The first lesson.

Kale was alvast naar zijn lokaal gegaan. Hij wou meteen beginnen met de eerste les. Hij opende de deur naar zijn lokaal en stak wat kaarsen aan. Dat vond hij licht genoeg, meer hadden die kinderen toch niet nodig. Kale gaf niet alleen les aan Dark magicans maar ook aan de rest. Aan Dark hoe ze hun krachten moesten gebruiken en aan de rest hoe je jezelf ertegen moest verdedigen. Kale`s jas hing al in het lokaal zoals hij al in de aula had gedaan. Hij keek echter op toen hij voetstappen hoorde.

Ikuto liep het lokaal binnen en knikte stijfjes naar Kale. Hij zette zich op een van de banken en legde alles klaar wat nodig was. Hij keek toen naar de deur die een spleet licht doorliet. Hij keek toen snel weer naar de leerkracht en hij zag dat hij kaarsen aangestoken had. Hijzelf vond het ook meer dan genoeg licht. Van hem zouden zelfs alle kaarsen uitmogen. Hij zag toch genoeg als halfkat in het donker.

Jayro liep het lokaal binnen met zijn vaste starre en bijna emotieloze blik. Eerst liep hij naar het bureau van Kale en zei zacht, niet vriendelijk, eerder duister ''Keira komt later.'' Zijn vriendin, waarschijnlijk wist Kale dat wel maar daar was Jayro niet zeker van. Hij ging op zijn stoel zitten zette zijn ellebogen op tafel en hield zijn handen zo dat zijn vingertoppen elkaar net raakten. Droogjes liet hij een klein zwart mistwolkje over zijn vingers glijden, iets wat hij vaker deed tegen de verveling. Het koste hem dan ook weinig moeite dit voor elkaar te krijgen. Eigenlijk had Jayro geen zin in les, veel meer zin om bij Keira te zijn.

Kale knite terug naar Ikuto en ging verder met de voorbereidingen. Later zag hij Jayro en luisterde naar hem. ''Het zal eens niet'' zei hij nors. Hij had wel zoiets gehoord maar wist niet precies om wie het toen ging. Hij ging nog even aan zijn bureau zitten wachtend tot merendeel van de leerlingen binnen waren. Daarna stond Kale op en sloot de deur. ''Ze kunnen niet eens een simpele deur sluiten'' mompelde hij geirriteerd. Daarna keerde hij zich naar de klas. ''Goedemorgen. Mijn naam is Master Kale. Ik ben jullie leraar Dark magic voor gevorderde dit jaar. Maar de meeste van jullie kennen mij natuurlijk al van voorgaande jaren'' zei hij terwijl achter hem op het bord zijn naam verscheen. Kale klapte de zijborden dicht. ''Even wat regels. De eerste die zijn klep open trek zolang ik aan het woord ben vliegt er per direct uit'' zei hij bars. Daarna verscheen er op het dichtgeklapte bord een ander woord, Blood Money. ''We beginnen het jaar met een simpele spreuk genaamd Blood Money. De bedoeling is dat je door middel van een speciale kubus, levensenergie van je vijhand opzuigt en naar jezelf verplaatst'' zei hij. ''Nog vragen?'' vroeg hij daarna en wachtte even op enig reactie.

Jayro kreeg een grijns op zijn gezicht en liet het kleine wolkje dat door zijn pupillen gestuurd werd op het bord af vliegen waarna in het zwart een sierlijk handschrift geschreven werd. ''We beginnen met iets simpels...'' Waarop Jayro zijn mond open trok en de zware stem van zijn leerkracht na deed. ''Het zal eens niet...'' Jayro's grijns werd breder en hij keek Kale recht in zijn ogen aan met de stiekeme hoop dat hij direct de eerste dag link werd.

"en die speciale kubus, die wordt gemaakt door middel van de spreuk niwaar?"zei Ikuto die naar Kale keek. Hij liet zijn vingers tokkelen op tafel. Blood money, interessant dacht hij. Hij kreeg een haast onzienbare grijns op zijn lippen. Hij zou die vast later gaan uittesten op een aantal kleintjes. Zo gemeen zag hij er niet uit, maar hij was het wel. Hij keek naar het handschrift dat op het bord verscheen en hij grijnsde toen harder. Hij zou zijn krachten later wel testen.

''Bravo Jayro, jij hebt de eerste onvoldoende van het jaar te pakken. En nu oprotten naar het kantoor van Miss Madeline'' zei hij kortaf tegen Jayro. Hij liet de letters die hij geschreven had in zwart vuur opbranden. ''Je krijgt vijf seconden om weg te wezen of ik trap je er persoonlijke uit'' ze hij nog en keek toen de rest van de klas in. ''Inderdaad Ikuto, die kubus wordt door de spreuk zelf gevormd'' zei hij.

IKuto knikte en zette een paar aantekeningen op een blad papier, als hij ze vergat, kon zo'n onnuttig blad wel handig wezen. Eenmaal hij gedaan had met zijn aantekeningen keek hij weer naar de leerkracht "verder heb ik geen vragen meer Master". Hij wist genoeg, de praktijk zou het wel uitwijzen dan.

Candy kwam rustig binnenlopen en gaapte. Ze was laat maar dat boeide haar niet. Ze keek niet op of om naar iemand en plofte op en stoel. Ze gooide haar tas op de grond en gaapte. Ze keek rustig en verveeld nar het bord.

Kale lette niet op Candy. Hij zou haar later wel te pakken krijgen. Nu was het jammer dat hij volgens het schoolregelement geen leerlingen als proefpersonen mocht gebruiken. Maar daarbij, wat niet weet wat niet deert. ''Dan nu een demonstratie van de spreuk Blood Money'' zei Kale. ''Een vrijwilliger wellicht?'' vroeg hij en keek de klas rond. Zijn blik bleef hangen op Candy. ''Candy, kom eens hier'' zei hij tegen haar.

Jayro stond grinnikent op en liep richting de deur, Candy kwam binnenlopen. Een mooi meisje, niet een grote vijand van Jayro, maar dikke vrienden waren ze ook niet. ''Hey,'' zei de jong die zijn haarband iets naar links trok en een klein knikje gaf als begroeting. Jayro liep de deur uit op weg naar hét kantoor.

Candy keek op. Ze zuchtte diep en stond op. Ze liep rustig naar hem toe en keek even aar Ikuto. Hem kende ze al wel goed, maarja... Ze schudde de gedachte weg en keek naar Kale. Afwachtend wat ze zou moeten doen. Ze keek kort naar Jayro en weer naar Kale.

Ikuto grijnsde weer eens toen dat Candy naar voor moest komen. Ze waren niet al te dikke vrienden en dat wou Ikuto ook niet. Hij was alleen benieuwd naar de spreuk en de werking. Zo wist hij hoe hij het zelf moest doen. Hij liet zijn hoofd ondersteunen door zijn handen en keek Geïnteresseert naar de leerkracht, oprecht geïnteresseert.

Kale zette Candy aan de ene kant van het lokaal en ging zelf tegenover haar staan aan de andere kant. Er was genoeg ruimte tussen de tafels in. Kale concentreerde zich en een donkere ring verscheen om hem heen dat liet zien dat hij een spreuk uit sprak. Toen die ring verdween verscheen er tussen zijn handen een donkerkleurige kubus die groter werd. Zodra hij groot genoeg was om in mens te kunnen bergen schoot hij de kubus op candy af die haar insloot. Met een simpel gebaar van zijn hand liet Master Kale de kubus krimpen om zo wat van Candy`s levens energie af te tappen. De levensenergied vloog in een bol terug naar Kale en versmolt daar met zijn handen. ''En zo werkt Blood Money. Nu was dit geen krachtige omdat ik Candy niet helemaal uit mag schakelen'' zei Kale. Hij deed zijn handen opzij waardoor alle tafels en stoelen tegen de muur schoten. ''Zoek een partner en ga de spreuk maar oefenen. De woorden die bij de spreuk horen zijn: Evana Devensie'' zei Kale en ging met zijn armen over elkaar bij het bord staan.

Candy voelde dat er wat energie uit haar kwam. Ze gromde en plofte weer op haar stoel. Ze had hier echt geen zin in. Ze gaapte en keek even naar Kale. Stomme leerkracht dacht ze. Ze keek kort naar Ikuto en dan naar de deur. Ze wachtte maar. Ze had geen zin om zelf iemand uit te kiezen.

Ikuto liep droog naar Candy en knikte naar haar "ik oefen wel met je". Hij liep toen naar een plekje in een hoek en wachtte toen rustig op Candy. Hij was wat van plan. Hij grijnsde een klein beetje maar liet het niet eens merken. Zijn blik bleef erg koel en rustig.

Candy gaapte en stond rustig op. "Mij best" zei ze rustig en liep achter hem aan. Ze keek naar hem en bleef rustig staan. "Begin jij maar" zei ze rustig en wel wat verveeld.

Ikuto mompelde de spreuk "Evana Devensie'' . Tussen zijn handen vormde een zwarte kubus die langzaam groter werd. De kubus sloot zodra die groot genoeg was Candy in en tapte een beetje levensenergie af naar zijn wens. De kubus schoot daarna op hem af en werd een met zijn handen en de levensenergie van Candy vloeide in zijn lichaam.

Candy voelde haar nog wat slapper worden en schudde haar hoofd even. Ze leunde ergens op en zuchtte. "Dit is de laatste keer bij mij" mompelde ze stil. Ze voelde even aan haar hoofd en zuchtte. Ze keek weer naar Ikuto.

"doe maar bij mij "zei Ikuto zacht en hij keek naar Candy. Hij zette zich klaar en keek nog steeds naar Candy. Hij wachtte op enige reactie en hoopte dat ze genoeg aftapte dat zij weer wat kracht kreeg. Hij zuchtte eens en keek toen de kamer rond.

Candy knikte en sprak de spreuk in haar gedachte. Ze maakte een zwarte kubus en schoot die op Ikuto af. Hij verkleinde en sloot hem in. Ze nam een beetje levensenergie en schoot die dan op haar. Ze voelde wat energie in haar enwrd al iets beter.

Master Kale liep zo her en der tussen de leerlingen rond. Af en toe corrigeerde hij er een of hielp hij hen met vragen zoals een leeraar doet. Hij keek even naar Candy en Ikuto. Het kon hem nu even niks schelen dat hij Candy voor de spreuk als proefpersoon had gebruikt. Het was toch zeker geen dodelijk spreuk geweest?

Ikuto zakte even in en kuchtte. Hij stond toen wankelend op en schudde zijn hoofd. Hij glimlachtte en leunde tegen de muur. Hij voelde aan zijn voorhoofd en werd een beetje duizelig en slapjes. Maar daarna werd het weer beter. Hij keek toen even naar de leraar.

Candy stond tegen een bank en zweeg. Ze had minder hoofdpijn maarja. Wat een spreuk dacht ze. Ze gaapte even en keek kort naar buiten. Daarna keek ze weer rustig naar Ikuto.

''Stop maar'' glamde Master Kale`s zware stem even later door het lokaal. Hij liep weer terug naar het bord en achter zich schofen de tafels en de stoelen terug in hun oorspronkelijke positie. ''Ik wil graag dat jullie deze spreuk oefenen. Over een week krijgen jullie hier een test over'' zei hij. Pas daarna draaide hij zich om naar de klas. ''Jullie kunnen gaan'' zei hij kortaf.

PROFILE MAGICIAN

» Lesson 1.
» One little lesson.
» My first lesson
» first lesson
» The first lesson:Familliar

The first lesson.

The first lesson.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen