I like this place, it's so quiet!

Enya tuurde naar de letters en las gestaagd door. Boeken; niks mis mee. Ze las een boek over het gebruik van zwarte magie. Haar moeder had dat gevraagd, om haar kleine Shadraanse kant een beetje op te formeren. Veel gevoel droeg ze daar niet voor, maar goed. Ze sloeg de bladzijde om, las de titel van het volgende hoofdstuk en huiverde. Er konden echt gruwelijke dingen in staan! Ze bekeek de titel nog eens en sloeg het boek toen dicht, ze zou morgen wel verder gaan. Ze pakte een tekenboek uit haar tas, pakte een potlood en werkte verder aan een tekening van een jongen. Die had ze eigenlijk zonder het te beseffen getekend. Ze wist zelf niet eens wie het voorstelde. Pas toen ze bij een bepaald punt was, stokte haar potlood. Ze was bezig geweest met een muts.... Ze bekeek de tekening, slikte en sloeg de bladzijde om. Onbewust had ze Rush getekend. Ze vertrok even een spier van ontzetting. Wat was er in godsnaam mis met haar?! Ze schudde verwoed haar hoofd e begon aan een nieuwe tekening, ze dacht even na. Wie zou er op papier komen te staan? Ze wilde eens een tekening met details. Toen begon ze. Een mager gezicht, vurige ogen en dunne lippen. Ze grinnikte, Master Savador was een goed idee geweest, ze kon de belangrijke details haarscherp voor zich zien. Ze tikte even op haar Ipod, die begon met een nieuw liedje. Haar potlood zoefde over het papier toen ze zijn lange gewaad tekende. De schaduw en kreukels werden niet helemaal precies neergezet maar dat vond ze niet erg, dat was haar tekenstijl. Ze tekende door tot er een schaduw over haar papier viel, snel draaide ze zich om en klapte haar boek dicht.

(open voor 1 persoon)

Zo blij als een kind op kerstavond liep -of huppelde meer- Vivespa tussen de rekken door.
Ze zou hier uren kunnen blijven, als het moest zelfs dagen.
Vivespa bestudeerde elk rek grondig, op zoek naar een voorraad leuke boeken.
Het moesten vooral vrolijke zijn, Vivespa was klaar met dat depressieve gedoe.
Aurora volgde haar als een schaduw.
Vivespa bukte zich om het kleine katje over haar kop te aaien.
Wat een onzin dat zwarte katten ongeluk brachten.
Sinds Vivespa Aurora had gevonden, verwaarloosd door haar moeder -Vivespa slikte het brok in haar keel weg die het gevoel van herkenning met zich meebracht- ging het juist veel beter met haar.
Ze bekeek nog wat boeken en liep vlug naar een ander rek toen ze zag dat deze boeken over Lightmagic gingen.
Ze deed nu zo haar best om haar verleden te vergeten.
Vivespa keek even om zich heen, de bibliotheek was stil.
Zachtjes begon ze voor zich uit te zingen.

"Find me inside the calm of the storm
Where our lovers desires might come with the dawn
we sit on the grass wait for machines
and forget all the past..."

Ze weeg direct toen ze een roodharig meisje zag zitten.
Zij waren waarschijnlijk de enige twee in de bibliotheek.
Nieuwsgierig bekeek Vivespa haar.
Waarom zou ze hier nog zijn?
Vivespa liep met voorzichtige passen op haar af.
Het meisje had een tekenblok in haar hand, Vivespa bekeek het.
Op het papier stond de magere gestalten van het schoolhoofd getekend.
Het meisje sloeg haar boek dicht en draaide zich om, blijkbaar had Vivespa toch niet zo voorzichtig gedaan als ze dacht.
Even keek ze het meisje aan, ze wilde iets zeggen en voor de zoveelste keer in haar leven hield die verlegen karakter haar tegen.
Niet alles kon vergeten worden, niet altijd kon je een nieuwe start maken zonder het persoon dat je vroeger was weer tegen te komen.
Tenslotte grinnikte ze; "Hij lijkt goed." en wees op haar tekening.
Die opmerking kon ermee door.
Ze glimlachte naar het meisje "Ik ben trouwens Vivespa. Wij hebben nog nooit bij elkaar in de klas gezeten of wel?" Vivespa stak haar hand uit.
Het kwam natuurlijk heel zakelijk en formeel over.
Ze sloeg haar ogen neer en bekeek het boek dat ze zojuist had dichtgeklapt.
Het ging over de gebruiken van de zwarte magie.
"Is het een leuk boek?" Vroeg ze vriendelijk, ze snapte niet waarom het meisje dit boek las, ze zag er niet echt uit als een dark magican, maar ja Vivespa zelf vast ook niet.

Het meisje dat haar tekening al had gezien grinnikte. "Hij lijkt goed." en wees op haar tekening. Enya keek even wantrouwend maar liet toen een flauw glimlachje ontsnappen. "Ik ben trouwens Vivespa. Wij hebben nog nooit bij elkaar in de klas gezeten of wel?" Vivespa stak haar hand uit. Enya schudde die even en schoof toen een eindje op zodat ze op de stoel naast haar kon gaan zitten. ''Ik heet Enyana, maar zeg maar Enya. Ik weet niet of je in mijn klas zit, de helft ken ik namelijk niet.'' Zei ze zacht. Vivespa bekeek het boek dat ze eerst had zitten lezen en vroeg: "Is het een leuk boek?" Enya fronsde even haar wenkbrauwen maar besloot dat ze dit meisje wel kon vertrouwen. ''Om eerlijk te zijn...nee.'' Zei ze kortaf en grijnsde zuur. ''Mijn moeder wil me wat opkrikken in zwarte magie maar echt leuk om te lezen is het niet.'' Ze pakte haar tekenboek van tafel en sloeg hem open. Ze bladerde er even door, er stonden niet veel tekeningen in omdat Enya het graag met veel detail en er een echt ''meesterwerk'' van wilde maken. Ze stond er zelf in, Elveria, haar neef Jona, Rush en de nog onafgemaakte master Savador. ''Bedankt trouwens dat je hem mooi vind, hij is echt een geweldig idee als je veel schaduw wilt.'' Zei ze grinnikend.

(laat en kortheid, ik wist niet dat er op gereageerd was xD)

Het meisje schoof haar stoel op.
Het duurde even voordat Vivespa doorhad dat ze plaats maakte voor haar.
Vlug ging ze zittten. "bedankt." Mopelde Vivespa.
''Ik heet Enyana, maar zeg maar Enya. Ik weet niet of je in mijn klas zit, de helft ken ik namelijk niet.'' zei ze zacht.
"Nu ken je me." glimlachte Vivespa. "Ik ken hier nog maar drie mensen." vervolgde ze ook op zachte toon.
Enya fronste kort haar wenkbrauwen toen Vivespa haar naar het boek vroeg.
''Mijn moeder wil me wat opkrikken in zwarte magie maar echt leuk om te lezen is het niet.'' Er kwam een kort lachje over Vivespa's lippen. Ze snapte goed dat een niet-Shadraan weinig snapte over de gebruiken.
Enya sloeg haar tekenboek weer open.
De mensen die ze had getekend kende ze geen van alle, wel Savador en haar zelfportret natuurlijk.
Enyana grinnikte iets over dat Savador een geweldig idee was als je veel schaduw wilde.
Vivespa was niet bijzonder goed in tekenen , maar ook niet echt slecht.
Ze legde de stapel boeken die ze had gevonden op tafel en bekeek ze kritisch.
Hier zou ze nog wel even mee voor uit kunnen.
En ze had in ieder geval weer iemand ontmoet die aardig was.
"Op welke etage zit jij eigenlijk?" Vroeg Vivespa nieuwsgierig.

(Sorry beetje belabberde post)

Het was aangenaam om een Shadraan te kennen die wat minder.....duister was. "Op welke etage zit jij eigenlijk?" Vroeg Vivespa nieuwsgierig. Enya keek op. ''Ik ben een Grenaan, als je dat bedoelt. Mijn overgrootvader was Shadraans en ik geloof ook een neef van me. Ik zit in mijn vijfde jaar, en jij?'' Het was aangenaam in de bieb, het was er warm terwijl het buiten regenachtig oogde, dat de zomer over anderhalve maand voor de deur stond, was nog niet echt duidelijk. Ze klapte het boek weer open en las: ''Geheimen van de zwartste kunsten en hoe die te beheersen.'' Bij de titel werd ze al misselijk, ze sloeg het boek weer dicht en keerde zich tot haar tekenboek.

''Ik ben een Grenaan, als je dat bedoelt. Mijn overgrootvader was Shadraans en ik geloof ook een neef van me. Ik zit in mijn vijfde jaar, en jij?''
Vivespa dacht even na.
Had ze de vraag niet goed gesteld?
En in welk leerjaar zat ze?
Het duurde even voor ze een antwoord kon bedenken.
"Ja, dat bedoelde ik. Eeh.. ik ben hier pas vier dagen dus..."
heel handig viv dacht ze alweer zo'n stom antwoord geven.
Als ze meer bedenktijd had genomen was dat vast ook heel stom..
Enyana klapte haar boek weer open.
"Is het echt zo erg?" lachte Vivespa.
Ze keerde zich weer tot haar tekenblok.
Wilde ze niet mee praten?
Dat snapte Vivespa best, met zo'n stomme gesprekspartner die maar halve vragen stelt en belabberde antwoorden geeft.
Ze zweeg.
Vivespa keek even naar buiten, wat een vervelend weer.
En keerde zich weer tot haar boeken.

PROFILE MAGICIAN

» [open] A place with books, a place with story's full of adventure
» Quiet...
» I just want a little peace and quiet [&Eodan]
» Quiet voice ║ Syrax
» Plan A: quiet and quick

I like this place, it's so quiet!

I like this place, it's so quiet!

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen