What to do?

Norwood liep met rustige passen en met zijn handen in zijn zakken naar de waterval. Hij keek er droevig naar. "Leven zonder doel is hetzelfde als dood zijn..." mompelde hij. Hij balde zijn vuisten. Madeline was zijn doel in het leven. Haar beschermen en bieden wat ze nodig had. Hij beet op zijn tanden en keek naar de grond. Er kwamen opnieuw tranen. Hij keek naar de steen die voor hem lag. Hij pakte hem op en kneep er in. "Het is niet eerlijk!" schreeuwde hij en wierp hem naar de waterval.. Hij was kwaad, verdrietig en in de war. Hij keek naar de lucht. "Het is gewoon mijn schuld....ik gaf haar niet wat ze wilde..." mompelde hij en keek weer voor zich. Al die tijd keek hij nijdig en verdrietig tegelijk. Hij beet verder zijn kaken op elkaar en liep rustig verder.

''Of misschien was het haar schuld omdat ze zo makkelijk toegeeft.'' Hatori stond achter Norwood. Hij stak een sigaret op en blies de rook uit. ''Tenminste ik gok erop dat je het over Madeline hebt'' vervolgde hij zonder Norwood aan te kijken. Hatori keek nu wel om naar Norwood. Hoewel zijn blinde oog afwezig keek zoals altijd. ''Ik ben misschien niet echt de geschikte persoon maar ik ben al een aantal jaar een dokter en weet wel iets over gevoelens en emoties. Wil je erover praten?'' vroeg hij kalm.

Norwood keek op toen hij een bekende stem hoorde. Hij ontspande zich en draaide zich om. "Dat zou ook nog kunnen.." zei hij kalm en keek even naar de grond. "Ja ik heb het inderdaad over haar..." zei hij. "Dus je bent ook al op de hoogte." zei hij meer in een vraag dan een conclusie. "Ik zou er graag met iemand over praten al zou het niet makkelijk zijn." zei hij kalm. Hij richtte zijn blik droevig op de waterval. Hij zuchtte even en wachtte tot Hatori een vraag zou stellen of zou beginnen.

Hatori blies opnieuw de rook van zijn sigaret uit. ''Nu wel'' zei hij toen Norwood concludeerde dat hij al op de hoogte was. Hij knikte toen Norwood inderdaad even met iemand wou praten. ''Allereerst is er misschien iets dat je van Madeline moet weten. Op 7 jarige leeftijd verliet onze vader ons. Niet lang daarna stierf ook onze moeder. Ik moest als een vijftien jarige voor Mèadraid en Madeline zorgen. Mèadraid was niet echt het simpelste meisje om voor te zorgen. Ze was vaak ziek en daardoor moest ik heel veel aandacht aan haar opofferen waardoor Madeline heel veel zelf moest doen. Met dat gebrek aan aandacht uit haar jeugd probeert ze dat nu op allerlei manieren in te halen'' vertelde Hatori. ''Ik weet wel dat dat niet goed praat wat ze dan ook gedaan mag hebben. Maar het is belangrijk dat je dit soort dingen over haar weet'' zei hij.

Norwood keek naar Hatori en daarna naar de waterval. Hij slikte even. Hij hoorde dat hij begon te praten. Bij ieder woord wat er met Madeline gebeurt was kneep hij zijn vuisten nog strakker samen. Hij keek even met een verbaasde blik naar het meer. De laatste woorden deden hem weer ontspannen. Opnieuw keek hij naar het meer. Maar nu met schuldige blik. "Dus het is mijn schuld. Als ik haar maar meer aandacht gaf en wat minder aan mijn werk dan had ze Savador vast kunnen weigeren.." zei hij. Het verhaal over Madeline had hij nooit gehoord maar het nam in iedergeval de verwarring weg. Het was hem nu duidelijker waarom ze het niet had geweigerd. Hij keek opnieuw naar het meer maar nu met een emotieloze blik.

