herinnerde hij zich nog goed. Het meisje dat hem had beschoten en op de grond had doen donderen. Hij grinnikte en sprong van zijn stoel. Soepel bewoog hij zich door de mensenmassa heen naar haar toe. Hij kwam aan waar hij haar had gespot, maar zag haar niet. Gedesoriënteerd keek hij om zich heen, net zo lang tot hij weer een glimpje blauw zag in de zee van zwetende lichamen. De harde muziek maakte het moeilijk om te praten, dus hij liep eerst maar eens in haar richting. Hij greep haar arm vast en grijnsde breed. ''Hooooi!'' riep hij enthousiast, weten dat hij hard moest praten om verstaanbaar te blijven. Het rocknummer ging over over in een iets rustigere melodie. Hij sprak zachter, maar nog steeds luid genoeg om over de muziek te horen te zijn. ''En? Nog geoefend met mikken? Kun je me nu wel raken?'' Hij stak zijn tong naar uit en liet haar schouder weer los. brede lach en een hyper houding. Zijn extreme vrolijkheid was te wijten aan het feit dat hij iets te veel suiker op had en in combinatie met energiedrank en een paar shotjes en bier had dat voor een geweldige stroom energie. En die projecteerde hij nu op Nihal. het arme kind moest niet gek opkijken als hij haar straks stuiterend de dansvloer optrok.
[Nihal only]

Ze had weer eens een knallende ruzie gehad met haar ouders dus uit gewoonte was ze naar de disco gegaan om al haar energie hier kwijt te raken. Tja vroeger zou ze ergens een stille plek op zoeken en wat met aarde smijten maar vandaag had ze zo ee ndrang om een keer helemaal uit haar dak te gaan. Haar korte blauwe jurkje bewoog mee met haar bewegingen en haar haar was alweer wat langer geworden. Ze keek naar de jonge met wie ze danste, hi jzag er wel knap uit maar toen ze steeds naar hem keek zag ze de rode haren van Allen, ze kon hem al weken niet uit haar kop krijgen. Misschien was dat ook de reden dat ze hier hee nwas gekomen in plaats van naar het meer te gaan, en dat ze elkaar weer per ongeluk zouden treffen. Toen er eindelijk de volgende nummer werd gezet liep ze naar de andere kant van het dansvloer door de zweterige mensen massa en probeerde op haar tenen over de mensen massa te kijken of ze een bekende zou zien. Nihal was zo verdiept in het kijken dat ze zicht rot schrok toen iemand aan haar schouder pakte, ze draaide zich met een ruk om te kijken wie haar vast had. ''Hooooi!'' riep de jonge enthousiast en meteen kwam er een grote glimlach op haar gezicht en riep ze 'Heey' terug. De rocknummer die net werd gespeeld veranderde in een rustige melodie dus hoefde ze niet meer te schreeuwen om te praten. ''En? Nog geoefend met mikken? Kun je me nu wel raken?'' Allen stak zijn tong uit en liet haar schouder los, Nihal grijnsde naar hem 'Wil je het uitproberen?' vroeg ze lachend. Uit zich zelf wist ze dat haar mik technieken verbeterd waren. Toen herrinderde ze zich aan het gesprek bij het meer over haar ouders en dat hij dacht dat ze een watermagican was en haar bijna bij die etage had afgezet. Sinds die dag was ze met water gaan trainen en ze kan nu een ijspegel vormen en naar iemand gooien wat wel vet is. Onwillekeurige herinerde ze zich ook aan de kus die ze had gegeven voor dat ze weg ging, hopelijk wist hij er niks meer van.

Eerst had ze zich geschrokken omgedraaid. Ze droeg een leuk jurkje, dat mooi bij haar haar paste. En wat Allen nog beter vond, wijt het maar aan de alcohol, het was kort en vrij strak. Haar haar was gegroeid en zwierde mee toen ze zich omdraaide. Het meisje kreeg een grote lach op haar gezicht toen ze hem zag. Mooi zo. Zij was ook blij hem te zien, te horen aan haar vrolijke begroeting. Ze gaf hem een uitdagende lach en hij grijnsde charmant terug. ''Hmm, laten we dat maar niet doen...'' sprak hij peinzend. Toen verscheen er een brede lach op zijn gezicht en hij keek haar met fonkelende ogen aan. De stroboscoop ging aan en felle flitsen licht werden afgewisseld met tussenpozen van duisternis. In het licht van de disco zag ze er vreemd uit, alle bewegingen werden houterig afgespeeld voor zijn ogen. ''We kunnen beter gaan dansen. Daar is deze plaats immers voor bedoeld.'' Hij bewoog zijn arm voorzichtig naar haar hand toe, het was moeilijk jezelf te coördineren in dit licht. En hij wilde haar natuurlijk geen pijn doen of aanraken waar het niet de bedoeling was, dat laatste in ieder geval nu nog niet. Zijn hand raakte de hare en hij greep haar zachtjes vast. Trok haar iets dichterbij en zette zelf ook een stap in haar richting. ''Zeg Nihal, kan je eigenlijk wel dansen?'' vroeg hij plagerig. Daagde haar uit om eens wat te laten zien. Zelf had hij volop energie en zou dus binnen enkele seconden op de dansvloer los staan te gaan. Nu was het alleen de vraag of zij hem daarbij zou vergezellen of dat hij een andere danspartner moest vinden.

Allen grijnsde charmant terug. ''Hmm, laten we dat maar niet doen...'' sprak hij peinzend. Ze knikte dat ze het begreep. Toen verscheen er een brede lach op zijn gezicht en hij keek haar met fonkelende ogen aan. De stroboscoop ging aan en felle flitsen licht werden afgewisseld met tussenpozen van duisternis. In het licht van de disco zag ze er vreemd uit, alle bewegingen werden houterig afgespeeld voor zijn ogen. ''We kunnen beter gaan dansen. Daar is deze plaats immers voor bedoeld.'' 'Tja als hij daarvoor bedoelt is kan ik geen nee zeggen.' Zei ze lachend, ze voelde hoe hij haar armen zachtjes pakte en naar hem toe trok. ''Zeg Nihal, kan je eigenlijk wel dansen?'' vroeg hij plagerig. En ze keek beledigt 'Denk jij soms dat ik niet kan dansen!?' Ze keek vragend naar hem maar begon toen vol uit te dansen. Ze had genoeg energie om hier helemaal los te gaan dus wat kon het schele. En ze wou eens zien wat Allen allemaal wel niet kan.

