Eindelijk gevonden.

Mitsu was eindelijk gekomen bij de etage van de woodmagicians. Hij ging naar binnen en merkte dat hij nog maar de enige hier was. De haard knetterde en hij genoot van de warmte in de kamer. Hij ging eerst naar de slaapzaal van de jongens, althans dat dacht hij. Hij kwam uiteindelijk in de meisjesslaapzaal uit en het zag er niet echt uit voor jongens dacht hij. Hij ging terug en zag toen het bordje hangen. Ben hier nog maar een dag en het gaat nu al verkeerd... dacht hij. Hij ging nu richting de andere slaapzaal en merkte dat hij nu wel goed zat. Hij maakte een bed op en legde de kleding in de kast bij zijn bed en ging nu naar beneden. Hij pakte een boek en begon te lezen. Hij dacht heel even na. Zouden hier ook nog andere magicians van Gren komen...Ik hoop het maar. Ik wil niet graag het buitenbeentje zijn. dacht hij.

Helemaal beneden buiten de muren van de academie stond Kori. Ze had een uurtje vrij voor haar les zou beginnen. Misschien kon ze haar vliegkunsten wat verbeteren. Ze liet een stel hagelwitte vleugels verschijnen tussen haar schouderbladen op haar rug en steeg op. In het begin ging het goed maar halverwege verloor Kori haar evenwicht en knalde tegen het raam aan van de etage van de wood magicans. Ze kon zich nog net vastgrijpen aan de richel bij het raam. Kori keek even naar beneden en toen gauw weer omhoog. ''Niet naar beneden kijk'' bleef ze zacht herhalen.

Mitsu schrok op van een knal tegen de raam. Hij keek er naar, maar zag niets, of toch? Hij rende er naar toe op het momet dat hij een hand zag. Hij opende de raam. Gelukkig ging hij niet tegen haar hand aan. Hij probeerde te denken aan een liaan en dit werkte. Uit zijn hand kwam een liaan en wikkelde zich om de arm van Kori. Mitsu begon voorzichtig te trekken. Na een tijdje was Kori weer veilig. Maar de liaan kreeg een eigen wil en probeerde Mitsu te wurgen. Snel brak hij de spreuk af.

Kori keek beschamend naar de grond en beet op haar onderlip. ''Sorry en bedankt'' zei ze zacht tegen de jongen die haar geholpen had. ''Ik moet nog wat oefenen'' zei ze daarna. Alsof dat haar fout kon goedmaken. Ze was tegen het raam aan geknald als een domme vlieg die de uitgang naast een opendeur bij het gesloten raam probeerde te zoeken. Het was om je kapot te schamen.

"Zit er niet over in." zei hij. Bij hem gingen alle spreuken ook mis op de vreemdste manieren. "Ga even zitten..Heb je ergens pijn?" vroeg hij. Hij had wel iets dat pijn deed stillen, en het smaakte nog lekker ook. Hij ruimde het boek dat hij aan het lezen was op en zocht even in zijn tas.

''Nee dankje het gaat wel'' zei Kori. Ze vouwde de vleugels op haar rug in en keek de jongen aan. ''Ik ben Kori. Kori Misuzu Kamio'' stelde ze zichzelf voor. Ze glimlachte even flauwtjes naar de jongen. Het was voor hem niet moeilijk te raden wat zij hier voor magiesoort studeerde.

Mitsu glimlachte. Hij deed zijn tas weer dicht en liep naar haar toe. Zijn mond viel open bij het horen ban haar naam. "Is het goed dat ik het bij Kori hou." zei hij lachend. "Mijn naam is Mitsu, aangenaam." Hij schonk wat water uit de magische kan in een glas. "Ook wat drinken?" vroeg hij.

''Tuurlijk'' glimlachde Kori opgewekt. ''Aangenaam trouwens Mitsu'' zei ze erachteraan. Toen hij vroeg of ze wat te drinken wou twijfelde ze even. ''Ik heb wel wat dorst ja'' zei ze. ''Ben jij nieuw hier Mitsu?'' vroeg ze daarna nieuwschierig.

Mitsu knikte. "Ja ik ben nieuw, maar ik voel me nu al thuis." zei hij vrolijk. "En hoe vind jij het hier?" vroeg hij. Hij had zo het vermoede dat ze hier al langer was. Hij schonk water in een ander glas en gaf het aan haar. Hij haalde uit zijn tas een zak met snoepjes en legde deze op het midden van de tafel. "Pak er maar van, ze zijn populair bij de inwoners van Gren." zei hij en glimlachte.

''Ik moet de helft nog zien. Ik ben hier eerlijk gezegd ook nieuw'' zei Kori met een klunzige grijns. Ze pakte een spoeje uit de zak en stak hem en haar mond. ''Ik snap waarom ze dat zijn'' zei ze daarna en nam een slokje water.

