Een vertrouwde plaats.

Celebrian liep door het bos heen. Overal zag ze nieuwe blaadjes aan de bomen komen. Dat betekende alleen maar dat de lente eraan zat te komen. Aan de ene kant vond ze het prachtig maar aan de andere kant betreurde het haar dat de winter voorbij was. Na een tijdje lopen was ze bij de plek aangekomen waar ze naar gezocht had: de waterval. Gelukkig was deze nog pricies zo als in haar herinneringen. Celebrian deed haar schoenen uit en stapte met haar voeten in het water van het kleine meertje dat gevormd was door het vallende water van de waterval.

Norwood liep langs de watervallen en floot een rustig maar toch vrolijk deuntje. Hij keek af en toe naar de grond waar een mooie bloem groeide. "Die komen ook weer volop in bloei de komende tijd..." zei hij wat opgewekt. Ineens stond hij stil. Zag hij daar nou iets bij de waterval zitten? Norwood kneep zijn ogen tot spleetjes en bevestigde dat het een vrouw was. Hij glimlachte lichtjes. Hij liep gewoon verder aangezien hij toch die richting in moest. Zijn ogen gingen af en toe weer naar de grond. "Ze groeien al vroeg dit jaar..." mompelde hij.

Celebrian's haarkleur was in een klap veranderde van haar gewone zwarte haarkleur naar felpaars. Nu ze zo dicht bij het water was kon ze de trillingen van iemand's stem duidelijk horen. Haar ijzig blauwe ogen bleven fekiseerd naar de persoon verderop kijken. Op haar wimpers vormde zich sneeuwvlokken en het water rond haar voeten werd steeds kouder. Bij elke ademtocht waren steeds duidelijker mistwolkjes te zien bij Celebrian alsof het nog volop winter was. Ze wist niet of de man verderop vriend of vijhand was dus ze moest voorzichtig zijn.

Norwood keek op toen een zwart vlak, dat hij vanuit zijn ooghoeken zag paars zag worden. Hij keek op en glimlachte lichtjes. Hij had nog nooit gezien dat haar van iemand van kleur veranderde. Hij keek daarna weer naar een bloem en daarna weer voor zich waar de vrouw zat. Hij liep rustig langs het water verder. Hij naderde hierdoor ook Celebrian. Hij keek weer richting haar. Hij zei niets. Hij was immers ook nog niet van plan om haar aan te vallen of lastig te vallen.

Celebrian bleef de man zwijgend aankijken toen hij steeds dichterbij kwam. Hij deed haar een beetje denken aan Ferost. Die had ook altijd dezelfde manier van doen gehad. Zo kalm, zo rustgevend. Eigenlijk een man waar je wel van moest houden. Deze man keek even kalm en rustig maar vertrouwen deed Celebrian hem nog niet. Uiteindelijk kon ze de eeuwige stilte niet meer aan. ''Wie ben je?'' vroeg ze kalm terwijl haar ijsblauwe ogen strak op de man gericht bleven. Zijn kalmte leek over te slaan op haar want haar haren kleurde van paars langzaam naar donkerblauw.

Norwood keek op toen hij een vraag uit haar richting hoorden komen en een warme glimlach verscheen op zijn gezicht. "Norwood, leraar woudmagie..." zei hij. "Aangenaam.." voegde hij er aan toe. "En U bent?" vroeg hij. Hij herkende haar niet en had haar ook nog nooit gezien. Hij stak zijn handen in zijn zakken en wachtte geduldig af. Hij merkte dat het om haar kouder was dan wanneer je verder van haar af was. Waarschijnlijk een water magician. Tenminste dat was zijn conclusie.

Woud magie, zoiets had Celebrian al verwacht. De naam die de man gaf prentte ze goed in haar geheugen. Norwood, dat klonk wel als een naam die veel op Gren gebruikt wordt. ''Aangenaam. Ik ben Celebrian'' zei ze rustig. Het water rond haar voeten werd weer wat warmer hoewel de lucht rond Celebrian nog steeds koud was. Daar kon ze zelf weinig aan veranderen als Vrouwe van het Water. Het was gewoon iets dat was ontstaan toen ze eenmaal genoeg kennis over watermagie had vergaard.

Norwood glimlachte. "Mooie naam..." zei hij. Hij had ook nog nooit van de naam gehoord. Hij keek even rond. Daarna keek hij weer naar Celebrian. Hij wist eigenlijk niet wat hij moest zeggen. Hij was meestal wel een prater maar nu was hij even stil. Hij keek naar de waterval wachtte af.

Celebrian glimlachte even licht. ''Dank je'' zei ze zacht. Ook zij zweeg daarna. Haar blik ging even naar het vallende water. Het gaf haar een geruststellend gevoel. ''De bloemen zijn vroeg dit jaar is het niet'' zei ze ineens. Ze had gezien dat Norwood telkens naar de bloemen had gekeken die nu overal hun kopjes omhoog staken.