Ze reageerde positief op zijn uitdaging. natuurlijk. Als hij iets goed kon was het mensen uitdagen op zo'n manier dat ze de provocatie niet konden loslaten. En zo kreeg hij wat hij wilde, in dit geval een vrolijk dansend meisje. Ze keek hem vragend aan en hij stak plagerig zijn tong uit. ''Nou... Laat maar zien wat je kan, honey.'' Ze begon te dansen en al snel kwam Allen ook in beweging. Een harder rocknummer zette in en wild begon iedereen om hen heen te dansen. Luid gejuig en geroep klonk door de zaal in en al snel stond ook Allen mee te zingen met het lied. Hij keek vrolijk hoe ook Nihal volkomen losging tot iemand hard tegen zijn schouder aanbotste. Hij draaide zich om en zag een aantal jongens rondhossen. Ze duwden iedereen aan de kant en tegen elkaar om maar genoeg ruimte te hebben. De luide groep dronken jongeren kwam nu steeds dichter in hun buurt. Hij keek waakzaam in de richting van de bedreiging, klaar om Nihal elk moment in bescherming te nemen. Op de een of andere manier schrok zijn vlammend rode haar en zijn vurige oogopslag de meeste jongens wel af, al dan niet in combinatie met zijn lengte. Een confrontatie met zo'n grote groep zou hij niet aankunnen, maar hij zou wel zorgen dat Nihal geen problemen kreeg. Mensen begonnen te dringen en hij trok haar beschermend naar zich toe. Een grote menigte stroomde hun kant op en even keek hij vertwijfeld naar Nihal. Allen was een ervaren feestganger, maar hield nooit zo van zulke momenten. Momenten waarop honderden stomdronken jongeren hun mannelijkheid wilden bewijzen door andere nietsvermoedende leerlingen om te stoten en weg te duwen. Dat waren momenten waarop de meeste ongelukken gebeurden. Iemand viel, raakte bekneld of werd gewoonweggeplet tussen duwende jongens, die maar niet van ophouden wisten. Hij had wel vaker een fragiel meisje met een gebroken arm weggevoerd zien worden. Iets wat absoluut nergens voor nodig was, het geduw en getrek maakte het feest niet leuker, niet mooier. Het oergedrag van de jongens was afschuwelijk, afstotelijk. Het leken dan net beesten, door testosteron opgefokt om zoveel mogelijk bloed te veroorzaken en de vrouwtjes onder de indruk e maken. Hij had er een hekel aan en wilde Nihal deze ervaring liever besparen. ''Ehm... Dit ziet er niet zo gezellig uit... Kom, we gaan naar de bar.'' Hij nam haar hand vast en zonder op een reactie te wachten baande hij zich een weg opzij, naar de rand van de dansvloer. Toen ze door de grootste drukte heen waren keek hij haar aan. Liet haar hand los en veegde wat onzichtbaar zweet van zijn voorhoofd. Het was warme n benauwd hier en van al het dansen en springen kreeg je gauw dorst. ''Wat wil je hebben?'' Hij keek haar vragend aan en frommelde ondertussen een kreukelig biljet uit zijn broekzak. Wandelde naar de bar en trok alvast de aandacht van een barkeeper. ''Nou?'' Hij keek haar enthousiast aan, was het voorval van daarstraks alweer vergeten. Niet interessant genoeg voor zijn aandacht. Die was nu exclusief voor Nihal

Ze keek lachend naar Allen die mee deed met het dansen. Het was een rockmuziek, Ze hoorde hoe Allen boven het muziek hoorde en glimlachte naar hem. Wat was hij toch hyper vandaag. Uit haar ooghoeken zag ze een stel dronke jongens naar hun toe komen. Toen ze hun zag stopte ze meteen met dansen en keek er bezorgd naar. Ze had er duidelijk een gevoel bi jdat dit heel goed mis kon gaan. en ja hoor daar kwam het probleem dan een van de jonge stoten Allen aan. Ze hate dit soort mensen die te veel zopen en dan door de hele disco naar slachtoffers zoeken. Ze stapte wat dichter bij Allen om als de jongens hun toch zouden aanvallen tenminste een muur maken als verdediging, de dronke jongens duwde iedereen aan de kant en Nihal werd steeds met minuut bang ook al stond haar gezicht rustig zonder enige emotie vrij te geven. Ze keek naar Allen en voelde dat hij dit helemaal niks vond hoe de jongens zich gedragen, ook al heeft zij nooit echt gezien hoe alle ongelukken gebeuren heeft ze vaak genoeg verhalen gehoord die niet best waren. Ze voelde hoe hij haar naar zich toe trok om te beschermen als het nodig was, ze glimlachte in zich zelf. Op zulke mommenten dachten de jongens nooit na dat iemand zich zelf kan verdedigen en dat zij dat alleen konden doen.''Ehm... Dit ziet er niet zo gezellig uit... Kom, we gaan naar de bar.'' hij pakte haar hand en trok haar mee uit de menigte naar de bar waar weinig mensen stonden omdat de meeste op de dansvloer stonden. Toen ze daar waren liet hij haar pas los en ze keek achter om, wat was zij blij dat ze daar uit was. ''Wat wil je hebben?'' Ze keek even verloren uit haar gedachten en merkte toen pas wanneer het zin bij haar door drong dat ze enorm veel dorst had ''Nou?'' Hij keek haar enthousiast aan, Ze keek blij terug en deed als of ze nadacht 'Nou doe dan maar een cola, ik denk niet dat nog een glas bier wel goed voor me zal zijn.' Zei ze lachend en kwam naast hem staan. Ze wist als een van de weinigen hoeveel ze alcohol kon verdragen en wat voor haar te veel zal zijn en ze niet meer helder kon denken. 'Ehmm Bedankt dat je me weg sleurde uit de menigte Allen.' Ze glimlachte verlegen en keek snel weg.

Zijn oerinstinct had het tijdelijk overgenomen. En alles wat dat had gezegd was: Bescherm het meisje. Zij is zwak. Dat dit belachelijk was, drong niet tot hem door. Adrenaline en testosteron verdoofden alle redelijke gedachten en de beschermingsdrang nam de plaats in van rationele acties. Het was nu een kwestie van vluchten, haar veilig meeloodsen. Toen dat was gelukt bonsde zijn hart in zijn keel door de verhoogde hormonen. Hij deed echter zijn best om koel en zelfverzekerd over te komen. Hij had haar immers succesvol beschermd tegen een bedreiging.