Mitsu glimlachte. "Oh dan ken je al meer dan ik. Het enige wat ik nog meer ken is het kantoor van het schoolhoofd." Hij was niet bepaald van plan om meer te zeggen. Hij wilde niet echt met een bijnaam door de school lopen. Hij keek naar de snoepjes en nam er een. Hij vertelde maar niet wat er in zat, de kans dat ze het niet lekker vond was er dan.

''Ook aangeklopt terwijl ze in bad zat?'' vroeg Kori die nog een snoepje in haar mond stak. ''Is mij in elk geval wel overkomen. Ik had een brief ontvangen waarin stond dat ik me bij aankomst op de school in haar kantoor moest melden. Ik was alleen nogal vroeg'' zei ze. Zulke acties dat was typisch Kori gewoon. Ze struikelde bij de opening in de aula. Viel op de trap naar boven op de light etage en knalde ook nog eens tegen het raam aan. Dat zou een lekere start zijn maar weer.

Hij hoorde wat ze zei en keek haar raar aan. "Toevallig zat ze in bad toen ik kwam. Alleen ik was verdwaald." Hij pakte nog een snoepje. "Das dus een ding dat we gemeen hebben. We hebben aangeklopt toen ze in bad zat, of ze wist dat we op dat moment kwamen of wij hebben een slechte timing." zei hij. Hij keek naar de haard. Naar dingen die willekeurig bewegen kon hij uren kijken. Het noorderlicht en vuur waren voorbeelden. Hij besloot om zich op iets anders te richten.

''Nouja bij mij is het niet de eerste keer dat me zulk soort dingen overkomen'' zei Kori even stil. Kori staarde ook naar de haard. Ze dronk haar glas water leeg en zette het terug op tafel. ''Ik weet echt niet of ik het hier wel ga volhouden'' zei ze ineens. ''Dit is al mijn vijfde school in een jaar'' zei ze en keek Mitsu aan.

Mitsu keek haar aan. "Dan ga ik er voor zorgen dat jij het gaat redden dit schoojaar." Hij keek haar vastberaden aan maar zo heel vastberaden was hij niet. "Vijf is wel heel veel..." zei hij. "Lag dat aan de mede-leerlingen of aan jou?" vroeg hij. Hij keek haar even vragend aan. Hij deed nog wat in zijn glas en pakte nog een snoepje. Als je er eenmaal een op had wilde je niets anders.

''Eeen beetje beide. Ik werd overal gepest omdat ik wat onhandig ben en overal gewoon buitenviel. Daardoor haalde ik slechtere cijfers waardoor ik dus telkens van school moest wsselen'' zei Kori. Ze glimlachte even toen Mitsu zei dat hij haar wou helpen. Ze gaf hem een kus op zijn wang. ''Dank je wel. Dat wardeer ik enorm'' zei ze tegen hem. Ze pakte zelf ook nog een snoepje en at die op.

"Oh dat is dan iets wat we niet gemeen hebben." zei hij. "Ik werd er juist populair door." zei hij. "Dat wilde ik niet om eerlijk te zijn." zei hij. Toen hij een kusje voelde bloosde hij even. Dit verdween weer. "Het zal niet lang meer duren voor we de eerste les hebben." Hij had de klassenlijst voor zich en zijn rooster. Hij keek haar aan. "Les verweer tegen zwarte magie is het eerst aan de beurt." zei hij.

''Gelukkig wordt dat gegeven door Master Kale. Hij mag dan wel van Shadra komen maar hij is de slechtste nog niet. Ik heb liever hem dan Master Savador'' zei Kori. Ze was nog niet vergeten hoed rot hij had gedaan. Toen Miss Madeline erbij stond was hij zo anders, bijna vriendelijk. Maar tegen leerlingen was hij een bruut.

"En gelijk heb je." zei hij. Hij keek rond en stond op. Hij pakte zijn spullen en deed deze in de tas. Hij keek haar aan. "Zullen we jou spullen nog halen?" vroeg hij en reikte haar de hand.

''Ja is goed'' knikte Kori. Ze pakte Mitsu`s hand en stond met hulp van hem op. Ze was blij hem als vriend te hebben. Dat zal ze wel hard nodig hebben want ze had zo`n gevoel dat dit zware lessen zouden gaan worden voor haar en haar onhandigheid.

Mitsu keek haar aan en liet haar hand los op het moment dat ze stond. Hij ging naar de deur en hield deze voor haar open. Hij liet haar voor gaan en liep de deur uit op het moment dat hij zag dat ze buiten was.

PROFILE MAGICIAN

» Gevonden.
» Familie [gevonden]
» || Gevonden || Anouchka ||
» [Gevonden] Tweelingbroer Saito
» [Gevonden!] Familielid of vriendin

Eindelijk gevonden.

Eindelijk gevonden.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen