just a day alone? no....

Kakashi stapte in zijn normale macho houding in een richting dat hij willekeurig had gekozen. Geen enkele weg had hij gekozen omdat hij daar iets zou vinden. Omdat hij nog nieuw was onderzocht hij gewoon alles. Overal viel er wel iets te beleven. Je moet het alleen maar toevallig tegen komen en natuurlijk vinden. Zijn vingers gleden over zijn litteken dat over zijn linker oog was. Hij zuchtte. Met zijn linker oog zag hij heel anders dan met zijn rechter oog. Het was niet slim geweest om zijn krachten te gebruiken als de tegenspelers juist aanvalt. Met zijn linker oog kan hij dingen vooraf zien op hem afkomen. Het was simpel. Hij grijnsde aan de gedachten hoe simpel het was geweest om een tegenspeler te slim af te zijn door te laten zien dat hij weet welke bewegingen hij ging gebruiken. Even streek hij door zijn wit zilverkleurige haren. Even sloot hij zijn ogen en genoot van de stilte. Hij opende ze toen weer en stapte wat verveeld verder. Wat verderop zag Kakashi een boom. Daar zou hij wel wat zitten in de schaduw. Al zuchttend ging hij tegen de boom op de grond gaan zitten en keek naar het veld. Hij strekte wat verveeld zijn hand uit en concentreerde zich daarop. Als antwoord omdat hij zo gefocust was, verscheen er een schaduw bal dat groter en groter werd en uiteindelijk zo groot als twee handen te samen. Even keek hij er gefacineerd naar hoe de schaduw zich samentrok en toen weer uittrok. Het had hem altijd gefacineerd. En dat zal ook altijd zo blijven. Voetstappen zorgden ervoor dat hij even opkeek en een jong meisje op hem zag afstappen. HIj kneep zijn hand tot een vuist en de schaduwbal verdween alsof het er nooit was geweest."Wat wil je" Vroeg hij haar koeltjes. Terwijl hij zijn hand weer in zijn zakken wegstopte.

(Elvria sorry voor kortheid)

Elveria trok woedend haar spijkerjack aan, wat dacht die gek wel niet, dat hij zoveel huiswerk opgaf? ze trapte de deur open, een paar leerlingen keken haar verbaasd na. Ze lette er niet op, en ze sloeg haar handen over elkaar, en blies wolkjes adem uit. ze zuchtte, de adrealine pompte door haar lichaam en kwam langzaam weer tot rust. haar zwarte korte haar zwiepte even op en neer bij een kleine windvlaag, die zuchtend door haar lijf woei en haar een verkilde. Ze ging in ene langzame tred lopen terwijl ze een beetje rond keek. De zon scheen helder, maar het was nog wel koud. Ze keek naar het gras, waar de rijp schitterde als diamanten, die op de grond in scherven uui elkaar spatte. Ookal was ze een Dark Magican, de natuur facineerde haar wel, maar haar planeet ging voor. Verderop zag ze een schaduw uitrekken, de boom zelf kon dat niet.Een jongen zat eronder, die was neiuw, dat had ze zoeven gehoord tijdens de pauzes. Ze zzuchtte even en streek haar armen weer naast haar lichaam. Ze stapte op de jongen af, ze wist niet precies of hij nou ouder of jonger dan haar was. Toen hij haar opmerkte verdween de schaduwbal, die bijna zo groot was als twee handen, bijna onmiddelijk als dat hij gekomen was. ''Wat wil je?'' vroeg hij koeltjes, terwijl ze op hem afstapte. Ze trok even een wenkbrauw op, maar ging naast hem zitten, niet zo dicht dat hij zich niet ongemakkelijk voelde, maar gewoon ook leunend tegen de boom.''Wat ik wil, is rust, maar je mag hier best blijven zitten.'' Zei ze tegen hem terug, zo koud als de dag zelf was. Ze sloeg haar armen om haar benen heen, die ze opgetrokken had. Ze keek naar de woljes adem, die ze langzaam uitblaasde.