Nihal keek hem blij aan, dacht even na en deed toen haar bestelling. '' Eén cola. Kom er aan, my lady.'' Hij maakte een klein buiginkje en grijnsde haar blij aan. Ze kwam naast hem staan en glimlachte verlegen. Toen ze hem bedankte begonnen zijn oren te gloeien. Hij bloosde en krabde in zijn nek. Hopelijk was het niet goed te zien in het donker, want hij had het gevoel dat zijn wangen vuurrood licht uitstraalden. Overdreven natuurlijk, maar de blijdschap vanwege haar bedankje gecombineerd met de warmte zorgde voor een gloed op zijn gezicht. En daarbij ook een tevreden, blije grijns. Ze waardeerde hem en dat deed hem goed. Automatisch werden gelukkige signalen door zijn hersenen afgegeven, een mogelijke liefdespartner gaf hem aandacht. ''Geen probleem hoor. Je wil daar niet tussen terecht komen.'' Hij wuifde in de richting van twee vechtende groepen en grimaste afkeurend. ''Okkii, don't move, ben zo terug!'' Hij sprak enthousiast en vrolijk. Hij verdween met een knipoog in de massa die bij de bar stond te dringen. Terwijl hij stond te wachten dacht hij razendsnel na. Hij had al ruim genoeg gedronken en stond al haast te stuiteren van de energie uit de red bull, dus dat viel allebei af. Dan maar een cola, lekker saai hetzelfe nemen als zij. Hij hief zijn hand op en gaf de bestelling door. ''Twee cola, graag...'' Legde het verkreukelde briefje op de bar en kreeg in ruil daarvoor wat muntgeld en twee ijskoude glazen. hij nam een slok uit het ene glas, dat zo vol zat dat het bijna overstroomde. Allen liep weer terug, zag Nihal alweer staan. Een meisje liep druk te praten en met een armgebaar stootte ze tegen zijn hand. Een golf Cola vloog over hem heen en hij zuchtte. Dit kwam niet goed uit. Hij nam het zakdoekje met een triest lachje aan en kreeg waarschijnlijk om zijn sippe gezicht een kusje op zijn wang. Toen verdween het meisje weer en hij liep eerst maar eens verder naar Nihal. hij overhandigde haar het glas en begon dan met het doekje zijn shirt te deppen. Daar kreeg hij al snel genoeg van en hij liet de vlek maar voor wat het was. Nam nog een grote slok en voelde het door zijn keel glijden. Op de maat van de muziek tikte zijn voet op de grond, hij kon gewoon niet stil blijven staan. Hij slikte het laatste beetje cola door en hij keek blij en verwachtingsvol naar Nihal. ''Hoe gaat het eigenlijk met je?'' vroeg hij dan geïnteresseerd. Dat werkte altijd goed, interesse tonen in hun normale leventje. Allen was ook wel daadwerkelijk in haar geïnteresseerd, anders zou hij allang ergens anders rond staan springen. ''Kan je al zandkasteeltjes bouwen en die met water laten vollopen?'' Hij stak plagerig zijn tong uit en grinnikte.

Ze keek snel weg nadat ze het gezegd had en probeerde niet te blozen, heir was ze echt slacht in. Ze okn goed tonee lspelen maar blozen verbergen was iets anders. Dat was vorige keer ook al zo een probleem met haar. Sinds haar kindheid heeft ze geleerd om te spelen en een masker te dragen voor haar gezicht waar door ze dit al jaren deed. maar vorige keer ging het helemaal mis omdat Allen het te weten had gekregen om haar masker te breken, gelukkig kon ze die toen snel weer op pakken. ''Geen probleem hoor. Je wil daar niet tussen terecht komen.'' Hij wuifde in de richting van twee vechtende groepen en grimaste afkeurend. ''Okkii, don't move, ben zo terug!'' Hij sprak enthousiast en vrolijk. Ze keek hem na en zag dat hij knipoogde. Toen hij uit haar zicht verdween keek ze naar de massa mensen, gelukkig stond zij daar niet tussen anders hadden ze een grote probleem met haar gehad. Ze keek weer in de richting van de bar waar Allen was verdwenen en zag een meisje die truk gebaarde en zijn hand aanraakte waar door hij de helft van zijn cola op zich morste, Ze keek nar zijn trieste gezicht en moest lachen toen het meisje het ook zag en hem een kus gaf en verdween, diep van binnen voelde ze iets knagen maar wierp het snel weg toen hij terug kwam. Hij zette haar glas voor haar neer en ze nam hem dankbaar aan en nam een slok terwijl ze keek hoe hij het vlek probeerde weg te halen en toen dat niet lukte gaf hij het op en nam ook zijn glas. ''Hoe gaat het eigenlijk met je?'' vroeg hij dan geïnteresseerd. Ze halade haar schouders op er was niet echt iets om te vertellen over haar leven of je wou horen hoe vaak ze wel niet de ruzie had gehad met haar ouders. ''Kan je al zandkasteeltjes bouwen en die met water laten vollopen?'' Hij stak plagerig zijn tong uit en grinnikte. Ze keek hem beledigt aan 'Nouja zeg, ik wou je net helpen met je shirt maar als je zou doet.' Ze keek hem nep bledigt aan maar het zag er nogal echt uit, ze nam nog een slok van haar cola en concentreerde zich op de vlek waar ze de voeistof uit haalde. Met kleine sliertje kwam het uit zijn shit waardoor het steeds minder te zien was dat] er ooit een vlek was geweest, ze liet de cola in zijn lege glas belanden en glimlachte naar hem toen het haar lukte, nouja een deel de andere deel was op de vloer beland omdat ze was vergeten daar op te concentreren. 'Zo das ook klaar, even zien waar hadden we het ook al weer over ohja, of ik zandkasteeltjes kon bouwen en dan met water het vullen, sorry kasteeltjes kan ik wel maken maar water in doen gaat nog lastig.' Ze keek hem uitdagen aan 'Maar je kleine vriendjes kunnen er wel in wonen.' Ze herrinerde zich aan de muisje en toen hij die voor haar neus hield omdat e eerder dood was geschrokken van een at die langs hun rende.

Ze had eerst onbeholpen haar schouders opgehaald, maar zijn plagerige opmerking maakte weer wat emotie los. De beledigde blik van Nihal bracht enkel een nog grotere lach op zijn gezicht. Dat de cola het shirt aan zijn huid plakte met een kleverige zoetheid was wel irritant. Maar het praten met Nihal leidde hem gelukkig af. ze vertelde hemd at ze van plan was geweest hem te helpen met zijn shirt en ogenblikkelijk zette hij grote puppyogen op. keek haar lief en smekend aan, al was de plagerige grijns nog steeds duidelijk aanwezig. Een sliertje donkerbruine vloeistof vloog uit zijn shirt en met verwondering staarde hij ernaar. Het was een vreemde gewaarwording om de vlek zo te voelen verdwijnen. Net een soort omgekeerde wereld, een teruggespoelde film. zijn hand ging naar zijn shirt en waar eerst de vlek had gezeten was nu enkel droge stof te voelen. Ongelovig keek hij haar aan. Dat een deel van de vloeistof op de grond was gepleurd maakte niet uit, dit vond hij supercool en daarbij ook heel lief. Haar uitdagende woorden brachten een blije lach op zijn gezicht. Hij was dol op uitdagingen, spelletjes. Alleen vrolijke dingen, het liefste met grote groepen of met andere overactieve leerlingen. geen bridge of rummikub voor hem. ''Hmm, ik denk dat die het bos toch leuker vindt. Maar misschien als je het daar maakt...'' Hij grinnikte bij het beeld van een muisje in een zandkasteel, rondwandelend alsof hij een kasteelheer was. Ze had humor, dat werd keer op keer bevestigd. Ze had energie en een leuk uiterlijk. en zo te zien zag ze hem ook wel zitten. Waar wachtte hij nog op? hij had haar nog niet bedankt voor de ongevraagde, maar zeer welkome hulp met zijn shirt en dit was de ultieme gelegenheid om eens te proberen hoe ze zou reageren op een avance.''Dankjewel trouwens.'' zei hij blij en hij boog zich voorover. Dacht voor een fractie van een seconde na, maar duwde al die rationele gedachten weg in een hoekje van zijn brein en handelde enkel instinctief en impulsief. Voor hij het echt doorhad drukte hij zijn lippen op haar wang, net iets naast haar lippen. ''Dat was lief, watermeisje.'' fluisterde hij met een charmante lach in haar oor. Hij streek met één vinger langs haar kaak en keek haar daarna aan alsof er niets was gebeurd. Zijn ogen glommen en hij wachtte kalm af of ze in zou gaan op zijn woordeloze aanbod. Als ze nu begon te schelden of boos werd, zou hij een ander slachtoffer voor zijn impulsieve acties moeten vinden. Maar anders zouden ze het samen wel leuk kunnen maken vandaag.

''Hmm, ik denk dat die het bos toch leuker vindt. Maar misschien als je het daar maakt...'' Ze grinnikte en keek een beetje om zich heen, ze probeerde de beelden van de mizen weg te halen. Kijk voor muizen was ze neit bang ofzo maar voor ratten hun familie, brr als ze er al aan dacht kreeg ze de rillingen over haar rug. Ze deed als of ze achter Allen keek maar eigenlijk keek ze naar hem. Jammer dat het hier zo donker was en ze hem neit helemaal kon zien, ''Dankjewel trouwens.'' Zei Allen blij en boog zich naar haar toe en drukte zijn lippen op haar wang net niet op haar lippen, ze voelde hoe haar wangen rood werden, Toen dat gebeurd was zei hij fluisterend met een charmante lach gevolgd in haar oor. ''Dat was lief, watermeisje.'' Met een vinger streek hij over haar kaak en ze kreeg er rillingen over maar wel fijne rillingen. Daarna keek hij weg als of er niks gebeurd was. Ze keek hem met grote ogen aan en probeerde er goede woorden voor vinden, ze wist gewoon niet wat ze moest zeggen, het leek wel als of ze nooit heeft geleerd om te praten. Ze nam nog een slok van haar cola en keek met rode wangen naar de tafel. Ze probeerde iets te bedenken maar het lukte gewoon niet. Toen haalde ze diep adem en zette haar glas neer en liep naar hem toe, haalde zijn haar weg met haar handen, ging op haar tenen staan en drukte haar lippen op die van hem. Ze sloeg haar handen rond zijn nek.

Nihal had hem enkel met grote ogen aan gestaard. Haast alsof ze bang was om iets te zeggen. Ze nam ietwat ongemakkelijk een slok van haar drinken en ontweek zijn blik. Hij kon het niet nalaten om te grijnzen. Een meisje het hoofd op hol brengen. Het was soms zo verlokkelijk... Zo gemakkelijk. Ze zette haar glas weg en overbrugde de laatste paar meter tussen hen. Hij keek haar lichtelijk verbaasd aan. had eigenlijk niet verwacht dat ze toch nog zo in actie zou durven te komen. Want na zijn avance had ze stil gezeten zonder iets te zeggen. Dacht al bijna dat hij haar mislukte kloon of tweelingzus was tegengekomen, want de Nihal die hij zich herinnerde was helemaal niet zo verlegen. Toen had zij hem juist gekust, weliswaar vluchtig, maar het telde wel mee.
Nu was ze toch losgekomen uit haar verlegen verdoving. Ze kwam steeds dichterbij en veegde zijn rode haren weg uit zijn gezicht. Ze stond op haar tenen, wat ook wel nodig was. Anders had hij een flink stuk boven haar uit gestoken. Ze drukte, niet geheel onverwacht, haar lippen op de zijne. Hij legde zijn handen voorzichtig net iets boven haar heupen en kuste haar terug. Haar warme lichaam duwde hij iets dichter tegen zich aan. Zijn lippen tintelden waar hij de hare raakte. Hij opende zijn mond een klein stukje en hij aaide met een hand over haar rug. Had hier wel ervaring mee. Het leek of de wereld om hen heen haast stilstond. Af en toe drong er een geluid tot hem door, maar voor de rest bleef zijn aandacht op haar gefocust. Zijn hand volgde een onzichtbaar spoor naar boven en begon daar met een plukje van haar blauwe haar te spelen. Het blauwe haar was aangegroeid sinds hij haar voor het laatst had gezien en hij moest toegeven dat dit haar erg leuks stond. Hij draaide het haar rond zijn vingers en vlocht zijn vingers in haar lokken. trok zich toen iets terug om even op adem te komen. Kuste haar daarna uit zichzelf weer terug. Deze keer duurde het iets minder lang dan eerst. Zijn oren registreerden een rustiger lied en hij nam haar hand vast. ''Mag ik deze dans van U, jongedame?'' vroeg hij zachtjes en hij drukte een zachte kus op haar hand. een lieve knipoog en nog een zachte kus op haar voorhoofd. En dan maar lachend wachten op haar antwoord, op haar reactie.

Ze voelde zijn handen voorzichtig boven haar heup gelegd worden en hij beantwoorde haar kus, Ze voelde zijn warme lichaam dichter bij die van haar en genoot van dit moment. Hij opende zijn mond en zijn handen aaide haar rug, haar eigen handen speelde met zijn prachtige rode haren. terwijl alles om haar heen stil stond. Nee ze merkte niks van de mensen die op de dansvloer stonden te dansen, ze had haar heel aandacht op Allen gevestigd. Zijn hand volgde een onzichtbaar spoor naar boven en begon daar met een plukje van haar blauwe haar te spelen. Ze vond het geweldig om zo dicht bij hem te staan en met hem te zoenen. Het leek wel een droom en zeker een hele leuke droom. Uit eindelijk trok ze zich een stukje terug om even op adem te komen, daarna voelde ze weer de lippen van hem. Deze keer duurde het niet heel erg lang meer zo als de vorige. Ze hoorde hoe er een rustige liedje werd gedraaid, hij nam haar hand vast. ''Mag ik deze dans van U, jongedame?'' vroeg hij zachtjes en hij drukte een zachte kus op haar hand. een lieve knipoog en nog een zachte kus op haar voorhoofd. Ze keek twijfelend naar hem en deed als of ze overwoog. 'Nou als je zo aandringt...Dan ga ik met je mee.' Ze trok hem mee naar de dansende stelletjes en toen ze een plekje goed genoeg vond ging ze dicht bij hem staan en liet haar handen rusten om zijn nek terwijl ze zachtjes met haar heupen.

Allen zag haar twijfelen en keek zo smekend mogelijk naar haar. Grote ogen opzetten werkte bij de meeste meisjes wel om te krijgen wat hij wilde. Enkel bij Kate allang niet meer, die had hen door en wees hen maar al te graag terecht. Ze had hier op school de plaats van hun moeder ingenomen. maar toch hield hij van zijn zusje. hij kon het haar al horen zeggen, bestraffende dingen. 'Allen, je gebruikt haar. Heb nou respect voor vrouwen' of goedbedoelde adviezen als 'Kijk in je hart. Zoek naar een echte relatie.' Zulke dingen pikte hij van niemand, niemand behalve zijn zusje. Zij kon ongestraft zeggen wat ze maar wilde, Allen hield met heel zijn hart van haar. En dat hij nu aan haar dacht bracht hem wel even van zijn stuk. normaal gesproken dacht hij niet zo veel na over zijn actie's. Denken was saai, hij handelde liever eerst om dan de schade op te nemen. Gelukkig stemde ze in en meteen kwam er een blije lach op zijn gezicht. ''Awesome, let's go!'' Alsof hem een heerlijk snoepje werd aangeboden grijnsde hij. Ze trok hem mee en met een vlugge pas volgde hij haar. Ze vond een plekje van haar gading en legde haar armen om zijn nek. Rustig begonnen ze te dansen. Langzame, zoete muziek. Romantische zwijmelende stellen. Hier had Allen normaal gesproken het geduld niet voor. Maar haar kus had hem gehypnotiseerd en in combinatie met de drank en de red bull leek hij nu wel te zweven. Hij zat in een soort kalme cocon, maar zijn hart bonsde in zijn keel. Hij kuste haar nog eens, proefde de smaak van zoete cola op haar lippen. De hitte in de discotheek deed zijn shirt aan zijn borstkas plakken, zijn spieren tekenden zich af tegen de stof en hij liet haar heel even los om zijn haar uit zijn ogen te strijken. Dan zuchtte hij. Het liedje was bijna afgelopen en hij nam zijn kans om haar nog een laatste keer te kussen. dan stopte het liedje toch echt definitief en na een korte stilte werd een drukker liedje opgezet. De drukke groepen kwamen de vloer weer op en eisten hun aandeel van de ruimte op. Allen werd geraakt door een elleboog en tegen Nihal aangeduwd. Werd dan weer de andere kant op gestuwd door een massa. Hij raakte Nihal kwijt en begon te dringen om terug haar richting in te komen. Hij zag een veeg blauw in de massa, dat was dan weer een voordeel van haar opvallende haarkleur. Hij struikelde bijna en krabbelde haastig omhoog, bang om haar weer uit het zicht te verliezen. Duwde misschien ietwat hardhandig de laatste blokkades van mensen uit de weg en stond dan eindelijk weer bij haar. ''Gaat het wel?'' vroeg hij bezorgd. Veegde zijn verwarde haar zo goed als mogelijk uit zijn ogen en blies als laatste nog een plukje aan de kant. ''Laten we maar weer weggaan, misschien even naar buiten? Dit is zo te zien nog niet voorbij.'' Er werd bier door de lucht gegooid en glazen vielen kapot op de vloer. ''Sommige mensen moeten ook echt alles verpesten,'' mompelde hij geïrriteerd. Dit was iets waar hij een afschuwelijke hekel aan had. Mensen die een feest verpestten. Gewoon omdat ze stoer dachten te zijn of vanwege een iets te hoge alcoholconsumptie. Zijn vrolijke humeur was in een paar tellen weer omgeslagen naar boos. Het was allemaal zo leuk en gezellig geweest en dan komt er een groep jongens die duidelijk een chronisch aandacht-tekort hadden. En ja, voor zulke types was negatieve aandacht ook aandacht. Die werden door woede of irritatie alleen maar aangemoedigd. Hij keek even geërgerd naar de vechtende jongeren en dan weer naar Nihal. Vrolijkheid borrelde langzaam weer in hem op als hij naar haar keek. misschien dat ze buiten wel iets anders konden doen. Daar was het rustiger en hadden ze immers ook meer privacy. Hij zond haar een charmante lach toe en wachtte af. Bleef ondertussen waakzaam, zodat hij niet nog eens van haar zou worden gescheiden.

Ze voelde hoe hij haar kuste en beantwoorde, Het was als of het een droom was want het leek als of er niks anders was dan hun tweeën. Het werd steeds met een graad heter in de disco en Allens shirt plakte tegen zijn lijf waardoor je zijn spieren goed kon zien. Ze lieten elkaar heel even los en ze deed haar haren opzij die voor haar ogen lagen. Het lied was bijna afgelopen en ze kuste Allen nog de laatste keer voor dat de drukte menigte op de vloer kwamen. en ja hoor De liedje stopte en er waren paar minuten voor dat er een drukker lied werd opgezet. De mensen die hier net als gek hadden gedanst kwamen weer hun stuk op eisen. Ze voelde hoe iemand tegen haar op botste en daarna werd Allen naar haar toe geduwd, ze werd steeds heen en weer geslingerd tussen de menigte en raakte Allen kwijt. Boos duwde ze de andere mensen op zij en probeerde hem op te sporen. of ten minste voor elkaar krijgen dat hij haar zou zien. En net toen ze weer op haar tenen stond werd ze weer weg geduwd 'kijk is uit.' zij ze boos Ze kreeg eindelijk Allen in de gaten en probeerde naar hem toe te komen, Hij duwde zich doro de laatste blokkade mensen heen ''Gaat het wel?'' vroeg hij bezorgd 'het ging beter.' Zei ze half lachend. Veegde zijn verwarde haar zo goed als mogelijk uit zijn ogen en blies als laatste nog een plukje aan de kant.' ''Laten we maar weer weggaan, misschien even naar buiten? Dit is zo te zien nog niet voorbij.'[/b]Er werd bier door de lucht gegooid en glazen vielen kapot op de vloer. [i]''Sommige mensen moeten ook echt alles verpesten,'' mompelde hij geïrriteerd. Ze legde haar hand op zijn boven arm 'ja ik vind het prima, zo ver mogelijk van de ze lui.' zei ze en wijzend naar de jongens die vochten, echt waar ze kon ze neit uitstaan in de weeshuis al neit en hier werd het er niet beter op. Ze zag dat hij haar een charmante lach zond en ze rolde kort met haar ogen. en duwde zich door de massa heen naar de uitgang. Ze opende blij de deuren en ontving lachend de frisse lucht 'Dit doet goed.' Zei ze tegen niemand in het bijzonder.

Ze was in orde. Hij had haar gevonden. Alles was goed. Natuurlijk, zoals Nihal al volkomen terecht opmerkte, ging het twee minuten geleden stukken beter. Maar dit viel relatief nog mee. Van een afstand had hij niet kunnen zien of Nihal gewond was geraakt. Met al het rondvliegende glas had ze zich lelijk kunnen snijden. Ja, hij maakte zich zorgen om haar. Golven bier hadden zijn kleding bevlekt, maar dat maakte allemaal niet uit. Ze zouden hier nu gewoon weg gaan. Buiten het feest voortzetten, maar dan op een leuke manier. Zonder geschreeuw en geduw. Zonder mensen die het nodig vonden om met glas te gaan smijten, niet aan de gevolgen denkend. Hij zag verschillende mensen met bloedende sneden in hun armen of blote benen. Dat hadden die idioten dus ongestraft veroorzaakt. Daaraan denken kon hem best wel pissig maken. Hij probeerde het uit zijn hoofd te zetten. Nihal was oke, hij was onbeschadigd. Het was lastig, maar hij stopte de woede weg, liet enkel nog de blije gevoelens van eerst toe. Hij zou zijn humeur niet, echt niet door zulke irritante jochies laten verpesten. Dat stond hij gewoonweg niet toe. Hij glimlachte breed en volgde Nihal de deuren uit. De wind sloeg hem in het gezicht als een plens ijskoud water. Het schudde hem wakker na de hitte van binnen. ''Stukken beter inderdaad!'' sprak hij vrolijk. Hij draaide met gestrekte armen een rondje en snoof de koele avondlucht in. Hij sloeg zijn arm om haar heen en staarde naar de honderden lichtpuntjes aan de hemel. Hij aaide door haar blauwe haren en grinnikte. ''Is het niet prachtig? Al die kleine sterren, schijnend van zo verre.'' Hij knipoogde, had expres een suf rijmpje van zijn opmerking gemaakt. Hij waardeerde de natuur heus wel. Maar met de saaie, standaard natuurfreak had hij ook niets. Dreef graag de spot met zulke types. Hij grijnsde breed en staarde in de verte.
[flut, sawry]

''Stukken beter inderdaad!'' sprak hij vrolijk. Hij draaide met gestrekte armen een rondje en snoof de koele avondlucht in. Hij sloeg zijn arm om haar heen en staarde naar de honderden lichtpuntjes aan de hemel. Hij aaide door haar blauwe haren en grinnikte. ''Is het niet prachtig? Al die kleine sterren, schijnend van zo verre.'' Hij knipoogde, Ze keek met opgetrokken wenkbrauwen naar Allen. Waar had die mens toch over? 'Ik hoop niet dat jij zo een natuur freak bent?' vroeg ze achterdocht en keek hem vragend aan. Even vroeg ze zich af of ze droomde. Maar blijkbaar niet want ze kon de koude wind heel goed voelen al zeker met haar jurkje. Toen keek ze naar de sterren en herrinerde zich hoe ze vroeger 's nachts naar buiten glipte om van de sterren te genieten. Ze knipperde paar keer met haar ogen en ging voor hem staan, op haar tenen en flusiterde zachtjes 'En ga weg nog ergens heen of blijven we hier de hele nacht.' Haar stem was plagerig en ze gaf een kus op zijn neus.

Achterdochtig staarde Nihal hem aan. Oh god, ze dacht toch niet dat hij dit serieus meende? Hij grinnikte zachtjes, maar zei niets. Wachtte eerst maar eens af hoe ze reageerde. Wat ze vond van iemand die blijkbaar zo gecharmeerd was door de bloempjes en beestjes. En ja hoor,zoals hij had verwacht kwam daar de verbaasde vraag. ''Haha, ja maar natúúrlijk.... Wat is er nou mooier in deze wereld dan de weidse velden en natuur?'' sprak hij zwaar sarcastisch. Nu moest het toch wel duidelijk zijn dat hij er niets van meende toch? ''Niets behalve jouw prachtige ogen, je golvende haar...'' fluisterde hij er achteraan met een brede glimlach. Keek haar in de ogen en probeerde haar met zijn blik vast te zetten. Ze kwam voor hem te staan en fluisterde zachtjes. Haar adem speelde over zijn gezicht en hij bracht zijn hand omhoog en veegde teder de blauwe lokken achter haar oor. ''Zeg maar waar je naar toe wil, prinses, dan breng ik je. Alles wat ik nu wil is bij je zijn.'' Hij kuste haar terug, sloeg zijn armen om haar heen en trok haar dichter tegen hem aan. Verwarmde haar met zijn lichaam. Zoals altijd was hij ietsjes warm door de lichtmagie die door zijn aderen zwermde. Vlocht één hand in haar zachte haren en wachtte geduldig op antwoord. Zijn hart bonsde in zijn borst en hij kon het niet laten om nog een korte kus op haar lippen te drukken, alvorens haar antwoord weer af te wachten.
[Sorrysorry voor de late reactie T^T]

hij bracht zijn hand omhoog en veegde teder de blauwe lokken achter haar oor. ''Zeg maar waar je naar toe wil, prinses, dan breng ik je. Alles wat ik nu wil is bij je zijn.'' Hij kuste haar terug, sloeg zijn armen om haar heen en trok haar dichter tegen hem aan. Verwarmde haar met zijn lichaam. Zoals altijd was hij ietsjes warm door de lichtmagie die door zijn aderen zwermde. Vlocht één hand in haar zachte haren en wachtte geduldig op antwoord. Zijn hart bonsde in zijn borst en hij kon het niet laten om nog een korte kus op haar lippen te drukken, Ze genoot van die aanrakingen terwijl ze de straat afspeurde naar een leuke plekje, ze bewoog haar ogen niet maar metaal was ze over de straten aan het lopen en vond uit eindelijk een mooi plekje, namelijk een grote open plek met uitzicht naar de maan 'Zal ik maar de gids zijn naar onze plekje.' Zei ze zachtjes en kuste nog een keer zijn lippen, van binnen voelde ze allarbellen rinkelen maar die nergeerde ze, dat deed ze niet vaak want die alarmbellen gaven aan dat die plek niet veilig was. Ze liep naast Allen terwijl ze soms zei welke richting ze heen moesten.

