De shuttle landde nu niet echt geluidloos, maar dat deden shuttles nooit. Het vuur maakte nu eenmaal enorm veel geluid, en dat kon je moeilijk dempen. Ja, je kon het misschien doen met luchtmagie. Alle trillingen van geluid tegenhouden. Maar dat zou moeilijk zijn, en waarschijnlijk veel meer discipline eisen dan geluid versterken. Zachtjes schudde ze haar hoofd. Wat wist zij daar nu van? Helemaal niets. Het enige wat ze over luchtmagie wist was de basis. Gewoon, hoe het in elkaar zat, en hoe je je ertegen kon verdedigen. Zoals ze dat ook wist over water, aarde, licht, vuur en duistere magie. Over woudmagie wist ze het niet, maar dat was redelijk logisch. Ze bezat het nota bene zelf. Dan kende je de zwakke en de sterke punten, op zijn minst. Anders was je wel erg dom, naar haar mening. Met een zucht klapte ze het boek dicht, en stopte het in een van haar vele tassen. De shuttle stond nu aan de grond, dus in feite werd er van haar verwacht dat ze uit zou stappen. Logisch. Maar het liefst zou ze gewoon blijven zitten, terugkeren naar waar ze vandaan kwam. Waarom moest ze pèr sé hier naar school? Kon ze niet gewoon naar een universiteit op Shadra? Ze wilde toch alleen duistere magie leren, en daarbij, haar cijfers waren daar meer dan goed genoeg voor. Maar nee, betuttelend als ze waren wilden haar ouders dat ze hiernaartoe ging. "Voor je eigen veiligheid." hadden ze gezegd. Nou, mooi niet dus. Ze wilden gewoon niet dat ze iedere dag onbewaakt over een onbekende planeet struinde. Dus, ze moest hierheen. Naar Starshine Academy. De plek die ze tot voor kort alleen had gekend als "de school van Mitsu". Dat was dan ook het enige lichtpuntje. Mitsu zou er nu voor haar zijn. Ze hoefde niet langer te wachten op zijn volgende brief, kon gewoon naar hem toelopen. Althans, dat hoopte ze te kunnen doen. Als het nodig was. 'Hee, juffie, zou je niet eens uitstappen? Over vijftien minuten ga ik terug, hoor.' De stem van de piloot deed haar opschrikken uit haar gedachten. Met een ietwat verveelde blik haalde ze haar hand door haar korte haar, en zuchtte. 'Ja hoor, ik pak alleen even mijn koffers. Sorry dat het zo lang duurt, ik ben ook maar een mens.' Wat konden volwassenen toch irritant zijn soms.

Haar rode sneaker kwam als eerste naar buiten, gevolgd door een been gehuld in een zwarte panty, waarin expres ladders waren gemaakt. Een kort, zwart-wit rokje en een witte blouse die zich nauw om haar lichaam sloot maakten het geheel af. Azure was niet van plan om deze school af te maken zonder haar grootste hobby: jongens. En deze outfit was een goed begin. Het rokje begon strak bovenaan, maar waaierde naar onderen uit. Haar blouse had kleine pofmouwtjes en bestond uit een ietwat gekreukte stof, die licht doorscheen. Het was prima te zien dat ze er een zwart hemdje onder droeg. Het was redelijk koud vandaag, anders had ze het hemd weggelaten en was waarschijnlijk de kleur van haar beha zichtbaar geweest. Met snelle passen liep ze het platform wat verder op, waarna ze om zich heen keek. Geen levende ziel te bekennen. Zelfs Mitsu was er niet. Of hij was er wel geweest, maar had haar niet herkend. Ze was veranderd in de tijd dat hij weg was geweest. De laatste keer dat hij haar zag, had haar haar tot op haar heupen gehangen. Nu kwam het tot net boven haar schouders. Een hele verbetering, al zei ze het zelf. Langzaam gleden haar rode ogen van links naar rechts, over het platform. Echt niemand. Nou ja, dan moest ze maar wachten. Ze had tenslotte geen idee waar de etages waren. Met een zucht, die alle eerdere zuchten in verveeldheid overtrof, liet ze zich vallen op een bankje. Dit kon nog wel eens lang gaan duren.


-Kom d'r maar lastig vallen.-

Nina had geweten dat ze zou komen. Dus na even bij Mitsu te zijn geweest had ze zich met een smoes terug getrokken. Ze had Azure wel eens gezien toen Nina een keer bij hen thuis was geweest. Een vrolijke meid, zo kwam ze over. En als Nina haar een beetje kon in schatten zou ze ongeveer het zelfde zijn als haar. Ze was dan wel twee jaar jonger, naar Nina had het toen goed kunnen vinden met haar. Maar zoals elke puber verander je, dus ze zou het nu niet weten. Eerst was Nina nog even naar de etage gevlucht. Had ze een iets meer Nina outfit bij elkaar gezocht en liep ze nu op haar lievelings versleten oranje pumps de etage af. Haar broek met gaten verhulde haar blanke benen en rond haar romp zat een nauwsluitend topje. Die had ze ooit een maat te klein gekocht. Waarom geen idee maar dat ding bleef heerlijk zitten. Een klein vestje, dat net sloot onder haar boezem, bedekte haar blote armen. Met een vlotte pas liep ze op de platforms af. Na nog hier en daar wat kletsen met het een en ander aan klasgenoten en nieuwsgierige gezichten liep ze dan echt op het platform af. Waar ze inmiddels al een shuttle had zien landen. Nina had haar handen in haar zakken gestopt, haar haren wapperde in de wind en op haar gezicht lag een vriendelijk lachje. Wellicht zou Azure haar niet eens zo snel herkennen. Immers was Nina ook veranderd. Ze zou het alleen dien aan haar kledij, die ook ditmaal haar decolleté goed liet uitkomen. Haar haren waren van kort naar lang gegaan en haar gezicht stond misschien iets vriendelijker.. Wat er wel niet kan gebeuren bij een verliefdheid. Hoewel, dit was misschien wel meer.

Nina zuchtte even toen ze niemand zag staan. Zou ze haar gemist hebben? Nina liep nog even naar een van de andere shuttles.. Misschien zou ze daar wel uit komen. De een na de ander liep ze af en bleef even hulpeloos, met haar rug naar de shuttle, voor de Gren shuttle staan. Verdomd. Ze had haar wel graag verwelkomd op de meest vervelende school die er bestond en waar maar een pluspuntje was, die ze misschien beide deelde, Mitsu. Nina draaide zich nogmaals om. En daar stond een meisje. Of een dame, een evenbeeld van Nina, rond de 16 jaar. Enige verschil, geen buik, gelukkig. Nina kreeg een lichte onheilspellende grijns op haar gezicht. "Azure?" Nina liep een stukje op haar af. De naam klonk iet wat vragend. Ze wist het niet zeker, maar het kon niet anders zijn. "Welkom op Starshine!" Nina liep met een uitgestrekte hand op haar af. "Hallo, ik ben van het welkomscommité!" Nina had haar stem net iets verdraaid waardoor ze niet meteen door zou hebben dat zij het daadwerkelijk was. "Je zal het hier vast niet naar je zin hebben.." Nina grinnikte wat. Hoe zou ze hier op reageren...

Met zijn handen in de zakken van zijn spijkerbroek liep hij kalmpjes verder. Zoals gewoonlijk liep Mitsu weer in een spijkerbroek. Donkerblauw ditmaal. Met daarboven een redelijk strak zwart shirt. Mitsu hield niet altijd van strakke kleding maar rond de herfst was het wel prettig. Hij zuchtte kort. Hij had nog bakken met huiswerk voor de herfstvakantie en zou er toch nog hard aan moeten werken. Daarbij op geteld kwam de nodige tijd voor NIna. Maar hij schoof allebei even aan de kant. Azure kwam vandaag aan en hij zou haar mee ontvangen. Hij vond het niet meer dan normaal. Zwijgzaam liep hij kalm verder. Hij had de laatste tijd ook wat meer contact gekregen met een persoon genaamd, Nick. Een goede vriend waar hij op kon bouwen. Zwijgzaam liep hij verder en liep het platform op. Echter hield hij halt. Een kleine stroom nieuwe leerlingen baande zich een weg van het platform af en Mitsu bespeurde een redelijke vlaag van woudmagie. Maar hij zag zijn zusje nergens tussen. Zwijgzaam leunde hij tegen de muur en ging de gezichten langzaam af. Het was alleen geen bekende te vinden. Hij keek ineens op toen hij ook een lichte vorm van vuurmagie op het platform opmerkte. Nina? Hij keek rond en herkende haar strakke outfit direct. Zwijgzaam bleef hij kort naar de twee kijken. Maar liep toen langzaam dichterbij. Achter Nina bleef hij staan en legde kort zijn handen op haar ogen. "Je maag tien keer raden. Al heb je er maar eentje nodig..." sprak zijn kalme stem. Hij glimlachte en kwam naast Nina staan en keek toen naar het meisje dat er zat. Zijn ogen kregen een kleine glundering. Zijn mond een glimlach en zijn houding werd nog losser dan hij al was. "Jij bent veel veranderd..." sprak zijn stem kalm maar vriendelijk. "Maar ik moet zeggen dat die korte coupe jou ook goed staat..." sprak hij kalm en glimlachte. "Ik ben mede van het welkomscomité..." sprak hij om zich op Nina's woorden aan te sluiten.

'Nina?' Haar stem klonk ietwat vragend, terwijl ze het zwartharige meisje in zich opnam, en zich ervan verzekerde dat het Nina echt wel was. Maar natuurlijk was het Nina. Dat voelde ze gewoon. Een van de dingen die bij haar rare gave van het emoties aanvoelen hoorde. Van alle vrienden en kennissen die Mitsu scheen te hebben, vond ze Nina een van de meest aardige. Ze had een uitstraling waarin Azure zichzelf herkende. Maar vandaag was er iets anders, er was iets veranderd sinds de tijd dat ze haar het laatst gezien had. Maar natuurlijk, dat was ook alweer een hele tijd geleden. Voordat ze beter kon kijken naar wat er was veranderd in haar persoonlijkheid, dook er een tweede persoon op. Een persoon die ze een stuk beter herkende. Waarvan ze meteen zeker wist wie het was. Hoe kon het ook anders. 'Mitsu!' riep ze vrolijk uit, waarna ze opstond, half haar evenwicht verloor en bijna omviel. Het duurde even voordat ze haar evenwicht terugvond, maar nog steeds sierde een brede grijns haar gezicht. Mitsu was de enige persoon waarbij ze ongelimiteerd kon stuntelen wat ze wilde. Ook de enige persoon waarbij ze dat deed. Anderen zagen haar nooit vallen of knoeien. Tenzij het knoeien met jongens was, dan. Dat zag je dan wel weer dagelijks met Azure. 'Fijn om je weer te zien,. Jij ook, Nina.' Hij veranderde ook nooit, schoot door haar hoofd, waarna ze hem wat beter bekeek. Of toch wel. Hij was abnormaal vrolijk met Nina in de buurt. Raar... Vroeger was dat nooit zo geweest. Hoofdschuddend besefte ze het, en ze keek hem even aan, met een quasiserieuze blik. 'Heb je het toch weer voor elkaar gekregen, grote broer? Ik dacht echt niet dat je het in je had.' Voor ieder ander moest het natuurlijk hard aankomen. Dat je kleine zusje alle relaties tussen mensen kon zien. Maar ze had het hem altijd verteld. Ze vertelde hem eigenlijk bijna alles. 'Dus,' vervolgde ze, alsof ze Mitsu net totaal niet had verteld dat ze wist dat hij weer een vriendin had, 'Ik heb een welkomscomité? Dat klinkt chique. En wat doet dit comité dan zoal?'

Nina grijnsde even bij het horen van haar naam. "Welkom op Stomshine." Nina grinnikte. Ze gaf spontaan Azure een knuffel. "Wat goed je weer te zien!" Nina hield haar schouders even vast. "En omg wat ben jij veranderd! Je haar!" Nina keek Azure eens van top tot teen. Het kon niet anders dan dat dit een kloon was van haar. Het was gewoon eng om naar te kijken. Het was bijna een even beeld. Korte zwarte haren, ondeugend uiterlijk en waarschijnlijk gek op de jongens. Hoe gek het ook klonk. Nina was zelf zo'n meisje geweest en Azure leek er precies op! Ineens werden haar ogen bedekt door twee handen, van wie ze ze meteen kon raden. De geur die er omheen hing was al zo bekend.. En toen ze de stem hoorde ging ze over stag. Maar voor ze ook maar iets kon zeggen, het had waarschijnlijk toch wel hees geklonken, hoorde ze Azure het antwoord al zeggen. De handen verdwenen en voor ze het wist stond Mitsu naast haar en Azure voor hen. Nou ja voor Mitsu. Het gestuntel van Azure was niet on opgemerkt gebleven. Nina grinnikte even. Ze vond het grappig dat Mitsu ook merkte dat ze veranderd was, al was dat vrij logisch. "Het is ook fijn om jou weer te zien!" Lachte ze Azure toe. Iets wat ze nog steeds niet vaak deed naar andere toe. Op enkele uitzonderingen na. Nina fronste even en keek van Azure naar Mitsu en terug. Blijkbaar snapte ze het onderonsje niet geheel. Maar het zal wel.. Nina grijnsde van oor tot oor. "Wat het welkomscommité allemaal doet? Nou, eerst knuffelen we je dood.." Nina trok Mitsu mee voor een groeps knuffel. Giechelend ging ze weer normaal staan. "En verder zorgen we dat je je een beetje, een heeeeeel klein beetje, thuis zou voelen hier."

Mitsu stond glimlachend achter Nina en gaf een klein klapje tegen haar achterhoofd. Niet hard maar wel als plagerij. "Kom op, het is hier wel gezellig..." sprak hij kalmpjes. Een tegenpool van Nina en Mitsu was dan wel degelijk dat Mitsu veel liever naar school ging dan Nina. Mitsu glimlachte. "Tja..." zei Mitsu grinnikend en haalde zijn schouders op. Het was niet mijn fout, het was de fout van deze dame..." sprak hij terwijl hij met zijn vinger naar Nina wees maar glimlachte. Hij wist dat hij net zo schuldig was aan dit. Mitsu keek op toen hij ineens werd meegetrokken in een groepsknuffel. "En Nina had belooft dat ze een liedje voor je zou zingen..." sprak Mitsu plagend. "Dus ga je gang Nina..." sprak hij grinnikend en gaf Nina een knipoog. "Maar even zonder geinen..." sprak hij terwijl hij wat door zijn knieën zakte en zijn hand op de schouder van Azure legde. "Welkom hier op Starshine. Ik weet zeker dat ook jij het naar je zin gaat krijgen..." sprak hij. "Ik moet je wel een beetje waarschuwen voor het schoolhoofd. Hij is niet echt de makkelijkste..." sprak hij en glimlachte. Daarna stond hij weer recht en glimlachte. Zwijgzaam ging zijn blik even naar Nina. Hij glimachte. "Nou een beetje, ik ga er persoonlijk voor zorgen dat ook zij het naar haar zin krijgt..." sprak hij. "Daarbij, als je op de Gren etage slaapt, ben je altijd van harte welkom..." sprak hij en glimlachte. "Ik zal met plezier wat tijd vrij maken..." sprak hij. Nu zei hij het nog makkelijk maar hij wist nog niet wat hem allemaal nog te wachten stond.

'Dus... Ik krijg een liedje en een moeilijk schoolhoofd? Nou, dat verschilt niet zo heel veel van thuis, of wel dan?' Haar hoofd hield ze eigenwijs schuin, terwijl ze over de woorden nadacht. Thuisvoelen? Hier? Misschien niet eens zo'n slecht idee. Haar aanpassingsvermogen en haar sociale vaardigheden hielden haar niet tegen. Hoewel ze het er nog steeds niet helemaal mee eens was. Ze kon ook prima voor zichzelf zorgen, daar had ze geen school voor nodig. Het was dat ze van leren hield, en dat ze in feite nog net te jong was voor de universiteit. Maar ja, wat moet dat moet. En als ze geduld zou moeten hebben, zou ze dat hebben. 'Ik ga het hier wel naar mijn zin hebben, maak je geen zorgen. Zolang jij je maar geen zorgen maakt, heb ik het wel naar mijn zin.' Het "zolang je maar niet weet wat ik mijn slaapkamer binnenhaal" gedeelte liet ze er wijselijk uit, ze wist wel dat Mitsu daar niet zo blij van zou worden. Niemand zou er blij van worden als zijn of haar kleine zusje niet zo heel onschuldig was. In elk geval niet zo onschuldig als ze zich voordeed. Daarna bedacht ze zich iets. 'Mitsu? Is het niet beter als ik dan mama's achternaam gebruik? Dan heb ik tenminste een goed begin.' Ze wilde hem niet kwetsen, maar als ze bij het schoolhoofd uit de gunst zou vallen zou haar carrière hier een stuk minder vrolijk worden.

-flut. Bah-

Mitsu glimlachte toen hij de woorden van Azure aanhoorde en knikte kort. Hij glimlachte. Hij wist dat zijn zusje flirterig kon zijn. Maar de ernst er van kon hij dan weer niet bepalen. Hij was zelf ook wel eens flirterig tegen over de dames maar meer dan alleen een gezellige avond kwam er niet uit. Het was nooit verder gekomen dat iemand tegen hem aan lag. Hij had namelijk andere mening over de verdere intieme dingen. Hij hield die voor een persoon waar zijn hart lag. Als vriendin zou je hooguit een knuffel van hem verwachten maar veel meer ook niet. Pas als er echt iets tussen Mitsu en diegene speelde zou hij verder gaan. En Mitsu wist dat Nina momenteel dat recht had. Hij glimlachte en keek naar Azure. "Het is mogelijk..." sprak hij. "Maar ik betwijfel of Master Savador daar in zal trappen..." sprak hij kalmpjes. "Hij heeft ieder dossier tot zijn beschikking en hij zou er vroeger of later toch achter komen dat je mijn zus bent..." sprak hij kalm. "Daarbij heeft hij gewoon een hekel aan Grense, Cassiaanse en Novaanse magiers." sprak hij kalm. "Dat is gewoon een standaard haat die opspeelt..." sprak hij bedachtzaam. "Nee, Nina, bij jou ligt het niet aan je afkomst..." sprak hij plagend en glimlachte. "Als je nou eens voor de verandering eens gehoorzaam de lessen zou volgen en geen rotzooi trapt..." sprak hij kalmpjes en gaf haar een kleine por in haar zij. Hij glimlachte en keek naar Azure. "Je houdt je een beetje in met de jongens, we zitten op dezelfde etage dus ik hou je in de gaten..." sprak hij op een plagende strenge stem. Hij glimlachte. Azure zou wel doorhebben dat hij haar maar aan het plagen was. Zwijgzaam keek hij even naar Nina en daarna ging zijn blik op een shuttle die weer eens niet geruisloos wist te landen. Hij glimlachte en wachtte op een mogelijk reactie van de twee.

Nina keek van de een naar de ander. Geen idee wat ze nu precies moet zeggen. Het was een typisch broer zus gesprek. Nina vond het alleen genieten om een soort evenbeeld van haar te bewonderen. "En of hij daar gelijk in heeft. Hij had me er de eerste dag al mee te pakken. En daarbij haar hij niet alleen de Grense, Cassiaanse en de Novaanse magiers." Mopperde Nina. Nina keek Mitsu even fronsend aan die haar terecht wees op haar minder goede manier van naar school gaan. Ze snoof even bij zijn por. "Dat heeft hij wel helemaal aan zichzelf te danken met de woorden die hij me de eerste dag al toe gooide, nadat hij mijn dossier had gelezen.." Nina glimlachte even naar hem en keer weer naar Azure. "Oo, en als hij vervelend is, stuur je hem maar naar mij toe.." Ze knipoogde even naar Azure. Daarna keek ze naar Mitsu. "En jij moet je zus ook een beetje ruimte en privacy geven. Ze zal hoop ik wel oud en wijs genoeg zijn. En van fouten moet je leren.." Sprak ze hem bijna streng toe. "Maar ik denk dat jullie je wel vermaken. Ik heb toch afgesproken met een vriendin, dus dan kunnen jullie lekker bij kletsen.." Ze richtte zich even op Mitsu, ".. zie ik jou vanavond?" Ze glimlachte even en gaf hem daarna een kus. "Tot snel Azure!''

-- bagger bagger flutflut (en uber kort.. grr)