Norwood keek haar weer aan. "Inderdaad..." zei hij. "...maar dat is alleen maar een goed teken..." zei hij. Hij glimlachte. "En ik ben eerlijk gezegd blij dat het weer langzamerhand lente wordt....door de winter zijn de bomen kaal en moeilijk beschut tegen ziektes. Ik heb haast iedere week wel een paar bomen genezen van een bepaalde ziekte..." zei hij en zuchtte even. Al gauw keek hij haar weer aan. "Dus jij komt van Cassia?" vroeg hij en glimlachte weer.

Celebrian knikte even. ''Verandering zal de natuur goed doen. Het was een strenge winter geweest, dat voel je nog in de aarde'' zei ze bevestigend. ''Ik kom inderdaad van Cassia. Maar ik ben al erg lang niet meer op mijn thuisplaneet geweest'' zei ze met een ietwat treurige blik in haar ogen. Misschien dat Celebrian binnenkort weer eens naar Cassia zou gaan. ''En jij komt van Gren nietwaar?'' vroeg ze daarna aan Norwood en keek hem recht aan.

Norwood glimlachte om haar woorden. "Daar heb je gelijk in..." zei hij. Hij hoorde haar woorden en zag haar droevige blik en keek even bezorgd. Zijn blik werden weer normaal toen hij haar vraag hoorde. Hij knikte. "Inderdaad..." zei hij. Hij kon dat niet ontkennen en hij wilde het ook niet. Hij keek even naar de lucht die langzaam aan ook weer wat blauwer werd dan de grauwe lucht in de winter. Zijn glimlach was maar niet van zijn gezicht te krijgen, vooral omdat het weer zo goed is.

Norwood's glimlach werkte voor Celebrian aanstekelijk. Het zorgde er in elk geval voor dat ze zelf ook begon te glimlachen. Haar haren namen een ijsblauwe kleur aan. Ongeveer dezelfde als haar ogen. Ze ging op een rots zitten maar hield haar voeten in het water. Ze sloot even haar ogen om zich te concentreren op de prachtige klanken van het vallende water. Ze zou zweren dat het nog maar een week geleden was dat ze voor het laatst hier met z`n zevenen hadden gezeten. Deshas, Aiden, Clera, Ferost, Ira, Silo en zijzelf natuurlijk.

Norwood keek naar Celebrian. Ineens schoot hem iets te binnen. "Nu weet ik waar ik jou naam eerder had gehoord. Ben jij een legendarische magician?" vroeg hij ineens. Hij pakte een boek uit zijn tas en maakte hem open. Hij zocht naar een bepaalde pagina en vond hem. Het boek was best oud en hij had er zelf nog les uit gekregen op Gren. Hij hield het boek voor Celebrian zodat ze kon zien waarom hij dat dacht. Hij wees naar een plaatje met 7 magicians er op. Één daarvan had regenboogkleurig haar. Hij durfde er om te wedden dat dat Celebrian was. Hij had nog niet gelezen wat er bij stond, maar hij wist het haast zeker dat het haar was.

Celebrian keek om toen ze ineens de vraag van Norwood hoorde. Ze kreeg een glimlach op haar gezicht. Ze richtte haar ijsblauwe ogen op het plaatje en herkende iedereen direct. Daar in het rood met die halve glimlach was Deshas. Daarnaast stond Clera met haar prachtige zilveren haar. Daar tussenin om die twee een beetje rustig te houden stond Ferost. Wat had ze die grote grijns van hem gemist. Silo en Ira waren er zo tussenuit te halen vooral Ira met haar vleugels. Aiden vond ze nog wel het minst veranderd. Hij stond trouw aan de andere zijde van Deshas. En zijzelf daarvoor op een steen. Eigenlijk staken haar voeten in het water maar dat was niet meer te zien in het boek. Iedereen was het erovereens geweest dat de maker van de illustratie haar regenboog haar moest geven omdat bijna niemand haar echte haarkleur wist. Door die herinneringen trokken er zwarte plukken door de ijsblauwe lokken. Celebrian keek weer op naar Norwood. ''Inderdaad Norwood. Ik ben de Vrouwe van het Water'' zei ze zacht tegen hem.

Norwood glimlachte. "Het is me een eer u te ontmoeten..." zei hij en glimlachte. Hij deed het boek weer dicht en deed het in zijn tas. Hij glimlachte en keek weer naar Celebrian. Hij glimlachte. "Ik ben benieuw waar het heer van het woud is dan. Aangezien ik wel eens met hem zou willen praten..." zei hij en grinnikte. Het was niet negatief. Hij had altijd als kind er al van gedroomd om met Ferost te praten. Hij grinnikte nogmaals om die gedachten.