Nihal bleef doodstil staan in zijn omhelzing. Maar na een korte periode van gespannen stilte klonk haar heldere stem. Hij luisterde gehypnotiseerd naar haar. Hoe ze elk woord uitsprak. Zoals wel vaker was hij weer helemaal op één ding gefocust. Gevuld met aandacht voor datgene. In dit geval dus Nihal. Was hij verliefd? Hij wist het niet zeker. Zijn hart was gevuld met vreugde. De drank, de overdosis suiker en cafeïne, daarbovenop ook nog haar aanwezigheid. Samen brachten ze hem in een soort euforische roes. Het voelde haast alsof hij kon vliegen, kon doen wat hij maar wilde. 'Zal ik maar de gids zijn naar onze plekje.' Hij knikte op de automatische piloot, had niet echt geluisterd naar de betekenis van haar woorden. Had de klanken hem doen sussen. Maar het was Nihal, het zat vast wel goed. ''Is goed, schatje. Ik volg je waar je maar gaat.'' zei hij en hij grinnikte zachtjes. Volgde haar aanwijzingen op, naar links, naar rechts. Zijn ogen schoten onderzoekend rond, kijkend naar aanwijzingen. Want waar ze heen gingen? Hij had werkelijk geen idee. Greep haar hand vast en vlocht zijn vingers in de hare. Hield haar hand zorgzaam vast. De omgeving hier beviel hem niet zo. Nu ze verder weg waren van de disco nam het lawaai langzaam af. De rust deed hem aan de ene kant goed, maar maakte ook duidelijk hoe ver weg ze waren. Als er nu iets gebeurde was er niemand in de buurt o ze te helpen en door de alcohol was zijn reactievermogen behoorlijk aangetast. ''Waar gaan we heen, Nihal?'' Hij lachte, was volkomen ontspannen. Kon zijn lachen niet inhouden. ''Waar o waar/'' fluisterde hij nog steeds lacherig. Hij was vrolijk, greep haar andere hand en wilde een rondje draaien. Maar hij raakte uit zijn evenwicht en wankelde. Liet haar ene hand weer los en steunde tegen de muur. ''Haha sorry... Ik was even.. ehhm...'' Hij keek haar aan en haalde zijn schouder op. ''Laten we maar weer verder gaan. Breng me naar de schat, gids!'' riep hij opgewekt door de stille nacht. Door de alcohol waren zijn remmingen nog minder, ongeveer verwaarloosbaar geworden. Hij dacht niet meer eerst na, sprak zodra hij iets bedacht wat misschien gezegd kon worden. Floot een vrolijk liedje en wachtte tot Nihal weer actie zou ondernemen.

''Waar gaan we heen, Nihal?'' Hij lachte, was volkomen ontspannen. Kon zijn lachen niet inhouden. ''Waar o waar/'' fluisterde hij nog steeds lacherig. Hij was vrolijk, greep haar andere hand en wilde een rondje draaien. Maar hij raakte uit zijn evenwicht en wankelde. Liet haar ene hand weer los en steunde tegen de muur. ''Haha sorry... Ik was even.. ehhm...'' Hij keek haar aan en haalde zijn schouder op. ''Laten we maar weer verder gaan. Breng me naar de schat, gids!'' riep hij opgewekt door de stille nacht. Ze keek hem met same ngeknepen ogen, hi jhad duidelijk iets te veel gedronken en toen kwam er een geniaal idee bij haar op maar dat liet ze neit zien. Ze glimlachte naar hem en pakte bij zijn pols en lijde hem naar een van de steegjes. Ze kuste hem intiem en tegelijke tijd liet ze wat water boven zijn hoofd zweven maar zorgde er wel voor dat hij het neit zou merken, die water veranderde ze in sneeuw vlokjes die weer veranderde in ijs, toen liet ze een korte adem pauze in en haar handen die rond zijn nek lagen maakte ze wat beweging 'ik heb een verrassing voor je.' Zei ze flauwtjes en liet het berg sneeuw op zijn hoofd vallen, zelf had ze tijd o mweg te springen zodat ze neit geraakt zou worden 'Sorry maar ik moest wat aan je dronken kop doen, je bent veel leuker als je normaal bent.' Zei ze lachend.

Zijn arm werd vastgegrepen en gewillig volgde hij Nihal. Zo goed mogelijk hield hij zichzelf in evenwicht en hobbelde achter haar aan. Opnieuw ontmoetten hun monden elkaar en hij proefde haar zoete lippen. Hij ging volkomen op in deze kus en haar blauwe ogen. Ze leek ergens anders op gefocust en even keek hij verward naar haar. Maar toen besloot hij dat er geen reden was voor zorgen en glimlachte warm naar haar. Haar handen bewogen en de woorden die ze sprak brachten een verbaasde uitdrukking op zijn gezicht. ''Wat dan?'' vroeg hij met een nieuwsgierige blik rondkijkend. Het antwoord kwam al gauw, maar niet zoals hij het verwacht had. De kou bracht een ijselijke gil uit zijn mond. "Ieeh...Koudkoudkoud...'' Hij greep naar achter en schudde het ijs uit zijn nek. De restanten verdampten vanzelf doordat hij met zijn lichtmagie de temperatuur op liet lopen. De wolkjes verdampte water stegen op en voegden zich bij de laaghangende mist. Maar de truc was al gedaan en klaarwakker keek hij uit zijn ogen. van de roes was nauwelijks meer iets over en daar was hij op zijn zachts gezegd niet heel gelukkig mee. Het was alsof je eerst heerlijk lag te dromen en dan op een bakstenen muur knalde. Niet prettig. De ijselijke behandeling was volkomen onverwacht gekomen en hij rilde onwillekeurig van de kou. ''Gadverdamme, Nihal, waar sloeg dat nou weer op...'' Hij keek haar even boos aan, maar algauw brak zijn serieuze houding. Hij kon haar niets kwalijk nemen. ''Hmm... echt normaal ben ik nooit hoor.'' zei hij met een plagerig grijnsje en in een vloeiende beweging tilde hij haar op en draaide een rondje. Zette haar dan met een zwierig gebaar weer neer. ''Als je op zoek bent naar normaal... Dan kun je beter heel gauw wegrennen.'' Hij grijnsde breed en eigenlijk ook wel dankbaar. Nu het scherpe kantje van de kou weg was, voelde het eigenlijk wel goed om weer volkomen helder te zijn.
{Sawry voor de late reactie's T^T}

