Met een boek onder haar handen en een kleed onder haar oksel liep ze, zo handig mogelijk door het hoge gras heen. Ze hoorde van vele hier dat er in de buurt een waterval zal moeten zijn. Hij was prachtig geweldig groot en enorm koud. En dat was een geweldige plek om een boek te lezen. Het stromende water kalmeerde haar meestal, en zorgde ervoor dat ze even niet aan school hoefde te denken. maar goed, voor de zekerheid had ze toch echt een schoolboek meegenomen. En een boek dat ze graag las. Over avonturen. Wanneer ze het stromende water hoorde liep ze iets sneller. Ze was er waarschijnlijk bijna, hoe sneller ze er was des te eerder ze kon beginnen aan haar boek. Het vochtige gras maakte haar enkels nat en kriebelde een beetje. Even bleef ze staan, daar was hij dan. De grote waterval. Hij was reusachtig zoals vele al zijden. En kleine waterdruppels vlogen in het rond. Een kleine veldje bevond zich net voor het water. En gelukkig voor haar had ze haar bikini al aangetrokken. Want ze was van plan om een heerlijke duik te nemen. Ondanks het vieze weer.
Rustig klapte ze haar kleed uit. De rode kleur viel op vergeleken met de groene kleur van het gras. Rustig liet ze zich op haar knieën vallen en ving zichzelf op met haar handen. Ze draaide zich op haar rug en sloot even haar ogen. Het geluid van het kletterende water was duidelijk te horen. Al het geluid om haar heen was daarbij haast onhoorbaar. Een vage glimlach was te zien op haar gezicht. Rustig ging ze weer rechtop zitten en begon haar schoenen uit te trekken. Met haar handen leunde ze eventjes op haar benen en pakte vervolgens haar boek erbij. Draaide zich om op haar buik en opende het boek. Een boel lettertjes stonden erin. En dit alles was enkel voor school. Maar ze vond het geen probleem. Nee, integendeel. Ze hield van leren, ze deed het elke dag wanneer ze tijd had. Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. En zelfs wanneer ze aan het praten was met iemand zat ze in haar gedachten altijd nog wel een plaatsje vrij aan het maken voor leren. Ze haalde daarom ook redelijk goede cijfers.
Voorzichtig legde ze het boek opzij en keek eventjes om zich heen. Er was niemand. Vlug trok ze haar jurkje uit en liep richting het water. Eerst raakte ze het water aan met haar tenen, waarna ze er voorzichtig in sprong. Haar benen konden de bodem niet aanraken. maar dat was geen probleem, ze kon prima zwemmen. Rustig legde ze haar handen aan de zijkant van het water en keek naar haar kleed met handdoek en boek.

Shizuo,
Bikini De rechter

Haar roze plukken haar dreven rond in het water terwijl ze haar ogen sloot. Hoewel het buiten koud was, voelde dit water heerlijk aan tegen haar koele huid. Ze legde haar kin op haar handen en ontspande alles. Haar voeten kwamen naar boven drijven en het topje van haar bikini broekje was te zien. Eindelijk rust, eindelijk hoefde ze niet te denken aan al die examens die eraan zaten te komen. Eindelijk hoefde ze geen aantekeningen te maken voor een test. Eindelijk kon ze even doen wat ze het liefst deed. Een vage glimlach was te zien op haar gezicht terwijl het geluid van voetstappen steeds dichterbij kwam. Doordat ze diep in gedachte was gezonken had ze niet in de gaten dat die voetstappen haar richting opkwamen. Maar wanneer een stem, plotseling vlak bij te horen was. Schrok ze een beetje. Liet de kant los en voelde hoe het water tegen haar kin aansloeg. Ze had niet verwacht dat er ook maar iemand langs komen zal. Met haar handen probeerde ze de kant weer vast te grijpen, maar inplaats van de kant greep ze het shirt van de jongen vast, liet die spontaan weer los en greep weer naar de kant.
'Jezus' had ze het liefst uitgekraamd, maar dat was nou niet bepaald de juiste woordenschat die ze kon gebruikten bij een eerste ontmoeting. Ze knipperde een paar keer met haar ogen en keek de jongen aan. Zijn blonde haren vielen op vergeleken met haar roze haren. Hij had een blauwe bril op zijn kop, waardoor zij zijn ogen niet kon zien, maar hij haar wel. Haar groene ogen gleden terug naar het kleed waar haar spullen lagen. Onhandig duwde ze zichzelf op en leunde met haar knie op de rand van het water. Legde vervolgens haar andere knie erbij op en draaide zich om, zodat enkel haar benen nog in het water lagen. ''Hej.'' zei ze met een glimlach. Misschien een beetje laat maar alles is beter dan niet. ''Sorry dat ik je bij je shirt trok.'' ze grinnikte zachtjes en klemde haar handen tussen haar benen. ''Mijn naam is Satoko, Satoko Houjou. En wat is jouw naam?'' ze glimlachte vaagjes terwijl ze hem aankeek. Naar zijn blauwe glazen in plaats van zijn ogen. Die nog een mysterie waren.
Ze had niet zo heel veel vrienden hier. Enkel Dimitri de wanabe dokter. Ze kon goed met hem praten doordat ze beide echt veel leren, en niet veel mensen die zij kent leren veel. Daarbij word ze vaak aangezien als nerd. Dus zullen vele haar ook niet echt herkennen. ''Zit je hier al lang?'' Besloot ze te vragen, om de stilte een beetje te doorbreken.