''Begrijp me goed Norwood. Jij hebt hier niet alleen schuld aan. Madeline behoort ook gewoon te weten dat wat ze nu heeft gedaan, ze echt niet kon maken. Ik zal binnenkort ook nog wel met haar praten. Maar het lijkt me voor jullie beter om eens jullie jeugdgeschiedenis aan elkaar voor te leggen. Dan begrijpen jullie elkaar beter en kun je sneller rekening houden met elkaar. Een fout is snel gemaakt, maar de oplossing die je ervoor vindt maakt pas het echte verschil'' zei Hatori. Hij drukte de sigaret uit tegen de zool van zijn schoen en deed hem in zijn zak om die later weg te gooien. Daarna keek hij Norwood recht aan. ''Heb je zelf nog vragen?'' vroeg hij daarna kalm.

Norwood keek hatori aan en slikte even. Hatori had wel gelijk. Hij hoorde de woorden en knikte. "Ik zal mijn best doen..." zei hij en keek haar aan. Norwood schudde zijn hoofd heen en weer op de vraag. Hij keek hem aan en stak zijn hand uit. "Bedankt Hatori, ik voel me al beter...." zei hij kalm en keek hem aan.

Hatori glimlachte even naar Norwood. Voor hem was dat ongelofelijk zeldzaam. Sinds hij aan zijn linkeroog blind was geworden glimlachte hij maar heel erg zelden. Hij schudde Norwood's uitgestoken hand. ''Daar ben ik een dokter voor. En je bent bijna mijn zwager. Als je ooit nog hulp nodig hebt mag je het gewoon vragen'' zei Hatori. Hij draaide zich om om terug naar binnen te lopen. ''Ga je ook mee, of blijf je liever hier staan?'' vroeg hij terwijl hij zich half omdraaide.

Norwood glimlachtte lichtjes. De woorden van Hatori deden hem nadenken. Dat was waar ook, hij en Madeline zouden gaat trouwen. Norwood keek Hatori aan en knikte. "Dat zal ik zeker doen..." zei hij en keek Hatori aan. De vraag hoefde Hatori niet twee keer te stellen. "Ik ga wel mee naar binnen..." zei hij en keek Hatori aan. "Hatori, je zei dat je met Madeline zou praten. Wat vind je er van dat ik dat ga doen.." zei hij en keek hem even vragend aan. Hij keek daarna naar het school gebouw en wachtte de reactie af.

Hatori was even verbaasd over wat Norwood wou. ''Ik denk dat dat geen kwaad kan. Ik was eigenlijk net op weg naar haar toe. Ze moet gereinigd worden'' zei hij kalm. Toen pas besefte hij zich dat Norwood helemaal niet kon weten waar hij het over had. ''Novanen hebben een vrij ingewikkeld magie systeem om het zo maar te noemen. Ze krijgen magie van energie en licht. En maar het is snel onzuiver. Vandaar dat Novanen zich moeten reinigen door middel van de oorsprong van hun magie. Kristal. Voor Madeline is dat al een flinke tijd geleden. Het kan slecht aflopen als ze niet gezuiverd is'' zei hij.

Norwood hoorde de woorden van Hatori en knikte. Hij keek hem aan. "Hmmm..reinigen. Ja daar heb ik wel eens over gehoord. Maar nog nooit gezien." zei hij. "Heb je er problemen mee als ik er bij aanwezig ben?" vroeg hij en keek voor zich uit. Een betere vraag is zou Madeline er problemen mee hebben.. spookte het door zijn hoofd. Hij had Savador immers iets gruwelijks aan gedaan. Hij zuchtte even en keek naar Hatori en wachtte op antwoord.

Hatori dacht even na. Zijn blik had weer zijn gebruikelijk kille en onaangename blik als altijd. ''Ik denk niet dat het veel kwaad kan'' zei hij uiteindelijk. Daarna draaide Hatori zich om, om naar binnen te lopen. Toch verlangzaamde hij wel zijn pas zodat Norwood hem met gemak bij on houden. Om de een of andere reden wou Hatori snel naar de ziekenzaal. Iets in hem zei hem dat hij snel naar Madeline moest.

Norwood keek Hatori aan en hoorde zijn woorden. Hij knikte en liep mee. Hij merkte dat naarmate ze dichter bij de ziekenzaal kwamen hoe ongemakkelijker het voor hem werd. Hij keek af en toe naar Hatori maar keek daarna snel weer voor zich.

PROFILE MAGICIAN