''Gadverdamme, Nihal, waar sloeg dat nou weer op...'' Hij keek haar even boos aan, maar algauw brak zijn serieuze houding. Hij kon haar niets kwalijk nemen. ''Hmm... echt normaal ben ik nooit hoor.'' zei hij met een plagerig grijnsje en in een vloeiende beweging tilde hij haar op en draaide een rondje. Zette haar dan met een zwierig gebaar weer neer. ''Als je op zoek bent naar normaal... Dan kun je beter heel gauw wegrennen.'' Hij grijnsde breed en eigenlijk ook wel dankbaar. Ze grijnsde terug ' Maar Allen, normaal is zo saai, Voor mij is jou gedrag normaal.' Ze veegde wat haren uit zijn gezicht terwijl ze ' Maar volgende keer ren ik wel weg als jij weer dronken bent, want dan ben je echt eng.' Ze zette grote ogen op en een heel onschuldig gezicht, daarna keek ze verdrietig ' Jammer genoeg had ik geen camera bij me, want toen je de dans va nhet kou deed. Dat meost gewoon de hele wereld zien.' NA die worden lachte ze en gaf een kus op zijn neus.

Haar woorden brachten een blije lach op zijn gezicht. Normaal is saai. Het was iets wat hij zo had kunnen zeggen. Want het was in zijn ogen gewoon de waarheid. En mensen die het daar niet mee eens waren... Die waren dus saai. ''Ik? Eng? Ik ben een engeltje, hoe kan ik nou eng zijn?'' Hij grinnikte en stak plagerig zijn tong naar haar uit. 'Jammer genoeg had ik geen camera bij me, want toen je de dans van de kou deed. Dat moest gewoon de hele wereld zien.' sprak Nihal en hij knikte instemmend. ''Ja, inderdaad jammer.... Anders zouden we het gaan verkopen aan een televisieprogramma... En dan zouden we een cruiseschip kopen en stoppen met school.'' Hij grijnsde, zag het al helemaal voor zich. Hoe ze samen in het zonnetje zaten. Geen zorgen, geen huiswerk. Waarschijnlijk zou het hem snel gaan vervelen om enkel te luieren. En hoe slecht het ook klonk, ook Nihal zou hem gaan vervelen. Hij was het gewoon niet gewend om in een sleur te zitten. Een paar dagen, misschien een paar weken. Dat was prima. Maar daarna was er veel kans dat hij wegvluchtte. Uit angst voor afhankelijkheid, maar ook op zoek naar avontuur. Hij had spanning nodig, adrenaline was een verslavend hormoon gebleken. Zachtjes raakten haar lippen het puntje van zijn neus en hij grinnikte. Hij streelde met zijn vinger over haar wang en daarna voorzichtig vlak langs haar lippen. ''Wat ben je toch prachtig...'' fluisterde hij en meteen schoot er schaamrood over zijn wangen. Hij keek verlegen naar zijn schoenen, bedacht toen dat het hem niets uitmaakte wat iemand anders van hem dacht en keek haar met pretlichtjes in zijn ogen aan. ''Eerlijk waar.'' zei hij blij. ''Je bent een juweeltje... Mijn snoepje.'' Hij pakte haar hand vast en beet zachtjes op een slanke vinger. Hij grinnikte. ''Sorry, maar ik heb je gewaarschuwd... Niet normaal enzo.'' Hij knipoogde naar haar en drukte zachtjes zijn lippen op haar handpalm. Een beetje als een man die een vrouw ten dans vraagt. Maar dan was hier geen muziek en was hij ook zeker niet van plan om wederom klassiek te gaan dansen. Dat deed hij enkel speciaal voor Savador.

Ook Nihal had duidelijk haar bedenkingen over het plan om op een cruiseschip te gaan wonen. Hij grinnikte luchtig, was het wel met haar eens. Maar het bleef een mooi idee, rijk worden en stoppen met school. Het enige wat hij zou missen waren de gezichten van de leraren wanneer hij en zijn broer weer eens iets uitgehaald hadden. Hij kon zich echt niet voorstellen dat hij ooit serieus zou zijn, oud zou zijn. Een baan hebben, werken. Het idee alleen al van een hele dag lang stilzitten gaf hem rillingen. De koude hand van Nihal deed hem goed. Het was een heerlijke verkoeling en tintelingen stroomden door zijn lichaam waar ze hem aanraakte. Maar de sfeer werd plots verstoord toen Nihal verstijfde. Allen bleef automatisch ook stilstaan en keek verbaasd om zich heen. Op zoek naar hetgeen wat Nihal had doen schrikken. Zag niets en keek Nihal vragend aan. 'Allen we moeten hier weg.' zei ze. De angst in haar stem sloeg op hem over en hij begon zich nu ook zorgen te maken. Hij bleef de omgeving afspeuren en zag uiteindelijk een groep mannen aan komen lopen. Die duidelijk dachten dat ze stoer waren, alles konden maken. 'Zozozo jongen een teefje gewonden voor vanavond?' De verlekkerde stem deed een rilling over zijn rug schieten. Hij zette een stap vooruit, wilde Nihal beschermen. Maar probeerde zich in te houden, hij moest kalm blijven. Ze waren met te veel om in een handgemeen te verslaan. De enige oplossingen waren slim magiegebruik of via praten de mannen weg zien te krijgen. Een man, eigenlijk nog een jongen, begon te spreken. 'Zou je haar niet met ons willen delen jongen?' Allen verschoot van woede. De manier waarop deze gozer over Nihal praatte, als een bezit van hem, beviel Allen niet. ''Nee... Ik kan niets delen wat ik niet bezit.'' siste hij. ''En je blijft met je vuile poten van haar af. Ga naar de discotheek, vind een leuk meisje, dans met haar... Laat haar met rust.'' Hij was weer naast Nihal gaan staan en pakte haar hand vast. De man lachte schamper, maar ondernam niet meteen actie. Zijn maten schreeuwden wat, duidelijk een stelletje dronken ruziezoekers. Probeerden tot een gevecht aan te sporen. Allen stond waakzaam naast Nihal. Hield zijn vrije hand dicht, met daarin een zwak lichtje. Als het echt serieus zou worden kon hij ze in ieder geval verblinden met een sterke felwitte lichtflits. En hij wist zeker dat Nihal ook klaar was om te vechten, hoe bang en onschuldig ze ook naast hem stond. ''Vechten of vluchten?'' fluisterde hij zachtjes, zodat alleen Nihal het kon horen. Hij vocht niet graag, tenminste; zou nooit zonder reden een gevecht beginnen, maar als je hem boos kreeg zou hij niet snel ophouden. Dan kon hij zich niet inhouden en uitte zijn woede met zijn vuisten.