Toen Norwood over de Heer van het Woud begon vervaagde Celebrian's glimlach tot een treurige blik. Haar haren kregen een beetje een zilver witte kleur met een zwakke blauwe gloed erover. Zo leek ze een klein beetje op Clera. ''Ik weet niet zo zeker of Ferost nog wel ontwaken zal. Ik weet niet goed wat er gebeurd is, die laatste paar momenten zijn te vaag voor me om te herinneren. Maar Ferost heeft met Deshas gevochten. Hoe het is afgelopen weet ik niet. Dat moet je aan Deshas vragen'' zei ze. Celebrian merkte zelf dat ze steeds zachter ging praten.

Norwood keek naar Celebrian en merkte dat haar gezicht veranderde naar een treurige blik. Hij merkte dat hij iets verkeerds had gezegd. Hij zuchtte even kort. "Sorry dat ik er over begon..." zei hij en keek haar aan. Hij slikte even en keek weer naar het meer.

''Zeg Cel, je kijkt alsof er iemand is overleden'' zei opeens een opgewekte stem achter de twee magican's. Met een brede grijns keek Ferost naar Celebrian. Hij klopte even de laatste restjes stenen van zijn kleren wat overduidelijk liet zien dat hij nog maar net vrij was. ''Je dacht toch niet echt dat ik het niet had gered tegen Deshas of wel soms?'' vroeg hij nog steeds met dezelfde brede glimlach. Nu keken zijn donkergroene ogen even naar de man die bij Celebrian was. Hij voelde meteen dat dit ook een woudmagier was. ''En wie ben jij?'' vroeg hij vriendelijk maar ook nieuwschierig.

Norwood's ogen verwijdde zich toen hij een stem hoorde. Hij keek om en zag dat hij nu oog in oog stond met de enige echt Ferost. Zijn ogen werden nog wat wijder en hij slikte even. De grondlegger van de magie die hij gebruikte stond voor zijn neus. Hij hoorde de vraag die aan hem gericht was. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. "Norwood..." zei hij vriendelijk. "En U bent Ferost als ik me niet vergis.." zei hij en glimlachte. Ferost zag er niet anders uit dan de tekening in zijn boek. Waardoor hij hem gelijk herkende.

''Aangenaam Norwood. Mijn naam is inderdaad Ferost en alstjeblieft noem me geen U. Dan voel ik me zo achtelijk oud'' grijnsde Ferost even. Ineens tikte er iets tegen zijn been. Een klein plaatje tikte met een blaadje tegen hem aan. Ferost ging op zijn hurken bij het plaatje zitten terwijl die zijn verhaal deed. Af en toe knikte hij even nadenkend. Het plantje vertelde hem over de ziekte die de bomen van de winter hadden geleden. Hij vertelde ook dat Norwood hen weer had geholpen erbovenop te komen. Ferost ging weer staan en keek Norwood recht aan. ''Volgens mijn kleine groene vriend hier moet ik jou erg dankbaar zijn Norwood'' zei hij met goedkeurig in zijn stem.

Norwood keek naar Celebrian. Hij grinnikte om de woorden van Ferost en keek even naar hem. De woorden van het blaadje volgde hij niet helemaal desondanks hij toch met bomen kon communiceren. Hij keek naar Ferost toen hij weer opstond en grinnikte. "Waarom weet ik niet maar in ieder geval graag gedaan." zei hij. Zijn eerste indruk van Ferost was goed. Hij leek hem een aardige en wijze man.

Celebrian keek op toen ze een oude bekende stem hoorde. Ze keek op en herkende direct die donkerblonde lokken en die donkergroene ogen van Ferost. ''Fer!'' riep ze verbaasd en blij tegelijk uit. Ze was in een keerhoogblond van haarkleur. Ze sprong overeind en rende op Ferost af zodat het water om haar heen opspatte. Ze omhelsde Ferost stevig en viel bijna met hem omver. ''Het is goed je weer te zien. Ik weet niet hoe lang Deshas en Clera het nog uithouden zonder vechten'' zei ze toen ze hem weer har losgelaten. Ze grinnikte om zijn woorden tegen Norwood toen die hem U noemde. Dat was nou typisch Fer.

Ferost viel bijna achterover maar wist Celebrian nog net op te vangen. ''Het is goed om weer de aarde onder mijn voeten te voelen'' zei hij zacht tegen haar met een glimlach. Die verdween echter toen over hen heen een arend vloog. Hij kraste iets en Ferost keek omhoog. Hij zuchtte even. ''Deshas en Clera zijn weer bezig'' vertaalde hij voor Celebrian en Norwood. ''Ik moet erheen voordat die twee elkaar nog afmaken'' zei hij. Hij maakte zich los uit Celebrian's omhelzing en rende richting het bos. Onder het rennen veranderde hij in een bruine wolf. Hij sprintte op vier poten verder door de bossen.

Norwood keek naar Ferost en zijn ogen keken hem na. "Hij is nog aardiger dan ik had verwacht..." zei hij. Hij glimlachte even en keek naar Celebrian. "Je hebt hem wel gemist..." zei hij. "Tenminste je reactie zegt heel veel..." zei hij en glimlachte naar haar.

PROFILE MAGICIAN