Tralalala, titelloos 8D

Rust. Stilte. De geur van oude boeken, de geur die de meeste mensen als muffig zouden beschrijven. Verborgen in een van de oudste secties van de bibliotheek was Ephony weggedoken achter stapels oude boeken. Bundels geschriften, boeken met de meest gedetailleerde kaften en nog diepgaandere inhouden. Met haar rug tegen de kast aan, haar knieën opgetrokken en een boek tegen haar bovenbenen steunend schoten haar ogen heen en weer. Lazen de regels vluchtig, snel alsof ze tegen de klok racede. Haar onderlip kroop voor een moment tussen haar tanden onder de geconcentreerde frons tussen haar wenkbrauwen. Omgeven door torentjes van boeken die veel weg hadden van het fort dat Laurens rond haar bed had gemaakt van haar eigen boeken en geleende boeken uit de bieb. Naast haar lag het grote vertaalboek van het Oud Puffoons, met haar lievelingsboek erbij die ze nu eindelijk uit had. De ridderlijke roman, vol met geschiedenisfeitjes en fantastische complotten. Verboden liefdes, onvoltooibare opdrachten, en bloedstollende gevechten. Nu haar aandacht weer eens getriggerd was door een onderwerp uit het verleden was ze de bibliotheek weer afgestruind naar boeken van die tijd. Naar geschriften die toen waren geschreven, spreuken die toen waren gemaakt of ontstaan en naar kleine feitjes over hoe het toendertijd ging. Nu zat ze over een boek gebogen, schoten haar ogen over de beschrijvingen en achtergronden van een bepaalde spreuk of luchttechniek. Geheel in haar eigen wereld verzwolgen, opgeslokt door de krullerige letters, de kleine verbeteringen en de opwinding bij het idee dat dit zo'n persoonlijk boek moest zijn dat het misschien niet eens in de bibliotheek hoorde. De lichte verkleuring op haar wangen, haar snelle ogen en haar ene hand die nog op een ander dichtgeslagen boek rustte met haar vinger tussen een paar bladzijdes gaf aan hoe verhit ze bezig was geweest. Pas nu kwam er even rust, had de moeite niet genomen een tafel op te eigenen voor de grote stapels boeken. Het was niet nodig, hier was het rustig. Kreeg ze geen vragen en liep ze de bibliothecaresse niet in de weg. Gretis maar voorzichtig sloeg ze de oude bladzijde om zonder enig verlies van concentratie.

Kazuki ×
Hij is klein Oh Noes!

, surrey

Twee helder groene ogen gingen weer open, terwijl er een zucht klonk. Kazuki legde zijn hoofd tegen de boom waartegen hij zat en sloot zijn ogen weer voor een tel. Het was weer zo ver, de beelden die hij had gezien waren niet van het heden. Soms vond hij het ontzettend hatelijk om fragmenten van de toekomst te zien. Al was het in dit geval wel handig geweest. Nu hij School Council President was kon hij zijn gave gebruiken om goede leden te vinden.
Nu ook weer wist hij naar wie hij op zoek moest gaan om zich bij het Council te gaan laten aansluiten. Alleen wist hij nog niet geheel zeker hoe hij diegene ging overtuigen. Natuurlijk kon 'ie hem/haar gewoon meetrekken en zeggen dat hij een 'nee' niet zou accepteren. Maar hij wilde het liever wat subtieler aan gaan pakken. Nou jah, eerst maar eens kijken hoe diegene in het echt was. Kazuki pakte zijn tas, krabbelde overeind en liep in de richting van de bibliotheek.

Met zijn tas over zijn schouder liep de grijsharige jongeman de bieb binnen. De geur van muffige boeken kwam hem te gemoed en de droge lucht deed zijn ogen prikken. Dit was nou niet echt de plek waar hij vaker zou komen. Maar, hij moest hier nou eenmaal zijn. Hier was diegene die hij in zijn visioen had gezien, een toekomstig lid van het School Council.
Met zijn handen in zijn zakken liep Kazuki tussen de boeken door. Hij las af en toe een titel, soms een achterflap, maar verder liet hij de boeken met rust. De mensen waren belangrijker. Zijn helder groene ogen gleden over de gezichten heen, opzoek naar een herkenbaar punt. Kazuki keek zo gretig om zich heen dat hij bijna tegen het fort van boeken aan liep. Snel zetten hij een stap achteruit en merkte het meisje op dat in het midden van het fort zat te lezen. "Hey," zei hij om haar aandacht te vragen. "Jij bent Ephony, toch?" Zijn groene ogen zochten naar een opening tussen de boeken, zodat hij makkelijker contact kon maken, maar zag zo snel niets.

Geheel verdiept gleden haar ogen over de regels. De enkele lokjes blond haar die voor haar ogen hingen leken haar zelfs niet te deren, waren enkel iets waar ze doorheen keek. 'Hmm,' klonk haar gedachtegang onverstaanbaar hardop, gleed haar hand opzij om wat krabbels in een schrift te zetten en de bladzijde van het gebonden boek om te slaan. Het was dat er geen boek viel, dat de jongen nog net niet tegen de torens boeken aan liep. Anders had ze hem waarschijnlijk gewoon opgemerkt, had ze opgekeken om en vriendelijk aan te kijken en weer door te gaan met haar eigen werk mocht hij haar hulp niet nodig hebben. Maar zijn stem weerklonk zo plotseling en scheurde haar al even plots uit haar concentratie dat ze zich wil schrok. Met een ruk kwam haar bovenlichaam naar voren, schoten haar knieën naar beneden en sloeg ze zelf een stapel boeken om met haar elleboog. Haar helder grijsblauwe ogen waren omhoog gevlogen, staarde nu naar de jongen. Met open mond en een nogal stomzinnige uitdrukking op haar gezicht bleef ze hem uit pure schrik aanstaren. 'E-ephony?' herhaalde ze hakkelend de naam. Een moment later leek ze weer terug op aarde te komen, schoot haar blik ongemakkelijk weg en krabbelde ze op haar knieën. 'Ja dat ben ik,' verlegen glimlachte ze op, de lichte kleur op haar jukbeenderen een teken van schaamte om haar vorige schrikactie. 'Laat me dit eventjes..' mompelend begon ze als een bezetenen om haar houding terug te vinden de omgevallen stapel boeken weer op te stapelen. Met enkele boeken in haar armen stond ze op, samen met het schriftje en het boek waarin ze had zitten lezen. 'Kan ik je egens mee helpen?' alsof ze nu pas realiseerde dat hij had gevraagd of zij de goede persoon was.

Flut, klein en te laat. Had het druk met school en energie was ver te zoeken. Surrey D:

PROFILE MAGICIAN

» Titelloos idee

Tralalala, titelloos 8D

Tralalala, titelloos 8D

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen