||William Ventura||
Let the bird of loudest lay,
On the sole Arabian tree,
Herald sad and trumpet be
To whose sound chaste wings obey.
But thou shrieking harbinger,
Foul precurrer of the fiend,
Augur of the fever’s end,
To this troop come thou not near.
From this session interdict
Every fowl of tyrant wing,
Save the eagle, feath’red kind:
Keep the obsequy so strict.
Let the priest in surplice white,
That defunctive music can,
Be the death-devining swan,
Lest the requiem lack his right.
And thou treble-dated crow,
That thy sable gender mak’st
With the breath thou giv’st and tak’st
‘Mongst our mourners shalt thou go.
.Passport.
Naam: William Ventura
Geslacht: Male
Planeet: Puffoon
Magie: AirxWater
Leeftijd: 18 jaar
Ouders: Richard Ventura x Sussannah Arden
Broers&Zussen: Nieva Ventura
Dier: -
Oriëntatie: Hetero
Partner: ~Don’t Look At Me
Quote: Blow, Blow Thou Winter Wind
Here the anthem doth commence:
Love and constancy is dead;
Phoenix and the turtle fled
In a mutual flame from hence.
So they lov’d as love in twain
Had the essence but in one;
Two distincts, division none;
Number there in love was slain.
Hearts remote, yet nog asunder;
Distance, and no space was seen
‘Twixt this turtle and his queen;
But in them it were a wonder.
So between them love did shine
That the turtle saw his right
Flaming in the phoenix’ sight:
Either was the other’s mine.
.Uiterlijk.
Haarkleur: Wit [eerst zwart]
Haarstijl: Piekerig
Oogkleur: IJsblauw, linkeroog is wit
Lengte: 1.73
Gewicht: 52 kg
Property was thus appalled,
That the self was not the same;
Single nature’s double name
Neither two nor one was called.
Reason, in itself confounded,
Saw division grow together,
To themselves yet either neither,
Simple were so well compounded.
That it cried ‘How true a twain
Seemeth this concordant one!
Love hath reason none,
If what parts can so remain’.
Whereupon it made this threne
To the poenix and the dove,
Co-supremes and stars of love,
As chorus to their tragic scene.
.Innerlijk.
Geschiedenis: 0-4 Years OldWilliam wordt geboren op een zonnige lentedag op Puffoon in een klein, noordelijk gelegen stadje. Als kind trekt hij zich niets aan van zijn magie en doet er zodoende niets mee. Hij speelt vaak buiten en is nogal roekeloos aangelegd, hoewel hij graag in zijn eigen wereldje speelt. Hij heeft weinig vrienden en doet helemaal geen moeite om contact te zoeken, wat zijn ouders maar zo laten. In deze tijd zijn zijn ouders nog tevreden met het leven en met hun zoon, er zeker van dat hij een grootse toekomst tegemoet gaat. Zijn moeder is bibliothecaresse en zijn vader doet onderzoek naar organismen en magie. Beiden verwachten dat William het ver gaat schoppen en proberen hem wel magie te laten gebruiken, maar ze komen tot de conclusie dat dat nog even moet wachten.
5-12 Years OldDe privélessen beginnen: eerst nogal simpel, met dingen als leren praten en knutselen, maar later meer over magie en lastigere dingen. William krijgt in zijn eentje les en af en toe met zijn zus Nieva erbij, hoewel die jonger is. Hij komt nu nog maar weinig op straat en in contact met anderen, waardoor hij er niet bepaald socialer op wordt. Zijn ouders zijn bereid dat op te geven omdat ze willen dat hij een groot wetenschapper of iets belangrijks wordt, die dan wel weer vrienden kan maken als hij eenmaal aan de top is. Will heeft moeite met exacte vakken als wiskunde en de talen gaan hem dan ook beter af. Geschiedenis heeft ook zijn interesse. Maar zodra de lessen over magie beginnen, gaat het mis. De jonge William bakt niets van de magie in het algemeen. Alleen de magie die hij meegekregen heeft van geboorte, water en lucht, kan hij miniem bespelen. Andere magie lukt hem totaal niet; hij vindt de theorie te abstract en hij krijgt geen beweging in de elementen. Zijn ouders zijn in het eerst bezorgd en laten hem extra hard oefenen, zonderen hem helemaal af tussen de studieboeken uit de bibliotheek waar zijn moeder werkt. Hij mag geen jeugdboeken meer lezen; alleen serieuze, realistische en wetenschappelijk onderlegde studies over magie. Ze dwingen hem zowat om ieder uur dat hij wakker is aan de magie te werken en William houdt dat zo goed mogelijk vol. Tevergeefs; hij blijft hopeloos in magie. Geduld kan niet langer verhullen dat er meer van de zoon verwacht wordt; hoge ambities, onmogelijke wensen. Nieva is juist een perfect kind, ze kan alles zonder moeite. Hij vindt het enigszins oneerlijk maar is blij dat hun ouders niet op haar concentreren en haar met rust laten.
13-16 Years OldMagie blijft een heikel punt voor William; nog steeds zit hij praktisch op niveau nul terwijl zijn zusje net als iedere normale student haar basismagie al perfect onder de knie heeft. William is na al die jaren eindelijk in staat de lucht en het water op te tillen en wat te laten bewegen, maar verder komt hij niet. Op zijn 13e komt het keerpunt; hij geeft op, is zelfstandig genoeg om te weten dat hij nooit waar kan maken wat zijn ouders willen en puberaal genoeg om zijn ouders een hak te willen zetten. Hij weigert simpelweg nog iets te proberen en zit tussen de boeken waar hij moet zitten zonder ze aan te raken. Leraren raken wanhopig door zijn gedrag en de één na de ander geeft het op deze hopeloze jongen nog iets bij te brengen. William zelf gaat verder met zijn interesse in geschiedenis in talen, waarbij hij uiteindelijk op Shakespeare’s werken stuit. Direct is hij er dol op, maar wanneer zijn ouders uitvinden wat hij leest pakken ze het af en gooien het boek voor zijn ogen in de open haard. Williams ouders besluiten op zijn 16e dat het mooi is geweest; er moet iets drastisch gedaan wordt. Vanuit zijn studie kan Richard zich nog herinneren dat er een organisme is dat magiekanalen versterkt en vermeerdert, zodat de persoon die de behandeling ondergaat veel beter wordt in magie: de Crestworm. Zijn ouders besluiten deze wezens bij William in te brengen, daarbij de risico’s voor lief nemend; de patiënt wordt van binnenuit verwoest, uitgehold, opgevreten door de organismes. Anders zou er immers geen ruimte zijn voor nieuwe kanalen. Helse pijnen zijn het gevolg en William kan er niets tegen doen, alleen maar huilen en gillen. Tegen de tijd dat Nieva hem redt is zijn lichaam al deels verwoest. Zijn zwarte haar is wit geworden, zijn lichaam onnatuurlijk dun en zwak, zijn linkeroog is zelfs blind geworden; er zit nu een melkachtig waas overheen, alsof zijn oog bevroren is. De aders rond het oog zijn opgezet zodat de linkerkant van zijn gezicht rond zijn oog nogal verminkt is. Een blijvend gevolg voor William zijn de fantoompijnen die soms ineens toeslaan, zodat hij plots in elkaar zakt of midden in de nacht gillend wakker wordt.
17-18 Years OldWilliam vermijdt zijn ouders zo veel mogelijk en begint aan een moeizame herstelperiode, waarin hij langzaamaan weer sterk genoeg wordt om op zichzelf te lopen en te leven. Het kost hem van zijn 16e tot een half jaar na zijn 17e om weer op eigen benen te kunnen staan en dat ook een hele dag vol te houden. Dat laatste half jaar tot zijn 18e is hij bezig geweest met stiekem zijn vertrek naar Starshine Academy te plannen, waar hij ver weg is van zijn ouders. Hij kon nergens anders heen en zou toch een diploma nodig hebben om ergens terecht gekomen. Hij wilde Alice niet achterlaten en nam haar daarom mee naar de Academy. Hij is nog steeds zwak en zijn oog is onherstelbaar beschadigd. Hij heeft wel een liefde voor de boeken van Shakespeare ontwikkeld, het boek heeft hij via iemand anders weten te bemachtigen. Hij wil nu op SSA opnieuw beginnen en alles achter zich laten, hoewel hij zich voor zijn uiterlijk schaamt.
Persoonlijkheid: William is een stille, standvastige jongen die niet erg sociaal aangelegd is en contact niet vaak opzoekt. Hij doet wel alles voor Alice, die hij wil beschermen en bedanken voor alles wat ze voor hem gedaan heeft. Hij staat vaak alleen in een hoekje, op zijn hoede voor de wereld waar hij geen vertrouwen meer in heeft. Het liefst zit hij op zijn kamer met een stuk van Shakespeare in zijn handen. Als hij er de kans voor krijgt quote hij stukken uit Shakespeare’s tragedies, hoewel niemand er ooit op kan antwoorden. Zijn liefde voor Shakespeare komt vooral uit het feit dat ze zich in het verleden afspelen en soms onrealistisch zijn, waardoor hij aan het gehate heden en de gevreesde toekomst kan ontsnappen. Hij luistert veel muziek om zichzelf af te zonderen van de wereld en er zit altijd wel een muziekje in zijn hoofd. William flipt als hij insecten ziet, vooral wormen, wat nogal een logische reden heeft. Soms wordt hij geplaagd door fantoompijnen, hoewel hij er niet vaak uitleg bij geeft. Het is nogal een gevoelig onderwerp. Het enige positieve van de Crestworms is dat hij nu wel gemiddeld is in magie, hoewel het hem wel moeite kost. Hij verzinkt snel in gedachten en is afstandelijk, waardoor hij soms arrogant over kan komen. Wills favoriete seizoen is de winter, alhoewel hij de sneeuwpret niet ziet zitten. De kou verdooft zijn pijn het meest. Daarbij is hij dan nog het meest dol op de nacht, waarin zijn gezicht slecht te zien is in het duister. Zijn zelfvertrouwen is langzaam teruggekomen, maar dat maakt hem er niet socialer op. Ook vanwege zijn lichte HSP komen sommige dingen heel heftig op hem over, vooral geluid. Vandaar dat hij ook veel muziek luistert; zo hoeft hij zich niet op vreemde dingen in de omgeving te concentreren, alleen op een bekend geluid.
Beauty, truth, and rarity
Grace in all simplicity
Here enclos’d in cinders lie.
Death is now the phoenix’ nest;
And the turtle’s loyal breast
To eternity doth rest,
Leaving no posterity-
‘Twas not their infirmity,
It was married chastity.
Truth may seem, but cannot be;
Beauty brag, but ‘tis not she:
Truth and beauty buried be.
To this urn let those repair
That are either true or fair;
For these deas birds sigh a prayer.
.Extra.
*Will krijgt soms black-outs als hij teveel magie gebruikt
*Will is soms ineens kleurenblind, hoewel dat nooit permanent is
*Hij heeft het boek gekregen van zijn kleine zusje, Nieva
*Kom aan zijn Shakespeare boek en je speelt met je leven >D
*Het gedicht in de kleine lettertjes is The Phoenix and Turtle’ van William Shakespeare
*Faceclaim – Matou Kariya